ΚΑΤΑ ΤΑ ΛΟΙΠΑ

Κατά τα λοιπά οι δυο μας.

Έλα, κάτσε δίπλα μου και μη μιλάς. 

Γιατί είναι τόσο δύσκολο να μη μιλάμε;

Για δέκα λεπτά σιγή.

Να νιώσουμε τον έρωτα όπως πρέπει.

Χωρίς λέξεις περιττές.

Ας θέσουμε ένα κανόνα σιωπής.

Όποιος μιλήσει χάνει.

Ξέχνα ότι κουβαλάς.

Το ίδιο βαραίνει και μένα.

Κλείδωσέ το για λίγο στο ντουλάπι.

Μαζί με τα παλιά παιχνίδια σου.

Για μια φορά πέτα το κλειδί.

Ακίνητος και σιωπηλός πλάι μου.

Σε αυτόν εδώ τον καναπέ, 

στην άκρη της ζωής μας, 

σε αυτό εδώ το σπίτι κοντά στη θάλασσα.

Ησυχία για λίγο.

Όμως ο έρωτας είναι πόλεμος,

που δεν κερδίζουν οι άνθρωποι.

Ακόμα και αυτόν τον κανόνα της σιωπής,

αμέσως να τον παραβούμε και οι δύο.

Ούτε ένα λεπτό δεν μπορούμε να ερωτευθούμε νομότυπα και βουβά.

Βάλαμε κανόνες σε κάτι τόσο περίπλοκο

και χάσαμε και δυο.

Κατά τα λοιπά οι δυο μας.

Και ο καθείς πορεύεται μονάχος του.

***********

Ήταν μια παλιότερη συμμετοχή μου σε κάποιο δρώμενο. Καθόλου δεν θυμάμαι σε ποιο.

Ξεθάφτηκε από τα πρόχειρα του μπλογκ, προστέθηκαν λέξεις, νέα συναισθήματα, νέα βιώματα και άλλαξε ολοσχερώς. 

ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ

Ήρθε η εποχή με τις μεγάλες νύχτες

και τα μεγάλα αδιέξοδα.

Η εποχή με τα πιο όμορφα ηλιοβασιλέματα.

Ίσως να είναι η ανταμοιβή του φθινοπώρου,

καθώς μας κλέβει το φως της μέρας.

Από πείσμα και κόντρα στην αλλαγή,

ας αφήσουμε μόνιμα το παράθυρο της κουζίνας ανοιχτό.

Η τριανταφυλλιά στο μπαλκόνι έχει ανθίσει.

***********

Με αυτήν την ανάρτηση συμμετέχω στα δρώμενα της γειτονιάς μας, της Αριστέας και της Αναστασίας.

ΜΑΥΡΟ ΣΥΝΝΕΦΟ

Βρέχει ασταμάτητα.

Θα πρέπει να ζήσουμε τις υποχρεώσεις μας μαζί με τις στάλες.

Ας προσέξουμε τα όνειρα μην μπάσουν νερά

και ας βάλουμε τα ψηλά παπούτσια.

Μην μου πεις σ΄ αγαπώ στην δίνη της καταιγίδας.

Ούτε ότι δεν μ΄ αγαπάς πια.

Δεν είναι εποχή να κοιταζόμαστε στα μάτια.

Βρες απλά ένα υπόστεγο.

Κάπως έτσι θα βγάλουμε την μέρα.

Λίγο στριμωχτά, λίγο βαρετά.

Δεν είναι ώρα για αλήθειες.

Πες μου ένα βολικό ψέμα.

Σαν αυτά που λέμε τις Δευτέρες.

Ας γίνουμε λίγο μελό,

μας ταιριάζει αυτή η θλίψη.

Μας κάνει πιο γοητευτικούς.

Και το τέλος πιο θεατρικό.

Το μαύρο σύννεφο επιμένει.

Πες μου καλύτερα ένα σαχλό αστείο.

Κάτι αναίμακτο και σόκιν. 

Για το ζευγάρι απέναντι που κάνει έρωτα με ανοιχτά τα παράθυρα.

Γελάσαμε πάλι σήμερα.

Θα είναι μια ενδιαφέρουσα πτώση.

***********

Με αυτήν την ανάρτηση συμμετέχω στα δρώμενα της γειτονιάς μας, της Αριστέας και της Αναστασίας

καθώς και στις Ιστορίες της βροχής του Κειμένου.

6 ΛΕΠΤΑ

6 λεπτά ακόμα...

Πολύχρωμα βαγόνια, μεταφορείς ψυχών και ανικανοποίητων ζωών.
Ήχοι διαπεραστικοί, μακρινοί πέφτουν στο κενό με φόρα.
Η νύχτα, οι ράγες, τα υπόστεγα, τα ξύλινα καθίσματα.
Όλα περιμένουν...

5 λεπτά...
Ο απέναντι κόσμος θαρρείς αντιγράφει την δική σου ζωή.
Μοναδική έλξη και αποστροφή ταυτόχρονα.
Πόσο ίδιοι μπροστά στην αναμονή.

4 λεπτά...
Όσο λιγοστεύουν, τόσο μοιάζουν ότι διαρκούν περισσότερο.
Λες και ο κρύος αέρας παγώνει τα ρολόγια.
Τα δεσμεύει και αφήνει τους ανθρώπους μόνους λίγο ακόμα.
Ένα απλό δευτερόλεπτο αλλάζει το σκηνικό.

3 λεπτά...
Όλο και πιο κοντά, όλο και πιο βασανιστικά.
Τι μυρωδιές, τι ακούσματα...
Λες και παίζεται στο μυαλό ταινία ασπρόμαυρη, φθαρμένη μα μοναδική.
Ακόμα και η γεύση διαφορετική.

2 λεπτά...
Το μυαλό χορεύει στις εναλλαγές του πίνακα.
Καθαρίζει στην σκέψη της αγκαλιάς, στην γλύκα του φιλιού.
Τα πόδια πατάνε πια σίγουρα, τα χέρια πιο σφιχτά.

1 λεπτό ακόμα...
Μα τι είναι πια ένα λεπτό;
Άλλοι προσμένουν μια ζωή.
Περιμένουν την αλλαγή.
Άλλοι πάλι την διεκδικούν, παλεύουν για αυτή.

''Παρακαλούμε προσέξτε το κενό μεταξύ.....''
...μεταξύ ζωής και αναμονής.
Το κενό που υπάρχει μεταξύ πόνου και αλλαγής,
μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.
''Παρακαλείσθε να στέκεστε πίσω από την κίτρινη γραμμή...''
Μια κίτρινη γραμμή που ξεθωριάζει όταν τα θέλω φωνάζουν,
ή ακόμα όταν η ίδια η ζωή το επιβάλει.
Τα φρένα ουρλιάζουν, τα βαγόνια χορεύουν,
οι πίνακες ανακατεύονται, οι πόρτες ανοίγουν διάπλατα.

Μόνο 6 λεπτά χρειάστηκαν.
Μια διαδρομή τελειώνει και η αγάπη χαράζει ένα νέο μονοπάτι.

*****************

Μια παλιά συμμετοχή στο Συμπόσιο της Αριστέα, χαμένη στα πρόχειρα του μπλογκ.

Η ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΟΚΤΩΒΡΗ

Η πόλη του Οκτώβρη,

στέκεται μόνη στο μπαλκόνι,

ανάμεσα στα σύννεφα ελπίζει,

βιαστικά την τύχη της ορίζει.

Κρυφά χωρίς εμάς προχωρά,

αλλάζει λέξεις και προφορά,

νομίζει πως τάχα πως γιορτάζει,

με τα θέλω μας τρομάζει.

Υγρός καιρός,

ήλιος νωχελικός,

κρεβάτι αναζητά να κοιμηθεί,

κάπου η μοναξιά της να χαθεί.

Φθινόπωρο ως το κόκαλο,

η θέλησή της στο κατώτατο,

αφήνεται στο άπειρο,

και σου κουνάει το δάχτυλο.

Μην ξεκινάς,

μην μ΄ αγαπάς

μην κουνηθείς, μην κάνεις βήμα,

μην ενδώσεις σε ένα άσκοπο πείσμα.

Δες έξω, ο κόσμος νυχτώνει,

τίποτα πια δεν μας λυτρώνει,

την καληνύχτα μας ζητά,

και 'μεις απλά θα πονάμε βουβά.

Η πόλη σωπαίνει,

τίποτα πια για μας δεν προσμένει,

ο Νοέμβρης ζυγώνει

και ο ουρανός μας δίχως νόημα θολώνει.

********

Είναι η πρώτη μου προσπάθεια να γράψω με ομοιοκαταληξία.

Το βρίσκω πολύ δύσκολο και ελπίζω προσεχώς να γράψω κάτι καλύτερο.

Οπότε δείξτε επιείκεια.

Με αυτό το ποίημα συμμετέχω στο φθινοπωρινό δρώμενο της Αριστέας και της Αναστασίας.

4ο ΔΡΩΜΕΝΟ ΧΑΪΚΟΥ - Βράβευση

Έφτασε η ώρα που θα βραβεύσουμε τα Χαϊκού που έκαναν το μυαλό σας να ταξιδέψει και απέδωσαν τα συναισθήματα της φωτογραφίας που σας έδωσα με τον καλύτερο τρόπο.

Η συμμετοχή που κερδίζει την πρώτη θέση είναι η εξής:

1. Αριστέα - 14 βαθμούς 

Θλιμμένο ρόδο,

σκύβει σαν μπαλαρίνα

λιτά χορεύει.

Ζωή κυλάει.

Στα χώματα γυρνάει.

Σπόρος ελπίδας.

Συγχαρητήρια λοιπόν στην Αριστέα για την πρώτη θέση!

Επίσης ένα μεγάλο μπράβο σε όλους σας για την έμπνευση και την δημιουργία!

Για να δούμε ποιος κρύβετε πίσω από κάθε συμμετοχή και τι βαθμούς πήρε.

******

1. Αριστέα - 14 βαθμούς 

Θλιμμένο ρόδο,

σκύβει σαν μπαλαρίνα

λιτά χορεύει.

Ζωή κυλάει.

Στα χώματα γυρνάει.

Σπόρος ελπίδας.

******

2. Ρούλα - 5 βαθμούς

Αδυσώπητο

του χρόνου το πέρασμα,

ντύθηκες γκρίζα.

Από μια κλωστή

κρατιέσαι μοναχό σου

φυλλοροώντας.

******

3. Κική Κωνσταντίνου - 3 βαθμούς

Καμένη καρδιά,

πόλεμος οικτρός είναι

η αλήθεια σου.

Μην μου μιλάτε,

τα φύλλα σκορπίσανε

γεμάτα πόνο.

******

4. Μια - 4 βαθμούς

Κουράστηκα πια,

μαραμένη μου ζωή.

Τι σου ζήτησα;

Ένα σου χάδι.

Πίστεψα στον έρωτα.

Φυλλορόησα.

******

5. Μαρίνα Τσαρδακλή - 7 βαθμούς

Ένα πέταλο,

μαραμένο και μόνο,

μέσα στη φύση.

Φθινόπωρο μου,

την ειρήνη προσμένω,

στον κόσμο τούτο.

******

6. Anna Flo - 2 βαθμούς

Η απώλεια

φέρνει θλίψη στη ζωή,

σε γονατίζει.

Μην αφήνεσαι,

ξύπνα τα όνειρά σου

πάλεψε να ζεις.

******

7. Αναστασία - 7 βαθμούς

Σιωπηλή βροχή

το άνθος υπομένει,

ψιθύρους πνοής.

Σπόροι εύχονται

στην αγκαλιά τ΄ ανέμου

να αναστηθούν.

******

8. Anna Flo - 9 βαθμούς

Αποσάθρωση,

η ανθρωπιά χάνεται

Βαρβαρότητα.

Η κοινωνία

πρέπει να αφυπνιστεί.

Αναγέννηση.

******

9. Αναστασία - 7 βαθμούς

Νεκρό πέταλο

κρατά μνήμη χρωμάτων

πάνω στο χώμα.

Χαμένες δόξες,

η ομορφιά πεθαίνει,

μένει η ψυχή.

******

10. Giannis Pit - 2 βαθμούς

Χρώμα στο γκρίζο

φύση να δείχνει νεκρή,

άψυχο άνθος.

Ανεπαίσθητα

το βλέμμα μου απλώνω,

το φως για να βρω.

******

11. Αναστασία - 2 βαθμούς

Κειτόταν χάμω

σαν μαραμένο άνθος

χωρίς αγάπη.

Μια 'κόμη βροχή

νέα ψυχή έδωσε

γέλασε ξανά.

******

12. Eleni Flogera - 4 βαθμούς

Λευκό φόρεμα

πεταμένο στο χώμα.

Στραπάτσο ζωής

Πνοή ελπίδας.

Απελευθερώθηκε.

Από αγκάθια.

****************

Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους σας που στηρίξατε την προσπάθειά μου και μου εμπιστευτήκατε τα διαμάντια σας και τολμήσατε vα γράψετε χαϊκού..

Κόντρα σε νωθρούς καιρούς δημιουργούμε, όπως και όσο μπορεί ο καθένας.

4ο ΔΡΩΜΕΝΟ ΧΑΪΚΟΥ - Ενημερωτικό

Μη ξεχνάτε να ψηφίζεται τα αγαπημένα σας χαϊκού έως την Κυριακή 12/10 στις 6 το απόγευμα.

Την Δευτέρα 13/10 αθροίζοντας τους βαθμούς, θα σας ανακοινώσω τον νικητή.