Οι ποιητές αρνήθηκαν τις λέξεις
(δεν έχουν πια καμία σημασία).
Τα σώματά τους γέρασαν κι αυτά,
μαζί με τις καρδιές των πελαργών.
Στα όνειρά τους δεν έρχεται το φως,
μόνο πίκρες σαν αναθέματα.
Ασταμάτητα οι Ώρες
κλωθογυρνούν την οικουμένη,
ροκανίζοντας τη μουσική
από σύννεφα και δέντρα.
Τα παράθυρα
βούλιαξαν στη λάσπη,
σαν τάφοι μοιάζουν,
δίχως σταυρούς και δάκρυα.
Αλλά το χρώμα της θάλασσας
είναι γαλάζιο ,
περιμένει – μυστικά - το θαύμα,
να γίνει ψωμί ,
να χορτάσει την πείνα των αθώων.
*******
Ήταν η συμμετοχή του Χριστόφορου Τριάντη για το δρώμενο ''Λόγια της πλώρης''.
Μπορείτε να συμμετέχετε και 'σεις.
