Κατανοητόν; - Τα μανουσάκια της κυρά-Πολυξένης (Παίζοντας με τις λέξεις # 7)
Κατανοητόν;
Η αίθουσα εργασίας, θαρρείς ατελείωτου μεγέθους και στο βάθος και στο ύψος. Χρώματος λαχανί, επιλογή χαρούμενη και ευχάριστη. Τα παράθυρα ψηλά, περίπου ως το σαγόνι ενός άντρα. Μια έξοδος προς το κλιμακοστάσιο, καμία έξοδος κινδύνου. Ένα τετραγωνικό μέτρο γραφείο έκαστος εργαζόμενος. Χωρίσματα μεταξύ επιφανειών εργασίας στο ίδιο χαρούμενο και ευχάριστό λαχανί χρώμα. Μισθός 490€.
Λωρίδα παραγωγής. Πίεση, φωνές, στόχοι. Πιο πέρα ένας πίνακας. Αμείλικτος. Όσο γράφεις εκεί τα ημερήσια επιτεύγματά σου, έχεις ελπίδα, υπάρχεις, έχεις πείσμα, αγάπη για την δουλειά. Αν δεν είσαι από αυτούς είσαι ανίκανος, δεν έχεις πειθώ, δεν έχεις ελπίδα.
Η πόρτα ανοίγει ξαφνικά και περίπου εκατό κεφάλια σηκώνονται ταυτόχρονα. Ο διευθυντής. Ένας κύριος γύρω στα 50. Αραιωμένα τα μαλλιά του, φερμένα από την μία πλευρά για να μην φαίνεται το γυμνό του κεφάλι. Αυτό δεν κατάλαβα ποτέ γιατί το κάνουν οι άντρες. Λες και είναι παράνομο να είσαι καραφλός. Η φιλαυτία του φώναζε από μακριά.
Meeting! Meeting! Meeting!... φωνάζουν σχεδόν υστερικά οι προϊστάμενοι. Μαζευόμαστε όλοι σε μια γωνιά. Άλλοι χαχανίζουν λίγο, άλλοι φοβούνται, άλλοι αδιαφορούν. Μια κατάσταση σουρεαλισμού απόλυτα δεμένη με την δυνατή βροχή που έπεφτε έξω. Στέκομαι μπροστά και τον κοιτάζω στα μάτια.
''Φίλτατοι συνάδελφοι καλησπέρα σας. Δυο λόγια θα σας πω. Ο Όμιλος θέλει να σας ευχαριστήσει για τα έξι βραβεία στο Business Awards 2015. Αυτά τα βραβεία ανήκουν σε σας''
Το πλήθος χειροκροτεί χαρούμενο. Συνεχίζω να τον κοιτώ στα μάτια, χωρίς να χειροκροτώ.
''Δεν χαλαρώνουμε όμως. Ο Όμιλος ζητά από όλους σας περισσότερη προσοχή, περισσότερη αφοσίωση στην δουλειά σας, περισσότερα έσοδα. Οι στόχοι είναι μεγάλοι και μόνο με προσπάθεια και πάθος θα τα καταφέρουμε. Κατανοητόν;''
Συνεχίζω να τον κοιτώ σχεδόν ανέκφραστα, λες και μου ακύρωνε ότι μορφασμό θα μπορούσα να κάνω..
''Για τον μήνα Μάρτιο τα αναμενόμενα κέρδη δύσκολα θα επιτευχθούν, αν συνεχίσετε με αυτούς τους ρυθμούς. Ο Όμιλος αναγνωρίζει τις δύσκολες οικονομικές συνθήκες που επικρατούν, αλλά δεν μπορεί να μειώσει τους στόχους. Οπότε θα πρέπει να βρεθούν τρόποι να επιτευχθούν. Όσοι τους βρουν ο Όμιλος θα αναγνωρίσει την προσφορά τους. Κατανοητόν;''
Η έκφρασή μου σχεδόν παγωμένη.
''Σήμερα έχουμε 21 Μαρτίου. Έχετε σχεδόν δέκα μέρες για να καλύψετε την διαφορά. Πάμε γερά. Κατανοητόν; Σας ευχαριστώ όλους. Πίσω στην παραγωγή''
Η αυλαία της παράστασης πέφτει. Πίσω λοιπόν ο καθείς στο τετραγωνικό του. Γέλια, ειρωνείες, φόβος, απόγνωση. Μερικά δευτερόλεπτα ακόμα πριν ξεκινήσει η παράνοια.
''Τι λες για όλα αυτά;'' με ρωτά η διπλανή μου. ''Φοβάσαι ότι αν δεν πιάσουμε το στόχο θα απολυθούμε;'' με ρωτά.
''21 Μαρτίου σήμερα ε;'' την ρωτώ.
''Ναι, έχουμε δέκα μέρες περιθώριο'' μου απαντά σχεδόν τρέμοντας.
''Παγκόσμια μέρας ποίησης σήμερα. Έχω μια διπλή πρόσκληση για μια ποιητική βραδιά. Θες να πάμε;''
''Μα πως έχεις όρεξη για όλα αυτά; Δεν φοβάσαι;'' με ρωτά με μια απορία που σαν σκιά έκανε κατοχή στο πρόσωπό της.
''Γιατί να φοβηθώ; Τι θα πετύχω με αυτό; Το σύστημα είναι δύσκολο να το νικήσεις. Όσο μπορείς τουλάχιστον, να μην επηρεάζεσαι από αυτό. Αν φοβηθώ θα έχουν κερδίσει. Κατανοητόν;''
****
Αυτό που μόλις διαβάσατε ήταν η συμμετοχή μου στο ''Παίζοντας με τις λέξεις # 7'' που διοργανώνει η Μαρία από το mytripssonblog. Σας ευχαριστώ όλους όσους με επιλέξατε και με διαβάσατε. Ένα μεγάλο μπράβο και στη Μαρία για την άψογη διοργάνωση.
Προαπαιτούμενες λέξεις ήταν οι εξής: φιλαυτία, αυλαία, σκιά, βροχή, πρόσκληση.
Νικήτρια στέφτηκε η Μαρία Κανελλάκη με ''Τα μανουσάκια της κυρά-Πολυξένης''.
Απολαύστε την συμμετοχή της.
Τα μανουσάκια της κυρά-Πολυξένης
Θυμιώ να με λέτε. Ευθυμία το βαφτιστικό μου, στη μνήμη του μοναχογιού της νουνάς, που τον εκτελέσανε δεκαεφτά χρονώ παλληκάρι οι τσολιάδες στον εμφύλιο. Η σχωρεμένη η νουνά το’βαλε όρο στη μάνα:
«Άμα δε σ’αρέσει τ’ όνομα κουμπάρα, άμε βρες άλλον να στο βαφτίσει!»
Η κυρά-Πολυξένη ήταν η πρακτική γιάτρισσα που με ξεγέννησε, η μοναδική συγχωριανή που γιατροπόρεψε τη μάνα στη δύσκολη γέννα της. Παλιά πρόσφυγας απ’ την Τασκένδη, την κορόιδευαν τα παιδιά στις αλάνες, γιατί είχε λέει γυάλινο το ζερβό της μάτι και το μισό της καύκαλο ήταν από λαμαρίνα, θυμητάρι από τραύμα στις μάχες του αντάρτικου, στα κορφοβούνια της Παρνασσίδας. Κι ως βγήκα καχεκτική σαν τα χαμόδεντρα στις πεζούλες της πλαγιάς, με λυπήθηκε και το’ταξε πως θα με βαφτίσει αν ζούσα. Σπάνια μίλαγε, μα τη θυμάμαι να μαζεύει μανουσάκια απ’ τις βραγιές και να τα φέρνει σπίτι μας με λίγα αυγουλάκια απ’ τις κοσάρες της, να φάω να δυναμώσω που ήμουνα λειψή απ’ την αδενοπάθεια. Ξέφυγε ο νους, συμπαθάτε με…
Στην πρόσκληση της μάνας στα βαφτίσια, μονάχα τρεις νοματαίοι ήρθαν. Η Βαρδαμήλαινα με το σακάτικο ισχίο σερνάμενη απ’τον καλότροπο άντρα της τον κυρ-Χρόνη κι η κυρά-Βενετσιάνα του φούρναρη. Άλλος συγχωριανός δεν πάτησε στην εκκλησιά, κι ας σταυροκοπιόντουσαν γονυπετώς στους εσπερινούς, αφού πρότερα βριζόντουσαν στα κεφαλόσκαλα. Ως κι ο κυρ-Θόδωρος ο μπακάλης, που η μάνα τον ανάστησε με ενέσεις πενικιλίνης σαν θανατοπάλευε με τις πνευμονίες και που της είχε μεγάλη υποχρέωση καταπώς έλεγε, μήτε κι αυτός ήρθε. Πολύ την έγδαρε αυτό τη μάνα. Συμπαθάτε με, συγκινήθηκα…
Θυμιώ λοιπόν. Της Ματούλας Καραμπίνη. Αγνώστου πατρός στα χαρτιά. «Βαριά σκιά θα πλακώνει το κορίτσι μας!», μοιρολογούσε η γιαγιά. Βροχή τα δάκρυα στης μάνας την τριμμένη ποδιά. Κύρτωνε η ράχη της στο μαρμάρινο νεροχύτη. Παρευθύς τεντωνόταν σαν ελατήριο, έσιαζε τις φουρκέτες της και καμωνόταν πως ψαχούλευε το ραφάκι με τα μπακίρια και τα κατσαρολικά. «Μη τα λες αυτά μπροστά στο παιδί!» τη μάλωνε χαμηλόφωνα, μα εγώ τις άκουγα κάθε σύθαμπο στην αυλή πάνω στα ασβεστωμένα πλιθιά, να κλαίνε φαρμακωμένες κάτω απ’ τη γέρικη μουριά κι ύστερα να προσεύχονται στους ξύλινους αγίους στο εικονοστάσι.
Ο πάτερ-Τιμόθεος μας διάβαζε τα συναξάρια του Νικόδημου, για τη φιλαυτία και τ’ ανθρώπινα πάθη, μεγάλη βδομάδα κι ετοιμαζόμασταν να γιορτάσουμε την Πασχαλιά. Όρμησε αλαφιασμένη στο ναό η κυρά-Πολυξένη, «Τρέχα πουλάκι μου σπίτι…η μάνα σου…». Μήτε που θυμάμαι πώς έφτασα στην αυλόπορτα, τραβηγμένο ήταν το σιδερένιο μάνταλο. Κατάχαμα στην κουρελού τη βρήκα, με τα μυγδαλωτά της μάτια ορθάνοιχτα, σαν την Παναγιά στο εικονοστάσι μας, ένα ξέπνοο κουφάρι μ’ όλη τη θλίψη του κόσμου μαζεμένη στο πρόσωπό της…η μανούλα μου στο σταυρό του μαρτυρίου, αυτόν που στολίζαμε με πανσεδάκια πρωτύτερα στην εκκλησιά.
Αυτό γιατρέ μου με χαράκωσε...Τρεις-τέσσερις άνθρωποι να κουβαλάμε βουβοί το φορτίο της στο αγιάζι, ως τα ριζά του κοιμητηρίου. Οι συγχωριανοί γλεντούσαν την ανάσταση του Χριστού, κι ήταν μόνο η κυρά-Πολυξένη που απόθεσε λίγα μανουσάκια πριν την καταπιεί το χώμα. Κι όταν έπεσε η αυλαία κι ο πάτερ-Τιμόθεος έφυγε βιαστικός για το χωριό, φύτρωσαν τα μανουσάκια πάνω στο νωπό χώμα, δεύτερη ανάσταση μου φάνηκε, μύρισα ανοιξιάτικες ευωδιές κι είδα τη μορφή της στον ουράνιο θόλο…στιγμιαία,μα την είδα σας λέω!..
Μη ξεχνάτε πως οι 25 λέξεις περιμένουν τις συμμετοχές σας και ο Διαγωνισμός Φωτογραφίζειν τις φωτογραφίες σας.
Κόντρα σε νωθρούς, άγριους και φασιστικούς καιρούς δημιουργούμε, όσο και όπως μπορεί ο καθένας μας.
Φιλικά
Μαρία Νικολάου
13 comments
Ηταν απο τα πρωτα που διαβασα κι ομολογω το ειχα ξεχωρισει! Δυστυχως δεν προλαβα να τα διαβασω ολα και δεν ψηφισα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητηρια Μαρια μου σε σενα και σε ολους!!!
Πολύ καλό Μαρία με μηνύματα και τόσο επίκαιρο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό τα ξεχωριστά του διαγωνισμού.
Καλή συνέχεια
Φιλιά πολλά
Μαρία μου συγχαρητήρια για τη συμμετοχή σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟμολογώ πως ήταν "κατανοητικότατον" και φυσικά δίνω ιδιαίτερη βαρύτητα στο τέλος του!
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ!!
Συγχαρητήρια κι από δω στη Μαρία μας για τη νίκη της!
Φιλιά πολλά!
Μαρία μου τα συγχαρητήρια μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κλείσιμο του κι η προτροπή να βγούμε
από έναν κόσμο υπέρμετρου ρεαλισμού σφράγιζε
το διήγημα σου κι ήταν η ειδοποιός διαφορά...
Μπράβο Μαρία μου!!!
Καλή Κυριακή
Εξαιρετικά και τα δυο κείμενα!! Συγχαρητήρια και στις δυο Μαρίες μας!! Σας πέτυχα και το φχαριστήθηκα!! :)) Μαρία μου εσύ το μότο σου κόντρα στους καιρόυς που ζούμε, το τίμησες και με το παραπάνω!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλές εμπνεύσεις και στα επόμενα!!! Φιλάκια!!
Να'ξερες πόσο "κατανοητόν" και γνώριμο μου φάνηκε το κείμενό σου. Σαν να έβλεπα την καθημερινότητα μου γραμμένη σ' ένα διήγημα. Στο σημείο με τα Business Awards σκιάχτηκα. Έτσι ακριβώς όπως τα γράφεις. Ούτε βαλτή να ήσουν!...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητήρια για την έμπνευση αυτή και για το ρεαλισμό σου Μαρία!
Και για τον επίλογό σου κυρίως, που πίστεψέ με, είναι όντως αυτή η "τρέλα" κι ο τσαμπουκάς που προσπαθούμε κάποιοι να αντιτάξουμε, στην αφόρητη πίεση που δεχόμαστε για τους στόχους.
Σ' ευχαριστώ απ' την καρδιά μου για τη φιλοξενία της κυρά-Πολυξένης στο χώρο σου!
Είναι πολύ ευγενικό αυτό που κάνεις.
Καλή συνέχεια στους στόχους σου Μαρία μου;-)
"Κατανοητόν" δε λες τίποτα... Κι εγώ αγάπησα το κλείσιμο και την προτροπή που κάνει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχη η συμμετοχή σου, Μαρία μου, όπως και της Μαρίας Κανελλάκη!
Φιλιά πολλά!
Η συμμετοχή σου Μαρία μου μου άρεσε πολύ! Και μου άρεσε και όπως τελείωνε! Είχε ρεαλισμό, και μπρίο, όμορφα γραμμένη. Μπράβο λοιπόν για το κείμενο σου, και για τη συμμετοχή σου! Όσο για το 25λεκτο, μας έβαλες δυσκολότερη εικόνα. Αλλά αν φοβηθώ θα έχουν κερδίσει, κατανοητόν; Πολλά φιλιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαιρετική η συμμετοχή σου Μαρία μου!!! Συγχαρητήρια και σε σένα και στη Μαρία που φιλοξενεί το παιχνίδι και στην νικήτρια Μαρία!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο σας
Καλή εβδομάδα, φιλιά
Μαρίνα
Απόλυτα κατανοητον Μαρία μου τόση να τόσο ρεαλιστικό το κειμενο σου και εξαιρετικός ο επίλογος συγχαρητήρια και παλι και αε σενα και στο μοναδικό κανελλακη μας !!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαρία μου μου άρεσε πολύ η συμμετοχή σου. Νομίζω ήταν μέσα στις επιλογές μου. Συγχαρητήρια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά!
Μαρία μου καλησπέρα σου. Φυσικά και διάβασα τη συμμετοχή σου, το διήγημά σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο "Κατανοητόν", όπως έγραψα και στη βαθμολογία ήταν από τα κείμενα που πέρα από τη λογοτεχνική τους δουλειά έχει και σοβαρά μηνύματα στα εργασιακά και κοινωνικά θέματα.
Έτσι η προσφορά του έπαιρνε και πρόσθετο χαρακτήρα. Σαν παρακίνηση αντίστασης.
Να σου ευχηθώ πάντα να εμπνέεσαι και να δημιουργείς.
Η καθημερινότητα χιλιάδων ανθρώπων... Αν κάναμε πράξη τον επίλογό σου, ΜΑρία, πόσο διαφορετικά θα ήταν όλα!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραίο μήνυμα είχε η συμμετοχή σου!
Σας παρακαλώ πολύ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και οι σχολιασμοί σας να μη ξεφεύγουν από τα όρια της ευπρέπειας. Σχόλια τα οποία περιέχουν ύβρεις και greeklish, θα αποκλείονται. Ευχαριστώ.