Πορευόμαστε στην ομίχλη
ανατέμνοντας
θολά τοπία.
Ψηλαφίζουμε το χθες
σ΄ένα κομμάτι
ρυτιδιασμένο χαρτί
και διαπομπεύουμε το αύριο
σε πολυσύχναστες λεωφόρους
όπου
κινούνται ακατάπαυστα
εκτελώντας
βραχύβιες διαδοχικές ταλαντώσεις
οι εθελοντές
της αμφισβήτησης.
Επάλληλες αδιαφανείς κουρτίνες
κρύβουν
την ουσία των παρενθέσεων
σε ελικοειδείς αλέες
που αφηγούνται
το ξεστράτισμα της μνήμης.
Ανήμπορες
να διαπεράσουν τα χρώματα
οι λέξεις σωπαίνουν.
Τα βήματα τρίζουν
πάνω
σε κίτρινα φθινοπωρινά φύλλα.
Ο ήχος μυρίζει.
Επίμονες συσπάσεις
μαστιγώνουν το πρόσωπο.
Μάταια
αναζητήσαμε το ουράνιο τόξο
για να δαμάσουμε
την επέλαση της βροχής.
Το πάρκο κλείνει.
Καληνύχτα σας.
****
Ήταν η φιλοξενία του Χρήστου Θ. Παπαγεωργίου στις Ιστορίες του φθινοπώρου.
Γράψτε και ΄σεις μια ιστορία του φθινοπώρου.
Πληροφορίες εδώ.
