Κορμιά ξαπλωμένα
το ένα δίπλα στο άλλο,
αφημένα, σχεδόν νεκρά.
Τα βέλη και τα φτερά του
είχε ήδη βγάλει ο έρωτας,
όπως θα έβγαζε κανείς
ένα φθαρμένο ρούχο.
Και η μέρα ξημέρωσε.
Και η νύχτα τελείωσε.
Αντίο.
***
Ήταν η στιγμή της Αλεξίας Καλογεροπούλου με ένα ποίημα.
Στείλτε και τη δική σας στιγμή.
Λίγοι στίχοι, γεμάτα νοήματα, όμορφες εικόνες και στιγμές με περισυλλογή. Ένα μεγάλο μπράβο στην Αλεξία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλές γιορτές να ευχηθώ Μαρία.