Το κόκκινο νυφικό (συλλογικό διήγημα)

by - Φεβρουαρίου 13, 2017

Μνήμες σε καμβά 

Η μέρα ξεκίνησε με βροχή, η οποία εναλλασσόταν με ομίχλη. Η επαρχία πάντα μοιάζει πιο υγρή, πιο κρύα από την πόλη. Και η λίμνη πιο απόμακρη και ανατριχιαστική. Οι στάλες της βροχής ανατάραζαν μονότονα την επιφάνεια της και θόλωναν το οπτικό πεδίο της Άλις. 

Πέρασε σχεδόν όλο το πρωί της στην κάμαρά της. Να βγει να πάει που; Άλλωστε οι πρωινές ναυτίες την ταλαιπωρούσαν τις τελευταίες μέρες. Δεν ήθελε να αποκαλύψει το μυστικό της, ούτε καν να μάθει η οικογένειά της για τον επερχόμενο γάμο της με τον Χέρμπερτ, τον αδερφό της Βέρας. 

Με τον Χέρμπερτ γνωρίστηκαν πρώτη φορά στον γάμο του πατέρα της. Μικρό κορίτσι αυτή, ανύπαρκτη στα μάτια του, αδιάφορη. Και αυτός ένας γοητευτικός νεαρός, γύρω στα 19, περιζήτητος γαμπρός, έξυπνος και δραστήριος. Μετά από χρόνια, όταν ζούσε πια με την γιαγιά της, τον ξανασυνάντησε ένα ανοιξιάτικο πρωί, που ζωγράφιζε πλάι στο ποταμό της πόλης. Ήταν το αγαπημένο της σημείο έμπνευσης. Εκεί χαλάρωνε και άφηνε όλες της τις αισθήσεις να μιλήσουν και αυτό που ένιωθε το αποτύπωνε στο καμβά. Και έτσι δίπλα στις ανθισμένες κερασιές, όπως έλαμπε από δημιουργία και νιάτα, ο Χέρμπερτ την ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα.

Το ρομαντικό ειδύλλιο εξελίχθηκε σε έναν παθιασμένο έρωτα, κόντρα στα στενά ηθικά πλαίσια της εποχής. Αφέθηκαν και οι δύο σε ένα πάθος, που εκδηλώνονταν σχεδόν καθημερινά στην σοφίτα του πετρόχτιστου που έμενε εκείνος. Και έτσι μποέμ και αντίθετα στις επιταγές του κόσμου, η Άλις γευόταν τον έρωτα στο έπακρο. Τώρα όμως ήταν πια έτοιμη να ζήσει την μητρότητα και τον γάμο. Είχαν αποφασίσει να το πουν μαζί στον πατέρα της και στην αδερφή του και αυτός ήταν ο βασικός λόγος της επιστροφής της. Σε λίγες μέρες θα ερχόταν και αυτός και όλα θα έμπαιναν σε μια τάξη.

Τάξη... μια λέξη σχεδόν άγνωστη για την Άλις. Θαρρείς πως από την στιγμή που γεννήθηκε, μια γενική αταξία την περικύκλωνε. Ακόμα και όταν ζούσε η μητέρα της, μέσα στο παιδικό της μυαλό, ένιωθε μια περίεργη αίσθηση του προσωρινού, μια αίσθηση ότι κάτι δεν ταιριάζει.


Καθώς σκέφτονταν όλα αυτά, ξανακοίταξε προς την λίμνη. Και ξαφνικά, έτσι χωρίς να ξέρει πως, μια εικόνα για μερικά δευτερόλεπτα της ήρθε στο μυαλό. Μια γυναίκα καθισμένη στην πέτρα της λίμνης με ένα κόκκινο φουστάνι. Και έτσι όπως ήρθε η εικόνα έφυγε. Για λίγο πανικοβλήθηκε. Ποια ήταν αυτή η ανάμνηση που ξαφνικά ανέσυρε από την μνήμη της; Για μερικές στιγμές. Όσο κρατά μιαν ανάσα και σαν εκπνοή εξαφανίστηκε. Μήπως ήταν η εικόνα του κάδρου που έλειπε από τον τοίχο; Αλλά όχι, όχι... αυτό που είδε ήταν καμβάς. Δεν ήταν κάδρο. Έκλεισε τα μάτια της φοβούμενη για αυτό που θα της ερχόταν ξανά στο μυαλό. Μια εικόνα ξανά... και αυτή σαν φύσημα αγέρα, όπως ήρθε έφυγε. Τα χέρια της παιδικά, βαμμένα με χρώματα. Και ξανά ο καμβάς με μια γυναίκα χωρίς πρόσωπο, στην πέτρα της λίμνης, με ένα κόκκινο φουστάνι και πίσω της όρθιος... ένας άντρας.

Τρομοκρατημένη άνοιξε τα μάτια της. Η καρδιά της πήγαινε να σπάσει από τον τρόμο. Ίσως το περιβάλλον την έκανε να θυμηθεί κάποια πράγματα από το παρελθόν. Κάποια που το παιδικό της μυαλό είχε θάψει. Μετά θυμήθηκε τον μικρό της αδερφό. Την ζωγραφιά που της ανέφερε. Πως ήταν δυνατόν να μην θυμάται; Λες και ήταν μια ζωή που δεν ήταν δική της. Μια ζωή που την είχε διαβάσει σε μυθιστόρημα.


Η βροχή είχε γίνει πιο δυνατή και με δυσκολία έβλεπε προς την λίμνη. Αυτό το θολό τοπίο της προέτρεψε να δημιουργήσει. Πόσο της έλειψε αυτές τις μέρες η ζωγραφική. Σκέφτηκε πως πριν φύγει για το σπίτι της γιαγιάς της, η αγαπημένη της Σάλι είχε τακτοποιήσει τα χρώματα και τους καμβάδες της στο πατάρι. Θυμάται ακόμα την κουβερνάντα της. ''Γλυκιά μου Άλις τα πράγματά σου θα τα βρεις στο πατάρι. Θα υπάρχουν εκεί και θα σε περιμένουν''. Ίσως τα χρώματα να μην είχαν χαλάσει και να μπορούσε να ζωγραφίσει για να ηρεμήσει λίγο το μυαλό της.

Ανέβηκε με προσοχή την ξύλινη σκάλα. Κάτι απροσδιόριστο την έκανε να κοιτάξει πίσω της. Μια αίσθηση ότι δεν πρέπει να την δουν να ανεβαίνει εκεί την κυρίευσε. Σήκωσε την καταπακτή και κοίταξε τον χώρο. Στοιβαγμένα τριγύρω παλιά έπιπλα, μπαούλα και σκόνη. Σκόνη που σκεπάζει τα ανθρώπινα χρόνια και τα φυλακίζει στο παρελθόν. Στην γωνία ένα σεντόνι σκέπαζε κάποια πράγματα. Αυτά θα είναι σκέφτηκε. Τα ξεσκέπασε με δισταγμό. Από κάτω διέκρινε το καβαλέτο της, κάποιοι κενοί καμβάδες και τα χρώματά της. Στο πίσω μέρος τυλιγμένα με ένα άλλο πανί, δυο καμβάδες και ένα κάδρο. Τα τράβηξε προσεκτικά και τα ξεσκέπασε.

Το κάδρο ήταν το πορτρέτο της μητέρα της, καθήμενη στην λίμνη. Αυτό που υποτίθεται καταστράφηκε. Γύρισε να δει τον έναν καμβά. Τον είχε ζωγραφίσει η ίδια. Ήταν η εικόνα που θυμήθηκε πριν. Μια γυναίκα χωρίς πρόσωπο, με ένα κόκκινο φουστάνι, στην πέτρα της λίμνης και πίσω της όρθιος ένας άντρας. Και αυτός χωρίς πρόσωπο. Μαυροντυμένος. Δεν θυμόταν καθόλου πότε τον είχε ζωγραφίσει, αλλά ήταν σίγουρη πως ήταν δικός της. Βιαστικά θέλησε να δει και τον άλλον. Αυτό που είδε την σόκαρε. Ήταν πάλι δικό της έργο. Αυτή την φορά η γυναίκα ήταν ξαπλωμένη στην όχθη της λίμνης και ο άντρας πάλι όρθιος δίπλα της.

Αναρωτήθηκε μήπως τους έκανε τις ημέρες που πέθανε η μητέρα της. Άλλωστε οι μνήμες της από εκείνες τις μέρες είναι συγκεχυμένες, σχεδόν ανύπαρκτες. Μήπως οι πίνακες ήταν μια ανάμνηση που σαν παιδί θέλησε να αποτυπώσει στον καμβά; Και αυτός ο άντρας ποιος ήταν; Για την γυναίκα ήταν σχεδόν σίγουρη πως ήταν η μητέρα της.

Ένα ρίγος διαπέρασε σώμα της και μια αίσθηση ναυτίας την έκανε να κάτσει άτσαλα σε μια παλιά πολυθρόνα που υπήρχε πιο πέρα. Το βλέμμα της τράφηκε προς το μικρό παράθυρο. Κοίταξε την λίμνη και μετά τον γύρω χώρο.

Η αλήθεια είναι ψηλά
και τα μυστικά βαθιά,
ανεβαίνεις-κολυμπάς...

Η αλήθεια ήταν κάπου εκεί ψηλά, φυλαγμένη σε αυτό το ανήλιαγο πατάρι και τα μυστικά της οικογένειας βαθιά στην λίμνη. Τόσα μπερδεμένα πράγματα στο μυαλό της, τόσες συγκεχυμένες πληροφορίες και δυο έργα φτιαγμένα από το δικό της χέρι. Πόσα ακόμα αναρωτήθηκε υπάρχουν σε ξεχασμένα δωμάτια του μυαλού της; Ποιος ήταν αυτός ο άντρας; Ψιλός, ευθυτενής, μαυροφορεμένος χωρίς πρόσωπο. Δεν μπορούσε να διακρίνει την ηλικία του. Μήπως ήταν αυτός ο υπαίτιος του θανάτου της μητέρας της;

Με αυτήν την τρελή σκέψη στο μυαλό, άκουσε βήματα στην σκάλα που οδηγεί στο πατάρι.



Ήταν η δική μου συνέχεια στο συλλογικό διήγημα που ξεκίνησε η Μαριλένα

Το κόκκινο νυφικό είναι ένα συλλογικό έργο που δημιουργείται από 12 bloggers. Η αρχή έγινε από την Μαριλένα και ακολουθούν οι συνέχειες των υπολοίπων, χωρίς κάποια συνεννόηση μεταξύ μας για την εξέλιξη της πλοκής. 

Έτσι θα δημιουργηθεί μια ιστορία από 12 διαφορετικούς ανθρώπους βασιζόμενη σε μια αρχική ιδέα, που ο καθένας θα δώσει το στίγμα του και την προσωπικότητά του. Μιας ιστορίας που θα βασιστεί συλλογικότητα και στην όρεξη ανθρώπων που δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, αλλά μοιράζονται το ίδιο πάθος για δημιουργία. 

Συνέχειες ως τώρα

Μαριλένα 


Συμμετέχουν οι εξής bloggers:


Αριστέα από http://princess-airis.blogspot.gr/
Μαριάννα από https://onirokosmos-art.blogspot.gr/
Μαρία Κανελλάκη από http://toapagio.blogspot.gr/
Μαρία Νικολάου από http://tokeimeno.blogspot.gr/
Γιάννης από http://idipoton.pblogs.gr/
Αλεξάνδρα από http://abuttononthemoon.blogspot.gr/

Οπότε ήρθε η σειρά της Μαρίας

Καλή σας ανάγνωση.


************


Το Δρώμενο Χαϊκού συνεχίζεται. 
Εμπνευστείτε από την παραπάνω εικόνα και πειραματιστείτε και 'σεις στην πιο σύντομη μορφή ποίησης στον κόσμο.

Πληροφορίες ΕΔΩ.

You May Also Like

46 comments

  1. Πόσο αγαπώ που ο καθένας μας αναδεικνύει κάποια πτυχή των ηρώων μας που όμως τελικά είναι ο ίδιος άνθρωπος από άλλο πρίσμα, από άλλη οπτική γωνία!!
    Την απόλαυσα Μαράκι μου την συνέχειά σου όσο δεν φαντάζεσαι!! Σαν να σεργιάνιζα με τις περιγραφές της λίμνης και της σοφίτας κι εγώ παρέα με την Αλις!! Καταπληκτικές οι φωτός σου κι η επεξεργασία τους!! Με έβαλαν ακόμα πιο βαθιά στο κλίμα που ακόμα είναι θολό κι ομιχλώδες!!♥ Και μυστήριο!!
    Να σαι καλά κοπέλα μου!! Σε φιλώ γλυκά!!! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύ ωραίο αυτό που είπες!
      ''Ο ίδιος άνθρωπος από άλλο πρίσμα''.
      Πόσο όμως αρμονικά δένει!
      Σ΄ευχαριστώ για την ευκαιρία!

      Διαγραφή
  2. Καταπληκτικά το συνέχισες. Έδωσες εξηγησεις λίγες, όσες ήταν απαραίτητο για να εξάψεις τη φαντασία μας περισσότερο. Και πρόσθεσες νέα στοιχεία με τη δική σου πινελιά .Μπράβο σου Είστε όλοι σας καταπληκτικοί. Θα γίνει αριστούργημα είμαι σίγουρη
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και γω το πιστεύω!
      Συνεχίζουμε ακάθεκτοι!
      Σ΄ευχαριστώ Άννα μου!

      Διαγραφή
  3. Καλησπέρα Μαρία.....!
    να που το μυστηριώδες πατάρι ανοίγει τις σκοτεινές και σκονισμένες πύλες του λοιπόν για να έχουμε τα πρώτα σοβαρά ευρήματα. Πολύ σωστή και ορθολογική η σειρά που δίνεις στην εξέλιξη. Άλλωστε ο γρίφος φωτογραφίζει πράγματα "ψηλά" που ανεβαίνοντας πλησιάζεις στην αλήθεια και "κολυμπάς". Συνεπώς δένεις πολύ όμορφα αυτό που σκιαγράφησαν τα προηγούμενα μέρη. Το πατάρι, οι πίνακες ζωγραφικής, τα γεγονότα στη λίμνη αποκτούν συνάφεια.
    Ανεβαίνει το μυστήριο και η αγωνία συνέχεια και αρχίζω και ....καρδιοχτυπώ. Είμαι ο μεθεπόμενος και το άγχος μεγαλώνει.
    Η Γραφή σου απλή, κατανοητή, μέσα στο κλίμα του διηγήματος.
    Μπράβο Μαρία ειλικρινά, δίνεται η κάθε μία το δικό της σκαλάκι για τον επόμενο.
    Καλή σου βδομάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σου άρεσε Γιάννη.
      Μην έχεις άγχος. Απόλαυσέ το!
      Καλό απόγευμα!

      Διαγραφή
  4. Α ρε Μαράκι! Βουλωμένο γράμμα διαβάζεις (μάλλον βουλωμένο πίνακα):-)))
    Κάπως έτσι -μη σου πω έτσι ακριβώς- το είχα στο μυαλό μου κι εγώ.
    Η αφήγησή σου δε, ξεκινάει γλυκά για την υγρή μέρα κι όσο πάει κρεσεντάρεις και τα δίνεις όλα.
    Πολύ μου άρεσε! Καλή συνέχεια στο επόμενο Μαράκι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τι υπέροχη συνέχεια! Και πόσο όμορφα το έδεσες με το προηγούμενο και τα στοιχεία που σου έδωσε το κανελλάκι μας!
    Μαριώ μου, μπράβο σου! Εξαιρετικό το κλίμα, οι φωτογραφίες, το μυστήριο , ο φόβος! Ιδίως στο σημείο που το άφησες!
    Η Μεμαρία μας έχει δύσκολο έργο, αλλά δεν την φοβάμαι καθόλου!
    Παίδες .... ως τώρα είμαι συγκινημένη !
    Πολλά φιλιά και καλή συνέχεια να έχουμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μαρία μου έδεσες πολύ όμορφα τα προηγούμενα στοιχεία στην δική σου συνέχεια και προχώρησες επιτείνοντας περισσότερο την αγωνία μας. Ποιος ανέβαινε άραγε στο πατάρι; θα δούμε ...
    Καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό θα σας το πει η Μαρία..
      Εγώ έχω κάποιον στο μυαλό μου. Για να δούμε... θα συμπέσει με αυτό που θα σκεφτεί η Μαρία!
      Σ΄ευχαριστώ!

      Διαγραφή
  7. Καποιοι γρίφοι αρχίζουν να λυνονται
    Αμείλικτα ομως παραμένουν τα
    ερωτήματα το μυστήριο προσωρινά
    ξεμπλεκεται αλλα και ταυτόχρονα
    αποκτά ολο κι άλλες διαστάσεις
    Πολυ καλη η συνέχεια που μας έδωσες
    Μαρια μου κι η αγωνία μας διαρκώς κορυφώνεται!!!!

    Καλό σου βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πολύ μου άρεσε η συνέχειά σου, όπως επίσης και οι φωτογραφίες με τις οποίες πλαισίωσες το κείμενο! (βρήκα άκρως ενδιαφέρουσα την επεξεργασία τους!)
    Φιλιά πολλά, καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Στο τσάκα - τσάκα η συνέχεια! (Σχεδόν σαν να έπιασες μια καυτή πατάτα στα χέρια σου και βιάστηκες να την ξεφορτωθείς! :-p) Ωστόσο, καλογραμμένη, θα μπορούσα να πω.
    Δύο γενικές επισημάνσεις : Πρώτη, αφού οι μισές συμμετέχουσες έχουν ως τώρα γράψει το δικό τους μέρος, δίνοντας στοιχεία, οι αμέσως 1-2 επόμενοι, λογικά, θα πρέπει να περιγράψουν μια κορύφωση, ώστε ακριβώς έπειτα να αρχίσουν να δίνονται απαντήσεις. Για να υπάρχει ίση ανάπτυξη στα διάφορα μέρη της ιστορίας. Δεύτερη, νιώθω κάπως αδικημένη τη Βέρα: ενώ στην αρχή φαίνεται εξίσου πρωταγωνίστρια με την προγονή της, στην πορεία μετατρέπεται σε ένα είδος κακιάς μάγισσας, χωρίς, όπως μου φάνηκε, επαρκή αιτιολόγηση - και υποβαθμίζεται ο ρόλος της. Και αυτό μού φαίνεται αδικία προς τον χαρακτήρα της. Θα περίμενα περισσότερη προσοχή στη γυναίκα αυτή - που, αν είναι και η ίδια, με έναν τρόπο, θύμα (όπως ένιωσα στην έναρξη), θα μπορούσε ακόμα και να προσφέρει βοήθεια στην κοπέλα. Μια "ιερή" συμμαχία.
    Τέλος, η δεύτερη φράση του γρίφου ("τα μυστικά βαθιά ") συνδυάζεται θαυμάσια με την ωραία έκφραση της Μαριλένας "κάτω από την άγουρη την πέτρα, κείτονται υγρά ναυάγια ", από την αρχή του διηγήματος.
    (Επίσης, θα ήθελα να εκπλαγώ. Πάρτε έναν "καλό" χαρακτήρα, μωρέ, και αλλάξτε του τα φώτα - και τούμπαλιν! Γιατί, so far, βλέπω προβλέψιμη την εξιστόρηση. Ας γίνει μια... υπέρβαση για να φωτιστούν αλλιώς τα δεδομένα!)
    Αυτές οι ιδέες από μένα. Καλή συνέχεια στους επόμενους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στο μυαλό μου είσαι!
      Δεν μπορώ να αποκαλύψω φυσικά τη συνέχεια, άσε που δεν ξέρω ακόμα προς τα που θα πάει ακριβώς, αλλά αυτό που λες για τη Βέρα το σκεφτόμουν κι εγώ...

      Διαγραφή
    2. Εγώ πήρα ήδη ....μπλοκάκι με της Διονυσίας τις παρατηρήσεις που τις βρίσκω λογικές. Θα επισημάνω και πρότασή μου για δεύτερο γύρο γιατί το θέμα έχει μεγάλη δυνατότητα βάθους και ..διαπλοκής, μην το κλείσουμε απότομα. Το αξίζει.

      Διαγραφή
    3. Καλή μου φίλη εκτιμώ πάρα πολύ το γεγονός ότι διαβάζεις με ενδιαφέρον την ιστορία όπως εξελίσσεται και κατανοώ το γεγονός ότι ο κάθε αναγνώστης έχει ανάγκη να συμμετέχει κι εκείνος ενέργα στην πλοκή δίνοντας ιδέες ή προτρέποντας να κυλήσει η διαδρομή σε διάφορα μονοπάτια που χει σκεφτεί όμως θα ήθελα ειλικρινά να μην επηρεάζεται η συνέχεια του διηγήματος έτσι. Θεωρώ ότι είναι λάθος προσέγγιση να υποδείξουμε σαν αναγνώστες το μονοπάτι που θέλει ο κάθε γραφιάς blogger. Και το λέω με πολύ σεβασμό κι εκτίμηση στον καθένα που μας διαβάζει.
      Ας έχει ο καθένας την άποψή του πως θα ήθελε να συνεχιστεί η ιστορία αλλά ας μην υποδεικνύουμε διαδρομές. Ενιωσα περίεργα διαβάζοντας σε και νομίζω με καταλαβαίνεις όπως κατλαβαίνω κι εγώ πως έχεις πολύ καλή πρόθεση αλλά θεωρώ λάθος να προτείνεις διαδρομές.
      Φαντάσου να το έκανε αυτό ο κάθε ένας που μας διάβαζε;;; Και σε τι φόρτιση έρχεται αυτός που γράφει που δεν είναι κι επαγγελματίας παρά κάποιος που αγαπά να εκθέτει την έμπνευση του!!

      Ας γράψει ο καθένας όπως επιθυμεί, δεν έχει λάθος ή σωστό. Είναι η έμπνευση του καθένα που γράφει που μπορεί και να συμπίπτει και με τους αναγνώστες αλλά μπορεί και να μην έχει και καμία σχέση. Μα και να μην έχει δεν πειράζει φτάνει να ναι δικό του γέννημα.

      Αυτό ήθελα να πω σεβόμενη και αυτούς που γράφουν κι αυτούς που διαβάζουν. Καλή συνέχεια!!

      Διαγραφή
    4. Η επιτυχία αυτών των progect βασίζεται σε αυτό που έγραψα και στην ανάρτηση. Ότι ο καθένας βάζει το δικό του στίγμα, δίνει την δική του οπτική, χωρίς προηγούμενη συνεννόηση, ακόμα και αν αυτό σημαίνει πως ίσως το αποτέλεσμα δεν καλύπτει κάποιους.
      Η πείρα μου, μετά από τρία συλλογικά διηγήματα (αυτό είναι το τέταρτο), που μάλιστα το ένα έγινε και ebook, είναι πως όταν στο τέλος τα κομμάτια δένονται σαν ένα μονοκόμματο έργο, δεν μπορείς να ξεχωρίσεις ότι γράφτηκε από διαφορετικούς ανθρώπους. Και αυτό είναι και το μαγικό της υπόθεσης.
      Ίσως η αυθόρμητη σκέψη, το ότι γράφουμε για την πλάκα μας και για την δημιουργία και μόνο, χωρίς κάποια συγκεκριμένη επιτήδευση ή κανόνες, ίσως ο τρόπος αυτός να είναι και το κλειδί της επιτυχίας (της επιτυχίας όπως φυσικά την αντιλαμβανόμαστε οι γράφοντες).
      Αυτά όσον αφορά το πρώτο σχόλιο.

      Γιάννη και Μαρία αφήστε τον εαυτό σας ελεύθερο και είμαι σίγουρη πως το αποτέλεσμα θα είναι υπέροχο!

      Διαγραφή
    5. Μαριλένα μου σ΄ευχαριστώ για την παρέμβαση.

      Διαγραφή
  10. Μαρία θα σε μαλώσω! Γρήγορα μου το πέταξες το μπαλάκι...χαχα!
    Η συνέχεια όμως που έδωσες μου άρεσε πολύ, οπότε, δε μιλάω!
    Μπράβο!! Και οι φωτογραφίες σου είναι εξαιρετικές!!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν το έκανα επίτηδες... χαχαχα!
      Είχα χρόνο την Κυριακή το απόγευμα. Έβαλα όλες τις συνέχειες σε ένα word, τις διάβασα και μετά δεν είχα σταματημό. Με την επεξεργασία των φωτογραφιών, με τις διορθώσεις και τα διαλείμματα πήγε 12 το βράδυ χωρίς να το καταλάβω. Σε κάποια φάση εκεί που είχα τελειώσει και είδα το σεντόνι σκέφτηκα το όριο των λέξεων. Αλλά ήταν αργά.
      Ήταν ένα από τα πιο δημιουργικά απογεύματα και το χάρηκα πολύ που το αφιέρωσα σε κάτι τέτοιο.
      Καλή συνέχεια Μαράκι μου!

      Διαγραφή
  11. Ωραία που συνέχισες την ιστορία, Μαρία μου, στο πατάρι με τα κρυμμένα μυστικά!!
    Πολύ ταιριαστές και οι υπέροχες φωτογραφίες σου!!!
    Φιλιά και καλή εβδομάδα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Με το σταγονόμετρο οι εξηγήσεις, αλλά καταλαβαίνω το γιατί και κάνω υπομονή Μαρία μου! Ανεβάζεις την αγωνία και το ενδιαφέρον και μ' αρέσει πολύ!!
    Εν αναμονή της συνέχειας...
    Καλή σου εβδομάδα
    Μαρίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Kαταρχην υπεροχες φωτογραφιες που εφτιαξαν ακομα περισσοτερο την ατμοσφαιρα! Μου αρεσει πολυ που ξεκινας με μια αναδρομη, δινεις ολο και περισσοτερα στοιχεια αλλα μας αφηνεις και με την αγωνια στο τελος.
    Επειδη ομως οντως παμε σχεδον στα μισα, ελπιζω να αρχισει η πλοκη να ανεβαζει ρυθμους! Ανυπομονω για τη συνεχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. To έγραψα τις προάλλες και στη Μαρία Κανελλάκη. Το θέλω όταν τελειώσει, τυπωμένο σε βιβλίο στη βοβλιοθήκη μου.
    Δεν ξέρω τι θα κάνετε, εγώ το θέλω όλο μαζί. Το έχετε πάρει και το έχετε κάνει απίστετα μοναδικό και μας κρατάτε συνεχώς στην αγωνία για το τι θα γίνει μετά.
    Μου άρεσε πολύ η συνέχεια που έδωσες Μαράκι μου. Μπράβοο σου.
    Φιλί μεγάλο :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Έχω κάτσει αναπαυτικά μέσα σε αυτό το σπίτι, που όλοι εμείς ως τώρα δημιουργήσαμε, και περιμένω να ανακαλύψω την συνέχεια, μαζί με όλους εσάς τους συνοδοιπόρους, σε αυτό το μαγικό ταξίδι... Η φωτογραφία σου δε, πολύ καλή (όπως πάντα) και μου άρεσε πολύ η επεξεργασία. Το ασπρόμαυρο μέρος της, είναι σαν να περνά από το παρελθόν η εξέλιξη τής ιστορίας μας στο παρόν, με την φωτογραφία να γίνεται έγχρωμη. Πολλά φιλιά Μαράκι και να είσαι καλά! Αναμένουμε την συνέχεια τώρα.. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι... κάπως έτσι σκέφτηκα όταν τις επεξεργάστηκα. Και ότι στην ουσία το παρελθόν είναι ασπρόμαυρο και θολό.
      Ευχαριστώ φίλη μου!

      Διαγραφή
  16. Είναι εκπληκτικό που μίλησαν για την ιστορία και οι φωτογραφίες σου!
    Προχώρησες το αίνιγμα και το... ανέβασες στο πατάρι, δένοντας τα στοιχεία που είχαμε, πολύ καλό, Μαρία!
    Όλο και αγχώνομαι, καθώς πλησιάζει η σειρά μου..
    Καλημέρα! ❤

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. @marilena spotofart: Πολύ ωραία και καλά όλα αυτά που γράφεις - καταλαβαίνω, όντως, τι λες. Έχεις στο μυαλό σου ένα "κλειστό" σύστημα, που αφήνει τους συμμετέχοντες να γράψουν χωρίς έξωθεν "μολύνσεις". Η ένστασή μου είναι η εξής : τότε, γιατί τα σχόλια παραμένουν ανοιχτά; Γιατί να μη συγκεντρώνονταν οι bloggers, να έστελναν με email ο ένας στον άλλον το κομμάτι τους και το διήγημα να παρουσιαζόταν από τον καθένα αφού (αφού!) είχε ολοκληρωθεί; Για τη διαφύλαξη της έμπνευσής του, το λέω. Επειδή, ως έχει, είναι ενοχλητικό να γράφεις, ουσιαστικά, "Μην έχεις άποψη! Σουτ! Μη γράφεις ό,τι σκέφτεσαι!" Οι αναγνώστες (ok, ορισμένοι εξ αυτών) σκέφτονται, έχουν προτιμήσεις, έχουν κι άλλα διαβάσματα πίσω τους και - βασικό - θεωρούν το blogging ως μια δυναμική διαδικασία ανταλλαγής και επικοινωνίας. Αν τους ε π ι τ ρ έ π ε ι ς διάφορα, αλλά όχι άλλα, τους υποτιμάς και, ελαφρώς, τους προσβάλλεις, πιστεύω. Με αποτέλεσμα να ξενερώνουν και, τελικά, να παύουν να ασχολούνται. [Στην πραγματικότητα, δηλαδή, τα μόνα που τους επιτρέπονται είναι, ή να γράψουν κάτι διθυραμβικό (γιατί τα αρνητικά σχόλια φαίνεται ότι κάθονται στο στομάχι), ή να γράψουν κάτι απλά περιγραφικό ("έδωσες κι άλλα στοιχεία, το μυστήριο εντείνεται, συνεχίζει ο τάδε ") ή να σιωπήσουν.]
    Για να είναι, λοιπόν, όλοι ευχαριστημένοι, να μην καταπιέζεται ή δυσκολεύεται κανένας, γιατί δε δημοσιεύονται οι υπόλοιπες συνέχειες όταν όλοι θα έχουν γράψει τη δική τους και το διήγημα θα είναι έτοιμο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι δυνατόν να μου γράφεις κάτι τέτοιο;;; Πότε έδωσα έστω κι ελάχιστο δικαίωμα να μου γράφεις ότι θέλω να φιμώσω τον εκάστοτε αναγνώστη με προτάσεις του τύπου :"Μην έχεις άποψη! Σουτ! Μη γράφεις ό,τι σκέφτεσαι!"
      Αυτό κατάλαβες να σου γράφω παραπάνω;; Είσαι άδικη πέρα ως πέρα. Εγώ είμαι υπεύθυνη για ότι γράφω μα κι εσύ για ότι κατάλαβες. Ποτέ των ποτών δεν είπα ούτε καν υπονόησα να μην μιλήσει ο αναγνώστης και να δεχτεί ότι γράφουμε. Ποτέ δεν είπα μην πει ο αναγνώστης την άποψή του πάνω σε αυτό που διάβασε. Είτε θετική είτε αρνητική. Ποτέ δεν ζήτησα κάτι τέτοιο. Είπα μην κατευθύνει κάποιος , μην υποδεικνύει την δική του άποψη της συνέχειας. Για ποιον λόγο να το κάνει;; Είναι αγένεια.. Θα θελες εσύ να γράφεις και να σου λένε από κάτω στα σχόλια αναγνώστες κάνε αυτό ή κάνε το άλλο αλλιώς είσαι αναμενόμενη;;; Αυτό είναι εύστοχο σχόλιο δηλαδή που σέβεται αυτόν που γράφει;;
      Τον αναγνώστη τον χρειάζομαι, τον σέβομαι αλλά δεν θα χαϊδέψω τα αυτιά κανενός για να με διαβάσει, ούτε θα κάνω τα γούστα του για να τον κρατήσω. Δεν τον υποτιμώ ούτε τον προσβάλλω, αλλά θα υποτιμήσω και θα προσβάλλω εμένα αν ανεχτώ τα γούστα του οποιουδήποτε.
      Σωστή ή λάθος αυτή είμαι και δεν το έκρυψα ποτέ. Μην μου ξαναπείς λοιπόν πως εγώ είπα κάτι άλλο από αυτό που έγραψα. Σέβομαι απόλυτα την άποψη όλων αλλά σαφώς και θα πω κι εγώ την δική μου σε έναν αναγνώστη που θεωρεί τον εαυτό του ειδήμονα σε ένα εν εξελίξη κείμενο από ερασιτέχνες γραφειάδες που αγαπούν να γράφουν κι αυτό ακριβώς θέλουν να επικοινωνήσουν.

      Διαγραφή
  18. Μαρία μου τί να ω;Τα είπαν όλα οι προλαλήσαντες κι όχι μόνο.
    Εδώ γράφονται δύο συνέχειες, μια το κόκκινο νυφικό κι άλλη μια στα σχόλια.
    Ελπίζω οι έξωθεν παρεμβάσεις, να μην σας κόψουν τη φόρα.
    Άντε κι αγωνιούμε να μάθουμε ποιός ανεβαίνει τη σκάλα.
    Φιλάκια πολλά σε όλους σας.
    Καλή Τσικνοπέμπτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κανένας δεν μας κόβει την φόρα, αυτό είναι σίγουρο.
      Ευχαριστώ Ρένα μου!

      Διαγραφή
  19. Ωραία συνέχεια έδωσες Μαρία μου στην ιστορία, τη στόλισες και με τις υπέροχες φωτό σου και αφήνεις τη φαντασία και την έμπνευση του επόμενου συγγραφέα να πιάσει το νήμα και να οδηγήσει τις εξελίξεις....Μόλις τώρα κατάφερα να διαβάσω τα σχόλια....η αντίθετη άποψη, ακόμα και οι υποδείξεις θεωρώ ότι είναι αποδεκτές αν γίνονται κόσμια και δεν προσβάλουν, από εκεί και πέρα, ερασιτέχνες είμαστε και κάνουμε το κέφι μας....ας συνεχίσουμε έτσι και ο καθένας ας ξεδιπλώσει το δικό του αφήγημα όπως αυτός επιθυμεί να το επικοινωνήσει....Στο κάτω κάτω όσοι συμμετέχουμε σ΄αυτή τη διαδικασία ,για το κέφι μας και μόνο, δεν διεκδικούμε ούτε λογοτεχνικά βραβεία , ούτε θετικές κριτικές ειδικών αλλά ούτε και έχουμε βλέψεις να κατακτήσουμε κάποια θέση ανάμεσα τους συγγραφείς των βιβλίων μυστηρίου....τώρα αν μας ζητηθούν τα δικαιώματα για ταινία, νομίζω ότι αφού το συζητήσουμε ψύχραιμα και λογικά θα καταλήξουμε... να ενδώσουμε....αλλά αυτό είναι εντελώς υποθετικό, οπότε ας μην μας απασχολήσει άλλο.... Φιλιά σε όλους, καλή συνέχεια !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Διάβασα, ξαναδιάβασα, θαύμασα την έμπνευσή σου και θα σταθώ μόνο σ΄αυτή. Έκλεψες την "παράσταση", όπως κι αν το δεις, Μαρία μου!! Υπέροχες οι φωτογραφίες σου, δίνουν μια επιπλέον μυστηριακή νότα στην εξέλιξη της ιστορίας! Το μυαλό μου φτιάχνει πιθανά σενάρια για τη συνέχεια, αλλά η meΜαρία είμαι σίγουρη ότι θα δώσει την καλύτερη δική της εκδοχή!
    Πολλά φιλιά και καλά να περάσεις απόψε!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Μπορεί να αργησα ως συνηθως να περασω να διαβασω την συνέχεια του κοκκινου νυφικου Μαρία μου ..ομως την ευχαριστηθηκα γιατί με γεμισε με αγωνία και σανσπένς φιλη μου.. οι φωτογραφίες σου δε.. δινουν και ενα ομορφο μυστηριο..στην ιστορία...γραφοντας μονο για την ευχαρίστηση σας είναι οτι αληθινοτερο.. εμενα μου αρεσε παντως και περιμενω και την συνέχεια απο τον επόμενο!!
    Εννοειτε οτι οταν τελειωσει θα ξαναδιαβαστεί ολο μαζι συνεχομενα... !!! να περνας καλα Μαρία μου .. καλο μηνα... φιλακιααααα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Μαρία όπως πάντα η γραφή σου είναι εξαιρετική!Η αγωνία έχει πιάσει κόκκινο και τουλάχιστον έχω την ευκαιρία να τα διαβάσω συνεχόμενα μια και άργησα να ... παρω μπρος φέτος! Ερασιτεχνικά ή μη ,το έργο σας είναι εκπληκτικό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σας παρακαλώ πολύ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και οι σχολιασμοί σας να μη ξεφεύγουν από τα όρια της ευπρέπειας. Σχόλια τα οποία περιέχουν ύβρεις και greeklish, θα αποκλείονται. Ευχαριστώ.

Οι φωτογραφίες και τα κείμενα που τις συνοδεύουν και το συνολικό περιεχόμενο του παρόντος ιστοτόπου αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία και προστατεύονται από τον Ν. 2121/1993. Δεν επιτρέπεται η αντιγραφή, αναδημοσίευση, αναπαραγωγή, παραποίηση, αλλοίωση, εκμετάλλευση ή οποιαδήποτε άλλη χρήση του συνολικού περιεχομένου (φωτογραφίες ή/και τμήματα αυτών, κείμενα) χωρίς τη συναίνεσή μου και την έγγραφη άδειά μου. Φωτογραφίες που δεν φέρουν το όνομά μου είναι από το www.pixabay.com και το www.pexels.com και είναι χωρίς πνευματικά δικαιώματα.