Έφτασε η ώρα που θα βραβεύσουμε τις 25 λέξεις που έκαναν το μυαλό σας να ταξιδέψει και απέδωσαν τα συναισθήματα της φωτογραφίας που σας έδωσα με τον καλύτερο τρόπο.
Συγχαρητήρια λοιπόν στην Σταυρούλα, η οποία θα παραλάβει σε λίγες μέρες το δώρο μου. Επίσης ένα μεγάλο μπράβο σε όλους σας για την έμπνευση και την δημιουργία.
*****************************
Στο έρημο καλντερίμι, βολτάρουν παλιές θύμησες
κι η μοσχοβολιά του αιγοκλήματος και των γιασεμιών
ανέγγιχτη από τον χρόνο και την εγκατάλειψη…
***************
2. Βασιλική Δραγούνη - 19 βαθμοί
Μια πέτρα απομακρύνθηκε απ' το μονοπάτι
σαν ηχώ φωνής που σβήνει
για να διεκδικήσει την υπόσχεση,
να αποκαταστήσει την απώλεια,
να επιστρέψει την αμφιβολία
-σύμβολα όλων όσων την συνθλίψαν.
***************
3. Anth Marg - 10 βαθμοί
Τι κι αν "επέτυχε στας Ευρώπας";
Ίδιος απέμεινε.
Η ψυχή του ποτέ δεν ξεμάκρυνε απ΄ το πατρικό,
που κράταγε μανταλωμένα από χρόνια τα μυστικά του.
***************
4. Τάσος Γ. Κάβουρας - 2 βαθμοί
Το σοκάκι έμοιαζε ήσυχο
μέχρι που ένας συνηθισμένος άνθρωπος ρώτησε για τη δασκάλα.
Την όμορφη ξανθιά στο καμαράκι
που κανείς ποτέ δεν είδε το πρόσωπο του μανιασμένου δολοφόνου της.
***************
Δρόμε,
αλλότριέ μου χρόνε, γιομάτα είναι πάλι τα ζουμπούλια.
Γρατζούνισαν την καρδιά μου γέροντα και φυλακίστηκα εδώ.
Παραπατώ σε ένα μισογκρεμισμένο σήμερα και σε ένα κατεστραμμένο χθες.
Διαιρούμαι!
***************
Ο ήλιος, παντοτινός φίλος. Δεν εγκαταλείπει ποτέ.
Τι κι αν τα έρημα χαμόσπιτα, σκεπάστηκαν με κισσό ;
Τι κι αν δεν ανοίγουν παντζούρια και δεν παίζουν παιδιά στα πλακόστρωτα σοκάκια;
***************
Η κληματαριά παρέδιδε δωρεάν μαθήματα ελπίδας.
Ο ήλιος κατ΄οίκον, μαθήματα πολιτισμού.
Μηδέν εγγραφές.
Δισκία των 0,5mg υπόσχονταν απλήρωτο χρόνο.
Σα να μην αγαπούσαμε τίποτα, ποτέ!
***************
Τα σπίτια γερνούν
Οι δρόμοι παλιώνουν.
Οι άνθρωποι, θεατές
τι περιμένουν;
Δεν υπάρχουν από μηχανής θεοί.
Είναι άραγε αργά
πριν γείρουμε εντελώς
ν' ανασκουμπωθούμε;
***************
Ο χρόνος βιαστικός με προσπερνά!
Πού είναι η ζωή; Ποιος ο σκοπός να στέκω ορθός;
Δεν μ'εκτιμάς ; μα προσπαθώ...
το μονοπάτι της ελπίδας να κρατήσω μέσ'το φως!
***************
Σαν το σφουγγάρι ρούφηξες
αγάπες και πίκρες,
χαμόγελα κι ελπίδες,
όνειρα γκρεμισμένα.
Ζυμώθηκες μαζί μας, μα εμείς εξελιχθήκαμε.
Μάρτυρας στέκεις αλλοτινού παρόντος.
***************
Ραγίσματατιές!!
Στον δρόμο,στην ψυχή,στο κορμί.
Γκρίζες κι ασπρόμαυρες πορείες στο σοκάκι.
Σαρακοφαγωμένα όνειρα, βλέμματα πίσω από τις γρίλιες.
Αδυσώπητος χρόνος.
Φθορά.
***************
Στις έρημες στράτες της πόλης περιπλανήθηκα,
γυρεύοντας τα ίχνη εκείνων που χάθηκαν.
Ακόλουθος των ονείρων της φυγής και της λησμονιάς τους
***************
Στις ρωγμές του δρόμου κυλάει ο χρόνος και χάνεται.
Πότε πέρασε ο καιρός που νανούριζε τα όνειρα;
Πότε ήρθε η ώρα της πιο αδυσώπητης αλήθειας;
***************
Θυμήθηκα, εκείνο το ταλαιπωρημένο σοκάκι, με το γυμνό δέντρο στη μέση.
Κάτι γλαστρούλες πιο κει, προσπαθούσαν να ομορφύνουν το τοπίο.
Μα η ταλαιπώρια δεν κρύβεται.
Μου θύμισε Ελλάδα.
Είναι Ελλάδα!
***************
15. Πέστροβα Μαίρη - 17 βαθμοί
Σε Οσμές κλειστών παραθύρων
Διαμελισμένες πλανώνται σκιές
Ερημιά και ψυχές σκοτεινές
Καρφωμένες σε στράτες γυμνές
ιματίων ξηλωμένες ραφές
Ως βορά Πολλαπλών Υπαιτίων.
***************
Βαθιά καταματωμένη πληγή από χέρι εχθρού
απάγκιο το πλινθόκτιστο σπίτι.
Ελπίδα τότε, της νιότης προνόμιο
Ανέλπιδες μέρες, συμφέροντα ανέγνωμα
συντρίμματα πατρίδας, ανηλεής γύμνια.
***************
Αλάργεψε η άνοιξη
στις ερημιές του κόσμου
και το κλειδί της πεθυμιάς
στης λήθης το πηγάδι
το πέταξαν οι κοπελιές
του Κλήδωνα να 'ναι τάμα.
***************
Υπάρχουν κάποιες υποσχέσεις, που κάνουν τα πλακόστρωτα να τρίζουν στο πέρασμα τους.
Χρεώνονται την απουσία σου.
Κι όλες οι μέρες γεμάτες προσμονή τις νύχτες περιμένουν.
***************
Δρόμοι κρύοι
αδειανοί απο βήματα
Οι σκιές ξεθώριασαν
στο χρόνο
Μόνο του μυαλού τα φαντάσματα
τις νύχτες σεργιανούν
μες στα σπίτια και με φρίκη ουρλιάζουν.
****************************
