Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2015

Κειμενογράφος (Βροχή - Νίκος Βαρδάκας)


Πάνω απ΄τα κεφάλια μας τα σύννεφα, στραγγίζουνε της νιότης μας την θλίψη. Στο χώμα αργόσυρτα πλαντάζουνε οι σταγόνες κάθε επιθυμίας μας που παρέμεινε απλά απορία.
Με την χούφτα μας κρατάμε την λάσπη, ωσάν λάφυρο της σκέψης μας που δεν έχει στόχο.
Είναι δύσκολο να πλάθουμε πηλό για να μετατραπεί σε αγγείο, όταν στην ζωή μας δεν έχουμε ξεκάθαρο τοπίο. Μαθές η λογική είναι όπλο των δυνατών, αν και περήφανα διαλαλώ προς όλους, πως η σφαίρα θέλει καλό σημάδι για να πετύχει.
Σιγά σιγά όμως η βροχή στερεύει, και ψηλά στον ουρανό το ουράνιο τόξο με γυρεύει. Τα χρώματά του είναι μετρημένα σαν τις επιλογές που έχω για να βαδίσω τον δρόμο της ζωής που μου απομένει.

Νίκος Βαρδάκας

****************


Μπορείτε να παρουσιάσετε το κείμενό σας (διήγημα, ιστορία, ελεύθερο κείμενο) μέσω της μόνιμης στήλης ''Κειμενογράφος''.
Στέλνετε με e-mail το δικό σας κείμενο στο asmhnio@gmail.com.

****************

Οι συμμετοχές σας σε όλα τα δρώμενα του Κειμένου είναι πολλές και σας ευχαριστώ από καρδιάς. Ζητώ την υπομονή σας για την δημοσίευσή τους. 
Θα δημοσιεύονται με σειρά αποστολής.

****************

Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2015

Με λένε Καφέ...

Θα σας πω μια ιστορία. Με λένε Καφέ. Δεν θυμάμαι πως πήρα το όνομά μου. Μπορεί από το Βασίλειο της Κάφφα, περιοχή της Αιθιοπίας από όπου κρατά η σκούφια μου. Που να ήξερα που θα κατέληγα και πόσο σημαντικός θα γινόμουν.

Από τα παράλια της Αφρικής μετά κόπων και βασάνων, κολυμπώντας βρέθηκα στην Υεμένη. Ήρθα με ανθρώπους βασανισμένους, σκλάβους μιας εποχής δύσκολης. Εκεί με αγάπησαν και με μίσησαν με πάθος. Στη Μόκα μου έκαναν ναούς και ανακούφιζα αυτούς που το Κοράνι απαγόρευε να πιουν κρασί. Με έπιναν στα ξύλινα δοχεία τους, χαίρονταν και εκτονώνονταν. Συζητούσαν πιο έντονα, σκέφτονταν πιο βαθιά. Αλλά οι αρχές που θέλουν τον κόσμο άβουλο και μαντρωμένο με κυνήγησαν. Ευτυχώς όμως η αγάπη του κόσμου ακύρωσε κάθε εντολή και κάθε απαγόρευση. 


Αυτή η αγάπη με ταξίδεψε στη Μέκκα και στη Μεδίνα και από εκεί ξαναγύρισα στην βόρεια Αφρική για να καταλήξω στην Βενετία. Μα και εκεί με είδαν σαν απειλή. Σαν ισλαμική απειλή προς τον χριστιανισμό. Κάθε απόλαυση εθεωρείτο απειλή, οπότε και γω ήμουν επικίνδυνος. Οι πλούσιοι βέβαια με γεύονταν καθημερινά στα πολυτελέστατα φλιτζάνια τους, γιατί έτσι και αλλιώς οι πλούσιοι δεν χρειάζονται κανένα συγχωροχάρτι. 

Αφού με τα πολλά ο Πάπας με βάπτισε σαν χριστιανικό ρόφημα, λατρεύτηκα όσο ποτέ. Ταξίδεψα και αποθεώθηκα παντού. Ολλανδία, Αγγλία, Γαλλία, Ινδία. Μέχρι λάφυρο πολέμου έγινα και διαδόθηκα στην Γερμανία και στην Πολωνία. Πέρασα στην Αμερική και ρίζωσα στην Βραζιλία.

Χιλιάδες φλιτζάνια φτιάχτηκαν για μένα και εκατομμύρια κουβέντες ειπώθηκαν με την γεύση μου στα στόματα των ανθρώπων. Δάκρυα χύθηκαν με την συντροφιά μου, γέλια προκλήθηκαν με δική μου αφορμή. Και σαν ένας δημοκράτης βασιλιάς συνεχίζω και σήμερα να κατέχω και να κυριεύω όλα τα βασίλεια των φλιτζανιών. 


Ήταν η συμμετοχή μου στο ''Το ταξίδι ενός Φλιτζανιού...'' της Πέτρας.



Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2015

Η στιγμή σας με ένα ποίημα - Μαγεία (Μαρία - mytripsonblog)


Κυρά ασημένια μάγισσα 
η σελήνη ξεπροβάλει.
Ρίχνει στη γη τα ξόρκια της 
πλεγμένα με το φως της.
Χορό στήνουν νεράιδες,
τα ξωτικά ξυπνάνε
Λίμνες, πηγές και θάλασσες
φεγγάρια καθρεφτίζουν.

Βαθαίνουν τώρα οι ψυχές
και τα όνειρα ψηλώνουν. 
Είναι η ώρα μαγική, 
της σελήνης είναι η ώρα.
Καράβια οι λέξεις γίνονται,
και λαχταρούν ταξίδια.
Όποιος κοιτά στον ουρανό
για αστέρια τις περνάει.

Μέσα στη νύχτα ο ποιητής
αληθινά τις νιώθει.
Βλέπει μονάχος τα πανιά,
που για λιμάνι ψάχνουν,
όπως οργώνουν ουρανούς
τριγύρω στο φεγγάρι.
Με πάθος τότε τις καλεί
κι αυτές βρίσκουν πατρίδα.

Ήταν η στιγμή της Μαρίας σε ένα ποίημα. 


Στείλτε και τη δική σας στιγμή.


Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2015

25 λέξεις #1... Βράβευση.

Έφτασε η ώρα που θα βραβεύσουμε τις 25 λέξεις που έκαναν το μυαλό μας να ταξιδέψει και απέδωσαν τα συναισθήματα της φωτογραφίας που σας έδωσα με τον καλύτερο τρόπο. 


Μετά από μια αμφίρροπη μάχη το ολιγόλεκτο που κερδίζει την πρώτη θέση είναι το εξής:

5. Ψωμαδέλλη Μαριάντζελα / 15


Πύρινες φλόγες με τυλίγουν. 
Δεν ξέρω αν θα καταφέρω να φτάσω απέναντι. 
Τρέξε  να συναντηθούμε στη μέση. 
Τρέξε κι ας καούμε παρέα. 
Οι δυο μας.

****************************

Συγχαρητήρια λοιπόν στην νικήτρια αλλά και ένα μεγάλο μπράβο σε όλους σας για την έμπνευση και την δημιουργία.

Για να δούμε ποιος κρύβετε πίσω από κάθε Ολιγόλεκτο και τι βαθμούς πήρε.

*************

1. Κική Κωσταντίνου / 4
Πάντα  υπνοβατούσα ανάμεσα σε ένα μαύρο, ένα κόκκινο
και ένα λευκό.
Κοίτα να δεις που το λευκό μοιάζει πιο μαύρο από ποτέ.
Πίσσα, κάθε βήμα και πίσσα.
Μόνο πίσσα.
Αιωρούμαι.

*************

2. Νεφέλη Πόπη Ζάνη / 0
Εύχομαι να συναντώ γέφυρες για να συνδέω το χθες μου με το αύριο. 
Μόνο έτσι θα έχω ένα υγιή σήμερα. 
Δεν φοβάμαι τι θα βρω απέναντι. 
Προχωράω που θα πει...ζω!

*************

3. Ελένη - ποιώ / 5
Στεγάζω στις γέφυρες
   όνειρα μιας ζωής
κι άστεγος καταφεύγω
   στα ικριώματα
   της πολιτείας
στο λάθος να βιοποριστώ! 

*************

4. Ελένη - ποιώ / 8
 Βάφτηκαν κόκκινοι
   από χέρι παιδικό
οι βραχίονες της πορείας 
   απέναντι να σε πάνε
στις πλίνθινες νεκροπόλεις 
 ουρανούς να θρηνήσεις! 

*************

5. Ψωμαδέλλη Μαριάντζελα / 15
Πύρινες φλόγες με τυλίγουν. 
Δεν ξέρω αν θα καταφέρω να φτάσω απέναντι. 
Τρέξε  να συναντηθούμε στη μέση. 
Τρέξε κι ας καούμε παρέα. 
Οι δυο μας.

*************

6. Ινώ / 13
Σπάνιο γεφύρι  τ΄ουρανού, κάθε ουράνιο τόξο!
Έλα να το περάσουμε μαζί, αχνοπατώντας…
Σε μια γωνιά παίζουν κρυφτό τα παιδικά όνειρά μας!
Αν τα βρω, υπόσχομαι να μην τα χάσω ποτέ…

 *************

7. Ινώ / 2
Ένα γεφύρι μας χωρίζει, δυο δρόμοι διαφορετικοί…
Μα πόσο αίμα ακόμα η ψυχή πρέπει να στάξει,
το χρώμα της μαύρης καρδιάς σου αγωνιώντας ν΄αλλάξει;

*************

8. Andromeda mygalaxy / 1
Το κόκκινο είναι γρήγορο. 
Έτσι τουλάχιστον μας λέγαν οι παλιοί. 
Πάνω σε κόκκινες γέφυρες πατώ λοιπόν,
 για να γεφυρώσω πιο γρήγορα τα αγεφύρωτα χάσματά μου.

*************

9. airis / 9
Στις άχρωμες στιγμές μου, μια γέφυρα να ανταμωθώ 
με το άλικο του πάθους σου ζητώ.
.........μια διάβαση στο φως
από το βαθύ σκοτάδι μου......

*************

10. Katia Markouizou / 4
Δυσσεβή και παράνομη αγάπη μου ,
δυσάλωτη στράτα 
ανοίγεται μπροστά σου!!!

*************

11. Katia Markouizou / 6
Άλικο πλέγμα 
χιλίων νημάτων ξάνοιγμα  
στο πέρασμα του νου!!!

*************

12. Eleni Flogera / 8
Άφησα τα χνάρια μου σε καιόμενη άβυσσο,
για να φτάσω στον πολιτισμό σας.
Δεν ξέρω αν εδώ θα ξαποστάσω.

*************

13. Eleni Flogera / 1
 Μέσα σε μια άχαρη πόλη
κρύβονται και ηδονικά μονοπάτια.

*************

14. maria mytripsonblog / 8
Ακολουθώντας της πόλης τα μοναχικά μονοπάτια 
δραπετεύω από μένα.
Με ψάχνω σε μετέωρους ήχους, 
στον αντίλαλο των βημάτων μου, 
στα ίχνη που σβήνω πίσω μου.

*************

15. maria mytripsonblog / 3
Από το πουθενά στο πουθενά, 
μεγάλη είναι η απόσταση 
κι ας μοιάζει μικρή!
Μια μεγάλη και μάταιη διαδρομή!

*************

16. Χριστόφορος Τριάντης / 9
Οι Γερμανοί πυροβολούσαν τους διαδηλωτές. 
Ανέβηκε ασθμαίνοντας στην πεζογέφυρα. 
Ήταν πληγωμένος. 
Το αίμα του έβαψε το στηθαίο.  
Καθώς έσβηνε, είδε έναν Άγγελο να τον αγκαλιάζει.

*************

17. Γιώργος Κοντογιάννης / 4
Θα ήταν τόσο εύκολο αν ξέρω ότι με περιμένεις. 
Σε μια σου σκέψη απλά θα ξεκινούσα. 
Αν μόνο ήξερα ότι κι εσύ με θες.

*************

18. Μαρίνα / 2
Πόσο μπορεί να αλλάξει μια γκρίζα γωνιά;
Μπορεί, αν της βάλεις χρώμα!
Χρώμα χαράς, λησμονιά, συμπόνιας;
Χρώμα Ζωής! 
Κόκκινο όπως το αίμα, όπως τα χείλη που λένε "σ' αγαπώ"!

*************

19. Hengeo / 0
Η έμπνευση με εγκατέλειψε. 
Κοιτάζω τη φωτογραφία με τις πολυκατοικίες, τίποτα. 
Οκτώ παρά γράφω λέξεις για να προλάβω την προθεσμία. 
Εντάξει, πρόλαβα, έτσι, για την τιμή των όπλων...

*************

Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους σας που στηρίξατε την προσπάθειά μου και μου εμπιστευτήκατε τα διαμάντια σας.

To 25 λέξεις #2 θα ξεκινήσει στις 1/11.

Ως τότε μην ξεχνάτε...

Κόντρα σε νωθρούς καιρούς δημιουργούμε, όπως και όσο μπορεί ο καθένας.

Καληνύχτα.

*************

σ.σ. Αν και δεν ήθελα να αναφερθώ στο θέμα που όλοι σας θα καταλάβατε ότι προέκυψε από την ψηφοφορία, οφείλω προς τους αγαπημένους μου φίλους να τοποθετηθώ.
Ξεκινάς κάτι που θεωρείς όμορφο και δημιουργικό, και είναι βασικά, χαίρει αποδοχής των φίλων και τελικά όλο αυτό καταλήγει σε απογοήτευση. Αλλά δεν πτοούμαι. Στεναχωρήθηκα στην αρχή αλλά τώρα πια θύμωσα.
Δεν θα αλλάξω κάτι στην τελική κατάταξη και ως ιδιοκτήτρια του blog θα κάνω τα οφειλόμενα προς την νικήτρια, αν η ίδια ακόμη το επιθυμεί, αλλά την επόμενη φορά θα είμαι πιο αυστηρή. Θέλω να προστατεύσω τον χώρο μου αλλά πολύ περισσότερο αυτούς που με πιστεύουν και με στηρίζουν εδώ και χρόνια. Επίσης να πω σε αυτούς που προσπαθούν να καταστρέψουν ότι με κόπο δημιουργούμε κάθε μέρα, όλοι μας εδώ, ότι ματαιοπονούν. Ο νοών...νοείτω.
Λοιπόν φίλοι μου αγαπημένοι.... Κόντρα σε νωθρούς και άσχημους καιρούς δημιουργούμε, όπως και όσο μπορεί ο καθένας.
Σας ευχαριστώ από καρδιάς.


Σάββατο 24 Οκτωβρίου 2015

Σημαντική ανακοίνωση.

Λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεών μου τα αποτελέσματα των 25 λέξεων θα δημοσιευθούν αύριο Κυριακή το απόγευμα. 
Για αυτό λοιπόν όσοι θέλουν να ψηφίσουν και δεν πρόλαβαν έχουν ακόμα διορία μέχρι αύριο Κυριακή 25/10 στις 5:00 το απόγευμα.

Ψηφίζετε ΕΔΩ




Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2015

Η σημασία μια λέξης - Είδα τη ρωγμή σου και φοβήθηκα (9ο Συμπόσιο Ποίησης)


Τελείωσε σήμερα με μεγάλη επιτυχία το 9ο Συμπόσιο Ποίησης της Αριστέας. Η προαπαιτούμενη λέξη ήταν η λέξη ''Πατρίδα''. Μια λέξη αγαπημένη, δύσκολη, αμφιλεγόμενη στις μέρες μας. Νικήτρια στέφτηκε η Ελένη από το blog Ποιώ με την συμμετοχή "Είδα τη ρωγμή σου και φοβήθηκα".
Απολαύστε το.

Είδα τη ρωγμή σου και φοβήθηκα

Μέσα στις θάλασσες οι ανάσες σου
Οι γοργόνες μεθούν με τα φιλιά σου
Παρακαλώ σε πατρίδα μου μη ξεμακραίνεις

Πάνω στα νέφη ανάγερτο το σπίτι σου
Σε παίρνουν οι βροχές στα περιβόλια
Εκλιπαρώ σε πατρίδα μου μη ξεχαστείς

Μέσα στα ηφαίστεια η αγκάλη σου
Πύρινα απογεύματα σε γοητεύουν
Παρακαλώ σε πατρίδα μου μη θυσιαστείς

Πάνω στα όρη βαθιές οι ρίζες σου
Ο κόρφος σου θυμάρι αναθρέφει
Εκλιπαρώ σε πατρίδα μου μη βυθιστείς

Μέσα στους οπωρώνες χυτά τα μαλλιά σου
Χυμούς αναδύεις απ' τα πλέρια στήθη
Παρακαλώ σε πατρίδα μου μη λαβωθείς

Πάνω στους τρούλους ελεύθερη η σκέψη σου
Αγκαλιασμένη γυρνάς με τους αγγέλους
Εκλιπαρώ σε πατρίδα μου μη μ' αρνηθείς

Μέσα στα πηγάδια οι μαρτυρίες σου
Θυμός δαγκώνει της καρδιάς την πόρτα
Παρακαλώ σε πατρίδα μου μη μ΄αδικείς

Πάνω στα μάρμαρα η ιστορία σου
Σκληρά η κόψη του φεγγαριού σε δοκιμάζει
Εκλιπαρώ σε πατρίδα μου μη φοβηθείς

Μέσα στις πηγές ρέει ο λόγος σου
Ήρωες χαϊδεύουν τα δάκτυλά σου
Παρακαλώ σε πατρίδα μου μνημόνευσέ με!

Πλανιέσαι κι επιστρέφεις σ' άδειο κύκλο
Πατρίδα μόνη με τα φτενά σαντάλια  
Είδα τη ρωγμή σου και φοβήθηκα...

*************

Εγώ συμμετείχα με το παρακάτω ποίημα:


Η σημασία μια λέξης.

Πατρίδα...
Μα τι 'ναι αυτή η λέξη;
Ποιος μπορεί να πει;
Τι είναι; μα πιο πολύ τι δεν είναι;

Λένε πως η πατρίδα κυλά στο αίμα,
μέσα στις φλέβες, κάθεται στις άκρες των δαχτύλων.
Λένε πως μπαίνει από τ΄αυτί και κατοικεί μες το μυαλό μας.
Το φτιάχνει, το ταιριάζει, άλλοτε το ανακατεύει, το λιώνει, το χαλά.
Στα βλέφαρα αλλάζει μορφή, αόρατη όψη καθοριστική.

Λένε πως είναι οι θάλασσες, τα βουνά, τα δέντρα, η γης.
Κρέμεται στους μίσχους των λουλουδιών, 
ενσωματώνεται με το χρώμα τους, 
κρύβεται στις ρίζες τους και τα δυναμώνει.

Λένε πως είναι οι λέξεις, ο λόγος, οι προτάσεις.
Η ποίηση, τα κείμενα, το θέατρο, οι μουσικές.

Μπορεί όμως να είναι και κάτι πιο απλό.
Να ζει μες τον καφέ, 
να επιπλέει στο καϊμάκι του, 
μας καίει στην πρώτη ρουφηξιά,
αλλάζει την γεύση στα στόματά μας.

Μπορεί να είναι το χάδι της μάνας,
το φίλεμα της γιαγιάς,
η έγνοια του πατέρα.

Ίσως τα χρόνια που χάνονται, οι μνήμες, οι θύμησες.
Τα κοινά θέλω, ο κοινός πόνος, οι ίδιες χαρές.

Είναι οι στιγμές που ζουν στην αιωνιότητα, 
μεταλλάσσονται, αλλάζουν, εξελίσσονται,
μα πάντα, πάντα γυρνούν στο ίδιο μέρος,
στην ίδια γωνιά της καρδιάς μας.

Αυτό είναι πατρίδα.

*************
Ευχαριστώ όλους όσους με ψήφισαν, συγχαρητήρια στην νικήτρια και ένα μεγάλο μπράβο στην Αριστέα για την άψογη διεξαγωγή του Συμποσίου.
Καλό βράδυ σε όλους.



Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2015

Η στιγμή σας με ένα ποίημα - Κάλλιο αργά παρά ποτέ / H αγάπη περιμένει (Μαρία Παρασκευοπούλου)


Γνωριζόμασταν Φιλικά, στο ίδιο χώρο βλέπεις
Μια η συμπάθεια, μια τα πειράγματα
Μα όλα ανύποπτα σαν να μην υπήρχε τίποτα
Εσύ με ήθελες κρυφά
Εγώ δεν κατάλαβα τίποτα
Οι Φίλοι μας μου το πάνε καθαρά
Μα Εγώ δεν σκέφτηκα πως θα σε δω διαφορετικά
Εσύ ήσουν δεξιά, κι εγώ αριστερά
Κι έτσι αφήσαμε τον χρόνο να περάσει χωριστά
Η μοίρα όμως είχε άλλα σχέδια για μας
Ένα φιλί, μια αγκαλιά και ήρθαμε αμέσως πιο κοντά
Από φίλοι γίναμε εραστές, δυο ενωμένες ψυχές.

Κάλλιο αργά παρά ποτέ
Η αγάπη περιμένει αν αξίζει να ενωθούν δυο καρδιές σε μία
Μόνο «σε θέλω, με θέλεις» καμιά άλλη δικαιολογία
Κάλλιο αργά παρά ποτέ, η αγάπη περιμένει, υπομένει κι αντέχει
Δεν τελειώνει ποτέ αν είναι από την αρχή αληθινή
Πάντα στο τέλος παίρνει τη θέση που της αξίζει.
Είμαι εδώ, είσαι εδώ όλα τα άλλα ο Θεός ας μας τα φέρει.
Ακόμα κι αν δεν καταλήξουμε πουθενά
Σημασία θα έχει πως εμείς εξοντώσαμε
Εκείνο το απωθημένο ενός ανεκπλήρωτου έρωτα.

Ήταν η στιγμή της Μαρίας Παρασκευοπούλου σε ένα ποίημα. 


Στείλτε και τη δική σας στιγμή.

Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2015

Πίσω απ΄τον βράχο.

Με ένα απαλό τραγούδι, με μια θάλασσα καθρέφτη, με τις πέτρες να τις αγκαλιάζει το κύμα, με τα χρώματα να εναλλάσσονται ζεστά και ήρεμα, προσπαθώ με ένα πορτοκαλί στυλό και ένα μικρό μπλοκάκι να χωρέσω σε μερικές γραμμές, όλο το μπλε της θάλασσας και όλο το γαλάζιο  του ουρανού. Να αφήσω το μυαλό μου να χυθεί στο χαρτί, να σωθεί από τις σκέψεις, να εκτονωθεί η ψυχή μου.

Νιώθω την έλλειψη τόσο μέσα μου, την πείνα των λέξεων να μου τρυπούν το στομάχι. Κάτι που δεν περίμενα, που ήρθε απότομα. Και ούτε η άμμος η ζεστή μπορεί να το κάψει. Ούτε ο αφρός της θάλασσας μπορεί να το πνίξει. Με κυριεύει ολόψυχα και βαθιά. Με τρώει κρυφά και γλυκά. Και δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να το καταλαγιάσει, παρά μόνο η προσμονή της επαφής που θα σώσει το μυαλό από την περιπλάνηση.

Και ο ήλιος πέφτει γλυκά και μεθοδικά. Ο ήχος του κύματος σε φέρνει κοντά μου. Στις ελιές στριμώχνεται η μορφή σου. Και σε εκείνη την μικρή εκκλησία, κάτω από τα πεύκα, ο άλλος σου εαυτός ξεπροβάλει, ξεκούραστος και νωχελικός. Όπως παλιά αδιάφορος μπροστά στον πόνο. Και παρακαλώ η στιγμή να κρατήσει για πάντα, να είναι άπειρη όπως τα βότσαλα αυτής της παραλίας.

Και κάπου ανάμεσα και γω, προσπαθώ να ορίσω τα θέλω μου. Να τρομάζω μπροστά στην έλλειψη και στην παρουσία. Και ας ξέρω καλά, ότι η παρουσία προϋποθέτει την έλλειψη. Γιατί για να έχεις κάτι, πρέπει να χάσεις κάτι άλλο. Δεν μπορείς να έχεις δύο ίδια μαζί ολοκληρωτικά. Και έτσι κουράζω την σκέψη, ξεκουράζοντας το σώμα. Και αυτή η ερημιά τόσο αταίριαχτη με το είναι μου. Θέλει να μου δώσει την λύση, να την κοιτάξω στα μάτια. Εκεί μπλεγμένη στα έρημα πεύκα, στον έρημο δρόμο, στον έρημο παράδεισο πίσω από τον βράχο. Κολυμπώντας να φτάσεις στο ανεκπλήρωτο, στην απόλυτη ευτυχία.

Μα τολμάς να σκαρφαλώσεις τον βράχο; 
Να ματώσεις τα πόδια σου, να γδάρεις τα χέρια σου; 
Να κολυμπήσεις στα μαύρο φύκια; 
Να πιεις θαλασσινό νερό;
Τολμάς να γραπωθείς από τις ρίζες των δέντρων, να σε ρίξει το ρεύμα στα βράχια;
Και μετά να ζήσεις με τις πληγές στο σώμα;
Τόλμα...

Μαρία Νικολάου

****************


Μπορείτε να παρουσιάσετε το κείμενό σας (διήγημα, ιστορία, ελεύθερο κείμενο) μέσω της μόνιμης στήλης ''Κειμενογράφος''.
Στέλνετε με e-mail το δικό σας κείμενο στο asmhnio@gmail.com.

****************


****************



Σάββατο 17 Οκτωβρίου 2015

Βιβλιοθήκη (Κική Κωνσταντίνου - Τα Λάφυρα της Ψυχής μου)

Περίληψη βιβλίου:
"Τα Λάφυρα της Ψυχής μου" είναι μία ποιητική συλλογή που περιλαμβάνει 13 μοντέρνα, στοχαστικά, ανθρωποκεντρικά ποιήματα ποικίλης θεματολογίας που στρέφονται γύρω από τον άξονα των ανθρώπινων συναισθημάτων και προσπαθούν με τον δικό τους τρόπο να συλλάβουν και να αποδώσουν το θαύμα και το μεγαλείο του Ανθρώπου και της Ζωής.
Προσφιλείς εκφραστικοί μου τρόποι με τους οποίους επιτυγχάνεται ζωντάνια και παραστατικότητα είναι η θεατρικότητα (αποστροφή του ποιητικού υποκειμένου σε β' ενικό, κινητικότητα των ηρώων και μια γενικότερη σκηνοθετική οργάνωση του χώρου και των προσώπων), η εικονοπλασία, το πεζολογικό ύφος, η απλή και καθημερινή σύνταξη και λεξιλόγιο.


Βιογραφικό σημείωμα:
Η Κική Κωνσταντίνου γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Στροφυλιά, ένα μικρό, όμορφο χωριό της Βόρειας Εύβοιας. 
Σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων στο ΤΕΙ Χαλκίδας μα λίγα χρόνια αργότερα ανακάλυψε πως αυτό που τη γεμίζει ουσιαστικά είναι η συγγραφή λογοτεχνικών κειμένων και παραμυθιών. 
Είναι ένα παιδί που αρνείται πεισματικά να μεγαλώσει και δεν μπορεί να πάψει λεπτό να χαμογελά, να ονειρεύεται, να αισιοδοξεί και να ελπίζει. 
Από το 2010 διατηρεί το δικό της χώρο στο διαδίκτυο και μπορεί κανείς να τη συναντήσει στο www.ekfrastite.blogspot.com. (Εκφράσου)
Όνειρο ζωής για εκείνη ήταν να καταφέρει να εκδώσει το πρώτο της βιβλίο. Αυτό το όνειρο πραγματοποιήθηκε τον Μάρτιο του 2015 με τη κυκλοφορία της πρώτης της ποιητικής συλλογής σε ελεύθερο στίχο.
«Τα Λάφυρα της Ψυχής μου» είναι το πρώτο της βιβλίο και εύχεται να ακολουθήσουν πολλά ακόμη.
Το ταξίδι στο όνειρο ξεκίνησε και επιδιώκει να γίνει παράδειγμα για όλους όσους θέλουν να κυνηγήσουν τα όνειρά τους μα ο φόβος τους κρατάει πίσω. Το μόνο που χρειάζεται είναι να τολμήσεις, να μη φοβηθείς, να βάλεις την αγάπη σου μέσα σε ότι κάνεις και να γίνεις ο ίδιος το όνειρο, η ελπίδα.
Διότι ότι αγαπάς δε μπορεί παρά να γίνει το ίδιο η ελπίδα.


Τα Λάφυρα κάνουν βόλτα στα Αναφιώτικα της Πλάκας.


****************


Μπορείτε να παρουσιάσετε και εσείς το βιβλίο σας (ηλεκτρονικό ή έντυπο) στην βιβλιοθήκη του Κειμένου.

Στείλτε μια παρουσίασή του, ένα σύντομο βιογραφικό και μια φωτογραφία εξωφύλλου στο email asmhnio@gmail.com.

****************


****************





25 λέξεις #1 - Παρουσίαση

Σας έδωσα 25 λέξεις να ξεδιπλώσετε αυτό που αισθάνεστε.
Μια εικόνα σας προέτρεψε.


Με λίγα λόγια, με λίγες αράδες το μυαλό σας ταξίδεψε...
Ιδού οι 25 λέξεις σας 
σε τυχαία σειρά...

****************************

1.
Πάντα  υπνοβατούσα ανάμεσα σε ένα μαύρο, ένα κόκκινο
και ένα λευκό.
Κοίτα να δεις που το λευκό μοιάζει πιο μαύρο από ποτέ.
Πίσσα, κάθε βήμα και πίσσα.
Μόνο πίσσα.
Αιωρούμαι.

*************

2.
Εύχομαι να συναντώ γέφυρες για να συνδέω το χθες μου με το αύριο. 
Μόνο έτσι θα έχω ένα υγιή σήμερα. 
Δεν φοβάμαι τι θα βρω απέναντι. 
Προχωράω που θα πει...ζω!

*************

3.
Στεγάζω στις γέφυρες
   όνειρα μιας ζωής
κι άστεγος καταφεύγω
   στα ικριώματα
   της πολιτείας
στο λάθος να βιοποριστώ! 

*************

4.
 Βάφτηκαν κόκκινοι
   από χέρι παιδικό
οι βραχίονες της πορείας 
   απέναντι να σε πάνε
στις πλίνθινες νεκροπόλεις 
 ουρανούς να θρηνήσεις! 

*************

5.
Πύρινες φλόγες με τυλίγουν. 
Δεν ξέρω αν θα καταφέρω να φτάσω απέναντι. 
Τρέξε  να συναντηθούμε στη μέση. 
Τρέξε κι ας καούμε παρέα. 
Οι δυο μας.

*************

6.
Σπάνιο γεφύρι  τ΄ουρανού, κάθε ουράνιο τόξο!
Έλα να το περάσουμε μαζί, αχνοπατώντας…
Σε μια γωνιά παίζουν κρυφτό τα παιδικά όνειρά μας!
Αν τα βρω, υπόσχομαι να μην τα χάσω ποτέ…

 *************

7.
Ένα γεφύρι μας χωρίζει, δυο δρόμοι διαφορετικοί…
Μα πόσο αίμα ακόμα η ψυχή πρέπει να στάξει,
το χρώμα της μαύρης καρδιάς σου αγωνιώντας ν΄αλλάξει;

*************

8.
Το κόκκινο είναι γρήγορο. 
Έτσι τουλάχιστον μας λέγαν οι παλιοί. 
Πάνω σε κόκκινες γέφυρες πατώ λοιπόν,
 για να γεφυρώσω πιο γρήγορα τα αγεφύρωτα χάσματά μου.

*************

9.
Στις άχρωμες στιγμές μου, μια γέφυρα να ανταμωθώ 
με το άλικο του πάθους σου ζητώ.
.........μια διάβαση στο φως
από το βαθύ σκοτάδι μου......

*************

10.
Δυσσεβή και παράνομη αγάπη μου ,
δυσάλωτη στράτα 
ανοίγεται μπροστά σου!!!

*************

11.
Άλικο πλέγμα 
χιλίων νημάτων ξάνοιγμα  
στο πέρασμα του νου!!!

*************

12.
Άφησα τα χνάρια μου σε καιόμενη άβυσσο,
για να φτάσω στον πολιτισμό σας.
Δεν ξέρω αν εδώ θα ξαποστάσω.

*************

13.
 Μέσα σε μια άχαρη πόλη
κρύβονται και ηδονικά μονοπάτια.

*************

14.
Ακολουθώντας της πόλης τα μοναχικά μονοπάτια 
δραπετεύω από μένα.
Με ψάχνω σε μετέωρους ήχους, 
στον αντίλαλο των βημάτων μου, 
στα ίχνη που σβήνω πίσω μου.

*************

15.
Από το πουθενά στο πουθενά, 
μεγάλη είναι η απόσταση 
κι ας μοιάζει μικρή!
Μια μεγάλη και μάταιη διαδρομή!

*************

16.
Οι Γερμανοί πυροβολούσαν τους διαδηλωτές. 
Ανέβηκε ασθμαίνοντας στην πεζογέφυρα. 
Ήταν πληγωμένος. 
Το αίμα του έβαψε το στηθαίο.  
Καθώς έσβηνε, είδε έναν Άγγελο να τον αγκαλιάζει.

*************

17.
Θα ήταν τόσο εύκολο αν ξέρω ότι με περιμένεις. 
Σε μια σου σκέψη απλά θα ξεκινούσα. 
Αν μόνο ήξερα ότι κι εσύ με θες.

*************

18.
Πόσο μπορεί να αλλάξει μια γκρίζα γωνιά;
Μπορεί, αν της βάλεις χρώμα!
Χρώμα χαράς, λησμονιά, συμπόνιας;
Χρώμα Ζωής! 
Κόκκινο όπως το αίμα, όπως τα χείλη που λένε "σ' αγαπώ"!

*************

19.
Η έμπνευση με εγκατέλειψε. 
Κοιτάζω τη φωτογραφία με τις πολυκατοικίες, τίποτα. 
Οκτώ παρά γράφω λέξεις για να προλάβω την προθεσμία. 
Εντάξει, πρόλαβα, έτσι, για την τιμή των όπλων..

****************************

Όροι και τρόπος ψηφοφορίας.
  • Μπορείτε να βαθμολογείτε σχολιάζοντας σε αυτή την ανάρτηση μέχρι την Κυριακή 25/10 στις 5 το απόγευμα.
  • Ψηφίζετε υποχρεωτικά τρία (3) ολιγόλεκτα. Τρεις (3) βαθμούς για αυτό που σας άρεσε περισσότερο, δυο (2) βαθμούς για την επόμενη επιλογή και έναν (1) για το τρίτο.
  • Μπορείτε να ψηφίζετε και εσείς που δεν έχετε στείλει ολιγόλεκτο. 
  • Θα λαμβάνονται υπόψη τα σχόλια που προέρχονται από bloggers (google, wordpress κτλ) ή από αυτούς που έχουν απλό λογαριασμό στο google ή οποιοδήποτε άλλον που μπορεί να πιστοποιήσει το προφίλ του.
  • Οι ανώνυμοι χρήστες μπορούν να εκφράζουν την προτίμησή τους, αλλά οι ψήφοι τους δεν θα καταμετρούνται.
  • Εννοείται ότι αυτοί που έχουν στείλει ολιγόλεκτο δεν ψηφίζουν την δική τους συμμετοχή.
  • Την Κυριακή 25/10 αθροίζοντας τους βαθμούς, θα σας ανακηρύσσω τον νικητή.
  • Σε περίπτωση ισοψηφίας την πρώτη θέση θα την λαμβάνει το Ολιγόλεκτο με τις περισσότερες προτιμήσεις.
  • Ο νικητής θα παραλάβει δώρο το οποίο θα επιλεγεί ανά περίσταση.

Ξεκινάτε λοιπόν να ψηφίζετε τις αγαπημένες σας συμμετοχές.
Κόντρα στους νωθρούς καιρούς δημιουργούμε, όσο και όπως μπορεί ο καθένας μας.
Καλή επιτυχία σε όλους.


Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2015

Σημαντική ανακοίνωση.

Σας υπενθυμίζω τα δρώμενά μου με άμεση λήξη.

Στέλνεται τις συμμετοχές σας:


Τις φωτογραφίες σας για τον διαγωνισμό ''Φωτογραφίζειν'' έως την Πέμπτη 15/10.


Τα ολιγόλεκτά σας για τον διαγωνισμό ''25 λέξεις'' μέχρι την Παρασκευή 16/10.

Κόντρα στους νωθρούς καιρούς δημιουργούμε, όσο και όπως μπορεί ο καθένας μας.
Καλό σας βράδυ.

Τρίτη 13 Οκτωβρίου 2015

Θα βρεθούμε ξανά.


Πίσω στο νησί, μην αργείς σε περιμένω.
Να νιώσουμε την πάχνη ξανά στο μπαλκόνι.
Και ΄κεινο το κρασί που ποτέ δεν μου άρεσε,
θα το πιω με λαχτάρα στην μικρή μας αυλή.
Σαν να ΄ταν χθες, αλλά και τόσο παλιά.
Και το μικρό υπόγειο που χώραγε όλα τα όνειρα μας,
έγινε πλέον αποθήκη.
Και το καφενείο στην πλατεία,
άλλαξε όνομα και ιδέες.
Και η αλάνα που συναντιόμασταν,
χορτάρια γέμισε και παλιοσίδερα.
Και στο ποτάμι κάναν γέφυρα,
αλλά κανείς δεν περνά πλέον.
Και τα γρι γρι στο λιμάνι,
περιμένουν αιωνίως να τελειώσει το φεγγάρι.
Και η αλμύρα να τρώει τον κάβο αλύπητα,
μα οι ευκάλυπτοι δες...!
Στέκουν ακόμα ακλόνητοι...

Μαρία Νικολάου



Παρασκευή 9 Οκτωβρίου 2015

Η στιγμή σας με ένα ποίημα - Σκέψεις ψυχής (Μαρίνα)

Σκέψεις ψυχής

Όποιος ποθεί τη λευτεριά
μα δεν την κυνηγήσει
δεν έχει ελπίδα να χαρεί
και τόπο για να ζήσει...

Δεν θα ΄ναι ελεύθερος ποτέ
όσο κι αν το νομίσει,
αφού το φόβο άφησε
να τον κυριαρχήσει.

Και σαν θα έρθει η στιγμή
να δει μέσα βαθιά του,
άδεια θα νιώσει τη ζωή
άδεια και την καρδιά του.

Είναι πουλί θαλασσινό,
η λευτεριά κι αγέρας
χωρίς αυτή πώς γίνεται
να δεις το φως της μέρας;

Ψυχή μου λεύτερη εσύ,
γλυκό πουλί της νιότης,
γίνε καράβι μου ξανά
στη θάλασσα της γνώσης.

**********

Ήταν η στιγμή της Μαρίνας σε ένα ποίημα. 


Στείλτε και τη δική σας στιγμή.




Τετάρτη 7 Οκτωβρίου 2015

Περιπλάνηση.


Σας βλέπω στην διαδρομή, φεύγετε πιο μακρυά από μένα.
Προσπαθώ να προλάβω την άκρη σας,
μα μου γλιστράτε μέσα απ΄τα χέρια.
Παγώστε τις ώρες να μην περνάν,
να μην μας αφήνουν μονάχους.
Χάστε το μέτρημα.
Σταματήστε τον χρόνο... που πάει και αυτός σαν τρελός;
Εδώ εγώ έχω να σας δώσω τα πάντα,
στιγμές, αγάπη, μίσος, ζωή.
Μην περιπλανιέστε άδικα, όλα δικά σας είναι.
Αρκεί και 'σεις να καθίσετε δεμένα στην καρέκλα μου.
Χωρίς διαμαρτυρία, χωρίς ρυτίδες.
Χρόνια μου, μην απομακρύνεστε...
Θα σας χαρίσω εμένα.

Μαρία Νικολάου


***********




Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2015

Η στιγμή σας με ένα ποίημα - Έξοδος Πρίγκιπα (Χριστόφορος Τριάντης)

Έξοδος Πρίγκιπα 

Όλα τελειώνουν πρίγκιπα…
Στις στοές της χαράς κάτι θλιβερό φωλιάζει - πάντα -
Στενά δεμένο με τον χρόνο  
που τα είδωλα γκρεμίζει
και του πάθους  τις στιγμές…
Σαν ναυαγισμένα πουλιά  οι χαμένες  ζωές  
γαντζώνονται στα παγωμένα  σκαριά του πόνου…
Με δύναμη χτυπούν τα κύματα  της ανυπαρξίας…
Κραυγάζουν για  κάθε είδους σωτηρία…
Μισερή… δεν έχει σημασία…
Σπαράζουν όταν το τέλος αντικρίζουν…
Οι ιερείς της αιωνιότητας
απ’ τις κορφές των ηφαιστείων
απειλούν τα πλήθη
κάπως βαριεστημένα…   
«Δεν υπάρχει ελπίδα  θνητοί…
Μα, νεράιδες του σκοταδιού
κρεμάστε στου πρίγκιπα τα μάτια
το περιδέραιο των σιωπών…
Και βάλτε στην καρδιά του λίγα κομμάτια ουρανού…
Εκείνα που έχουν πάνω τους τις προσευχές
που έκανε τις νύχτες  του Ιούλη…
Ύστερα… Έξοδος… Πρίγκιπα... »

**********

Ήταν η στιγμή του Χριστόφορου Τριάντη σε ένα ποίημα. 
Ο Χριστόφορος Τριάντης αρθρογραφεί στις εξής σελίδες:
 Σύνδεσμος Φιλολόγων Νομού Τρικάλων
120 Λέξεις


Στείλτε και τη δική σας στιγμή.




Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2015

25 λέξεις #1 - Έναρξη.

Τα αγαπημένα σας ''Ολιγόλεκτα'' μετονομάστηκαν ''25 λέξεις'' και είναι πάλι κοντά σας.

25 λέξεις... 
Τόσες σας δίνω και σας αφήνω να ξεδιπλώσετε αυτό που αισθάνεστε. 
Μια εικόνα θα σας προτρέψει. 
Με λίγα λόγια, με λίγες αράδες. 
Για να δούμε λοιπόν που το μυαλό σας θα ταξιδέψει...
Ξεκινάνε οι 25 λέξεις...


Όροι και τρόπος συμμετοχής.
  • Γράφετε κείμενα, εμπνεόμενοι από την παρακάτω εικόνα
  • Μπορεί να είναι σε μορφή πεζού, ποιήματος ή όπως αλλιώς το θέλετε εσείς. 
  • Μέχρι 25 λέξεις μαζί με τα άρθρα. Aν ο δημιουργικός σας οίστρος σας οδηγήσει σε πάνω από 25 λέξεις, φροντίστε να μην υπερβείτε τις 30. Όχι επειδή απαγορεύεται, αλλά για να δημιουργούμε επί ίσοις όροις.
  • Χωρίς τίτλο.
  • Τα στέλνετε με email (όχι επισύναψη) στην διεύθυνση asmhnio@gmail.com μέχρι την Παρασκευή 16/10 στις 8:00 το βράδυ.
  • Μπορείτε να συμμετέχετε όλοι, είτε είστε bloggers είτε όχι.
  • Μέχρι δυο (2) κείμενα ο καθένας.
  • Το Σάββατο 17/10 θα αναρτήσω τα κείμενά σας και θα τεθούν σε ψηφοφορία από εσάς για μια εβδομάδα. Στην ίδια ανάρτηση θα δείτε τους όρους και τον τρόπο ψηφοφορίας. Μετά το πέρας της ψηφοφορίας θα ανακηρύσσω τον νικητή. 

Για οποιαδήποτε διευκρίνηση μη διστάσετε να ρωτήσετε.
Κόντρα στους νωθρούς καιρούς δημιουργούμε, όσο και όπως μπορεί ο καθένας μας.
Σας εύχομαι ολόψυχα καλές εμπνεύσεις.