30ο Συμπόσιο Ποίησης - Ο δρόμος που χάνουμε.

Θέλω να πω για τον δρόμο που όλοι κάποια στιγμή χάνουμε.

Που στρίβουμε στην λάθος διαδρομή και μετά χανόμαστε.

Και ψάχνουμε διακαώς να βρεθούμε πάλι κοντά σε αυτό που είμαστε.

Κάποιες φορές το ονομάζουμε κάρμα.

Ότι είναι κάτι νομοτελειακό.

Κάτι που δεν μπορούμε να αποφύγουμε.

Ότι είναι όλα αυτά που κάναμε λάθος και επιστρέφουν πίσω σε μας.

Άλλες φορές το ονομάζουμε μάθημα.

Οι λάθος επιλογές που θα οδηγήσουν στις σωστές καταστάσεις.

Που χωρίς αυτές δεν χτίζουμε τον εαυτό μας.

Όπως και να το βαφτίζουμε, το δύσκολο απ΄όλα αυτά είναι η παραδοχή.

Η απόφαση ότι χαθήκαμε, είναι αυτή που θα μας δείξει το χάρτης της επιστροφής.

Όταν δούμε πίσω από τις ενοχές, πίσω από την απελπισία,

εκεί θα δούμε να κάθεται αυτό που λέμε ζωή,

αυτή που δεν περιμένει και τρέχει με ιλιγγιώδεις ταχύτητες.

Και δυστυχώς την νιώθουμε όταν αυτή περπατάει παράλληλα και όχι χιαστή.

Όταν δεν μπορούμε να την πιάσουμε και όχι όταν την έχουμε στα χέρια μας.

********

Ήταν η συμμετοχή μου στο 30o Συμπόσιο Ποίησης της Αριστέας μας.

Σας ευχαριστώ όλους για την προτίμηση και προπαντός την Αριστέας για την άψογη φιλοξενία!

25 λέξεις # 14... Βράβευση

 Έφτασε η ώρα που θα βραβεύσουμε τις 25 λέξεις που έκαναν το μυαλό σας να ταξιδέψει και απέδωσαν τα συναισθήματα της φωτογραφίας που σας έδωσα με τον καλύτερο τρόπο.

Tο ολιγόλεκτο που κερδίζει την πρώτη θέση είναι το εξής:

5. Μαρίνα Τσαρδακλή - 13 βαθμούς

Φτάνει η στιγμή, που τα φώτα σβήνουν! 

Η ομορφιά υποκλίνεται στον χρόνο και συνεχίζει αγέρωχη η ψυχή. 

Φτάνει κούκλα μου! 

Μην ποζάρεις πια. 

Σε λίγο σουρουπώνει!

Συγχαρητήρια λοιπόν στην Μαρίνα , η οποία θα παραλάβει σε λίγες μέρες το δώρο μου. Επίσης ένα μεγάλο μπράβο σε όλους σας για την έμπνευση και την δημιουργία.

Για να δούμε ποιος κρύβετε πίσω από κάθε ολιγόλεκτο και τι βαθμούς πήρε.

*****************************

1. airis - 10 βαθμούς

Ξεθωριασμένες πεποιθήσεις σε σέπια απόχρωση

Ακόμα διχάζουν και κυβερνούν

Μια ακόμη από Μας

Νεκρή

Τ' αδηφάγα, καμένα μυαλά από κάτω 

Ζητωκραυγάζουν:

Τα 'θελε κι αυτή!

***************

2. Μαρία Κανελλάκη - 7 βαθμούς

«Γουλί θα σε κουρέψω, μωρή!  

Μη με κοιτάς έτσι.  

Να, για να μάθεις, μωρή σκρόφα!» 

«Αυτή φταίει. 

Έβγαζε γλώσσα.  

Αφήστε με έχω ψυχολογικά. 

Σαράντα μαχαιριές κι ακόμα αυθαδιάζει

εκεί πάνω…» 

***************

3. Ανθή - 5 βαθμούς

Με ένα λουλουδιαστό φουστάνι θα ήταν ίδια η μάνα του όταν τον αποχαιρετούσε, 

σιωπηλή κι αγέρωχη, 

κρύβοντας πως έφευγε μαζί του και  η ψυχή της.

***************

4. Κατερίνα Βερίγκα - 6 βαθμούς

Αγέρωχα γυμνή η περηφάνια της.

Θα τον γκρεμίσουμε τον τοίχο!

Μέχρι και η τελευταία γυναίκα στον πλανήτη

να μπορέσει να αναπνεύσει ελεύθερα.

***************

5. Μαρίνα Τσαρδακλή - 13 βαθμούς 

Φτάνει η στιγμή, που τα φώτα σβήνουν! 

Η ομορφιά υποκλίνεται στον χρόνο και συνεχίζει αγέρωχη η ψυχή. 

Φτάνει κούκλα μου! 

Μην ποζάρεις πια. 

Σε λίγο σουρουπώνει!

***************

6. Giannis Pit - 11 βαθμούς

Απολιθώματα μείναμε στο πέρασμα του χρόνου. 

Χάσκοντας, κρεμασμένοι σε τοίχους, ένδοξα παλιούς και κραταιούς, 

ατενίζοντας μάταια, σαν κούκλες γυμνές, 

για λίγο λεύτερο ουρανό

***************

7. Makis Del - 6 βαθμούς

Με βλέπετε ρε; 

Με τα χέρια στη μέση, ποζάρω, αυθαδιάζω, 

φτύνω κατάμουτρα τον "αντρισμό" σας. 

Αλήθεια γυμνή και αγέρωχη. 

Μοντέλο αλλιώτικο. 

Αντέχετε;

***************

8. Βασίλειος Διακοβασίλης - 5 βαθμούς

Ξέμεινες στο σιδερόφρακτο κελί σου

διωγμένη απ' όλους εμάς,

τους παντοτινά άπιστους,

ν' αναπολείς τα "χρόνια τα καλά",

όταν μ' ένα λίκνισμά σου μόνο

αγκίστρωνες τις εξεγερμένες καρδιές μας.

***************

9. marilenaspotofart - 2 βαθμούς

Παράλογη μορφή

Τραγουδίστρια φαλακρή

Στα στενά του Ψυρρή

Χειροκρότημα αδημονεί

Ως γνήσιο του Ιονέσκο παιδί

Hello, I love you, won't you tell me your name?

***************

10. ΣΜΑΡΑΓΔΑΚΗ ΡΟΥΛΑ - 6 βαθμούς

Δεν την ένοιαζε που στο πλαστικό κορμί της,

η φθορά του χρόνου ήταν ολοφάνερη.

Ποιος να την άφησε στο μπαλκόνι;

Να έβλεπε τουλάχιστον ένα κομμάτι ουρανό!

***************

11. Κάτια Μαρκουΐζου - 1 βαθμό

Το σπίτι που στέκει αφτιασίδωτο από αρχής του, 

διαφέρει από εκείνο που πρόσκαιρα ανακαίνησαν...

Αν έχουμε αρκετό κρασί θα σας πω την ιστορία τους.

****************************

Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους σας που στηρίξατε την προσπάθειά μου και μου εμπιστευτήκατε τα διαμάντια σας.

Κόντρα σε νωθρούς καιρούς δημιουργούμε, όπως και όσο μπορεί ο καθένας.

Φιλικά

Μαρία Νικολάου

25 λέξεις # 14 - Παρουσίαση

Σας έδωσα 25 λέξεις να ξεδιπλώσετε αυτό που αισθάνεστε.

Μια εικόνα σας προέτρεψε.

Με λίγα λόγια, με λίγες αράδες το μυαλό σας ταξίδεψε...

Έχουμε λοιπόν 11 συμμετοχές.

Σας θερμοευχαριστώ για την συμμετοχή.

Ιδού οι 25 λέξεις σας 

σε τυχαία σειρά.

*****************************

1

Ξεθωριασμένες πεποιθήσεις σε σέπια απόχρωση

Ακόμα διχάζουν και κυβερνούν

Μια ακόμη από Μας

Νεκρή

Τ' αδηφάγα, καμένα μυαλά από κάτω 

Ζητωκραυγάζουν:

Τα 'θελε κι αυτή!

***************

2

«Γουλί θα σε κουρέψω, μωρή!  

Μη με κοιτάς έτσι.  

Να, για να μάθεις, μωρή σκρόφα!» 

«Αυτή φταίει. 

Έβγαζε γλώσσα.  

Αφήστε με έχω ψυχολογικά. 

Σαράντα μαχαιριές κι ακόμα αυθαδιάζει

εκεί πάνω…» 

***************

3

Με ένα λουλουδιαστό φουστάνι θα ήταν ίδια η μάνα του όταν τον αποχαιρετούσε, 

σιωπηλή κι αγέρωχη, 

κρύβοντας πως έφευγε μαζί του και  η ψυχή της.

***************

4

Αγέρωχα γυμνή η περηφάνια της.

Θα τον γκρεμίσουμε τον τοίχο!

Μέχρι και η τελευταία γυναίκα στον πλανήτη

να μπορέσει να αναπνεύσει ελεύθερα.

***************

5

Φτάνει η στιγμή, που τα φώτα σβήνουν! 

Η ομορφιά υποκλίνεται στον χρόνο και συνεχίζει αγέρωχη η ψυχή. 

Φτάνει κούκλα μου! 

Μην ποζάρεις πια. 

Σε λίγο σουρουπώνει!

***************

6

Απολιθώματα μείναμε στο πέρασμα του χρόνου. 

Χάσκοντας, κρεμασμένοι σε τοίχους, ένδοξα παλιούς και κραταιούς, 

ατενίζοντας μάταια, σαν κούκλες γυμνές, 

για λίγο λεύτερο ουρανό

***************

7

Με βλέπετε ρε; 

Με τα χέρια στη μέση, ποζάρω, αυθαδιάζω, 

φτύνω κατάμουτρα τον "αντρισμό" σας. 

Αλήθεια γυμνή και αγέρωχη. 

Μοντέλο αλλιώτικο. 

Αντέχετε;

***************

8

Ξέμεινες στο σιδερόφρακτο κελί σου

διωγμένη απ' όλους εμάς,

τους παντοτινά άπιστους,

ν' αναπολείς τα "χρόνια τα καλά",

όταν μ' ένα λίκνισμά σου μόνο

αγκίστρωνες τις εξεγερμένες καρδιές μας.

***************

9

Παράλογη μορφή

Τραγουδίστρια φαλακρή

Στα στενά του Ψυρρή

Χειροκρότημα αδημονεί

Ως γνήσιο του Ιονέσκο παιδί

Hello, I love you, won't you tell me your name?

***************

10

Δεν την ένοιαζε που στο πλαστικό κορμί της,

η φθορά του χρόνου ήταν ολοφάνερη.

Ποιος να την άφησε στο μπαλκόνι;

Να έβλεπε τουλάχιστον ένα κομμάτι ουρανό!

***************

11

Το σπίτι που στέκει αφτιασίδωτο από αρχής του, 

διαφέρει από εκείνο που πρόσκαιρα ανακαίνησαν...

Αν έχουμε αρκετό κρασί θα σας πω την ιστορία τους.

****************************

Όροι και τρόπος ψηφοφορίας

Παρακαλώ διαβάστε και ακολουθήστε τους προς αποφυγή παρεξηγήσεων.

• Μπορείτε να βαθμολογείτε σχολιάζοντας σε αυτή την ανάρτηση μέχρι την Παρασκευή 21/10 στις 8 το απόγευμα.
• Ψηφίζετε υποχρεωτικά τρία (3) ολιγόλεκτα. Τρεις (3) βαθμούς για αυτό που σας άρεσε περισσότερο, δυο (2) και έναν (1) βαθμό για τις επόμενες επιλογές.
• Θα λαμβάνονται υπόψη τα σχόλια που προέρχονται από τους 11 συμμετέχοντες του συγκεκριμένου δρώμενου και από τους φίλους του ιστολογίου. Μετά από τόσα χρόνια γνωριζόμαστε και μπορώ να ορίσω ποιοι είναι οι φίλοι.
• Δεν θα λαμβάνονται υπόψη τα σχόλια που προέρχονται από πρωτοεμφανιζόμενους, άγνωστους, ανώνυμους προς εμένα και όσους που το προφίλ τους δε φαίνεται ενεργό. Φυσικά μπορούν να εκφράζουν την προτίμησή τους, αλλά οι ψήφοι τους δεν θα καταμετρούνται. Είναι ανούσιο να φέρνουμε συγγενείς και φίλους να μας ψηφίσουν. Διαγωνιζόμαστε για την συμμετοχή και την δημιουργία και όχι για την πρωτιά.
• Αυτοί οι φίλοι που συμμετέχουν στο δρώμενο και δεν έχουν λογαριασμό στο google, επειδή δεν θα τους επιτρέπει ο blogger να ψηφίσουν ως ανώνυμοι χρήστες, μπορούν να στέλνουν σε μένα με email την βαθμολογία τους και εγώ με την σειρά μου θα την αναρτώ για λογαριασμό τους.
• Εννοείται ότι αυτοί που έχουν στείλει ολιγόλεκτο δεν ψηφίζουν την δική τους συμμετοχή.
• Το Σάββατο 22/10 αθροίζοντας τους βαθμούς, θα σας ανακηρύσσω τον νικητή.
• Σε περίπτωση ισοψηφίας την πρώτη θέση θα την λαμβάνει το ολιγόλεκτο με τις περισσότερες προτιμήσεις.
• Ο νικητής θα παραλάβει δώρο το οποίο θα επιλεγεί ανά περίσταση.

Ξεκινάτε λοιπόν να ψηφίζετε τις αγαπημένες σας συμμετοχές.

Κόντρα στους νωθρούς καιρούς δημιουργούμε, όσο και όπως μπορεί ο καθένας μας.

Καλή επιτυχία σε όλους.

Βιβλιοθήκη (Η Νεράιδα Ευγενία και το Τζίνι Βοηθεία! – Αγγελική Μάνου)

Άραγε, πόσο ξεχασμένη αρετή είναι η ευγένεια και πόσο αδικημένη αξία η αλληλοβοήθεια; Πόσο δύσκολη είναι η γενναία επιλογή που αψηφά το φόβο και τις πεποιθήσεις των άλλων;

Η συγγραφέας και εκπαιδευτικός, Αγγελική Μάνου, έρχεται στις εκδόσεις Υδροπλάνο, με ένα ιδιαίτερο και προσεγμένο στην λεπτομέρεια παραμύθι, να μας θυμίσει όλα όσα στο πέρασμα του χρόνου ξεχάσαμε ή μας ξέχασαν! Μια ιστορία γραμμένη με ευθύνη και αγάπη για το παιδί. «Η Νεράιδα Ευγενία και το Tζίνι Βοηθεία!», σε εικονογράφηση Λιάνας Δενεζάκη, σας υπόσχονται ένα μαγικό αναγνωστικό ταξίδι!

Φίλοι μου αγαπητοί,

η ιστορία μου αυτή

έχει τόσα να σας πει:

για την αγάπη στην καρδιά,

της καλοσύνης τη ματιά

που όλα τα κακά σκορπά.

Την ευγένεια μες στην ψυχή,

την θέληση τη δυνατή

και τα καλά που προκαλεί.

Τους φίλους μας να έχουμε,

μα πάντα να προσέχουμε.

Γιατί μαθαίνουμε πολλά

αν έχουμε τα μάτια μας

συνέχεια ανοιχτά!

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα

Η Αγγελική Μάνου γεννήθηκε στην Άρτα αλλά ζει κι εργάζεται στην Αθήνα. Είναι Νηπιαγωγός, Διδάκτωρ και Διπλωματούχος Πανεπιστημίου Αιγαίου και υπηρετεί στη Δημόσια Εκπαίδευση. 

Έργα της: «Διαπολιτισμική Συμβουλευτική στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση», εκδόσεις Παπαηλιού. Παραμύθια: «Η Νεράιδα Ευγενία και το Τζίνι Βοηθεία!», «Ο παππούς και η γιαγιά θέλουνε μια αγκαλιά», εκδόσεις Υδροπλάνο. 

Διηγήματα: «Απόδραση των Χριστουγέννων», μέρος του συλλογικού έργου «Επιβάτες των Χριστουγέννων», «Μια φορά κι έναν καιρό ήρθε Πάσχα με κορωνοϊό», μέρος του συλλογικού e-book, «Μέρες γιορτής σε καραντίνα», εκδόσεις Υδροπλάνο.

Πιστεύει πως «η ζωή, όχι μόνο των παιδιών αλλά και η δικιά μας, είναι γεμάτη ιστορίες και εικόνες σαν αυτές των παραμυθιών, που ζωντανεύουν, κι άλλοτε είναι πιο ξέθωρες ενώ άλλοτε ζωηρεύουν, ανάλογα με τα βιώματα και τα συναισθήματά μας».

-------------------------------------

Μπορείτε να παρουσιάσετε και εσείς το βιβλίο σας (ηλεκτρονικό ή έντυπο) στην βιβλιοθήκη του Κειμένου.

Στείλτε μια παρουσίασή του, ένα σύντομο βιογραφικό και μια φωτογραφία εξωφύλλου στο email asmhnio@gmail.com.

25 λέξεις # 14 - Έναρξη

Πέρασε πολύς καιρός, σκούριασε λίγο το μυαλό μας, γιατί και αυτό όπως και το σώμα θέλει δουλειά.  Πάλι εδώ να δημιουργήσουμε. Να γράψουμε αυτά που μας βαραίνουν, που μας κάνουν χαρούμενους, όλα αυτά που θέλουμε να μοιραστούμε.

25 λέξεις... 

Τόσες σας δίνω και σας αφήνω να ξεδιπλώσετε αυτό που αισθάνεστε. 

Μια εικόνα θα σας προτρέψει. 

Με λίγα λόγια, με λίγες αράδες. 

Για να δούμε λοιπόν που το μυαλό σας θα ταξιδέψει.

Ξεκινάνε οι 25 λέξεις...

Όροι και τρόπος συμμετοχής.

• Γράφετε κείμενα, εμπνεόμενοι από την παρακάτω εικόνα. 
• Μπορεί να είναι σε μορφή πεζού, ποιήματος ή όπως αλλιώς το θέλετε εσείς. 
• Μέχρι 25 λέξεις μαζί με τα άρθρα. Aν ο δημιουργικός σας οίστρος σας οδηγήσει σε πάνω από 25 λέξεις, φροντίστε να μην υπερβείτε τις 30. Όχι επειδή απαγορεύεται, αλλά για να δημιουργούμε επί ίσοις όροις. 
• Χωρίς τίτλο. 
• Το κείμενό σας δεν θα πρέπει να έχει δημοσιευθεί, ώστε η ψηφοφορία να γίνει χωρίς να ξέρουμε ποιος κρύβετε πίσω από το καθένα.
• Τα στέλνετε με email (όχι επισύναψη) στην διεύθυνση asmhnio@gmail.com μέχρι την Παρασκευή 7/10/22 στις 8:00 το βράδυ. 
• Μπορείτε να συμμετέχετε όλοι, είτε είστε bloggers είτε όχι. 
• Ένα (1) κείμενο ο καθένας, για να μπορέσουμε να είμαστε πιο δίκαιοι στην ψηφοφορία και να μην χάνονται κάποια διαμάντια μέσα στις πολλές συμμετοχές.
• Την Κυριακή 9/10 θα αναρτήσω τα κείμενά σας και θα τεθούν σε ψηφοφορία από εσάς για μια εβδομάδα. Στην ίδια ανάρτηση θα δείτε τους όρους και τον τρόπο ψηφοφορίας. Μετά το πέρας της ψηφοφορίας θα ανακηρύσσω τον νικητή, ο οποίος θα λάβει ένα συμβολικό δώρο.

Για οποιαδήποτε διευκρίνηση μη διστάσετε να ρωτήσετε.

Κόντρα στους νωθρούς καιρούς δημιουργούμε, όσο και όπως μπορεί ο καθένας μας.

Σας εύχομαι ολόψυχα καλές εμπνεύσεις.

Φιλικά

Μαρία Νικολάου

Βιβλιοθήκη (ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ…ΠΩΣ ΕΖΗΣΕ – Παναγιώτης Αρχοντής)

Στα άδυτα του Βατικανού, ένας νεαρός δόκιμος ιερέας βρίσκεται αντιμέτωπος με μια αποτρόπαια διαπίστωση. Οι απαγωγές των παιδιών σε παγκόσμια κλίμακα,, γίνονται όπλο στα χέρια των πιο αδίστακτων τρομοκρατών, στην ιστορία του πλανήτη.

Στόχος, η διάλυση του Δυτικού τρόπου ζωής και του μοντέρνου κοινωνικού συστήματος. Μέθοδος, η θανάτωση των παιδιών με συμβολικό τρόπο, προκειμένου να γκρεμιστεί και η θρησκευτική ασπίδα του Δυτικού πολιτισμού. Τόπος εκτέλεσης του τρομοκρατικού σχεδίου, ο τόπος που όλα ξεκίνησαν. Η Ελλάδα...

Οι τρομοκράτες έχοντας στα χέρια τους το παιδί της Προέδρου Δημοκρατίας της Ελλάδας, ξεκινούν την αιώνια πάλη του καλού και του κακού, αυτή τη φορά με πολύτιμο έπαθλο το μέλλον της ανθρωπότητας. Τα παιδιά...

Ο Νίκος, σωματοφύλακας της Προέδρου Δημοκρατίας της Ελλάδας. Η Άρτεμις, απόγονος των αρχαίων νυμφών και αμαζόνων. Η μοίρα τους φέρνει κοντά στα βουνά της Ελλάδας και ο έρωτας τους ενώνει. Με σύμμαχους μια πολιτικό ηγέτιδα, που θα ήθελαν πολλοί λαοί, ένα υψηλό στέλεχος της ΕΥΠ και τρεις ιερείς από διαφορετικά δόγματα, ξεκινούν την μάχη ενάντια στο χρόνο, για την επικράτηση του καλού ενάντια στο κακό.

Ένα βιβλίο με 24 κεφάλαια. Κάθε κεφάλαιο ένα γράμμα. Η ιστορία ζωής, του Νίκου και της Άρτεμης... θα γίνει η αιτία για να ξαναγεννηθεί ένα κράτος και η ελπίδα στον κόσμο.

Βιογραφικό: Ο Παναγιώτης Αρχοντής γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Καρδίτσα. Με καταγωγή από την Θάσο, περνάει τα παιδικά του καλοκαίρια στο όμορφο νησί της Μακεδονίας και ονειρεύεται να γίνει Αξιωματικός. Εισάγεται στη Σχολή Ευελπίδων και αποφοιτά το 1991. Έχει master στις Διεθνείς Σχέσεις και την εφαρμοσμένη Στρατηγική από το πανεπιστήμιο του Plymouth. Επίσης, πιστοποιητικό παρακολούθησης σπουδών στο Τμήμα Ανθρωπίνων Επιστημών του Harvard, με εξειδίκευση στην μελέτη της Αρχαίας Ελληνικής Μυθολογίας. Το πάθος του είναι η Ελλάδα, τα βιβλία και η θάλασσα. Μετά από 30 χρόνια υπηρεσίας αποτραβιέται στη Γαλλία, όπου και ζει μέχρι σήμερα. Είναι παντρεμένος και έχει 2 παιδιά. Το “ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ…ΠΩΣ ΕΖΗΣΕ”, είναι το 2ο συγγραφικό έργο μετά το “ΕΒΡΟΣ”.

-------------------------------------

Μπορείτε να παρουσιάσετε και εσείς το βιβλίο σας (ηλεκτρονικό ή έντυπο) στην βιβλιοθήκη του Κειμένου.

Στείλτε μια παρουσίασή του, ένα σύντομο βιογραφικό και μια φωτογραφία εξωφύλλου στο email asmhnio@gmail.com.

Βιβλιοθήκη (Σονέτα της αγάπης – Στέλλα Πετρίδου)

Το Σονέτο, που μεταφράζεται και ως «τραγουδάκι», είναι ένα ποιητικό είδος που αποτελείται από 14 στίχους. Γι’ αυτό και συχνά αποκαλείται και δεκατετράστιχο. Γεννήθηκε και καλλιεργήθηκε στην Ιταλία τον 13ο αιώνα μ.Χ., ενώ αργότερα άνθισε και σε άλλες χώρες της Ευρώπης.

Διακρίνεται σε δύο βασικές μορφές σονέτων: το ιταλικό ή αλλιώς το κλασικό σονέτο και το αγγλικό.

Η συλλογή «Σονέτα της αγάπης» περιέχει τριάντα ποιήματα της Στέλλας Πετρίδου, που ακολουθούν την ακουστική ομορφιά και την αρχιτεκτονική δομή άλλοτε της ιταλικής και άλλοτε της αγγλικής μορφής του σονέτου. Κεντρικός πυρήνας αυτής η αγάπη, το συναίσθημα που γεννιέται αυθόρμητα, ανθίζει και καρποφορεί στην ψυχή του ανθρώπου διακριτικά και που σε κάθε ευκαιρία του αποδεικνύει με τον πιο γλυκό, τον πιο όμορφο και τον πιο συναρπαστικό τρόπο την ανυπολόγιστη αξία της ύπαρξής του στη δική

του ζωή.

Αριθμός σελίδων: 36

Έτος έκδοσης: 2022
Εκδόσεις: Άλφα πι
ISBN: 978-960-632-135-1

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:

«…

Τα σ’ αγαπώ ξυπνούν με το φεγγάρι

κι υψώνουν την ανάσα τους στ’ αστέρια.

Αχ, νιότη δες! Ο πόθος σου σαλπάρει

να σφίξει τη χαρά στα δυο του χέρια!

…»

Βιογραφικό:

Η Στέλλα Πετρίδου κατάγεται από το Σκουτάρο της Λέσβου. Είναι απόφοιτη της σχολής Φ.Π.Ψ. του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και τηςσχολής Δ.Υ.Λ.Σ. Σήμερα είναι εν ενεργεία Αξιωματικός του Λ.Σ. και

μητέρα τριών παιδιών.

Ασχολείται συστηματικά με την ποίηση, την οποία προσπαθεί να παντρέψει αρμονικά με τη μελωδία δημιουργώντας όμορφα τραγούδια. Για το σκοπό αυτό κι έχει συνεργαστεί με αξιόλογους μουσικούς έως τώρα, ενώ το αποτέλεσμα αυτής της συνεργασίας το παρουσιάζει στα μουσικά άλμπουμ, τα οποία και συνοδεύει ως ένθετα των ποιητικών συλλογών της. Στίχοι της φιλοξενούνται επίσης και σε μουσικά άλμπουμ άλλων καλλιτεχνών.

Ποιήματά της συμπεριλαμβάνονται σε αρκετές ποιητικές ανθολογίες, σε έντυπα και ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά, ενώ για το έργο της, μουσικό και ποιητικό, έχει κατά καιρούς βραβευθεί και διακριθεί σε πανελλήνιους και παγκόσμιους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Εκτός από την ποίηση ασχολείται και με την πεζογραφία.

Είναι δημιουργός του ηλεκτρονικού καλλιτεχνικού περιοδικού «Texnes On Line» (www.texnesonline.gr), στο οποίο αρθρογραφεί και γράφει κριτικές βιβλίων, ενώ παράλληλα διατηρεί και προσωπικό ιστολόγιο με τίτλο «Λυρίδες»   (www.lyrides.blogspot.com).

Τέλος, είναι τακτικό μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών και της Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος. 

Η συλλογή «Σονέτα της αγάπης» αποτελεί το δέκατο τρίτο βιβλίο της.

-------------------------------------

Μπορείτε να παρουσιάσετε και εσείς το βιβλίο σας (ηλεκτρονικό ή έντυπο) στην βιβλιοθήκη του Κειμένου.

Στείλτε μια παρουσίασή του, ένα σύντομο βιογραφικό και μια φωτογραφία εξωφύλλου στο email asmhnio@gmail.com.

27ο Συμπόσιο Ποίησης - Θέλω σήμερα να κάτσουμε σπίτι

πηγή

Θέλω σήμερα να κάτσουμε σπίτι.

Οικειοθελώς. Χωρίς να μας το επιβάλουν.

Δες... βρέχει από τα ξημερώματα...

Μην στείλεις το παιδί στο σχολείο.

Κουκούλωσέ το πιο πολύ κι άστο.

Αυτή είναι η πιο όμορφη ώρα για ύπνο.

Στείλε ένα μήνυμα στη δουλειά, ότι κάτι έτυχε.

Ότι πλημμύρισε η κουζίνα... κάτι τέτοιο.

Μην πάρεις τηλέφωνο... δεν ξέρεις να λες ψέματα.

Άναψε τη σόμπα... αχ να είχαμε ένα τζάκι...

Ονειρέψου ό,τι έχουμε...

Φτιάξε καφέ και φέρε και τα κουλούρια της μάνας σου.

Μη νοιαστείς για το φαγητό. Θα φάμε αβγά.

Πες μου πως ήταν οι μέρες σου.

Νιώσε την πίεση της εβδομάδας να χάνεται μεσ΄ το καϊμάκι.

Πες ότι όλη ζωή μας είναι αυτή η μέρα.

Έτσι άσκοπα, χωρίς δουλειές και υποχρεώσεις.

Με μια γεύση μόνιμης Κυριακής.

Βάλε λίγο μουσική. Κάτι χριστουγεννιάτικο...

Έτσι να ταιριάζει με τα λαμπιόνια του δέντρου.

Σαν τις ταινίες...

Νιώθω μια κινητικότητα και ένα γρήγορο, γλυκό ποδοβολητό.

Να πως διακόπτεται υπέροχα η πρωινή χαλάρωση.

Οι στιγμές είναι υπέροχες.

Και η βροχή δυναμώνει.

Θέλω σήμερα να κάτσουμε σπίτι.

******

Ήταν η συμμετοχή μου στο 27ο Συμπόσιο Ποίησης της Αριστέας μας.

Σας ευχαριστώ όλους για την προτίμηση και προπαντός την Αριστέας για την άψογη φιλοξενία!

Νικητής του Συμποσίου η Maria Kanellaki με το ποίημα "Σπίτι από αστερόσκονη". 

Απολαύστε το!

Σπίτι από αστερόσκονη

Το σπίτι μοιάζει της μάνας μου.  

Όσο περνάει ο καιρός, ρυτίδες αυλακώνουν τους τοίχους του.  

Τα μαλλάκια της γκρίζες δαντέλες που θροΐζουν πένθιμα στα παραθυρόφυλλα.  

Κάθε που τρίζουν τα φτενά κοκαλάκια της στην υγρασία  

πόρτες και μεντεσέδες ακομπανιάρουν μ’ ανατριχιαστικά τσιριχτά.  

Τα παντζούρια πετσικάρανε, έχει καιρό να τ’ ανοίξει  

ούτε που καταδέχεται ο ήλιος να τρυπώσει απ’ τις κυρτωμένες γρίλιες της.  

Χοντρόφλουδα δάκρυα  ξεκολλούν απ’ το ταβάνι.  

Κι εγώ τη σοβαντίζω με έξτρα ενυδατικές για ώριμες επιδερμίδες.  

“Τι τα θέλω ’γώ αυτά;” μου κλαψουρίζουν οι ρωγμές στα μάγουλά της  

μα εγώ ακάθεκτη  

“Σώπαινε κι έχουμε αρίφνητες πληγές να μερεμετίσουμε, μανούλα μου”  

~ ~ ~ ~  

Το σπίτι μοιάζει του πατέρα μου.  

Όσο περνάει ο καιρός, τα κυματιστά μαλλιά του πέφτουν  

παρέα με τα κεραμίδια στη σκεπή.  

Τα δοκάρια τρίζουν στις ρίζες τους, ξεδοντιάζεται σιγά σιγά το μικρό μας σπιτάκι.  

Αγριοκισσοί που θρασομανούν οι μπλε φλεβίτσες στα πόδια του.  

Τα γόνατά του σκεβρώνουν μαζί με τα ποδάρια του καλού μας τραπεζιού  

τι κι αν ήταν πεχλιβάνης και παλίσανδρος;  

“Το σαράκι του χρόνου είναι αμείλικτο, παιδί μου”  

Αγκωνάρι η ψυχή του κι εγώ παίζω το τελευταίο μου χαρτί  

βάζω στο πικάπ την παλιά πλάκα του Στράτου  

“δε μπορεί”, λέω, “θα δώσει μια και θα σηκωθεί να το χορέψει” 

~ ~ ~ ~ 

Το σπίτι μας μοιάζει κέντρο διερχομένων ψυχών  

Ποιος έρχεται-  

ποιος φεύγει-  

έχασα το λογαριασμό.  

“Να προσέχεις, παιδί μου” ντουετάκι ουρανόθεν.  

“Η ζωή εδώ τελειώνει” και κονταροχτυπιέται  

με το “ένθα ουκ έστι πόνος, ου λύπη, ου στεναγμός”.  

Μια ζωή αταίριαστοι κι άλλη μια ζωή αχώριστοι.  

Σιγά που δε θα συμφωνούσαν να το σκάσουν συντροφιά.   

Σιγά που θα συμφωνούσαν στη μουσική υπόκρουση του φινάλε.   

Σιγά που δε θα το κάνανε μιούζικαλ το φευγιό τους.   

~ ~ ~ ~  

Το σπίτι μας είναι ένα δέντρο με τις ρίζες του στον ουρανό.  

Στα κλαριά του στήνουν φωλιές τα μελλοντικά πουλιά  

στον κορμό του καρποδένει  η αγάπη  

στις φυλλωσιές του μινυρίζουν ερωτευμένες σουσουράδες  

κάθε φιντάνι που ξεπροβάλλει  

κέρασμα στοργικό απ’ του παραδείσου  

τον οικίσκο τους.