Η στιγμή σας με ένα ποίημα - Η μοναξιά κατασπαράζει (Μανώλης Μπίστας)
Κι είναι κάποιες νυχτιές
που τη μοναξιά
να την ακούσεις μπορείς
στην τέντα
και στα ξύλινα παραθυρόφυλλα,
που ο άνεμος, χτυπά.
Την αφουγκράζεσαι,
στις φυλλωσιές του κήπου
που αντιστέκονται στ’ αγέρι,
στη στέγη του σπιτιού
που τελειώνουν το ταξίδι οι σταγόνες·
στο δωμάτιο με το ανάκλιντρο
στις συζητήσεις,
στον ήχο της πένας που σέρνεται στο χαρτί.
Κι είναι κάποιες νύχτες
που η μοναξιά κατασπαράζει –
τ’ άυλα ζωτικά σου όργανα.
***
Ήταν η στιγμή του Μανώλη Μπίστα με ένα ποίημα.
3 comments
Ένα ακόμα όμορφο ποίημα στο σπιτικό σου Μαρία. Θερμά συγχαρητήρια στο Μανώλη για τους όμορφους στίχους του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια
ΔιαγραφήΤο τέρας της μοναξιάς μέσα απ' την εσωτερικότητα του ποιήματος αυτού, μάς εκφράζει όλους νομίζω. Είναι η εποχή που αναμετριόμαστε μαζί της και νιώθουμε να μας "κατασπαράζει"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχές για τον νέο μήνα και για ό,τι καλύτερο Μαρία μου!
Σας παρακαλώ πολύ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και οι σχολιασμοί σας να μη ξεφεύγουν από τα όρια της ευπρέπειας. Σχόλια τα οποία περιέχουν ύβρεις και greeklish, θα αποκλείονται. Ευχαριστώ.