Ίσως αύριο λοιπόν Μαρία μου, ο φτωχός μας ποιητής, βρει το κουράγιο να ανοίξει την πόρτα και τότε ποιός ξέρει, μπορεί να αλλάξει η ζωή του. Το πιστεύεις αυτό; Εγώ όχι. Οι άνθρωποι, ιδιαιτέρως οι καλλιτέχνες κάνουν την ζωή που έχουν διαλέξει. Πιστεύω πως αυτό τους εμπνέει. Ίσως επειδή μέσα από στερήσεις βγαίνουν τα καλύτερα δημιουργήματα, τα πιο σπαρακτικά..

Την καλησπέρα μου

Μου άρεσε η περιγραφή της εικόνας σου. Ίσως αύριο... πολλά αφήνουμε στο αύριο και βάζουμε ένα ίσως...για να είμαστε καλυμμένοι αν αναιρέσουμε.
Περιγραφή ζωντανή μέχρι το τρίξιμο άκουσα...Ωραίο Μαιρούλα μου. Πολύ ζωντανή η συμμετοχή σου.
Η εικόνα που δίνεις στη Μαρία θα της φέρει σίγουρα έμπνευση να διαβάσουμε και τις δικές της ομορφιές
Καλό σου βράδυ

Ωραιότατη η συμμετοχή σου, Μαρία μου. Ζωντανή περιγραφή και με νοήματα. Ίσως αύριο ο πρωταγωνιστής σου αποφασίσει να σπάσει τη μοναξιά του, ίσως όχι. Επί του παρόντος επικεντρώνεται στη φτώχεια του και χάνεται στις σκέψεις του. Πραγματικά μου άρεσε πολύ. Πολλά φιλιά, φίλη μου. Όμορφη η φωτογραφία που παραδίδεις στη συνέχεια της σκυτάλης.

Μια ζωντανή περιγραφή της ζωής ενός μοναχικού ανθρώπου, χαμένου στον κόσμο τον δικό του, στην αναβλητικότητα και στην παραίτηση στην ουσία, λόγω του ανικανοποίητου της φύσης του. Ίσως αύριο λοιπόν να κάνει τη διαφορά και να ανοίξει την πόρτα στον έξω κόσμο. Πολύ όμορφη συμμετοχή α' ευχαριστώ πολύ! Περιμένω και την Μαρία να δώσει το τέλος κι αυτής της Σκυτάλης ! Φιλιά πολλά!

Μια τραγική περιγραφή της παραίτησης, ίσως και την πρώιμης κατάθλιψης. Και το απέδωσες σε άψογο ύφος με φράσεις κλειδιά "Δεν θέλω να χορτάσω. Δεν μπορώ να χορτάσω".
Μαρία, αν έχεις δει την ταινία "Οι τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας" είναι αυτή που ανακάλεσα έντονα, διαβάζοντας το κείμενό σου. Η πλήρης αδράνεια, ακόμα και για τις βασικές σωματικές ανάγκες, ήταν η κορύφωση της ταινίας και είναι αυτό ακριβώς που περιγράφεις κι εσύ, σε σύντομη φόρμα αλλά με πολύ γλαφυρές εικόνες και έντονα συναισθήματα.
Συγχαρητήρια Μαράκι!
Και η λέξη που έδωσες μου άρεσε επίσης πολύ. Δίνεις άπλετο χώρο για να ξεδιπλωθούν ιστορίες και καταστάσεις της πόλης.

Καλησπέρα Μαρία.
Δυναμική και εντυπωσιακή η επιστροφή σου συγγραφικά.
Κοίτα τώρα που στάθηκα περισσότερο έντονα:

"Θαρρείς πως ο χειμώνας την κρατά από τα μαλλιά και δεν την αφήνει να ανθίσει."
Εκπληκτική διατύπωση μιας Άνοιξης που δειλιάζει να έρθει. Πραγματικά λογοτεχνικό εφεύρημα υπέροχο.

"Το εκνευριστικό τρίξιμό τους μαρτυρούσε τα χρόνια που τις ποδοπάταγαν"

Ακόμα μια λογοτεχνική έκφραση για να περιγράψει και να αποδώσει την παλαιότητα της σκάλας. Και αυτή υπέροχη.

Με τα δύο αυτά διαμαντάκια πήγα σε όλη σου την αφήγηση που αποκάλυψε ένα πρόσωπο-χαρακτήρα βουτηγμένο στην παραίτηση και στην ήττα. Δοσμένη εικόνα ανάγλυφα, αγχωτικά, καταθλιπτικά. Ικανή να μας δώσει πειστικά το τι συμβαίνει σε αυτό που περιγράφεις.
Και η πλοκή άξια συγχαρητηρίων καθώς η μη ανταπόκρισή του στα εξωτερικά ερεθίσματα-καλέσματα αναδεικνύει έντονα και την κατάστασή του.
Υπέροχο και ξεχωριστό Μαρία μου.

Και μια εικόνα καθημερινής απλής ζωής για την Μαρία στην συνέχεια με την ανάλογη λέξη. Ξέρω ότι θα τα καταφέρει.

Φιλιά πολλά Μαρία μου, να είσαι καλά.

Θαυμάσια η ιστορία σου Μαρία μου δοσμένη τόσο όμορφα όσο και περιγραφικά σε λίγες αράδες...η μοναξιά, η παραίτηση, η επιλογή....στο ξεχωριστό σου αφήγημα...η εικόνα που διάλεξες γιά την Μαρία μας προετοιμάζει γιά μία ακόμη ενδιαφέρουσα ιστορία...

Πώπω Μαρία μου!
Πόσο ζωντανά περιέγραψες αυτό τον μοναχικό άνθρωπο.
Ετοιμάστηκα να τον βουτήξω από τους ώμους και να τον ταρακουνήσω!
Άδικος κόπος, αν δεν θέλει ο ίδιος να "ανοίξει " την πόρτα.
Ωραία και η φωτογραφία που διάλεξες για την Μαρία.
Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά

Μια ιστορία που για κάποιο λόγο, μου φέρνει στο νου το έργο του Σάμιουελ Μπέκετ "Περιμένοντας τον Γκοντό". Εκεί όμως περίμεναν κάποιον με το όνομα "Γκοντό" που δεν ήρθε ποτέ, ενώ εδώ, στο κείμενό σου Μαρία, έχουμε την αναμονή καλά κρυμμένη πίσω από την θλίψη και την παραίτηση.
Στο έργο του Μπέκετ ο Γκοντό μπορεί να είναι και ο Θεός (God) λένε οι αναλυτές του. Μήπως κι εδώ έχουμε να κάνουμε μ' έναν θεό; Έναν άγγελο ίσως της λύτρωσης που όλο επισκέπτεται τον παραιτημένο άνθρωπο;
Περιττό να πω πως, μου αρέσει πολύ το κείμενό σου Μαρία μου.
Πολύ μου αρέσει!!
Συγχαρητήρια για τη συμμετοχή σου!

Πολύ ενδιαφέρουσα συμμετοχή κορίτσι μου. Συγχαρητήρια!!

Μου άρεσε τόσο πολύ η ιστορία σου Μαρία μου μέσα από ένα περιεκτικότατο κείμενο έδωσες την ουσία της μοναξιάς και της παραίτησης από την ζωή..αλλά και την ελπίδα του αύριο στο τέλος..
Τι ωραία η φωτογραφία που διάλεξες για την Μαρία!!! θα έχει μια όμορφη έμπνευση σίγουρα...
Να περνας όμορφα Μαρία μου καλή συνέχεια σε ότι κανεις φιλιαα!!

Μέχρι εδώ μύρισε η βροχούλα Μαρί μου. Πολύ όμορφη συμμετοχή

Ίσως αύριο... δυο λέξεις που λένε τόσα πολλά!!!
Μπράβο, Μαράκι μου!

Μια εικόνα εξελίχθηκε μπροστά μας, σαν σκηνή από σύντομο φιλμ. Πολύ ωραία η συμμετοχή σου Μαρία μου κι η απόδοση του συναισθήματος, τόσο λιτή και to the point!
Μπράβο σου :)

Πολύ όμορφη συμμετοχή! Μπράβο Μαράκι μου!
Φιλιά
Μαρίνα