Μια νύχτα βροχερή,
Οκτώβρης, αναπόφευκτα εισβάλει στα δωμάτια μας.
Θέλουμε δεν θέλουμε.
Αλλάζει και ο ήχος του ραδιοφώνου,
αλλάζουν οι νότες του.
Επικίνδυνες ελπίδες για λίγο ακόμα καλοκαίρι.
Χάνονται στα χρυσά απογέματα.
Παραπλανώντας μας με όλη αυτή την ομορφιά.
Και συ κάθεσαι απλά στην βεράντα,
με την αίσθηση στο δέρμα να σε κάνει να ανατριχιάζεις.
Όχι από την δροσιά,
αλλά για αυτά που έρχονται.
Αυτά που το φθινόπωρο υπόσχεται.
Όλα αυτά που θα συμπεριλάβει ο χειμώνας.
Όλα αυτά που θα η υγρασία θα τα κάνει πιο δύσκολα.
Λες και έχουμε άλλη επιλογή;
Βάλε λίγο πιο δυνατά τον ήχο.
Περίεργα όλα καλύπτονται από την μουσική.
Λες και είναι η ζωή, έργο κάποιου φιλόδοξου σκηνοθέτη.
Ας χαθούμε λίγο σε ατελέσφορους έρωτες,
σε όλα αυτά που σβήνουν καθημερινά.
Σε ανθρώπους που ήρθαν στον δρόμο μας,
γίναμε ένα και ζήσαμε μαζί τους
ή τελικά σε αυτούς ξεαγαπήσαμε,
που προδώσαμε.
Και όταν όλα τελειώσουν
(τίποτα στην ουσία δεν τελειώνει),
απλά ας χαμογελάσουμε,
έτσι για την τιμή των όπλων,
για να πούμε πως απόψε κάτι κερδίσαμε και 'μεις.
Ότι μέσα σε μια νύχτα συναντήσαμε το όμορφο τραγούδι.
*πατήστε στους συνδέσμους να ακούσετε τα τραγούδια
********
Συνεχίζονται οι ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟΥ
Γράψτε και την δική σας ιστορία.