Αγαπώ αυτή την αισιοδοξία της θάλασσας,
που όλα κοντά της μοιάζουν εφικτά.
Που ο έρωτας μοιάζει ατελέσφορος,
χωρίς ρουτίνα και όρια.
Αγαπώ αυτήν την μυρωδιά της θάλασσας,
που μπλέκεται με την ζέστη και την αλμύρα
και φαίνονται οι μέρες ατελείωτες,
ο χρόνος υποφερτός.
Που κάνει τον καφέ πιο απολαυστικό,
το φαγητό πιο νόστιμο,
τις βόλτες μας ξεχωριστές.
Αγαπώ αυτές τις σκέψεις της θάλασσας,
αυτές που νομίζεις πως θα σου αλλάξουν τον χειμώνα.
Και παίρνεις βαριές αποφάσεις,
ανάλογα τα κύματα,
ότι φέτος δεν θα είναι όπως πέρσι.
Αγαπώ αυτά τα αδιέξοδα της θάλασσας,
που κάνουμε πως δεν τα βλέπουμε,
τάχα πως μας τυφλώνει ο ήλιος,
και μας μεθάει το κρασί.
Αγαπώ αυτήν την πλάνη της θάλασσας,
αυτή που χτίζεται με τα κάστρα στην άμμο,
σε στήλες από βότσαλα,
κρύβεται πίσω από χαμόγελα και όνειρα,
και αποκαλύπτεται με την πρώτη δροσιά του Σεπτέμβρη.
**************
Με αυτήν την ανάρτηση συμμετέχω στο δρώμενο της Αριστέας μας ''Ένα ποίημα για το καλοκαίρι!"
καθώς και στο δρώμενο του Κειμένου ''Ιστορίες του καλοκαιριού''
