Στου λιμανιού την άκρη - Φωτεινή Κ. Χατζηευστρατίου (Λόγια της πλώρης)

by - Σεπτεμβρίου 07, 2017

Τους παρατήρησα να κάθονται συζητώντας και πίνοντας στο καφενεδάκι στην άκρη του λιμανιού της Ίου - αυτό που οι ντόπιοι αποκαλούν Γυαλό - και νόμιζα ότι κάποιος γύρισε video clip για το remake του τραγουδιού του Μάνου Λοΐζου. 

«Έχω ένα καφενέ
που ακούει όλο τα ίδια
για μπάρκα και ταξίδια
αυτών που μένουνε
και περιμένουνε» *


Μιλούσαν για μπάρκα και ταξίδια, για σκαριά και ανεμολόγια. Χωρίς να ακούσω λεπτομέρειες απ' όσα λέγανε, αλλά από την παραίτηση που διέκρινα στο βλέμμα τους, κατάλαβα ότι δεν ήταν απ' αυτούς "που φεύγουνε και επιστρέφουνε". Αυτοί που φεύγουνε και επιστρέφουνε, έχουν ίσως κουρασμένο βλέμμα, αλλά και μια αχνή σπίθα, αυτή της προσμονής για το επόμενο μπάρκο. 

Ήταν αυτοί "που μένουνε και περιμένουνε". Δεν ξέρω τί, ποιόν, γιατί. Προσπαθώ να μαντέψω...

Τους γιούς, τους ανιψιούς, τους νεότερους φίλους που μπαρκάρουν ακόμα, να γυρίσουν και να τους διηγηθούν ιστορίες για τα θεριά και τους ανθρώπους της θάλασσας που μόνο οι ναυτικοί ξέρουν να πλάθουν στην ακυβέρνητη φαντασία τους;

Τα γέρικα σκαριά με τα οποία κάποτε ταξίδεψαν και πολλές φορές κινδύνευσαν να γίνουν το υγρό φέρετρο τους, μα τα αγαπούν ακόμη και τα ονειρεύονται σε ύπνους τρικυμιασμένους σαν το πέλαγος; 

Τα μελτέμια και τις σοροκάδες να κοπάσουν για να πάψει ο αέρας να σφυρίζει στα αυτιά τους αυτά που θέλουν να ξεχάσουν, τα όσα ανομολόγητα έκαναν σε λιμάνια ξένα;

Το πλοίο της γραμμής να 'ρθει και να μαζεύσει αυτό το αταίριαστο σμάρι ανθρώπων που γλώσσες αλλότριες μιλά και λυμαίνεται τα ακρογιάλια τους και φιλά με χείλη ποτισμένα αλκοόλ την εικόνα της δικιάς τους Παναγίας μέσα στα άσπιλα ξωκλήσια τους;

Μιαν άγκυρα χαλύβδινη με αλυσίδα μακρυά και ασήκωτη, να εμφανιστεί από το πουθενά και να τους δέσει τον νου σε αγκυροβόλιο απάνεμο, να μην μπορεί να γυρίζει στα παλιά;

Το σινιάλο από το ελεήμων φως ενός αγέρωχου φάρου, να τους οδηγήσει επιτέλους εκεί που φοβήθηκαν να πλεύσουν; 

Ή παλι, περιμενούν απλά το γλυκοχάραμα να έρθει και να φέρει μαζί με τον αλιγενή αιγαιοπελαγίτη ήλιο, τα νιάτα τους που χάθηκαν; 

* Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
   Μουσική: Μάνος Λοΐζος
   1η ερμηνεία: Γιώργος Νταλάρας

*******


Ήταν η συμμετοχή της Φωτεινής Κ. Χατζηευστρατίου για το δρώμενο ''Λόγια της πλώρης''.


Μπορείτε να συμμετέχετε και 'σεις.


You May Also Like

1 comments

Σας παρακαλώ πολύ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και οι σχολιασμοί σας να μη ξεφεύγουν από τα όρια της ευπρέπειας. Σχόλια τα οποία περιέχουν ύβρεις και greeklish, θα αποκλείονται. Ευχαριστώ.

Οι φωτογραφίες και τα κείμενα που τις συνοδεύουν και το συνολικό περιεχόμενο του παρόντος ιστοτόπου αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία και προστατεύονται από τον Ν. 2121/1993. Δεν επιτρέπεται η αντιγραφή, αναδημοσίευση, αναπαραγωγή, παραποίηση, αλλοίωση, εκμετάλλευση ή οποιαδήποτε άλλη χρήση του συνολικού περιεχομένου (φωτογραφίες ή/και τμήματα αυτών, κείμενα) χωρίς τη συναίνεσή μου και την έγγραφη άδειά μου. Φωτογραφίες που δεν φέρουν το όνομά μου είναι από το www.pixabay.com και το www.pexels.com και είναι χωρίς πνευματικά δικαιώματα.