Άθυρμα

Άθυρμα σε χέρια παγωμένα

βρέθηκες, σαν πετάρισε η νιότη σου.

Σαν φθάρηκε το πανωφόρι της ψυχής σου.

Μα ήσουν εσύ! Πως δεν σε αναγνώρισαν;

Εσύ, που τόσα χρόνια έστεκες ακοίμητος φρουρός τους.

Εσύ, που με περίσσια τρυφερότητα,

τους κράταγες τα πόδια σταθερά.

Εσύ που γλυκοφίλαγες όλα τα τραύματα τους

και ήρωας στα μάτια τους φαινόσουν, με σπαθιά!

Άθυρμα πλέον βρέθηκες σε χέρια παγερά…

Σημείωμα συγγραφέα 

Η νόηση μου, γεννά με ιλιγγιώδεις ρυθμούς ιδέες. Ιδέες που άλλες φορές υπακούουν στις εντολές μου μπαίνοντας σε μια σειρά, ενώ κάποιες άλλες που αγνοούν επιδεικτικά την μεγάλη Αρχή. Την γραφή, την χρησιμοποιώ ειδικά γι’ αυτές τις ανένταχτες. Είναι ο μόνος τρόπος για να ξορκίσω του τυφώνες που δημιουργούν στο μυαλό μου.

Το ύφος και το είδος της γραφής μου, δεν είναι πάντα το ίδιο. Εξαρτάται καθαρά από τις καιρικές συνθήκες του συναισθήματος την δεδομένη στιγμή. Αυτό βέβαια είναι κι ένα ρίσκο. Μα, τι αξία θα είχε η ζωή, χωρίς την πιθανότητα του κινδύνου; Σίγουρα πολύ μικρότερη.

Πάνω λοιπόν στο κεραυνό του «ζην επικινδύνως», ήρθε η έκδοση της πρώτης ποιητικής συλλογής μου, με τίτλο «Άθυρμα». Το όνομα της, αφορά σε ομότιτλο ποίημα που περιέχεται μες στο βιβλίο, του οποίου το συγκινησιακό βάρος, δεν υπήρξα ικανή να το σηκώσω μόνη (το παρόν δανεισμένο αλλά με εκφράζει απόλυτα) και έτσι αποφάσισα να το μοιραστώ με τους εκ της ειμαρμένης -δυνητικά- εκπορευόμενους!!

Αυτό το κόκκινο βιβλίο λοιπόν, είναι μια χείρα αλληλοβοηθείας στον πολύβουο κόσμο των ανυπότακτων συλλογισμών!

Βιογραφικό σημείωμα: