Το δάσος.
Βαδίζοντας σε ένα κίτρινο, μοναχικό δάσος.
Δεν μιλάμε, απλά περπατάμε και ακούμε το ήχο του ποταμιού.
Προχωράμε βαθιά.
Στα δέντρα και στις ψυχές μας, στα θέλω μας.
Στα δέντρα και στις ψυχές μας, στα θέλω μας.
Αγνοούμε την ύπαρξη των ανθρώπων και αναζητούμε την παρουσία των ζώων.
Τα ξερά φύλλα κάτω από τα πόδια μας στρώνουν ένα χαλί,
ετοιμάζουν τον δρόμο για να καταπατήσουμε την μακροθυμία μας.
Από το φως στο σκοτάδι, μα μόνιμα στο κρύο.
Η πραότητα της φύσης αναιρεί και ακυρώνει κάθε καλοσύνη ανθρώπινη.
Η αγαθότητα δεν έχει θέση ανάμεσα στα κλαδιά.
Οι κούνιες άδειες, μοιάζουν σχεδόν τρομαχτικές.
Άχρωμες και παγωμένες.
Το τρίξιμο της αλυσίδας γεμίζει την υπέροχη ησυχία του δάσους.
Και ΄μεις ακόμα περπατάμε, χανόμαστε ακόμα πιο σκληρά στο πουθενά, ακόμα πιο ύπουλα στο όλα.
Η ανησυχητική ηρεμία του γύρω μας κάνει το μονοπάτι ίσιο και εύκολο.
Και ας τρυπάνε τα χαλίκια τις ξυπόλητες σκέψεις μας.
Φοβόμαστε να δούμε πίσω από το φως.
Πόσο μάλλον να τρέξουμε προς τα εκεί.
Εγκράτεια. Η ψυχή διστάζει.
Για λίγο μόνο.
Καθώς περπατάμε τα μάτια μας συνηθίζουν το σκοτάδι.
Το μυαλό μας δεν φοβάται πια.
Γιατί αυτό που βλέπουμε και ζούμε είναι πάνω απ΄τα ανθρώπινα, πάνω απ΄αυτά που ποθήσαμε.
Σκεφτόμαστε την επιστροφή, μα η νύχτα την σβήνει και αυτή μονοκοντυλιά.
Ήταν μια παλιά μου συμμετοχή στο ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ.
10 comments
Μπορεί να είναι παλιά η συμμετοχή σου Μαρία, αλλά το κείμενο είναι διαχρονικό και αυτό γιατί μεταφέρει μια αίσθηση πολύ γνώριμη σε όλους!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλά ΑΦιλιά σου στέλνω με μια ζεστή καλή νύχτα!
Καλημέρα φίλη μου.
ΔιαγραφήΣ΄ευχαριστώ για τα λόγια σου!
Τι μου θύμισες...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαλιό κι αγαπημένο.
Την καλησπέρα μου Μαράκι!
Σ΄ευχαριστώ Μαρία μου.
ΔιαγραφήΚαλημέρα!
Καλά έκανες και μας το παρουσίασες
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν συμμετείχα τότε.....
Καλή εβδομάδα Μαρία μου ♥
Ναι, είναι αρκετά παλιό. Νομίζω από τότε που το διοργάνωνε η Φλώρα.
ΔιαγραφήΚαλημέρα Ελένη μου!
Όμορφο... χάρηκα που το διάβασα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σου εβδομάδα!
Καλημέρα Έλλη μου!
ΔιαγραφήΣ΄ευχαριστώ!
Γιατί αυτό που βλέπουμε και ζούμε είναι πάνω απ΄τα ανθρώπινα, πάνω απ΄αυτά που ποθήσαμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν το θυμόμουν Μαρία μου!! Και πολύ καλά έκανες που μας το θύμισες!! Ατμοσφαιρική κι η φωτό σου!!
Σε φιλώ!!
Σ΄ευχαριστώ Μαριλένα μου!
ΔιαγραφήΣας παρακαλώ πολύ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και οι σχολιασμοί σας να μη ξεφεύγουν από τα όρια της ευπρέπειας. Σχόλια τα οποία περιέχουν ύβρεις και greeklish, θα αποκλείονται. Ευχαριστώ.