το Κείμενο

des tzav - ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΤΟΥΛΑΣ

Mary Pertax - ΞΑΘΑΒΟΝΤΑΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ...

me (maria) - ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΙ ΕΦΙΑΛΤΕΣ

*******

Οι 25 λέξεις περιμένουν να τις επιλέξετε ως σήμερα το βράδυ.

Κυριακή 20 Μαρτίου 2016

Η στιγμή σας με ένα ποίημα - Θέλω να γράψω ένα τραγούδι (Διονύσης Ε. Κονταρίνης)

Θέλω να γράψω ένα τραγούδι που να μιλά για τη ζωή,

να κλαίει του φτωχού τον πόνο τη δυστυχία να τραγουδεί.

Θέλω να γράψω ένα τραγούδι που ν΄ακουστεί σ΄όλη τη γη,

τον πόλεμο να καταριέται και ν΄αγκαλιάζει το παιδί.

Θέλω να γράψω ένα τραγούδι πάνω σ΄ένα λευκό χαρτί,

νάναι ο σκοπός του μια αγάπη κι΄η μελωδία μια γιορτή.

Τα λίγα λόγια του ένας ύμνος σ΄αυτό που λέγεται ανθρωπιά,

κι΄όλο τον κόσμο ν΄αγκαλιάζει με μια ζεστή γλυκιά ματιά.

Θέλω να γράψω ένα τραγούδι, μα δεν μπορώ. Πως να το πω;

Μέσα στην τόση δυστυχία που νάβρω έναν γλυκό σκοπό;

Γύρω μου δάκρυ, κλάμα, πόνος κι΄εγώ μονάχος στη ζωή.

Κι΄αν καταφέρω να το γράψω ποιός θα του δώσει την πνοή;

Ήταν η στιγμή του Διονύση Ε. Κονταρίνη με ένα ποίημα.

Στείλτε και τη δική σας στιγμή.

συμμετοχές - πληροφορίες

********

Οι 25 λέξεις περιμένουν να τις επιλέξετε.

Παρασκευή 18 Μαρτίου 2016

Βιβλιοθήκη (“25th hour” project - ebook)

Την τύλιξε με τα χέρια του και της έβγαλε τα ρούχα αργά. Περίμενε. Περίμενε όλη του τη ζωή. Για μια ώρα. Για εκείνη την 25η ώρα που θα ήταν μαζί. Την ξάπλωσε στο ξένο κρεβάτι και για λίγο έκλεισε τα μάτια στο παρελθόν της. Της δόθηκε διστακτικά. Μα άγρια. Χάθηκε το δωμάτιο. Σκούριασαν οι αλυσίδες της απόστασης, οι τοίχοι ξεθώριασαν, τα έπιπλα άλλαξαν μορφή. Σώθηκε η θάλασσα που τους περίμενε απ΄ έξω. Ακόμα και για μια στιγμή έκανε ένα μικρό όνειρο για το μέλλον.

Άνοιξε τα μάτια του ξαφνικά. Έψαξε ένα χέρι, εκείνο που κρατούσε το προηγούμενο βράδυ. Ακουμπισμένο στο μαξιλάρι της. Λευκό και αφηρημένο. Τεντώθηκε, σύρθηκε στα σεντόνια, μα αμέσως τραβήχτηκε στην θέα του γυμνού της σώματος. Φοβήθηκε τον κόσμο του που απαιτούσε μια αλλαγή. Μια αλλαγή που θα έκανε πραγματικότητα την 25η ώρα.

Δεν κατάλαβε δυστυχώς πως ήταν δική του.

Και έτσι την έχασε την επόμενη μέρα.

*********

Το “25th hour” project ήταν ένα λογοτεχνικό εγχείρημα που διήρκησε για έναν ολόκληρο χρόνο. Η διάθεση του project αυτού ήταν να ανεβαίνει κάθε μία μέρα και ένα κείμενο από διαφορετικό συγγραφέα. Υπήρχε μόνο μία βασική προϋπόθεση, πως ο τίτλος θα είναι ίδιος για όλους: “25η ώρα”. Γράφτηκαν δηλαδή 365 κείμενα για μια “έννοια” που ουσιαστικά δεν υπάρχει! Από τις 15 Μαΐου 2014 που ανέβηκε το πρώτο κείμενο, μέχρι και τις 14 Μαΐου 2015 που ανέβηκε το τελευταίο, αναρτήθηκαν αδιαλείπτως συμμετοχές στο ειδικά διαμορφωμένο blog.

Το “25thhour” project λοιπόν έγινε e-book!
Μπορείτε να το κατεβάσετε ακολουθώντας τον παρακάτω σύνδεσμο.

www.updot.gr/2016/03/10/25th-hour/

Εγώ με το παραπάνω κείμενο βρίσκομαι στην σελίδα 54 του εν λόγω e-book. Ευχαριστώ τον Γιώργο Ιατρίδη για την ευκαιρία που μου έδωσε να συμμετάσχω σε αυτό το υπέροχο εγχείρημα.

****************

Μπορείτε να παρουσιάσετε και εσείς το βιβλίο σας (ηλεκτρονικό ή έντυπο) στην βιβλιοθήκη του Κειμένου.

Στείλτε μια παρουσίασή του, ένα σύντομο βιογραφικό και μια φωτογραφία εξωφύλλου στο email asmhnio@gmail.com.

Τετάρτη 16 Μαρτίου 2016

Η ΣΟΦΙΤΑ (Mary Pertax - ΞΑΘΑΒΟΝΤΑΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ...)

Η Σοφίτα είναι ένα συλλογικό διήγημα που θα γραφεί από 16 μπλόγκερς.

Η Mary Pertax από το ιστολόγιο ''ΓΗΙΝΗ ΜΑΤΙΑ'' έχει δώσει την συναρπαστική συνέχεια του διηγήματος. Διαβάστε την στο ιστολόγιό της ακολουθώντας τον παρακάτω σύνδεσμο.

ΞΑΘΑΒΟΝΤΑΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ...

****

H Μαρία από το ''mytripssonblog'' θα είναι η επόμενη που θα συνεχίσει την ιστορία μας.

Μείνετε συντονισμένοι!

****

Ιστορίες ως τώρα

des tzav - ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΤΟΥΛΑΣ

Mary Pertax - ΞΑΘΑΒΟΝΤΑΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ...

*******

Οι 25 λέξεις περιμένουν να τις επιλέξετε.

Τρίτη 15 Μαρτίου 2016

25 λέξεις # 6 - Παρουσίαση

Σας έδωσα 25 λέξεις να ξεδιπλώσετε αυτό που αισθάνεστε.

Μια εικόνα σας προέτρεψε.

Με λίγα λόγια, με λίγες αράδες το μυαλό σας ταξίδεψε...

Έχουμε λοιπόν 24 συμμετοχές.

Σας θερμοευχαριστώ για την συμμετοχή.

Ιδού οι 25 λέξεις σας

σε τυχαία σειρά...

*****************************

Κοίτα στο πέρασμά σου απ' τη ζωή

το γκρίζο να το χρωματίσεις

κι έντονα χρώματα πίσω σου ν' αφησεις.

Έτσι να σε θυμούντε οι ζωντανοί.

***************

Βομβαρδισμένο τοπίο...

Είπες

Και προσποιήθηκες ότι ξέρεις τι είναι...

Ο εφιάλτης έχει όνομα

Πόλεμος...

Οι ψυχές είναι βασανισμένα παιδιά

Ζητάνε λίγο ήλιο

Και μια χούφτα νερό βροχής

Για να συνεχίσουν...

***************

Γιόμισε ο τόπος ζωγραφιές παιδιών.

Μικροσκοπικά χέρια να δίνουν χρώμα στον ασπρόμαυρο κόσμο.

Το γκρι να κάνουν κόκκινο, τον πόλεμο ζωή, το θάνατο ελπίδα.

***************

Οι χρυσόμυγες έβαψαν το δρομάκι του χρόνου

κι άφησαν λίγο φως

στα σκαλοπάτια της θλίψης

Υπενθύμιση πως στο ξερό χώμα θα ανθίσει η αθωότητα (πάλι)…

***************

Οι φύλακες της μνήμης

περιπλανήθηκαν στον κήπο

των χαμένων χρόνων

σαν σκιές

αναζητώντας το οικείο φως

αυτών που είχαν σκοτώσει

χωρίς καμιά ντροπή

χωρίς καμία τύψη.

***************

«Σοβαρό γιατρέ;»

«Δυστυχώς...ευρήματα χρωμάτων!»

«Τελευταία ανοίγω χαραμάδες ελπίδας»...

«Πήρε φως η ζωή σας! Απερισκεψία κύριε Γκριζόπουλε!»

«Εννοείτε πως...κινδυνεύω να ζήσω;»

«Δεν σας δίνω λιγότερα από τριάντα χρόνια... Λυπάμαι!»

***************

Μην κοιτάς τη σκοτεινή πλευρά της ζωής.

Να βλέπεις τη φωτεινή πλευρά της.

Ζήσε τη ζωή!

Και μόνο γι' αυτό, είσαι θαρραλέος.

***************

Στέκω εδώ, στου χαλασμού την άκρη.

Με χρώματα ξορκίζω τον γκρίζο τους κόσμο.

Πιάσε το χέρι μου, σιμά μου στάσου,

ας αψηφήσουμε το σκότος ενωμένοι.

***************

Γκρίζα ημικύκλια η ζωή μου.

Πως τα χρωμάτισες πες μου, με αυτό το πολύχρωμο της ψυχής σου.

Κανένας φράχτης δεν με εμποδίζει

πια να ανοίξω φτερά.!

***************

Πώς να εκφράσεις σε 25 λέξεις,

τα χνάρια της ανθρώπινης εγκατάλειψης,

τα χρώματα που ξεθωριασμένα βουβάθηκαν,

τον ξεπεσμό και την κατάντια ενός κόσμου...

πλασμένου για Μεγάλα πράγματα,.

που αποδείχθηκε μικρός;

***************

Περιφρούρησαν ασχήμια,

αδιαφορία, παγωνιά .

Τη νύχτα αγκάλιασαν!

Τη μοναξιά ζωή τη βάπτισαν!

Στη λήθη της στοίβαξαν όνειρα νεκρά...

Μόνο το φως

τη μοναξιά αντιπαλεύεται,

ελπίδα τη γεμίζει!

***************

Νάνι νάνι, μικρή Ελένη

από χώμα καμωμένη

Νάνι, και δεν την παίξαν οι φιλενάδες

το κλάμα της σκέπασε τις πρασινάδες

Νάνι, οι μπουκλίτσες υφάναν βιολέτες

φέρνε τις ύπνε άγουρες τσιγκολελέτες.

***************

Ζύγισα τα χρώματα της νιότης μου

μα βγήκανε λειψά.

Αλάργα τράβηξα

Μα γύρισα ξανά.

Η αγάπη όλα τα μπορεί.

Κι η ψυχή, δες, από το ελάχιστο

βλασταίνει...

***************

Ποιος χρωμάτισε

τα ημικύκλια;

Ίσως το χέρι του Θεού

που αποκαμωμένο

απ' το γκρίζο

επαναστάτησε

Μείναν οι φράχτες

Κισσούς να υψώσεις

και συρματόσκοινα

Ν' απλώνει η αγάπη

τα κεντίδια της

***************

Κάθε που ναυαγεί ένα όνειρο

τα χρώματα ηττημένα υποχωρούν

απ’ τις στιγμές της ζωής.

Το γκρίζο στέφεται της θλίψης αέναος Άρχων

κι η Άνοιξη αργεί.

***************

Φόρεσα τη στολή του κλόουν

Μου ταίριαζε·

'Εβαψα το πρόσωπό μου

στα χρώματα της ουτοπικής του μάσκας

Μου άρεσε·

Για δάκρυ, ζωγράφισα χαμόγελο.

Πιο ψεύτης δε θα άντεχα να 'μαι.

***************

Στο πλάτωμα των πληγών,

η φευγάδα της μετακίνησης σήκωσε χώμα βουβό.

Τότε τα χαμόγελα ξεχρώμιασαν!!

Ζωή τι χρώματα διάλεξες για το αύριο.

***************

Είμαι ένας ονειροπαρμένος ακροβάτης.

Πάνω σε σύρματα ισορροπώ τις ελπίδες μου,

της μοίρας το γραφτό.

Πέτρινος τοίχος γύρω μου, μα εγώ θα δραπετεύσω!

Μέσα μας συντελείται η γένεση...

***************

Γκρίζοι φράχτες ορθώθηκαν κι εμπόδια αξεπέραστα

μα κάπου υπάρχει κι ελπίδας χρώμα!

Παίρνω κίτρινο του ήλιου και μπλε του ουρανού

φράχτες να γκρεμίσω, εμπόδια ν’ αψηφήσω!

***************

Λες και πρώτη φορά σε φιλούσα εκείνο το απόγευμα, κοκκίνησες!

Γιατί το αγόρι που τα φυλούσε κοίταζες...

Και χάθηκε το φως από τον κόσμο μου...

***************

Με λίγο φως αποκαλύπτεται

το χρώμα στα αύλια παλιοσίδερα ,

που όριζαν

χαρές και παιχνίδι.

΄Ισα να ξυπνήσουν αναμνήσεις,

ώστε το βλέμμα ν΄αντικρύσει

τα σωρευμένα ζωής σκουπίδια,

σαν έργο τέχνης.

***************

Κύκλοι ζωής σπαρμένοι στο χώμα...

κύκλοι ζωής βαμμένοι με χρώμα!

Άνθρωποι ίσοι μα όχι όμοιοι,

τέμνονται χωρίς να ενώνονται,

αγαπιούνται μα και πληγώνονται...

***************

Κοιμήθηκα με χρωματιστά όνειρα.

Ξύπνησα στη μαυρίλα.

Παίρνω το πινέλο και βάφω τον κόσμο

με τα πιο ωραία χρώματα.

Της αγάπης, του έρωτα, της φιλίας, της δικαιοσύνης, της χαράς.

***************

Υπέρβαση καθήκοντος

τα σίδερα και οι φράχτες.

Παρέμβαση ανθρώπινη,

παράβαση της φύσης

Ευθύνης αποποίηση

η άνοιξη δηλώνει...

****************************

Όροι και τρόπος ψηφοφορίας

Παρακαλώ διαβάστε και ακολουθήστε τους προς αποφυγή παρεξηγήσεων.

Μπορείτε να βαθμολογείτε σχολιάζοντας σε αυτή την ανάρτηση μέχρι την Δευτέρα 21/3 στις 8 το απόγευμα.
Λόγω των πολλών συμμετοχών αλλάζει η βαθμολογία. Έχετε πια πέντε (5) επιλογές. Ψηφίζετε υποχρεωτικά πέντε (5) ολιγόλεκτα. Τρεις (3) βαθμούς για αυτό που σας άρεσε περισσότερο, δυο (2) το επόμενο και από έναν (1) βαθμό για τις τρεις υπολειπόμενες επιλογές.
Θα λαμβάνονται υπόψη τα σχόλια που προέρχονται από τους 24 συμμετέχοντες του συγκεκριμένου διαγωνισμού και από τους φίλους του ιστολογίου. Μετά από τόσα χρόνια γνωριζόμαστε και μπορώ να ορίσω ποιοι είναι οι φίλοι.
Δεν θα λαμβάνονται υπόψη τα σχόλια που προέρχονται από πρωτοεμφανιζόμενους, άγνωστους, ανώνυμους προς εμένα και όσους που το προφίλ τους δε φαίνεται ενεργό. Φυσικά μπορούν να εκφράζουν την προτίμησή τους, αλλά οι ψήφοι τους δεν θα καταμετρούνται. Είναι ανούσιο να φέρνουμε συγγενείς και φίλους να μας ψηφίσουν. Διαγωνιζόμαστε για την συμμετοχή και την δημιουργία και όχι για την πρωτιά.
Αυτοί οι φίλοι που συμμετέχουν και δεν έχουν λογαριασμό στο google, επειδή δεν θα τους επιτρέπει ο blogger να ψηφίσουν ως ανώνυμοι χρήστες, μπορούν να στέλνουν σε μένα με email την βαθμολογία τους και εγώ με την σειρά μου θα την αναρτώ για λογαριασμό τους.
Εννοείται ότι αυτοί που έχουν στείλει ολιγόλεκτο δεν ψηφίζουν την δική τους συμμετοχή.
Την Τρίτη 22/3 αθροίζοντας τους βαθμούς, θα σας ανακηρύσσω τον νικητή.
Σε περίπτωση ισοψηφίας την πρώτη θέση θα την λαμβάνει το ολιγόλεκτο με τις περισσότερες προτιμήσεις.
Ο νικητής θα παραλάβει δώρο το οποίο θα επιλεγεί ανά περίσταση.

Ξεκινάτε λοιπόν να ψηφίζετε τις αγαπημένες σας συμμετοχές.

Κόντρα στους νωθρούς, άγριους και φασιστικούς καιρούς δημιουργούμε, όσο και όπως μπορεί ο καθένας μας.

Καλή επιτυχία σε όλους.

Δευτέρα 14 Μαρτίου 2016

Η ΣΟΦΙΤΑ (des tzav - ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΤΟΥΛΑΣ)

Η Σοφίτα είναι ένα συλλογικό διήγημα που θα γραφεί από 16 μπλόγκερς.

Η des tzav από το ιστολόγιο ''Μαμά σε κρίση!''έχει δώσει την συναρπαστική συνέχεια του διηγήματος. Διαβάστε την στο ιστολόγιό της ακολουθώντας τον παρακάτω σύνδεσμο.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΤΟΥΛΑΣ

**********

Η Mary Pertax από το ιστολόγιο ''ΓΗΙΝΗ ΜΑΤΙΑ'' θα είναι η επόμενη που θα συνεχίσει την ιστορία μας.

Μείνετε συντονισμένοι!

**********

Ιστορίες ως τώρα

des tzav - ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΤΟΥΛΑΣ

**********

Αγαπημένοι φίλοι μένει μια ακόμα ώρα (ως τις 8:00) για να στείλετε τα ολιγόλεκτά σας για το δρώμενο 25 λέξεις. Αύριο τα απόγευμα θα γίνει η παρουσίασή τους και η έναρξη της ψηφοφορίας.

Κόντρα στους νωθρούς καιρούς δημιουργούμε, όσο και όπως μπορεί ο καθένας μας.

Καλή Σαρακοστή.

Πέμπτη 10 Μαρτίου 2016

Ενημερωτικό (25 λέξεις - Σοφίτα - Φωτογραφίζειν)

Φίλοι μου μην ξεχνάτε να στέλνετε τα ολιγόλεκτά σας για το δρώμενο 25 λέξεις και τις φωτογραφίες σας για τον Διαγωνισμό Φωτογραφίζειν.

Επίσης η φίλη des tzav αύριο το βράδυ θα έχει έτοιμη την συναρπαστική συνέχεια του διηγήματος ''Η ΣΟΦΙΤΑ''. Μείνετε συντονισμένοι!

Κόντρα σε νωθρούς, άσχημους και φασιστικούς καιρούς δημιουργούμε, όπως και όσο μπορεί ο καθένας.

Θα τα ξαναπούμε την Τρίτη με την παρουσίαση των 25 λέξεων.

Καλό τριήμερο να έχετε.

Τρίτη 8 Μαρτίου 2016

Κειμενογράφος (Μέχρι τα 150... - Τάσος Γ. Κάβουρας)

''και να σκεφτείς κάποτε σκεπτόμουν γιατί φύτρωσε στην ερημιά..."

- Τι του λόγου σου ρε λεβέντη...

Όπα εδώ ήμαστε. Αυτό το γλωσσάρι κάποιες φορές κρύβει θησαυρούς…

- «είμαι από τη πόλη, μηχανικός, και ήρθα να ...»

Με έπιασε στο άστραμμα, όρεξη για κουβέντα είχε, είπαμε διάφορα. Η ουσία ήρθε με το ερώτημα...

- «...πόσο χρονών είσαι μπάρμπα...»

Αρκετά πάνω από 80 φαινόταν.

- «κοντά στα 120...» !!

- «και πόσο έχεις σκοπό να ζήσεις» ...

- «αν δώσει ο Θεός πάνω από 140» ...

και επειδή ο Θεός είναι φειδωλός σε αυτές τις ηλικίες περίμενα να μάθω που το πήγαινε ο μάγκας, ο λεβέντης και ο καραμπουζουκλής με το τσιγκελωτό μουστάκι και την τραγιάσκα φορεμένη λίγο στραβά.

- «...με αυτό το μουστάκι πριν έξι χρόνια πήρα πρώτο βραβείο στο διαγωνισμό μουστακιού στο Βελημάχι..»

Οι Γορτύνιοι αρέσκονται στους διαγωνισμούς μουστακιού λόγω ύπαρξης τσελιγκάδων στη περιοχή αλλά και στους διαγωνισμούς σαρδέλας ψητής σε ανάμνηση του ότι δεν έχουν θάλασσα.

Γιατί να μην πιστέψω λοιπόν τον συνομιλητή μου...

- «... άκου για να μαθαίνεις γιατί όταν θα αρχίσεις να περπατάς στα δικά μας σοκάκια να έχεις γνώση από ένα γέρο που ακόμα δεν έγινε ξεκούτης και την έχει φιλοσοφήσει τη ζωή...»

''τελευταία στροφή...''

- «..ο Πανάγαθος μέσα στη μεγαλοσύνη του θυμήθηκε ότι η καρδιά του ανθρώπου είναι φτιαγμένη για καμιά 150 χρόνια... και αναφέρομαι στη γυναίκα ένεκα του ότι και τρυφεράδα έχει και αγαπάει αδιαλείπτως (άκου αδιαλείπτως...), ...οι άνδρες λιγότερα χρόνια ένεκα του ότι τραβάνε πολλά από τις γυναίκες, και γι αυτό έχει γεμίσει ο ντουνιάς χήρες μαυροφορεμένες...»

Και ένεκα του ότι άναψε η κουβέντα παραγγείλαμε το τρίτο τσίπουρο...

- «...δικά μου..» , ένεκα του ότι δεν άφηνε περαστικό να πληρώσει...

- «..Λοιπόν πάρε χαρτί και μολύβι και γράφε...

...από τα 50 έως τα 60 κάθε 4 χρόνια είναι μια πενταετία στη πλάτη μας...

...από τα 60 στα 70 κάθε 3,5 χρόνια είναι μια πενταετία στη πλάτη μας...

...από τα 70 στα 80 κάθε 3 χρόνια είναι μια πενταετία...

...από τα 80 στα 90 κάθε 2,5 χρόνια...»

- «Δηλαδή αν σε έκοψα καλά και υπολόγισα σωστά με τα 90 της ταυτότητας είσαι 123,5 χρονών ...»

- «..στρογγυλά να τα λες ... λέγε με 120... 50 έως 90 είναι 70 χρόνια στη πλάτη..» !!

- «..και στα 100, έχουμε 140...»!!, με το αποτέλεσμα στην αρίθμηση που έκανα...

- «..και κάτι παραπάνω ..»

...βέβαια, και κάτι παραπάνω για να πιάσουμε τα 150 του Μεγαλοδύναμου...

- «..που θα πάει θα περάσουνε..», αντείπα για να τον πειράξω και λίγο...

"τα χρόνια περνάνε αλλά η αρχοντιά δεν χάνεται..."

Ακούμπησε με έμφαση και τα δύο του χέρια στο μπαστούνι του με κοίταξε με επίμονο βλέμμα και μου απάντησε όπως αυτός ήξερε.

- «Ρε Τάσο μια μέρα και δεν περνάει με τίποτα..., αυτά τα.. (..γτιμημένα) τα χρόνια πως περάσανε ..» !!

Εδώ η κουβέντα σοβάρεψε. Έλα ντε πως περάσανε. Και έφτασαν τα 120...!!

- «...είδα τα σημείωσες όλα,.. γράψε και καμιά αρρώστια.. προσθέτει χρόνια και αυτή..»

Δηλαδή τα 150 δεν τα γλυτώνουμε με τίποτα...

Αν υπάρχει και άλλη θεωρία παραπλήσια, εκτός από του μπάρμπα Χρήστου θέλω να την ακούσω.... Μέχρι τότε δέχομαι ως βέβαιο ότι η ζωή και μεγάλη είναι και ακόμη μεγαλύτερη γίνεται ένεκα του ότι έχει μέσα και γηρατειά που μετρώνται με προσαύξηση, και στο τέλος κάθε μέρα που περνά είναι ...αιώνας σε φορτίο...

Ο μπάρμπα Χρήστος αυτή τη φιλοσοφία είχε. Τον έκανα παρέα και πάντοτε τον τσίγκλαγα. Αυτά που μου έλεγε τα σημείωνα. Έχω να θυμάμαι μέχρι τα ...150 μου !!

"μοναχική πορεία, ατέλειωτος ο δρόμος"

Ήταν ένα χρονογράφημα του Τάσου Γ. Κάβουρα διανθισμένο με τις φωτογραφίες της Μαρίας από το mytripssonblog

************

Μπορείτε να παρουσιάσετε το κείμενό σας (διήγημα, ιστορία, ελεύθερο κείμενο) μέσω της μόνιμης στήλης ''Κειμενογράφος''.

Στέλνετε με e-mail το δικό σας κείμενο στο asmhnio@gmail.com.

***

Εσείς μην ξεχνάτε να στέλνετε τις φωτογραφίες σας για τον Διαγωνισμό Φωτογραφίζειν και τα ολιγόλετά σας για το δρώμενο 25 λέξεις.

Κόντρα σε νωθρούς, άσχημους και φασιστικούς καιρούς δημιουργούμε, όπως και όσο μπορεί ο καθένας.

Φιλικά

Μαρία Νικολάου

Κυριακή 6 Μαρτίου 2016

Φαντάσου…

Πόσο κακό υπάρχει γύρω μας. Το νιώθω να θριαμβεύει μέρα με τη μέρα. Μπορούμε να το νικήσουμε; Μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα; Να φέρουμε δικαιοσύνη σε αυτή την ταλαιπωρημένη γη;

Θυμήθηκα κάτι που έγραψα πιο παλιά. Για ένα από τα δρώμενα της γειτονιάς μας. Φαντάστηκα έναν κόσμο αλλιώτικο, ένα κόσμο ιδανικό, ίσως και αδύνατο.

Φαντάσου τον και συ...

Φαντάσου…

Ένα κόσμο υπέροχο.

Να βγαίνεις στο δρόμο και να συναντάς όμορφους ανθρώπους. Με τρόπους και ευγένεια. Με καλή θέληση και καλοσύνη.

Να δημιουργούν όλοι.

Ταλέντα, δεξιοτεχνίες όλα να αναδεικνύονται.

Κανένας χαμένος. Κανένας σε κλουβί.

Οι πόλεις αλλά και τα χωριά να είναι γεμάτα θέατρα, κινηματογράφους, αθλητικά κέντρα. Παραστάσεις, ταινίες, αθλητικούς αγώνες.

Οι τέχνες να ανθούν. Σε κάθε γωνιά να μπορείς να δεις εκθέσεις ζωγραφικής, γλυπτικής, φωτογραφίας.

Δρώμενα, συγκεντρώσεις, συζητήσεις φιλολογικές, πνευματικός ανταγωνισμός.

Τα υπέρογκα ποσά που δαπανιούνται για τηλεοπτικές φτηνές εκπομπές, να προσφέρονταν σε ντοκιμαντέρ, ιστορικές και μουσικές παραγωγές.

Οι βιβλιοθήκες να σφύζουν από ζωή. Πνιγμένες από βιβλία και ανθρώπους πεινασμένους για γνώση. Τα μουσεία γεμάτα. Το πλανητάριο. Οι αρχαιολογικοί χώροι, τα αρχαία θέατρα.

Τα πανεπιστήμια προσεγμένα και καθαρά. Ανεξάρτητα από πολιτικές σκοπιμότητες. Μόνο επιστήμη και εξέλιξη.

Οι γονείς να νοιάζονται πραγματικά για τη μόρφωση των παιδιών τους. Να τα προτρέπουν να βρουν και να εκμεταλλευτούν το ταλέντο τους. Να τα ενθαρρύνουν να κάνουν αυτό που θα τους γεμίσει ψυχικά και όχι υλικά.

Τίποτα φτηνό, τίποτα πρόχειρο. Ακόμα και το ελαφρύ, καλοδουλεμένο.

Ένα καράβι πολιτισμού για όλους ανεξαιρέτως. Όλοι ίσοι στη γνώση.

Και έτσι οι άνθρωποι θα έβγαιναν με τόλμη στη ζωή. Με εφόδια τη γνώση και το μυαλό και όχι την καταγωγή και την οικονομική επιφάνεια. Με αυτοπεποίθηση και ανδρεία.

Αυτό που θα είχε αξία θα ήταν η σκέψη, το συναίσθημα, το συνολικό καλό και όχι το προσωπικό συμφέρον.

Θα έψαχναν το δύσκολο, το όμορφο, το σπουδαίο. Δεν θα συμβιβάζονταν με τα λίγα, ούτε με το μέτριο. Δεν θα ανέχονταν κανένα τύραννο. Ούτε στην πολιτική, ούτε στην οικογένεια, ούτε στον έρωτα.

Χωρίς κοινωνικές και θρησκευτικές προκαταλήψεις, χωρίς απωθημένα, χωρίς διακρίσεις.

Ελεύθεροι.

Ελευθερία.

Μα τι όμορφη λέξη.

******************

Κόντρα σε νωθρούς, άσχημους και φασιστικούς καιρούς δημιουργούμε, όπως και όσο μπορεί ο καθένας.

Φιλικά

Μαρία Νικολάου

Σάββατο 5 Μαρτίου 2016

Η στιγμή σας με ένα ποίημα - Φως (Τάνια Βουδούρη)

Σκορπώντας

της χαράς την ευωδιά

σκυφτός,

αγγίζοντας

το μοναδικό δώρισμα

του χρόνου

-τις στιγμές-

βαδίζοντας

πλάι στο μειδίαμα

των ανέμων

και στης ανθισμένης

μυρτιάς

τον παλμό

αναρριγώ.

Αδημονώντας

για ένα άριστο

βλέμμα

μιας σαγήνης

που προσδοκά

μια όαση

στο κρυφό μέτρημα

μιας μοναχά

αναπνοής.

Αδυσώπητη οργή

ξάφνου

συντροφεύει το θόρυβο

που τυλίγεται

πίσω απ’ τη

σημερινή μνήμη.

Λαχταρώντας

μια ύστατη σκέψη

στη σκιά ,

που ο άυλος

δρόμος της αγάπης

τυλίγει

το μοναδικό δώρισμα

του χρόνου

-τις στιγμές-

ενώ γοργά

μετακινείται

μερικές φορές

η αίσθηση

της ανέμελης λαχτάρας

πλάι

στις ερημωμένες

κινήσεις των χεριών

και στις

απογυμνωμένες κουβέντες

της μνήμης

που αχόρταγες

στέκουν

και καρτερούν.

Το φως

σκορπώντας της νιότης

το αύριο

σαν πλέρια λευτεριά

στην αναμονή

των σημερινών

ψευδαισθήσεων,

είναι το μοναδικό

λαμπερό στοιχείο

που αγγίζει

το μοναδικό

δώρισμα του χρόνου.

Τις στιγμές.

Ήταν η στιγμή της Τάνιας Βουδούρη με ένα ποίημα.

Στείλτε και τη δική σας στιγμή.

συμμετοχές - πληροφορίες

********

Οι 25 λέξεις περιμένουν τα ολιγόλεκτά σας.

Τετάρτη 2 Μαρτίου 2016

Η ΣΟΦΙΤΑ (ANNA Flo - ΑΛΥΣΙΔΑ ΑΠΟ ΝΑΥΤΙΚΟΥΣ ΚΟΜΠΟΥΣ)

Η Σοφίτα είναι ένα συλλογικό διήγημα που θα γραφεί από 16 μπλόγκερς.

Η ANNA Flo από το ιστολόγιο ''Ατενίζοντας...'' έχει δώσει την συναρπαστική συνέχεια του διηγήματος. Διαβάστε την στο ιστολόγιό της ακολουθώντας τον παρακάτω σύνδεσμο.

ΑΛΥΣΙΔΑ ΑΠΟ ΝΑΥΤΙΚΟΥΣ ΚΟΜΠΟΥΣ

**********

Η des tzav από το ιστολόγιο ''Μαμά σε κρίση!'' θα είναι η επόμενη που θα συνεχίσει την ιστορία μας.

Μείνετε συντονισμένοι!

**********

Ιστορίες ως τώρα