Επιστροφή.
Το σώμα απρόθυμα αλλάζει διαθέσεις.
Εκ γενετής καταδικασμένο σε μια ισόβια προσαρμογή.
Να συνηθίσουμε το επόμενο,
να το πάρουμε απόφαση,
να γίνει καθημερινότητά μας.
Ότι δεν χρειάζεται να ψάχνουμε τον ορίζοντα.
Να ονειρευόμαστε μια νύχτα ολόφωτη.
Με ένα φεγγάρι κατάλευκο, γεμάτο.
Και έτσι να προχωράμε.
Με ανάσα γρήγορη.
Ακολουθώντας μια ίσια γραμμή.
Τίποτα χιαστή.
Μονοκοπανιά.
Κυνηγώντας το φεγγάρι στον λιμενοβραχίονα,
προσπαθούμε να ανάψουμε ένα φάρο.
Για να βρούμε αυτά που ποθούμε
ή να αποφύγουμε αυτά που ακόμα μας πονάνε.
Κι αναρωτιόμαστε...
Ποιος κλέβει το φως απ΄ το φεγγάρι μας;
Κόντρα σε νωθρούς και δυστοπικούς καιρούς επιμένουμε να δημιουργούμε.
Τι όμορφο ποίημα, Μαρία μου! Το φως, το φεγγάρι και ο φάρος έγιναν για μένα σύμβολα αναζήτησης και ελπίδας. Μου άρεσε πολύ το ύφος σου και η ειλικρίνειά του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Φθινόπωρο!
Ευχαριστώ πολύ Κική μου!
ΔιαγραφήΒαλτή είσαι κι εσύ τώρα; (Κάτι δικά μου, μη δίνεις σημασία...)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαρία μου, καλωσόρισες πίσω στα πάτρια. Με φωτογραφία και λόγια που εκφράζουν απόλυτα τη διάθεση των ημερών. Καλό αποκαλόκαιρο και πάμε για ανασύνταξη δυνάμεων, μη μας κλέψουν κι ολόκληρο το φεγγάρι στο τέλος...
Καλό αποκαλόκαιρο Μαρία μου. Ευχαριστώ!
ΔιαγραφήΛόγια ντυμένα λίγο στη μελαγχολία που πάντα συνοδεύουν το τέλος κάθε καλοκαιριού. Σκέψου το εξής, Μαρία μου. Το σώμα καταδικασμένο για ισόβια προσαρμογή στις εναλλαγές. Σκέψου λίγο το βάρος της ευθείας γραμμής! Της μόνιμης έκθεσης και παραμονής του σώματος σε ΜΙΑ κατάσταση; Στην απουσία του διαλείμματος, στην έλλειψη της μικρής δραπέτευσης; Αλήθεια ποιο είναι το πιο τραγικό;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα κορίτσι μου.
Πραγματικά πολύ δύσκολο αυτό που περιγράφεις. Ευχαριστώ φίλε μου!
ΔιαγραφήΚαλώς όρισες Μαιρούλα μου. Δύσκολη η προσαρμογή στην καθημερινότητα, στην ευθεια γραμμή που ζούμε. Ελπίζω να πέρασες όμορφα στις διακοπές και υπόσχεση εδώ να μην αφήσουμε να μας κλέψουν το φως του φεγγαριού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Ελενίτσα σου τι κάνει; Πάει σχολείο σε λίγο ε;
Φιλιά πολλά
Ευχαριστώ Άννα μου. Ναι σχολείο την Πέμπτη. Τρίτη Δημοτικού πια!
ΔιαγραφήΜε μια εσάνς μελαγχολίας, και μια υπέροχη φωτογραφία, μας συνεπαίρνεις με τους στίχους σου, να αναρωτηθούμε και εμείς, ποιος κλέβει φως από το φεγγάρι μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚρατώ την διαπιστωση - κάλεσμα σου στο τέλος της ανάρτησης. Μακάρι να συνεχίσουμε να πορευόμαστε ανθρώπινα και δημιουργικά.
Καλό ξημέρωμα Μαρία μου!
Θα συνεχίσουμε Μαρίνα μου. Όλοι μαζί!Σ΄ευχαριστώ.
ΔιαγραφήΕδώ κλέβουν άλλα κι άλλα, το φεγγάρι μας δεν θα μας κλέψουν; Ακόμα και μεταφορικά;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαγωμένη από τις τελευταίες διαπιστώσεις έκανα μία δεύτερη ανάγνωση στο ποίημα σου, Μαρία μου!
Πάντα η γνώριμη γραφή σου με συγκινεί!
Να 'σαι πάντα καλά, και να μείνεις όπως σε γνωρίσαμε!♥
Καλώς όρισες πίσω!
Πολλά φιλιά!
Ευχαριστώ για όλα Αριστέα μου!
ΔιαγραφήΜαρία, υπέροχο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚρατώ ιδιαίτερα:
"Και έτσι να προχωράμε.
Με ανάσα γρήγορη.
Ακολουθώντας μια ίσια γραμμή.
Τίποτα χιαστή.
Μονοκοπανιά."
Και την αισιόδοξη και γεμάτη πείσμα ματιά σου στο τέλος.
Αφήνω ένα ταιριαστό (μάλλον) τραγούδι:
https://www.youtube.com/watch?v=6jeq5lP5Up0
Ευχαριστώ Γλαύκη μου. Και για το τραγούδι!
Διαγραφή