Το σκάκι.
Σαν στρατιωτάκι που προστατεύει την βασίλισσά του.
Χωρίς να ρωτά, έτσι χωρίς σκοπό.
Χωρίς να ξέρει το τέλος.
Μόνο μπρος, σαν να μην υπάρχει γκρεμός.
Σαν να μην υπάρχει αύριο.
Έτσι και 'μεις θα σταθούμε μπροστά.
Θα παλέψουμε για μια θέση πλάι της.
Θα ονειρευτούμε ένα θάνατο για 'κείνην.
Θα πέσουμε στα πόδια της για ένα βλέμμα.
Και έτσι αποκαμωμένοι,
ο ένας στην αγκαλιά του άλλου,
έχοντας νιώσει σπουδαίοι,
θα πεθάνουμε δίχως λόγο.
Μαρία Νικολάου
*****
Μη ξεχάσετε να στείλετε την συμμετοχή σας στο Δρώμενο Χαϊκού.
6 comments
Σε απανωτές παρτίδες μας οδηγεί η ζωή
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε φιλώ πολύ ♥
Δυστυχώς και ευτυχώς...
ΔιαγραφήΚαλημέρα Ελένη μου!
Μαρία μου όμορφο, λίγο όμως απαισιόδοξο θαρρώ ; Καλή βδομάδα να έχεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛίγο ναι...
ΔιαγραφήΚαλημέρα!
Το λάτρεψα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ Έλλη μου!
ΔιαγραφήΣας παρακαλώ πολύ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και οι σχολιασμοί σας να μη ξεφεύγουν από τα όρια της ευπρέπειας. Σχόλια τα οποία περιέχουν ύβρεις και greeklish, θα αποκλείονται. Ευχαριστώ.