 |
| ''και να σκεφτείς κάποτε σκεπτόμουν γιατί φύτρωσε στην ερημιά..." |
- Τι του λόγου σου ρε λεβέντη...
Όπα εδώ ήμαστε. Αυτό το γλωσσάρι κάποιες φορές κρύβει θησαυρούς…
- «είμαι από τη πόλη, μηχανικός, και ήρθα να ...»
Με έπιασε στο άστραμμα, όρεξη για κουβέντα είχε, είπαμε διάφορα. Η ουσία ήρθε με το ερώτημα...
- «...πόσο χρονών είσαι μπάρμπα...»
Αρκετά πάνω από 80 φαινόταν.
- «κοντά στα 120...» !!
- «και πόσο έχεις σκοπό να ζήσεις» ...
- «αν δώσει ο Θεός πάνω από 140» ...
και επειδή ο Θεός είναι φειδωλός σε αυτές τις ηλικίες περίμενα να μάθω που το πήγαινε ο μάγκας, ο λεβέντης και ο καραμπουζουκλής με το τσιγκελωτό μουστάκι και την τραγιάσκα φορεμένη λίγο στραβά.
- «...με αυτό το μουστάκι πριν έξι χρόνια πήρα πρώτο βραβείο στο διαγωνισμό μουστακιού στο Βελημάχι..»
Οι Γορτύνιοι αρέσκονται στους διαγωνισμούς μουστακιού λόγω ύπαρξης τσελιγκάδων στη περιοχή αλλά και στους διαγωνισμούς σαρδέλας ψητής σε ανάμνηση του ότι δεν έχουν θάλασσα.
Γιατί να μην πιστέψω λοιπόν τον συνομιλητή μου...
- «... άκου για να μαθαίνεις γιατί όταν θα αρχίσεις να περπατάς στα δικά μας σοκάκια να έχεις γνώση από ένα γέρο που ακόμα δεν έγινε ξεκούτης και την έχει φιλοσοφήσει τη ζωή...»
 |
| ''τελευταία στροφή...'' |
- «..ο Πανάγαθος μέσα στη μεγαλοσύνη του θυμήθηκε ότι η καρδιά του ανθρώπου είναι φτιαγμένη για καμιά 150 χρόνια... και αναφέρομαι στη γυναίκα ένεκα του ότι και τρυφεράδα έχει και αγαπάει αδιαλείπτως (άκου αδιαλείπτως...), ...οι άνδρες λιγότερα χρόνια ένεκα του ότι τραβάνε πολλά από τις γυναίκες, και γι αυτό έχει γεμίσει ο ντουνιάς χήρες μαυροφορεμένες...»
Και ένεκα του ότι άναψε η κουβέντα παραγγείλαμε το τρίτο τσίπουρο...
- «...δικά μου..» , ένεκα του ότι δεν άφηνε περαστικό να πληρώσει...
- «..Λοιπόν πάρε χαρτί και μολύβι και γράφε...
...από τα 50 έως τα 60 κάθε 4 χρόνια είναι μια πενταετία στη πλάτη μας...
...από τα 60 στα 70 κάθε 3,5 χρόνια είναι μια πενταετία στη πλάτη μας...
...από τα 70 στα 80 κάθε 3 χρόνια είναι μια πενταετία...
...από τα 80 στα 90 κάθε 2,5 χρόνια...»
- «Δηλαδή αν σε έκοψα καλά και υπολόγισα σωστά με τα 90 της ταυτότητας είσαι 123,5 χρονών ...»
- «..στρογγυλά να τα λες ... λέγε με 120... 50 έως 90 είναι 70 χρόνια στη πλάτη..» !!
- «..και στα 100, έχουμε 140...»!!, με το αποτέλεσμα στην αρίθμηση που έκανα...
- «..και κάτι παραπάνω ..»
...βέβαια, και κάτι παραπάνω για να πιάσουμε τα 150 του Μεγαλοδύναμου...
- «..που θα πάει θα περάσουνε..», αντείπα για να τον πειράξω και λίγο...
 |
| "τα χρόνια περνάνε αλλά η αρχοντιά δεν χάνεται..." |
Ακούμπησε με έμφαση και τα δύο του χέρια στο μπαστούνι του με κοίταξε με επίμονο βλέμμα και μου απάντησε όπως αυτός ήξερε.
- «Ρε Τάσο μια μέρα και δεν περνάει με τίποτα..., αυτά τα.. (..γτιμημένα) τα χρόνια πως περάσανε ..» !!
Εδώ η κουβέντα σοβάρεψε. Έλα ντε πως περάσανε. Και έφτασαν τα 120...!!
- «...είδα τα σημείωσες όλα,.. γράψε και καμιά αρρώστια.. προσθέτει χρόνια και αυτή..»
Δηλαδή τα 150 δεν τα γλυτώνουμε με τίποτα...
Αν υπάρχει και άλλη θεωρία παραπλήσια, εκτός από του μπάρμπα Χρήστου θέλω να την ακούσω.... Μέχρι τότε δέχομαι ως βέβαιο ότι η ζωή και μεγάλη είναι και ακόμη μεγαλύτερη γίνεται ένεκα του ότι έχει μέσα και γηρατειά που μετρώνται με προσαύξηση, και στο τέλος κάθε μέρα που περνά είναι ...αιώνας σε φορτίο...
Ο μπάρμπα Χρήστος αυτή τη φιλοσοφία είχε. Τον έκανα παρέα και πάντοτε τον τσίγκλαγα. Αυτά που μου έλεγε τα σημείωνα. Έχω να θυμάμαι μέχρι τα ...150 μου !!
 |
| "μοναχική πορεία, ατέλειωτος ο δρόμος" |
************
Μπορείτε να παρουσιάσετε το κείμενό σας (διήγημα, ιστορία, ελεύθερο κείμενο) μέσω της μόνιμης στήλης
''Κειμενογράφος''.
***
Κόντρα σε νωθρούς, άσχημους και φασιστικούς καιρούς δημιουργούμε, όπως και όσο μπορεί ο καθένας.
Φιλικά
Μαρία Νικολάου
