Ιστορίες της Άνοιξης... Λήξη...

Γράψαμε λοιπόν για την άνοιξη. Την δεχτήκαμε με λαχτάρα, την νοιώσαμε, την φωτογραφίσαμε. Θα ήθελα να δώσω περισσότερό χρόνο σε αυτό το δρώμενο, αλλά λόγοι ανωτέρας βίας, δεν με άφησαν να το ''τρέξω'' πιο πολύ.

Ευχαριστώ πολύ όλους όσους συμμετείχαν ή διάβασαν τις συμμετοχές. Ελπίζω όλοι σας να έχετε την άνοιξη που θέλετε δίπλα σας.

Ας δούμε τις αναρτήσεις που μαζεύτηκαν.

1. Το ταξίδι με έναν αετό - ANNA FLO

2. Εαρινό ανασκούμπωμα - Κλαύδια Μάμαλη

3. Η θυσία - Βασιλική Δραγούνη

4. Τα Ερωτήματα της Άνοιξης - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

5. ΤΑ ΧΕΛΙΔΌΝΙΑ ΕΊΝΑΙ ΕΔΩ...Η ΑΝΟΙΞΗ; - Σμαραγδάκι- Ρούλα

6. «Προσκλητήριο του Έποπα» - Marie-Anne

7. Ανοιξιάτικοι ερωτιδείς - Χαρά Θ.

8. Καλή Πρωτομαγιά, Καλή Ανάσταση και Καλή Λαμπρή!!! - Marie-Anne

9. ΜΙΑ ΑΝΟΙΞΙΑΤΙΚΗ ΠΑΡΕΑ!!! - Σμαραγδάκι- Ρούλα

Δικές μου συμμετοχές

Μια άνοιξη που επιμένει...

Μοναδικά...

Μετά από κλήρωση η Χαρά Θ κερδίζει ένα συμβολικό δώρο για την συμμετοχή της. Ας μου στείλει την διεύθυνσή της ώστε να της το στείλω.

Ως την επόμενη πρό(σ)κληση δημιουργίας μην ξεχνάτε:

Κόντρα σε νωθρούς καιρούς δημιουργούμε όπως και όσο μπορεί ο καθένας.

Σας ευχαριστώ όλους!

Η θυσία - Βασιλική Δραγούνη (Ιστορίες της Άνοιξης)

Ένα συνεχές φράγμα από σταγόνες βροχής χτυπούσε τον πλακόστρωτο πεζόδρομο μιας άλλοτε πολυσύχναστης οδού το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής. Είχε περάσει ο Χρόνος των Παθών από τότε που ο κόσμος υποβλήθηκε στην φιλόξενη αγκαλιά του θανάτου, χωρίς ακόμη η ανθρωπότητα να καταφέρει να χαμογελάσει μετά από τόσα δεινά. Η πόλη έμοιαζε λίγο πολύ όπως ήταν και πριν από την εξάπλωση της επιδημίας. Δεν υπήρχαν σημάδια αναταραχών, σκελετοί καμένων οχημάτων ή παραβιασμένα παράθυρα. Μόνο άδεια καρότσια σουπερμάρκετ που στέκονταν παρατημένα στους δρόμους. 

Ένας χρόνος περίπου από τότε που ο Πέτρος είδε τη γυναίκα του να σβήνει μπροστά στα μάτια του. Το πρόσωπό της ήταν σκελετωμένο και το βυθισμένο της χαμόγελο στοίχειωνε κάθε του σκέψη.

«Είναι εντάξει. Είμαι καλά τώρα», ψιθύρισε αχνά. «Όλα είναι καλύτερα τώρα». Η λαβή του χεριού της χαλάρωσε. Τα κόκκινα βλέφαρά της έκλεισαν αργά, κρύβοντας το κάποτε λαμπερό κεχριμπάρι που περικύκλωνε τις έντονα διασταλμένες κόρες, ηχώντας σαν το χτύπημα μιας πόρτας μέσα στο μυαλό του. Και ξαφνικά εκείνος βρέθηκε μακριά από το σπίτι, σε έναν κόσμο άγνωστο.

Ο Πέτρος σκούπισε την προσωπίδα του αναπνευστήρα του καθώς τα σταγονίδια της βροχής διαπερνούσαν την ομίχλη της εσωτερικής επιφάνειας κυλώντας προς τα κάτω. Πολύ συχνά τον αναστάτωνε η μοναξιά, η ησυχία της ύπαρξής του. Ακόμη και όταν το χέρι του θανάτου τον κρατούσε υπό έλεγχο, όπως και όλους όσους γνώριζε, εξακολουθούσε να θυμάται. Μερικές φορές αυτό του φαινόταν παρήγορο.

Ένα σπουργίτι τιτίβιζε μια μελωδία που αντηχούσε στον άδειο δρόμο καθώς συνέχιζε το βάδισμά του, ρίχνοντας συμπονετικές ματιές σε μια μοναχική φιγούρα που στεκόταν στη μέση όλων αυτών. Ήταν ένα νεαρό κορίτσι, που δεν φαινόταν παραπάνω από δεκαπέντε χρονών. Φορούσε ένα κουρελιασμένο κόκκινο φόρεμα που συμβόλιζε κάτι μεταξύ σκανταλιάς και ανέχειας. Αυτό το κορίτσι είχε μακριές κατάμαυρες μπούκλες. Δεν ήταν ένα γυαλιστερό μαύρο, αν και θα πρέπει να ήταν κάποτε, αλλά μάλλον ένα μαύρο ξεθωριασμένο. Το μελαχρινό κορίτσι κοιτούσε ψηλά, στον θυελλώδη γκρίζο ουρανό, γεμάτο από απειλητικά σύννεφα, με μια έκφραση απάθειας στο πρόσωπό της. Τα μάτια της είχαν ένα θαμπό γκριζομπλέ χρώμα, που δεν ήταν πλέον ακτινοβόλο ή γεμάτο ζωή.

Ωστόσο αν κάποιος την κοιτούσε πιο προσεκτικά, θα μπορούσε να διακρίνει τόσο τη θλίψη, όσο και την αγωνία της. Θα μπορούσε να διακρίνει ότι παρά την έκφραση της απάθειας στο πρόσωπό της έκλαιγε σιωπηλά, αν και η βροχή το έκρυβε καλά. Φαινόταν ότι το κορίτσι πενθούσε, αλλά το ερώτημα είναι για τι ακριβώς ή, καλύτερα ακόμα, για ποιον; Και στην ερώτηση αυτή κανείς δεν θα μπορούσε να απαντήσει, πόσο μάλλον κάποιος που σταμάτησε για να της ρίξει μια βιαστική ματιά. Το κορίτσι απλά στεκόταν εκεί, ακίνητο σαν άγαλμα, στη μέση της βροχής. Ήταν σαν να περίμενε κάποιο είδος θαύματος. Κι όμως, μετά από την σκέψη αυτή, κάτι παράξενο συνέβη.

Μέσα σε μια στιγμή τα ζοφερά σύννεφα χωρίστηκαν, το λαμπερό φως του ήλιου άρχισε να ρέει σαν προβολέας και έπεσε κατευθείαν πάνω στο κορίτσι. Ξαφνικά φαινόταν σαν ο χρόνος να είχε παγώσει, σαν κάποιος να είχε ρίξει ένα μαγικό ξόρκι πάνω στην πόλη κι όλο αυτό τόσο αθόρυβα, ώστε θα μπορούσε να ακουστεί ακόμη και η πτώση μιας καρφίτσας. 

Ο Πέτρος έμεινε καρφωμένος στην θέση του, να κοιτά τον ουρανό με θαυμασμό και δέος. Για ένα δευτερόλεπτο ορκίστηκε ότι θα μπορούσε να διακρίνει το αχνό χρυσό περίγραμμα ενός φωτοστέφανου και ένα ζευγάρι φτερά αγγέλου πάνω στο κορίτσι. Ανοιγόκλεισε πολλές φορές τα μάτια του μα την επόμενη στιγμή το κορίτσι είχε εξαφανιστεί τελείως, όπως ακριβώς και τα δυσοίωνα σύννεφα, σαν να μην είχε ποτέ υπάρξει.

Ο Πέτρος χαλάρωσε το κούμπωμα του αναπνευστήρα και εισέπνευσε ανεμπόδιστα τον υγρό αέρα. Του φάνηκε γλυκός, έτσι όπως ήταν ανακατεμένος με βροχή.  Είδε ένα σμήνος πουλιών να σχηματίζει μικρά κύματα πέρα από έναν ανοιξιάτικο ορίζοντα. Το πρόσωπό του συσπάστηκε σε ένα λυγμό που άρχισε να γίνεται χαμόγελο. Τελικά όλα θα πήγαιναν καλά.

**********

Είναι η συμμετοχή της Βασιλικής Δραγούνη στις

Ιστορίες της Άνοιξης

Περιμένω και τις δικές σας συμμετοχές!

Εαρινό ανασκούμπωμα - Κλαύδια Μάμαλη (Ιστορίες της Άνοιξης)

Eαρινό ανασκούμπωμα ζητάει το σπιτικό μου,

κι εγώ το παίζω αδιάφορη και κάνω το σταυρό μου,

έλα ω Παναγία μου, κι  όλοι οι άγιοι βοηθάτε,

με θαύμα μόνο γίνεται και να με συμπαθάτε.

Δεν ξέρω πώς να κάνω αρχή και πως ν΄ αποφασίσω

από ποιαν άκρη άραγε πρέπει να ξεκινήσω;;;

Και πες το πήρα απόφαση, με θείες παραινέσεις,

μα η κλεισούρα ζόρισε αφόρητα τις σχέσεις,

ακόμη και με τον εαυτό, άσε πιά με τους άλλους

κι η διάθεσή μου ατόνισε και σε βαθμούς μεγάλους….

Προσμένοντας το εμβόλιο, όπως τα χελιδόνια,

ετούτη εδώ η άνοιξη, πρωτοφανής στα χρόνια,

θα είναι ιστορούμενη γι΄αυτά τα γεγονότα

για μια κανονικότητα αλλιώτικη από πρώτα…..

Οι νεραντζιές μοσχοβολούν και μήνυμα μου στέλνουν

«ανασκουμπώσου πάραυτα, δουλειές σε περιμένουν…

πιάσε τα ξεσκονόπανα, τις σκούπες , τους κουβάδες

κι άντε ξελαμπικάρισε όσα τόσες βδομάδες,

αφήνεις έτσι ανέγγιχτα, με τόση αδιαφορία….

επιθυμώντας διακαώς να πείς: Ξελευθερία» !

**********

Είναι η συμμετοχή της Κλαύδιας Μάμαλη στις

Ιστορίες της Άνοιξης

Περιμένω και τις δικές σας συμμετοχές!

Ιστορίες της Άνοιξης (Νέο δρώμενο)

Γράψαμε για καλοκαίρια, για θάλασσες, για μέρες φωτεινές και βροχερά φθινόπωρα, αλλά δεν γράψαμε για την πιο δημιουργική εποχή του χρόνου. Τότε που όλα ξαναγεννιούνται, ανθίζουν, θαρρείς διορθώνονται. 

Ας γράψουμε λοιπόν για την Άνοιξη. Ας την φωτογραφίσουμε, ας την περιγράψουμε, ας πούμε τι νιώθουμε μέσα σε αυτή. Φέτος που η Άνοιξη δεν είναι μόνο μια εποχή, αλλά μια προσδοκία. Φέτος πιο πολύ από ποτέ.

Έχετε όλη την Άνοιξη να κάνετε μια ανάρτηση για την Άνοιξη. Ότι θέλετε εσείς. Πεζό, ποίημα, κολλάζ φωτογραφιών, ίσως κάποια ανοιξιάτικη δημιουργία. Όσες συμμέτοχες θέλετε. Αφήστε ένα σχόλιο εδώ μόλις την ετοιμάσετε. Αν δεν έχετε μπλογκ, πολύ ευχαρίστως να σας φιλοξενήσω στο Κείμενο ή στο Μια ματιά στον ήλιο με γιορτινά... 

Στο τέλος της άνοιξης θα γίνει μια μικρή κλήρωση με όλους τους συμμετέχοντες και θα δοθεί ένα συμβολικό δώρο.

Σας εύχομαι καλές εμπνεύσεις.

***************

Συμμετοχές ως τώρα

Το ταξίδι με έναν αετό - ANNA FLO

Εαρινό ανασκούμπωμα - Κλαύδια Μάμαλη

Η θυσία - Βασιλική Δραγούνη

Τα Ερωτήματα της Άνοιξης - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

ΤΑ ΧΕΛΙΔΌΝΙΑ ΕΊΝΑΙ ΕΔΩ...Η ΑΝΟΙΞΗ; - Σμαραγδάκι- Ρούλα

«Προσκλητήριο του Έποπα» - Marie-Anne

Ανοιξιάτικοι ερωτιδείς - Χαρά Θ.

Καλή Πρωτομαγιά, Καλή Ανάσταση και Καλή Λαμπρή!!! - Marie-Anne

ΜΙΑ ΑΝΟΙΞΙΑΤΙΚΗ ΠΑΡΕΑ!!! - Σμαραγδάκι- Ρούλα

Δικές μου συμμετοχές

Μια άνοιξη που επιμένει...

Μοναδικά...

Διαπίστωση (26ο Συμπόσιο Ποίησης)

Κάποια στιγμή, 

αυτό το μαύρο πράγμα που νομίζουμε πως δεν κουβαλάμε,

αυτό το κρίμα που κρύβουμε όλοι κάτω απ΄ την γλώσσα μας,

στο μικρό τσεπάκι του μπλου τζιν,

στο πίσω μέρος της ντουλάπας μας,

εκεί που φυλάμε τα άχρηστα ρούχα,

κάποια στιγμή λοιπόν αυτό το ασήμαντο τίποτα,

εισχωρεί σε όλα αυτά που αγαπάμε και τ΄ αλλάζει.

Τα ήσυχα βράδια, γίνονται έρημα,

το γλυκό, πετιμέζι,

τα αρώματα βαριά και αφόρητα.

Σαν την πόλη που αλώθηκε και παραδόθηκε σε μια νύχτα.

Όλη η ζωή μια φοβερή ημικρανία.

Και ψάχνεις να βρεις την άκρη.

Μια δικαιολογία, ίσως ένα ψέμα.

Κάτι που θα βάλει ξανά την ζωή μας σε τάξη.

Μια ανυπόφορη υπέροχη τάξη.

Αναζητώντας ένα κινηματογραφικό φινάλε,

νομίζοντας πως έτσι απλά θα την γλυτώσουμε,

Όχι αγάπη μου.

Ο κύκλος αυτός δεν θα κλείσει ποτέ.

Γιατί στην ζωή η ανάγκη της λύτρωσης είναι πιο μικρή, από αυτήν της υπεκφυγής. 

*********

Ήταν η συμμετοχή μου στο 26ο Συμπόσιο Ποίησης που διοργανώνει η Αριστέα μας. Ευχαριστώ όλους όσους με ψηφήσατε και κυρίως την οικοδέσποινα για την άριστη φιλοξενία.

25 λέξεις # 13... Βράβευση

Έφτασε η ώρα που θα βραβεύσουμε τις 25 λέξεις που έκαναν το μυαλό σας να ταξιδέψει και απέδωσαν τα συναισθήματα της φωτογραφίας που σας έδωσα με τον καλύτερο τρόπο.

Tο ολιγόλεκτο που κερδίζει την πρώτη θέση είναι το εξής:

10. ANNA Flo - 20 βαθμοί 

Απομείναμε σαν δυο ξερόκλαδα μονάχοι!  

Αδύναμοι,

μπροστά στην παντοδυναμια της φύσης

Φθαρτοί,

μπροστά στον άφθαρτο ήλιο

Παροδικοί,

μπροστά στο αέναο Σύμπαν

Αρκετά κομπάσαμε...

Λύγισα!

Συγχαρητήρια λοιπόν στην Άννα, η οποία θα παραλάβει σε λίγες μέρες το δώρο μου. Επίσης ένα μεγάλο μπράβο σε όλους σας για την έμπνευση και την δημιουργία.

Για να δούμε ποιος κρύβετε πίσω από κάθε ολιγόλεκτο και τι βαθμούς πήρε.

*****************************

1. Mia - 0 βαθμοί 

Βλέποντας το φως

τη γλυκιά χαραυγή σου

αναθυμούμαι.

Τα δυο κορμιά μας

αγκαλιασμένα δέντρα

να αγναντεύουν.

Δίχως χρώματα

ξεγυμνωμένα θέλω

στο ξημέρωμα.

Ήρθε το πρωί

όμως εσύ νύχτωσες

φρούδες ελπίδες.

***************

2. Christi Petaloti - 4 βαθμοί

Μετακίνηση έξι. 

Ποιος θα μου το ΄λεγε πως η ελευθερία έχει τον αριθμό έξι. 

Στέλνω μήνυμα και τραβάω για εξερεύνηση. 

Σήμερα θα πάω από άλλο μονοπάτι.

***************

3. Βασίλειος Διακοβασίλης - 2 βαθμοί

Ακολουθώ τον ήλιο στη δύση του,

θέλω γρήγορα να χαθεί.

Λαχταρώ την καινούρια μέρα,

 που ίσως φέρει την χαμένη ευτυχία πίσω

και τότε αδιάφορο μου γίνει, επιτέλους,

το θέαμα αυτό. 

***************

4. Giannis Pit - 9 θαθμοί

 "Νιώθω να πέφτω,

το κορμί μου, κουρασμένο, στης γης την αγκαλιά"

"Κράτα το χέρι μου!

Δες την Ανατολή. O ήλιος, της νύχτας το σκοτάδι αποδιώχνει"

***************

5. ΣΜΑΡΑΓΔΑΚΗ ΡΟΥΛΑ - 8 βαθμοί 

-Σ αφήνω.

-Που πας;

-Δεν το βλέπεις; έχω γείρει.

Δεν με κρατάν οι ρίζες μου πια.

-Μην μ αφήνεις, δεν βλέπεις την καταχνιά;

-Έχεις  το φεγγάρι!

***************

6. Τάσος Γ. Κάβουρας - 6 βαθμοί

Τη βάπτισαν Βιομηχανική Επανάσταση. Αρμονικό ζευγάρι άνθρωπος και μηχανή.

Με προγράμματα Ανάπτυξης, μηχανισμούς στήριξης και περιορισμό της ανεργίας.

Ραγδαίες οι μεταβολές και ανακατατάξεις..

           Εκκρεμεί, η εφαρμογή της μελέτης Περιβαλλοντικών επιπτώσεων..

***************

7. Mary Pertax - 9 βαθμοί

Απαθανατίζεις τον ήλιο,

 μα δεν μπορείς να σταματήσεις την πορεία του.

 Μη νιώθεις θλίψη!  Χρωμάτισε ανεξίτηλα, τις Ανατολές και τις Δύσεις σου,

 όπως εσύ προτιμάς!

***************

8. airis - 21 βαθμοί

Σαν χορευτές ενός μιούζικαλ

Σαν συνωμότες

Δυο κορμιά στο μισοσκόταδο 

Φευγαλέα αγκαλιάζονται

Και δυο φιλιά κλέβουν

Βαφτίστηκαν "θάνατος"

Φιλιά και αγκαλιές

Και σταματήσαμε να ζούμε

Για να μην πεθάνουμε.

***************

9. ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ - 18 βαθμοί

Με γυμνά μάτια, βλέπω έναν Ήλιο. 

Με ανοιχτά μάτια, αντικρίζω την Ανατολή. 

Με κλειστά μάτια - οραματίζομαι βουνά - που συνθλιβούν τον Ήλιο, 

μα με τα μάτια της ψυχής,  κοιτάζω «Το Έμβρυο!»

***************

10. ANNA Flo - 25 βαθμοί 

Απομείναμε σαν δυο ξερόκλαδα μονάχοι!  

Αδύναμοι,

μπροστά στην παντοδυναμια της φύσης

Φθαρτοί,

μπροστά στον άφθαρτο ήλιο

Παροδικοί,

μπροστά στο αέναο Σύμπαν

Αρκετά κομπάσαμε...

Λύγισα!

***************

11. Katerina Verigka - 6 βαθμοί

Γεννήθηκες πολλές φορές 

στην σκέψη μου. 

Καθοδήγηση λυτρωτική στην ομίχλη. 

Φεγγάρι σύμμαχος στα σκοτάδια μου. 

Ρίζα του δέντρου, κράτησέ με όρθια. 

Κι όταν γίνεις ψυχή...

***************

12. Βασιλική Δραγούνη - 9 βαθμοί

Μέσα από ένα διαφορετικό πλαίσιο

ακίνητος μας βλέπει ο χειμώνας

πέρα απ' το φως της σκέψης και της μνήμης

κρατώντας τον απόμακρο ήλιο

χλωμό μέσα στο δαχτυλίδι της φλόγας του.

***************

13. Μαρίνα Τσαρδακλή - 13 βαθμοί

Άπλωσε το χέρι να με κρατήσεις προτού χαθώ στο χάος του κόσμου. 

Κλαδί να κάνεις την αγάπη, να σκαρφαλώσω να σωθώ. 

Η έλλειψη ανθρωπιάς, σκοτώνει!  

****************************

Έτσι δημιουργικά ξεκινάμε το 2021.

Σας εύχομαι ότι καλύτερο για το νέο έτος!

 

Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους σας που στηρίξατε την προσπάθειά μου και μου εμπιστευτήκατε τα διαμάντια σας.

To 25 λέξεις #14 θα είναι σύντομα κοντά σας

Ως τότε μην ξεχνάτε...

Κόντρα σε νωθρούς καιρούς δημιουργούμε, όπως και όσο μπορεί ο καθένας.

Φιλικά

Μαρία Νικολάου

25 λέξεις # 13 - Παρουσίαση

Σας έδωσα 25 λέξεις να ξεδιπλώσετε αυτό που αισθάνεστε.

Μια εικόνα σας προέτρεψε.

Με λίγα λόγια, με λίγες αράδες το μυαλό σας ταξίδεψε...

Έχουμε λοιπόν 13 συμμετοχές.

Σας θερμοευχαριστώ για την συμμετοχή.

Ιδού οι 25 λέξεις σας 

σε τυχαία σειρά.

*****************************

1

Βλέποντας το φως

τη γλυκιά χαραυγή σου

αναθυμούμαι.

Τα δυο κορμιά μας

αγκαλιασμένα δέντρα

να αγναντεύουν.

Δίχως χρώματα

ξεγυμνωμένα θέλω

στο ξημέρωμα.

Ήρθε το πρωί

όμως εσύ νύχτωσες

φρούδες ελπίδες.

***************

2

Μετακίνηση έξι. 

Ποιος θα μου το ΄λεγε πως η ελευθερία έχει τον αριθμό έξι. 

Στέλνω μήνυμα και τραβάω για εξερεύνηση. 

Σήμερα θα πάω από άλλο μονοπάτι.

***************

3

Ακολουθώ τον ήλιο στη δύση του,

θέλω γρήγορα να χαθεί.

Λαχταρώ την καινούρια μέρα,

 που ίσως φέρει την χαμένη ευτυχία πίσω

και τότε αδιάφορο μου γίνει, επιτέλους,

το θέαμα αυτό. 

***************

4

 "Νιώθω να πέφτω,

το κορμί μου, κουρασμένο, στης γης την αγκαλιά"

"Κράτα το χέρι μου!

Δες την Ανατολή. O ήλιος, της νύχτας το σκοτάδι αποδιώχνει"

***************

5

-Σ αφήνω.

-Που πας;

-Δεν το βλέπεις; έχω γείρει.

Δεν με κρατάν οι ρίζες μου πια.

-Μην μ αφήνεις, δεν βλέπεις την καταχνιά;

-Έχεις  το φεγγάρι!

***************

6

Τη βάπτισαν Βιομηχανική Επανάσταση. Αρμονικό ζευγάρι άνθρωπος και μηχανή.

Με προγράμματα Ανάπτυξης, μηχανισμούς στήριξης και περιορισμό της ανεργίας.

Ραγδαίες οι μεταβολές και ανακατατάξεις..

           Εκκρεμεί, η εφαρμογή της μελέτης Περιβαλλοντικών επιπτώσεων..

***************

7

Απαθανατίζεις τον ήλιο,

 μα δεν μπορείς να σταματήσεις την πορεία του.

 Μη νιώθεις θλίψη!  Χρωμάτισε ανεξίτηλα, τις Ανατολές και τις Δύσεις σου,

 όπως εσύ προτιμάς!

***************

8

Σαν χορευτές ενός μιούζικαλ

Σαν συνωμότες

Δυο κορμιά στο μισοσκόταδο 

Φευγαλέα αγκαλιάζονται

Και δυο φιλιά κλέβουν

Βαφτίστηκαν "θάνατος"

Φιλιά και αγκαλιές

Και σταματήσαμε να ζούμε

Για να μην πεθάνουμε.

***************

9

Με γυμνά μάτια, βλέπω έναν Ήλιο. 

Με ανοιχτά μάτια, αντικρίζω την Ανατολή. 

Με κλειστά μάτια - οραματίζομαι βουνά - που συνθλιβούν τον Ήλιο, 

μα με τα μάτια της ψυχής,  κοιτάζω «Το Έμβρυο!»

***************

10

Απομείναμε σαν δυο ξερόκλαδα μονάχοι!  

Αδύναμοι,

μπροστά στην παντοδυναμια της φύσης

Φθαρτοί,

μπροστά στον άφθαρτο ήλιο

Παροδικοί,

μπροστά στο αέναο Σύμπαν

Αρκετά κομπάσαμε...

Λύγισα!

***************

11

Γεννήθηκες πολλές φορές 

στην σκέψη μου. 

Καθοδήγηση λυτρωτική στην ομίχλη. 

Φεγγάρι σύμμαχος στα σκοτάδια μου. 

Ρίζα του δέντρου, κράτησέ με όρθια. 

Κι όταν γίνεις ψυχή...

***************

12

Μέσα από ένα διαφορετικό πλαίσιο

ακίνητος μας βλέπει ο χειμώνας

πέρα απ' το φως της σκέψης και της μνήμης

κρατώντας τον απόμακρο ήλιο

χλωμό μέσα στο δαχτυλίδι της φλόγας του.

***************

13

Άπλωσε το χέρι να με κρατήσεις προτού χαθώ στο χάος του κόσμου. 

Κλαδί να κάνεις την αγάπη, να σκαρφαλώσω να σωθώ. 

Η έλλειψη ανθρωπιάς, σκοτώνει!  

****************************

Όροι και τρόπος ψηφοφορίας

Παρακαλώ διαβάστε και ακολουθήστε τους προς αποφυγή παρεξηγήσεων.

• Μπορείτε να βαθμολογείτε σχολιάζοντας σε αυτή την ανάρτηση μέχρι την Πέμπτη 31/12 στις 8 το απόγευμα.
• Ψηφίζετε υποχρεωτικά τέσσερα (4) ολιγόλεκτα. Τέσσερις (4) βαθμούς για αυτό που σας άρεσε περισσότερο, τρεις (3), δυο (2) και έναν (1) βαθμό για τις επόμενες επιλογές.
• Θα λαμβάνονται υπόψη τα σχόλια που προέρχονται από τους 13 συμμετέχοντες του συγκεκριμένου δρώμενου και από τους φίλους του ιστολογίου. Μετά από τόσα χρόνια γνωριζόμαστε και μπορώ να ορίσω ποιοι είναι οι φίλοι.
• Δεν θα λαμβάνονται υπόψη τα σχόλια που προέρχονται από πρωτοεμφανιζόμενους, άγνωστους, ανώνυμους προς εμένα και όσους που το προφίλ τους δε φαίνεται ενεργό. Φυσικά μπορούν να εκφράζουν την προτίμησή τους, αλλά οι ψήφοι τους δεν θα καταμετρούνται. Είναι ανούσιο να φέρνουμε συγγενείς και φίλους να μας ψηφίσουν. Διαγωνιζόμαστε για την συμμετοχή και την δημιουργία και όχι για την πρωτιά.
• Αυτοί οι φίλοι που συμμετέχουν στο δρώμενο και δεν έχουν λογαριασμό στο google, επειδή δεν θα τους επιτρέπει ο blogger να ψηφίσουν ως ανώνυμοι χρήστες, μπορούν να στέλνουν σε μένα με email την βαθμολογία τους και εγώ με την σειρά μου θα την αναρτώ για λογαριασμό τους.
• Εννοείται ότι αυτοί που έχουν στείλει ολιγόλεκτο δεν ψηφίζουν την δική τους συμμετοχή.
• Την Παρασκευή 1/1 αθροίζοντας τους βαθμούς, θα σας ανακηρύσσω τον νικητή.
• Σε περίπτωση ισοψηφίας την πρώτη θέση θα την λαμβάνει το ολιγόλεκτο με τις περισσότερες προτιμήσεις.
• Ο νικητής θα παραλάβει δώρο το οποίο θα επιλεγεί ανά περίσταση.

Ξεκινάτε λοιπόν να ψηφίζετε τις αγαπημένες σας συμμετοχές.

Κόντρα στους νωθρούς καιρούς δημιουργούμε, όσο και όπως μπορεί ο καθένας μας.

Καλή επιτυχία σε όλους.

Χρόνια πολλά και καλή Πρωτοχρονιά

Χαϊκού Χριστουγέννων (Φωτο-Συγγραφική Σκυτάλη #6)

Περιμένοντας

μια ματιάς κατάφαση,

ο χρόνος σβήνει.

Δημιουργώντας

εσωτερικά δώρα,

για την αγάπη.

Εγκλεισμού φθορά,

ελλείψει παραλήπτη,

αναβάλλονται.

Η ακύρωση

των υποσχέσεών μας,

φέρνει την λήθη.

Ίσως του χρόνου, 

η ζωή θα βγει μπροστά,

χωρίς αρνήσεις.

Ας ευχηθούμε...

παραμονή γέννησης,

μια μόνο ευχή.

Ας ελπίσουμε...

ότι έχει αξία,

να λάμψει σαν φως.

Αναγέννηση.

Χριστούγεννα αλλαγής.

Ανασύσταση.

*********************

Είναι η συμμετοχή μου στην Φωτο-Συγγραφική Σκυτάλη #6 που διοργανώνει η Mary Pertax.

Η φωτογραφία έμπνευσης και η λέξη ''Χριστούγεννα'' ήταν μια επιλογή της Χριστίνας.

Σας ευχαριστώ και τις δυο για αυτή την πρόσκληση δημιουργίας και κυρίως την διοργανώτρια. 

Με την σειρά μου δίνω την σκυτάλη στην Mary Pertax με την παρακάτω φωτογραφία και με την λέξη ''αιχμηρός''

Καλές εμπνεύσεις!

Καλά Χριστούγεννα σε όλους!

 

25 λέξεις # 13 - Έναρξη

Πέρασε πολύς καιρός, σχεδόν δύο χρόνια, αλλά πάλι εδώ να δημιουργήσουμε.

25 λέξεις... 

Τόσες σας δίνω και σας αφήνω να ξεδιπλώσετε αυτό που αισθάνεστε. 

Μια εικόνα θα σας προτρέψει. 

Με λίγα λόγια, με λίγες αράδες. 

Για να δούμε λοιπόν που το μυαλό σας θα ταξιδέψει.

Ξεκινάνε οι 25 λέξεις...

Όροι και τρόπος συμμετοχής.

• Γράφετε κείμενα, εμπνεόμενοι από την παρακάτω εικόνα. 
• Μπορεί να είναι σε μορφή πεζού, ποιήματος ή όπως αλλιώς το θέλετε εσείς. 
• Μέχρι 25 λέξεις μαζί με τα άρθρα. Aν ο δημιουργικός σας οίστρος σας οδηγήσει σε πάνω από 25 λέξεις, φροντίστε να μην υπερβείτε τις 30. Όχι επειδή απαγορεύεται, αλλά για να δημιουργούμε επί ίσοις όροις. 
• Χωρίς τίτλο. 
• Το κείμενό σας δεν θα πρέπει να έχει δημοσιευθεί, ώστε η ψηφοφορία να γίνει χωρίς να ξέρουμε ποιος κρύβετε πίσω από το καθένα.
• Τα στέλνετε με email (όχι επισύναψη) στην διεύθυνση asmhnio@gmail.com μέχρι την Παρασκευή 25/12 στις 8:00 το βράδυ. 
• Μπορείτε να συμμετέχετε όλοι, είτε είστε bloggers είτε όχι. 
• Ένα (1) κείμενο ο καθένας, για να μπορέσουμε να είμαστε πιο δίκαιοι στην ψηφοφορία και να μην χάνονται κάποια διαμάντια μέσα στις πολλές συμμετοχές.
• Το Σάββατο 26/12 θα αναρτήσω τα κείμενά σας και θα τεθούν σε ψηφοφορία από εσάς για μια εβδομάδα. Στην ίδια ανάρτηση θα δείτε τους όρους και τον τρόπο ψηφοφορίας. Μετά το πέρας της ψηφοφορίας θα ανακηρύσσω τον νικητή, ο οποίος θα λάβει ένα συμβολικό δώρο.

Για οποιαδήποτε διευκρίνηση μη διστάσετε να ρωτήσετε.

Κόντρα στους νωθρούς καιρούς δημιουργούμε, όσο και όπως μπορεί ο καθένας μας.

Σας εύχομαι ολόψυχα καλές εμπνεύσεις.

Φιλικά

Μαρία Νικολάου

Ιστορίες του καλοκαιριού... η αυλαία πέφτει...

Το καλοκαίρι έφυγε. Ένα περίεργο καλοκαίρι. Γεμάτο προσμονή, γεμάτο ελπίδα, απογοήτευση, ανασφάλεια, ανάμεικτα συναισθήματα. Ένα καλοκαίρι που σου αφήνει μια μικρή αίσθηση πως χάθηκε. Σαν έναν έρωτα που από την πρώτη ματιά θεωρείς πως θα είναι καθοριστικός, αλλά οι μέρες στον παίρνουν μακρυά, χωρίς να προλάβεις να τον ζήσεις. Σαν ένα παγωτό καϊμάκι, που του λείπει το σιρόπι βύσσινο. Σαν μια μοναχική βόλτα στην θάλασσα. Σαν τα απογεύματα του Σεπτέμβρη.

Έτσι τέλειωσαν και οι δικές μας Ιστορίες του καλοκαιριού...

Ας δούμε τις αναρτήσεις που μαζεύτηκαν.

1. Λαθρεπιβάτης - Βασιλική Δραγούνη

2. Το περιδέραιο της Θάλασσας! - ANNA FLO

3. ΓΥΑΛΑΚΙΑ!!!!!!! - Ρένα Χριστοδούλου

4. Στο αποκαλόκαιρο… - Μαρία Κανελλάκη

5. ΛΕΝ Η ΑΓΑΠΗ...!! - Σμαραγδάκι- Ρούλα

6. Στην γκαλερί Bag Pastel - By Joanna IK

7. Ναύπλιο, στην αγκαλιά μιας υπέροχης πόλης - Giannis Pit.

8. Γυναίκες στη θάλασσα...ΤΌΤΕ!! - ANNA FLO

Δικές μου συμμετοχές

Ταξίδια με το νου.

Ομπρέλες!

Μια μέρα πριν τον Σεπτέμβρη...

Θα δώσω λοιπόν ένα δώρο σε έναν από αυτούς που συμμετείχαν.

Μετά από κλήρωση λοιπόν η νικήτρια είναι η Ρένα Χριστοδούλου!Την παρακαλώ να μου στείλει την διεύθυνσή της να της στείλω ένα αναμνηστικό δώρο!

Ευχαριστώ όλους σας που συμμετείχατε και στηρίξατε αυτό το δρώμενο αλλά και αυτούς που διαβάσατε τις συμμετοχές. Εύχομαι σε όλους ένα δημιουργικό φθινόπωρο. 

Και μη μελαγχολείτε. 

Πάντα θα περιμένουμε ένα καλοκαίρι.

Φιλικά 

Μαρία Νικολάου

Λαθρεπιβάτης - Βασιλική Δραγούνη (Ιστορίες του καλοκαιριού...)

Στην αύρα των κυμάτων

θα ψάξω τις στιγμές

τον θησαυρό των πειρατών

σε χώρες δράκων και στοιχειών

λύτρα και λάφυρα σωρό

στα υπόγεια φυλαγμένα

και ξόρκια στοιχειωμένα

σε χάρτες και περγαμηνές

γραμμένα με παλιές γραφές.

Μακριά από στάσιμα νερά

και στείρες προσμονές

γυρεύω το απροσδόκητο

στις θάλασσες τις σκοτεινές

χωρίς πυξίδα για οδηγό

σωσίβια ρίχνω στο νερό

τα λάφυρα του χτες

κι αφήνω πίσω θύελλες

και μίζερες σιωπές.

******

Ήταν η συμμετοχή της Βασιλικής Δραγούνη στις Ιστορίες του καλοκαιριού...

Ιστορίες του καλοκαιριού... Πρόσκληση δημιουργίας!

Πριν από χρόνια, κάποιο καλοκαίρι σας είχα προσκαλέσει να γράψουμε τις ''Ιστορίες του καλοκαιριού''. Τι λέτε να το ξανακάνουμε; 

Ας γράψουμε λοιπόν για ιστορίες ξένοιαστες, χαρούμενες ή λυπημένες, κάτω από τον καυτό ήλιο, ιστορίες από αγαπημένους προορισμούς και διακοπές, θύμησες από παλιά καλοκαίρια, νοσταλγικές, από παλιούς ή νέους έρωτες σε μοναχικές παραλίες, καφέδες κάτω από πολύχρωμες ομπρέλες, παρέες δίπλα στο κύμα, μοναξιές βλέποντας το ηλιοβασίλεμα. Ποιήματα, πεζά, φωτογραφικές συλλογές, ότι σας αρέσει.

Έχετε όλο το καλοκαίρι να γράψετε την ανάρτηση σας και να την δημοσιεύσετε στο μπλογκ σας. Όσες συμμέτοχες θέλετε. Αφήστε ένα σχόλιο εδώ μόλις την ετοιμάσετε. Αν δεν έχετε μπλογκ, πολύ ευχαρίστως να σας φιλοξενήσω στο Κείμενο ή στο Μια ματιά στον ήλιο με γιορτινά... 

Στο τέλος του καλοκαιριού θα γίνει μια μικρή κλήρωση με όλους τους συμμετέχοντες και θα δοθεί ένα συμβολικό δώρο.

Δείτε ΕΔΩ τις προηγούμενες Ιστορίες του καλοκαιριού. 

Σας εύχομαι καλές εμπνεύσεις.

*****

Συμμετοχές

Λαθρεπιβάτης - Βασιλική Δραγούνη
Το περιδέραιο της Θάλασσας! - ANNA FLO
ΓΥΑΛΑΚΙΑ!!!!!!! - Ρένα Χριστοδούλου
Στο αποκαλόκαιρο… - Μαρία Κανελλάκη

ΛΕΝ Η ΑΓΑΠΗ...!! - Σμαραγδάκι- Ρούλα

Στην γκαλερί Bag Pastel - By Joanna IK

Ναύπλιο, στην αγκαλιά μιας υπέροχης πόλης - Giannis Pit.

Γυναίκες στη θάλασσα...ΤΌΤΕ!! - ANNA FLO

Δικές μου συμμετοχές

Ταξίδια με το νου.
Ομπρέλες!

Μια μέρα πριν τον Σεπτέμβρη...

Η στιγμή σας με ένα ποίημα - Χαμένα Σαββατόβραδα (Βασίλειος Ν. Κατζικάς)

Δεν θέλω πια

χαμένα Σαββατόβραδα,

ούτε συννεφιασμένες Κυριακές

μελαγχολώ.

Τα δάκρυα

φιλούσαν τα ματόκλαδα,

στερέψαν

απ’ τις κρύες αγκαλιές,

ποτίζουν τώρα τα χαμόκλαδα

φυτρώνουν μες στις εκκλησιές.

Δεν θέλω πια

πιωμένα τα τρελλόβραδα,

ούτε τις ζαλισμένες Κυριακές,

πώς τις περνώ.

Τα δάκρυα

πονούσαν τα φυλλόκαρδα,

τρυπώναν

μεσ’ το αίμα οι οχιές,

χαϊδεύουν τώρα με χαμόγελα,

λυτρώνουν πόνο κι ενοχές.

***

Ήταν η στιγμή του Βασίλειου Ν. Κατζικά με ένα ποίημα.