ΠΡΙΝ ΑΝΑΨΟΥΝ ΤΑ ΦΩΤΑ ΔΡΟΜΩΝ
Ημίφως,
μόνο τα φώτα των αυτοκινήτων φωτίζουν την βρεγμένη άσφαλτο.
Τα μάτια δεν μπορούν να ξεχωρίσουν εικόνες,
τα πόδια τρέχουν βρεγμένα.
Τα σώματα ψάχνουν υπόστεγα να κρυφτούν.
Τα πιο τυχερά μια πόρτα.
Αλλά απλά μια αγκαλιά.
Είναι εκείνη η αίσθηση όταν βρέχει.
Να ζητάμε αυτό που θα μας ηρεμήσει.
Μια αναζήτηση ζωής που μας βγαίνει όταν απειλούμαστε από το νερό.
Σαν να μην θέλουμε να μας ξεπλύνει από τα κρίματά μας.
Γιατί κάπως έτσι θα πρέπει να τα αποδεχτούμε κιόλας.
Να μην εκτεθούμε στην φύση.
Να μην νιώσουμε ευάλωτοι.
Τα φώτα άναψαν.
Είναι πλέον βράδυ.
Ίσως αργά, αφού και σήμερα ζήσαμε όπως χθες.
Και τα πόδια συνεχίζουν να τρέχουν...
******************
Γράψε και συ μια Ιστορία της Βροχής
Πληροφορίες εδώ
0 comments
Σας παρακαλώ πολύ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και οι σχολιασμοί σας να μη ξεφεύγουν από τα όρια της ευπρέπειας. Σχόλια τα οποία περιέχουν ύβρεις και greeklish, θα αποκλείονται. Ευχαριστώ.