Σήμερα το φεγγάρι χάθηκε μακριά
γιατί ήταν βαρύ και μελαγχολικό
και δεν μπόρεσε να το βαστάξει η νύχτα.
Ήταν ένα χλωμό φεγγάρι, ούτως ή άλλως,
καμία αντιστοιχία με την αργή επιμονή της αυγής
και τη λαμπρή της ένταση.
Ο κόκορας το γνώριζε.
Ολονυχτίς τον ύπνο μας
προειδοποιούσε, λαλώντας
πως κι εμείς, σαν το φεγγάρι,
όσο πιο μακριά χανόμαστε
στην αναζήτηση των άπιαστων στιγμών,
με φόντο το άπειρο θα ξεθωριάζουμε
σε διάφανο ασήμι.
***
Ήταν η στιγμή της Βασιλικής Δραγούνη με ένα ποίημα.
Στείλτε και τη δική σας στιγμή.
***
Μη ξεχνάτε πως οι 25 λέξεις περιμένουν τις συμμετοχές σας και ο Διαγωνισμός Φωτογραφίζειν τις φωτογραφίες σας.
Κόντρα σε νωθρούς, άγριους και φασιστικούς καιρούς δημιουργούμε, όσο και όπως μπορεί ο καθένας μας.
Φιλικά
Μαρία Νικολάου
Ωραία προσέγγιση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή εβδομάδα
πολυ ωραιο ποιημα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο, πολύ ωραίο ποίημα! :)
ΑπάντησηΔιαγραφή👏👏👏👏👏👏👏 αλλη μια ξεχωριςτη δημιουργία !!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή