Βρέχει ασταμάτητα.
Θα πρέπει να ζήσουμε τις υποχρεώσεις μας μαζί με τις στάλες.
Ας προσέξουμε τα όνειρα μην μπάσουν νερά
και ας βάλουμε τα ψηλά παπούτσια.
Μην μου πεις σ΄ αγαπώ στην δίνη της καταιγίδας.
Ούτε ότι δεν μ΄ αγαπάς πια.
Δεν είναι εποχή να κοιταζόμαστε στα μάτια.
Βρες απλά ένα υπόστεγο.
Κάπως έτσι θα βγάλουμε την μέρα.
Λίγο στριμωχτά, λίγο βαρετά.
Δεν είναι ώρα για αλήθειες.
Πες μου ένα βολικό ψέμα.
Σαν αυτά που λέμε τις Δευτέρες.
Ας γίνουμε λίγο μελό,
μας ταιριάζει αυτή η θλίψη.
Μας κάνει πιο γοητευτικούς.
Και το τέλος πιο θεατρικό.
Το μαύρο σύννεφο επιμένει.
Πες μου καλύτερα ένα σαχλό αστείο.
Κάτι αναίμακτο και σόκιν.
Για το ζευγάρι απέναντι που κάνει έρωτα με ανοιχτά τα παράθυρα.
Γελάσαμε πάλι σήμερα.
Θα είναι μια ενδιαφέρουσα πτώση.
***********
Με αυτήν την ανάρτηση συμμετέχω στα δρώμενα της γειτονιάς μας, της Αριστέας και της Αναστασίας
καθώς και στις Ιστορίες της βροχής του Κειμένου.
Καλημέρα, Μαρία μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητήρια! Μπορώ με απίστευτη θέρμη να σου πω, πως το χαρακτηρίζω εξαιρετικό! Θαυμάσιο! Διαμάντι!
Μου άρεσε πάρα πολύ, έχει έναν τσαμπουκά και μια τρυφερότητα. Μια υπόσχεση και μια αντισυμβατική ματιά στον κόσμο.
Όπως έκλεισες κι εσύ, είναι πράγματι, μια ενδιαφέρουσα πτώση!
Ω φιλενάδα μας, εξαίρετο! Πολύ δυνατό, νομίζω ανοίγεις νέους θεματικούς και αφηγηματικούς δρόμους, Μαρία, στο ποίημα αυτό. Τολμηρούς, εκφραστικούς. Και μου άρεσε πάρα πολύ. Ο μονόλογος, η αφήγηση, η ατμόσφαιρα, οι στιγμές. Μπράβο, κορίτσι μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπιτέλους! Χτύπησες ανελέητα κι έφυγες. Υπέροχο, Μαρία!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛατρεύω αυτήν την απρόσμενη, με υποδόρια ειρωνεία γραφή σου.
Μιλ μερσί 🧡
ΥΓ. Η φωτογραφία, φούστα-μπλούζα με το λόγο σου.
Πολύ ωραίο Μαιρούλα μου. Δυνατό. Με γυμνές αλήθειες και πάτημα γερό στη γη. Ωραιότατο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια πολλά