Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2015

Ιστορίες της μέρας...

Πόσα δεν έχουν γραφτεί για την νύχτα. Ιστορίες ερωτικές, δραματικές, χαρούμενες, μυστηρίου, αστυνομικές, πάθους και μίσους. Ακόμα και 'μεις γράψαμε μετά από προτροπή της Αριστέας. Όλα διαδραματίζονται γύρω από το λάγνο και πολλά υποσχόμενο σκοτάδι της, αφήνοντας το φως της μέρας παραπονεμένο δίχως μια λέξη.

Για αυτό λοιπόν φίλοι μου, αγαπημένοι μου αναγνώστες, ας γράψουμε τις Ιστορίες της μέρας. Ιστορίες πρωινές, μεσημεριανές, απογευματινές, ιστορίες γεμάτες φως. Ότι μπορεί να γίνει πριν η νύχτα αλλάξει την διάθεση των ανθρώπων και επηρεάσει την κρίση τους.


Ελεύθερα κείμενα, ποιήματα, διηγήματα, ότι θεωρείτε ότι σας εμπνέει περισσότερο. Όσες ιστορίες θέλετε. Δηλώνετε συμμετοχή σχολιάζοντας σε αυτήν εδώ την ανάρτηση. Η συμμετοχή σας δεν είναι δεσμευτική. Κάνετε την ανάρτηση στο μπλογκ σας αναφέροντας πως είναι για το εν λόγω δρώμενο. Για τους φίλους που δεν έχουν μπλογκ, μπορούν να δηλώσουν κανονικά συμμετοχή με σχόλιο και να μου αποστείλουν με email στο asmhnio@gmail.com το κείμενό τους. Εγώ με την σειρά μου θα το αναρτήσω στο Κείμενο για λογαριασμό τους. 

Σας δίνω αρκετές μέρες περιθώριο. Έρχονται και οι γιορτές και ίσως κάποιοι να μην προλαβαίνουν να γράψουν κάτι. Κάποιοι ίσως το αντίθετο. Οπότε ας πούμε μέχρι μέσα Ιανουαρίου.

Δεν είναι διαγωνισμός, είναι προσπάθεια δημιουργίας, είναι προτροπή σκέψης και συνεργασίας. Στόχος μας μια λίστα ιστοριών που θα μιλάνε για την μέρα.

Στο τέλος, αφού συγκεντρωθούν όλες οι ιστορίες, θα δώσω ένα δωράκι μετά από κλήρωση, ως επιβράβευση της προσπάθειάς μας.

Εύχομαι σε όλους σας το φως της μέρας να σας εμπνεύσει και να γράψετε τις πιο όμορφες ιστορίες.

Φιλικά
Μαρία Νικολάου


************

Θα συμμετέχουν

Χριστόφορος Τριάντης - φιλοξενούμενος στο Κείμενο
Μαριάντζελα Ψωμαδέλλη - φιλοξενούμενη στο Κείμενο
Βασιλική Δραγούνη - φιλοξενούμενη στο Κείμενο


Ιστορίες της μέρας ως τώρα



Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2015

Η στιγμή σας με ένα ποίημα - Σπίρτο αλλαγής (Κάτια Μαρκουίζου)


Μικρά και μεγάλη άψινθος, 
μουσκεμένες  σε οινόπνευμα, 
επί δυο και πλέον ημέρας.
Αποκατασταλάχθηκαν μετά ταύτα 
επί καταλλήλου αγγείου, 
μετά περισσής προφυλάξεως 
και εχρωματίσθει το εκχύλισμα 
δια σπίρτου αλλαγής, 
εντός του οποίου εβρέχονταν 
ημέρας αρκετάς, 
υάκινθοι, ηλιοτρόπια και ίανθοι 
πολλάκις δε και τσουκνίδαι.
Διυλίζομεν, καλή σας απόλαυση. 


Ήταν η στιγμή της Κάτιας σε ένα ποίημα.


Στείλτε και τη δική σας στιγμή.


Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2015

25 λέξεις #2... Βράβευση

Έφτασε η ώρα που θα βραβεύσουμε τις 25 λέξεις που έκαναν το μυαλό μας να ταξιδέψει και απέδωσαν τα συναισθήματα της φωτογραφίας που σας έδωσα με τον καλύτερο τρόπο.



Μετά από μια αμφίρροπη μάχη το ολιγόλεκτο που κερδίζει την πρώτη θέση είναι το εξής:

1. Marilena ArtSpot - 25 βαθμοί


Ωχροί ασβέστες
ξεφτισμένοι σοβάδες
συλλέκτες σιωπής.
Επιτύμβιοι
ψίθυροι γκρεμισμένοι
κατρακύλησαν
στο χώμα κουρνιάσανε
Δάκρυσε να καρπίσουν.

****************************

Συγχαρητήρια λοιπόν στην νικήτρια αλλά και ένα μεγάλο μπράβο σε όλους σας για την έμπνευση και την δημιουργία.
Θέλοντας να στηρίξω τα Ελληνικά κόμικ η νικήτρια θα παραλάβει ως δώρο το κόμικ του Γιάννη Αντωνόπουλου ''Το τεράστιο Εγώ του κυρίου Μο''.




Για να δούμε ποιος κρύβετε πίσω από κάθε Ολιγόλεκτο και τι βαθμούς πήρε.

*******************

1. Marilena ArtSpot - 25 βαθμοί
Ωχροί ασβέστες
ξεφτισμένοι σοβάδες
συλλέκτες σιωπής.
Επιτύμβιοι
ψίθυροι γκρεμισμένοι
κατρακύλησαν
στο χώμα κουρνιάσανε
Δάκρυσε να καρπίσουν.

*******************

2. Marilena ArtSpot - 7 βαθμοί
Σύρε μιαν ηλιαχτίδα. 
Να ξεμουδιάσει εντός μου το πρωινό χαμόγελό της. 
Σύρε την ως το πάτωμα, ως το ταβάνι σύρε την, 
να πλημμυρίσω φως τύλιξέ με. 
Να αξιωθώ ηλιόκαμα.

*******************

3. Ελένη Φλογερά - 3 βαθμοί
Έξω έχει ξημερώσει και εγώ ακόμα ψηλαφίζω
στο μισοσκόταδο τα απομεινάρια
των χαμένων ονείρων και
των μεγάλων προσδοκιών.

*******************

4. Ελένη Φλογερά - 2 βαθμοί
Φως και σκοτάδι!
Καλό και κακό!
Δυο αντίπαλοι στρατοί
σε μια  αρχέγονη μάχη.
Η νίκη αμφίρροπη!

*******************

5. Ψωμαδέλλη Μαριάντζελα - 0 βαθμούς
Ο ήλιος μου καίει τα μάτια. Ξύπνησα. Από το μικρό παράθυρο μπαίνει άπληστα το φως χρωματίζοντας το ρημαγμένο δωμάτιο που με φιλοξένησε απόψε. 
Νιώθω ευλογημένος που βρήκα κάπου να κοιμηθώ.

*******************

6. Ψωμαδέλλη Μαριάντζελα - 1 βαθμούς
Στάσου!Μη μ'αφήνεις!Κυλάει γρήγορα η σκόνη στο αίμα.
Είναι κι αυτό το φως που πέφτει πάνω στη γύμνια μου και με ταράζει. 
Παλεύω να μην κλείσω τα μάτια.

*******************

7. Katia Markouizou - 15 βαθμούς
Κόρωσε και ξέφτυσε 
το προικιό σου
 μάνα μου!
Το νυφιάτικο κρεββάτι σου
 στήθηκε φράχτης 
να μας προστατεύει
τις νύχτες  
από τους λύκους!

*******************

8. Katia Markouizou - 7 βαθμούς
Αναρίγησε η κουρτίνα
στα θρόισμα του χιτώνα της Ατρόπου 
μια απήδαλη αρμαθιά κλειδιά 
έπεσε στο σκοτεινό πάτωμα!

*******************

9. Ελένη - ποιώ - 7 βαθμούς
Φεγγριστό το φως
Ανέλπιδο
Κλέβω δυο δέσμες
να ταξιδέψω
στη χώρα των σπονδών.
Εκεί που οι μούσες
κρεμούν
στα παράθυρα
δαντελωτά κουρτινάκια
νοσταλγίας!

   *******************

10. Ελένη - ποιώ - 5 βαθμούς
 Κρύο δωμάτιο.
Οι τοίχοι ξερνούν
απόγνωση.
Σε περίμενα ολημερίς.
Μαδώντας της ψυχής
το επίχρισμα.
Κι εσύ έστειλες λαμπρό
το φως
να με διώκει.
Το σκούρο της καρδιάς
αδρά να τονίζει!

*******************

11. Ελένη Βλάχου - 4 βαθμούς
Άνοιξε το παράθυρο,
σηκώνεται μπάτης όπου να ναι.
Θα στροβιλίσει τα όνειρα μας.
Όπως τότε, θυμάσαι;
Τότε που η κουρτίνα  
γινότανε παντιέρα.
Κι εμείς καβαλάγαμε ένα σκαρί
και σαλπάραμε.
Θυμάμαι.

*******************

12. Ινώ - 4 βαθμούς
Ποια να ’ταν η τύχη των θρανίων, του μαυροπίνακα…
Πού να’ναι ο δάσκαλος, οι μαθητές;
Μοναχό σημάδι ζωής, το δέντρο της αυλής!
Τόσες ζωές, πού τράβηξαν;

*******************

13. Τσικουράκη Κατερίνα - 1 βαθμούς
Γρίλιες φωτός ή σκοταδιού υπάρχουν;
Βλέπεις την αναγέννηση ή την φυλακή σου;
Απ'τα παραθυράκια της ζωής
να περνούσαν όλοι, να δραπέτευαν
Μπορείς να με σώσεις απ'την φυλακή μου; 

*******************

14. Τσικουράκη Κατερίνα - 0 βαθμούς
Το περίμενα τούτο το φως
αν και είναι λιγοστό
Και ας φαίνονται οι ρωγμές ακόμα και στο έδαφος
Η ψυχή αναζητά τον κυματισμό της ακτίνας, τον ζεστό.

*******************

15. Καλλιόπη Πασχαλίδου - 5 βαθμούς
Τα όνειρα κοιμήθηκαν
Ανέραστα και στέρφα.
Οι νύχτες έμπηξαν τα νύχια τους,
Στων ημερών τις σάρκες.
Σκοτάδι, σκοτάδι.
Στις έρημες ψυχές.

 *******************

 16. Καλλιόπη Πασχαλίδου - 4 βαθμούς
Εξόριστος ο έρωτας
Πήρε μαζί του
Τ' αρώματα των βογγητών
Και τις κλαγγές των πόθων
Απέμεινε ο άνθρωπος
Κουφάρι ξεδιάντροπο
Την γύμνια της ασχήμιας του
Ανίκανος να κρύψει.

*******************

17. Funky Monkey - 6 βαθμούς
Ρωγμές. Σκασίματα. Πληγές.
Ιδού τα τείχη της ψυχής μου.
Ήρθες
- εισχώρησες -
ψήγμα φωτός του έξω κόσμου.
Δε φοβάσαι το έρεβος;
Κυκλώνει.
Καταλύει.
Ανίσχυρη, υπάρχω.
Φύγε…

*******************

18. Κλαυδία Μάμαλη - 2 βαθμούς
Το φως ξεγλιστρά από τα κάγκελα του παραθύρου,
φωτίζει το γυμνό γκρίζο τοίχο αναπληρώνοντας την κενότητα,
διαλύοντας τη θλίψη και την παγωνιά, αφανίζοντας
την ασχήμια…

*******************

19. Κλαυδία Μάμαλη - 0 βαθμούς
Το άγγιγμα του φωτός, αλλάζει την όψη των πραγμάτων,
εισχωρεί, απλώνεται, επιβάλλεται,
θωπεύει, θάλπει, θεραπεύει...

*******************

20. Μαρία Κανελλάκη - 10 βαθμούς
Παραχωρείται νεανικό κελί – πτέρυγα ανέργων.
Τέως παιδικό, νυν φοιτητικό, αεί αποδημητικό.
Πέφτουνε σοβάδες κι είμαι άνοιξη ακόμα.
 «Μη κλαις ρε μάνα, θα τα λέμε στο σκάϊπ…»

*******************

21. maria mytripsonblog - 1 βαθμούς 
Θα δραπετεύσω.
Σε μικρά μικρά κομμάτια θα σκορπίσω 
και θα ενωθώ με το φως.

*******************

22. maria mytripsonblog - 0 βαθμούς 
Μου είπαν πως ο χρόνος γιατρεύει.
Το πίστεψα.
Κι όμως!
Μέρα τη μέρα διαλύομαι,
μάρτυράς μου το φως!

*******************

23. To love life for what it is - 1 βαθμούς
Στέγνωσε πια η ψυχή σου... 
Χωρίς φίλους, χωρίς αγάπες, μόνο θυμός και σκοτάδι. 
Πώς επέτρεψες στον εγωισμό να σε φυλακίσει, 
να στραγγίξει τους χυμούς της ζωής, 
να σε καταντήσει ερείπιο;

*******************

24. airis - 0 βαθμούς
Μετρούσε τις ώρες αχόρταγα, ώσπου να ξημερώσει.
Λες και το λιγοστό φως από το τζάμι θα τη λύτρωνε από το φόβο.
Δεν έβλεπε τη φυλακή.

*******************

25. airis - 10 βαθμούς
Πτέρυγα "εγκατάλειψη ζωής"
Μη μετράς τους σοβάδες
Μην κρυφοκοιτάζεις απ' το τζάμι.
Σπάστο και πάρε ανάσες!
Χτες!

*******************

26. Lysippe - 2 βαθμούς
ΠΡΟΣΟΧΗ - ΠΡΟΣΟΧΗ
Παρακαλείσθε να προσέχετε πού πατάτε. 
Κείτονται νανουρισμένα απωθημένα. 

*******************

27. Lysippe - 0 βαθμούς
Έχει επίμονη και στριγκή φωνή η μοναξιά.

*******************

28. Κική Κωνσταντίνου - 0 βαθμούς
Σαπίλα, σαπίλα παντού.
Σαν μαυσωλείο, της νεκρής ψυχής, ενός ανθρώπου.
Και στάζουν οι σοφάδες, σαν μέλι πάνω από το κεφάλι μου.
Τις γεύομαι και το φως, αργοπεθαίνει.

*******************

29. Θεόφιλος Γιαννόπουλος - 5 βαθμούς
Και είμαι εκεί που η δύση συναντά το Φεγγάρι
είναι πολλά τα χρόνια που υπέφερα
μη κοιτάς το δέρμα που με κρύβει
μα νιώσε το σκοτάδι που με βάφτισε…

*******************

30. Χριστόφορος Τριάντης - 3 βαθμούς
Τα έρημα δωμάτια μοιάζουν με τους ανθρώπους, κρύβουν μέσα τους : χαρά, πόνο, όνειρα.
Κι όταν έρχεται το τέλος, πάντα μπαίνει λίγο φως απ’ το παράθυρο...

*******************
31. Σπυριδούλα - 0 βαθμούς
Ξαφνικά τα χρώματα στη παλέτα ξεράθηκαν και απέμεινε μόνο ο συνδυασμός του άσπρου και του μαύρου.

****************************

Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους σας που στηρίξατε την προσπάθειά μου και μου εμπιστευτήκατε τα διαμάντια σας.

To 25 λέξεις #3 θα ξεκινήσει στις 1/12.

Ως τότε μην ξεχνάτε...

Κόντρα σε νωθρούς, άσχημους και φασιστικούς καιρούς δημιουργούμε, όπως και όσο μπορεί ο καθένας.


Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2015

Ο Άνθρωπος και η Ελευθερία.

Μια φορά και ένα καιρό ήταν ο Άνθρωπος. Ξεκίνησε από το μηδέν. Προόδευσε όμως. Έφτιαξε μηχανές, σπίτια, βελτίωσε τον τόπο ζωής του, πέταξε ψηλά, ταξίδεψε παντού. Όμως σε όλη αυτή την διαδρομή κάτι άλλο έψαχνε και δεν μπορούσε να το βρει. Δεν μπορούσε να καταλάβει τι ήταν αυτό. Αλλά πάντα ότι και να έκανε, πάντα του φαινόταν λειψό. Και έτσι αποφάσισε να κάνει ένα μεγάλο ταξίδι μήπως και τελικά μπορέσει να βρει αυτό που του έλειπε.

Στο δρόμο καθώς διάβαινε συνάντησε την Ματαιοδοξία μαζί με την Απληστία. Τους εξήγησε για το τι έψαχνε.
-Εμάς ψάχνεις του αποκρίθηκαν.
-Σίγουρα; τους λέει.
-Ναι, έλα να σου δείξουμε το βασίλειό μας.
Και ο άνθρωπος τις ακολούθησε. Τον οδήγησαν μέσα από ακριβά σπίτια, ακριβά αυτοκίνητα, όμορφους κήπους, βουνά από χρυσάφι και ασήμι. Ο Άνθρωπος θαμπώθηκε. Αυτό έψαχνα μάλλον, είπε από μέσα του. Μετά από ώρα έφτασαν σε μια φυλακή. Η φυλακή ήταν γεμάτη από άλλους ανθρώπους. Καλοντυμένους και περιποιημένους.
-Για να αποκτήσεις όλα αυτά, του είπαν, πρέπει να κλειστείς μέσα σε αυτή την φυλακή. Θα βγαίνεις για λίγο, θα τα απολαμβάνεις και μετά θα σε ξαναρίχνουμε εδώ.
-Α δεν νομίζω να ψάχνω για κάτι τέτοιο, είπε ο Άνθρωπος και έφυγε.


Συνέχισε το ταξίδι του μέχρι που αντάμωσε στον δρόμο την Εξουσία. Του είπε το ίδιο. Τον οδήγησε μέσα από βασίλεια και παλάτια, αλλά κατέληξαν στην ίδια φυλακή. Και έτσι ο Άνθρωπος έφυγε και από εκεί.

Μετά από καιρό και πολύ κόπο, και ενώ είχε χάσει σχεδόν την ελπίδα του, βρήκε την Προπαγάνδα και τον Φασισμό. Του εξήγησαν πόσο ξεχωριστός και διαφορετικός είναι από όλους τους άλλους. Του είπαν ότι αν τους ακολουθούσε, θα ζούσε μια ζωή, έτσι όπως του άξιζε. Με ανθρώπους που άρμοζαν στο επίπεδό του. Ο Άνθρωπος σκέφτηκε και ρώτησε:
-Ποια είναι η δική σας φυλακή.
-Δεν υπάρχει φυλακή του είπε η Προπαγάνδα. Μόνο μια προϋπόθεση.
-Να την ακούσω, είπε ο Άνθρωπος.
-Θα πρέπει να ζήσεις με το Μίσος.
-Να το γνωρίσω πρώτα είπε και έφυγαν για το σπίτι του Μίσους.


Το σπίτι του ήταν ερειπωμένο και βρώμικο, αλλά με πολύ κόσμο μέσα. Α εδώ δεν θα νιώθω μοναξιά είπε στον εαυτό του. Μόλις όμως αντίκρισε το Μίσος τρόμαξε. Δεν περίμενε να είναι τόσο άσχημο. Μάλλον δεν μπορώ να κάνω αλλιώς σκέφτηκε. Ήταν τόσο κουρασμένος που δεν μπορούσε να φύγει. Και αποφάσισε να μείνει για ένα βράδυ.

Το βράδυ δεν μπορούσε όμως να κοιμηθεί. Το στρώμα ήταν σκληρό και έκανε κρύο. Τα σκεπάσματα ήταν λίγα και το κρεβάτι μικρό. Το πρωί ξύπνησε περισσότερο κουρασμένος από ποτέ. Το Μίσος του έβαλε να φάει. Το φαγητό όμως και αυτό ήταν άνοστο και καμένο. Δεν μπορούσε να χαρεί τίποτα σε εκείνο το σπίτι. Οι ώρες του φαίνονταν χρόνια. Εδώ είναι χειρότερα και από φυλακή σκέφτηκε. Και έτσι αποφάσισε να φύγει.

Πήρε ξανά τον δρόμο την αναζήτησης. Ταξίδευε χρόνια. Κατά διαστήματα συναντούσε διάφορα. Το Χρήμα, την Οργή, την Ζήλια, τον Εγωισμό και άλλους. Κανένα όμως δεν ήταν αυτό που αποζητούσε. Όλα τον οδηγούσαν σε μια φυλακή. Τα πόδια του είχαν πρηστεί από το περπάτημα. Διψούσε και πεινούσε πολύ. Και ξαφνικά, ενώ δεν είχε δει κανέναν για καιρό, βλέπει μια όμορφη γυναίκα. 

-Γεια σου, της λέει, είμαι ο Άνθρωπος.
-Γεια σου και σένα του απαντά. Είμαι η Ελευθερία.
-Θα με πάρεις μαζί σου; της λέει. Ότι ακολούθησα το μετάνιωσα. Κουράστηκα να περιπλανιέμαι. Κουράστηκα να αναζητώ κάτι τόσο άπιαστο, κάτι που ίσως και μην υπάρχει.
-Και γω κουράστηκα του λέει. Κουράστηκα να με κουβαλάν τόσο χρόνια οι άνθρωποι αλλά να μη με χρησιμοποιούν. Να με έχουν δίπλα τους, αλλά να μην με θέλουν. Να με νιώθουν, αλλά να με φοβούνται.

Ο Άνθρωπος παραξενεύτηκε. Πως είναι δυνατόν να είναι τόσα χρόνια πλάι του αυτή την όμορφη κοπέλα και να μην την βλέπει. 
-Εγώ, την λέει, δεν σε έχω δει ποτέ.
-Κι όμως, με κουβαλάς και συ μαζί σου πάντα. Άσχετα αν δεν θες να το παραδεχθείς. Γιατί με φοβάσαι.
-Και γιατί να σε φοβάμαι, ρωτά απορημένος.
-Γιατί μαζί μου ζει και η Ευθύνη. Και οι άνθρωποι ναι μεν θέλουν την ελευθερία τους, αλλά θέλουν να την αποκτήσουν χωρίς την ευθύνη.
-Αυτή είναι η δική σου φυλακή λοιπόν ε; Η Ευθύνη;

Και η Ελευθερία του απάντησε.
Ο κάθε άνθρωπος θέλει να κλείνεται πάντα σε μια φυλακή. Και αυτό γιατί δεν μπορεί να επιλέξει την ελευθερία. Την φοβάται γιατί νομίζει ότι η ευθύνη που θα την συνοδεύσει, είναι και αυτή μια φυλακή. Και την απορρίπτει, ενώ κλείνεται σε μεγαλύτερες φύλακές και πιο σκληρές. Προτιμά να εξουσιάζεται παρά να εξουσιάσει τον ίδιο του τον εαυτό. Προτίμα να ρίχνει το βάρος και το λάθος σε άλλους, παρά να αναλάβει τις ευθύνες του. Και έτσι, η Ελευθερία φαντάζει κάτι δύσκολο και άπιαστο. Και επιλέγει την σκλαβιά. Και όχι μόνο την επιλέγει, αλλά φοβάται να μην την χάσει κιόλας.
-Μα εγώ λέει ο Άνθρωπος, δεν θέλω να ζω στην σκλαβιά, θέλω εσένα.
-Με έχεις, του λέει, εσύ επέλεξες να μην σκλαβωθείς και να βρεθώ τελικά στον δρόμο σου. Εσύ απέρριψες όλες τις φύλακές, όσο ελκυστικές και να φαινόντουσαν αρχικά. Εσύ περπάτησες τόσο δρόμο για να με βρεις. Μόνο μαζί μου θα βρεις τη Ελπίδα, την Αγάπη, την Ειρήνη, την Ηρεμία.
Και έτσι ο Άνθρωπος πήρε από το χέρι την Ελευθερία, αγκάλιασε την Ευθύνη και ζήσανε αυτοί καλά και ΄μεις... θα δούμε.


Νικολάου Μαρία
πηγή

******************

Οι 25 λέξεις σας περιμένουν να επιλέξετε τις αγαπημένες σας μέχρι το Σάββατο 21/11
ΕΔΩ

******************

Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2015

Η στιγμή σας με ένα ποίημα - Εκατόφυλλη λατρεία (Ελένη - Ποιώ)


Αγαπούσες πάντα 
Τα εκατόφυλλα τριαντάφυλλα
Τα είχα στον κήπο μου 
Κόκκινα εκατόφυλλα τριαντάφυλλα
Από εκείνα που η γιαγιά μάζευε την αυγή 
Κι έφτιαχνε το λικέρ της Κυριακής
Πόσο επιθυμούσες να τα κόψεις 
Στο πέτο σου να τα στεριώσεις
Πόσο ήθελες να τα μαδήσεις 
Στου τσαγιού σου την άχνα να αναδυθούν 
Πόσο ήθελες να τα κοιτάς 
Στων ματιών σου το πλέγμα να καρφωθούν
Κόκκινα εκατόφυλλα τριαντάφυλλα 
Ολοχρονίς να βγαίνουν στον κήπο σαν υπόσχεση 

Ώσπου μια μέρα ήρθε βοριάς ξεροβόρι καταιγίδα 
Σκιάχτηκαν τα φύλλα
Μούχρωσαν τα πέταλα 
Λύγισαν τ' αγκάθια κι οι ρίζες βάρυναν 
Τι συμφορά!
Ο κήπος λασπωμένη λίμνη 
Τριμμένο γυαλί στα μάτια μου
Διπλός πέλεκυς κεραυνού στην καρδιά 
Κι εσύ περιπατητής με τα χέρια ανοικτά 
Να μ' αποχαιρετάς με κίτρινους φθίνοντες φθόγγους  

Κι απόμεινα μόνη μετά το απόβροχο 
Να στοιβάζω στις άκριες νεκρές τριανταφυλλιές 
Να ματώνω απ' αγκάθια σκληρά 
Να χτυπιέμαι από κλαδιά έρποντα 
Ακούγοντας τα βήματά σου να ξεμακραίνουν
Ακούγοντας κρότους ξερούς 
Μπροστά να πηγαίνεις
Χωρίς ποτέ να κοιτάζεις πίσω
Ερωτευμένος με τα αμάραντα ρόδα της νύχτας 
Σαν κι αυτά που αφθονούν στις χώρες των ποιητών
Και των καταδίκων... Τα μαύρα ρόδα των ενοράσεων!

Ήταν η στιγμή της Ελένης σε ένα ποίημα.


Στείλτε και τη δική σας στιγμή.

*****************

Οι 25 λέξεις περιμένουν να τις επιλέξετε ΕΔΩ

*****************



Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2015

Διαφυγή - Λουστρίνια νούμερο 37 (Παίζοντας με τις λέξεις)


Διαφυγή

Σύρθηκε μέχρι την άκρη της πόρτας. 
Προσπάθησε να αλλάξει την ιστορία, 
να φτιάξει ένα παραμύθι έτσι... για την τιμή των όπλων. 
Να μην δώσει την ευκαιρία σε κανέναν να πει κάτι κακό για ΄κείνη. 
Η λασπωμένη βεράντα δεν νοιάστηκε για το μεταξωτό της φουστάνι.
Όπως τόσα χρόνια και αυτή δεν νοιάστηκε για την ψυχή της.
Μα τι νόημα έχουν πια όλα αυτά;
Κανένας αντιπερισπασμός, καμιά εναλλαγή δεν θα άλλαζε τα μελλούμενα.
Το δάσος θα την περίμενε χωρίς οίκτο. 
Χωρίς καμιά λύπηση.
Κυλίστηκε στα σκαλιά και ακούμπησε στο υγρό έδαφος.
Τα ξερά φύλλα έλιωναν κάτω απ΄τα γόνατά της.
Τα νύχια της γέμιζαν χώματα, 
έσπαζαν σε κάθε προσπάθεια να γραπωθεί.
Η βάρκα πολύ μακρυά,
σχεδόν πίσω απ΄τον ήλιο.
Που να βρει το δρόμο, πως να διαλέξει μονοπάτι;
Όλα σε λίγο θα τελείωναν.
Μακάρι να ήταν ένα απλό όνειρο.
Τελευταία εικόνα;
Δυο λουλούδια να την κοιτάνε με απορία.
Ένας ήχος φρικιαστικός ακούστηκε. 
Και όλα γίνανε μπλε...

Τελείωσε το Σάββατο με μεγάλη επιτυχία, το 4ο ''Παίζοντας με τις λέξεις'' που φιλοξενεί η Μαρία στο blog της. Οι προαπαιτούμενες λέξεις για να φτιάξουμε τα κείμενά μας ήταν οι: ήχος, παραμύθι, αντιπερισπασμός, βάρκα, δάσος. Αυτή ήταν η συμμετοχή μου.
Ευχαριστώ όλους όσους με διάβασαν και με ψήφισαν και ιδιαιτέρως την Μαρία για την φιλοξενία.


Νικήτρια στέφθηκε η ξεχωριστή Μαρία Κανελλάκη με την υπέροχη ιστορία ''Λουστρίνια νούμερο 37''. Ας απολαύσουμε την ιστορία της.

Λουστρίνια νούμερο 37

«Το καστόρινο μποτίνι σε 39. και τη γόβα πίσω. και τη μπαλαρίνα με το σουέτ φιογκάκι. τα δοκιμάζω και θα δω ποιο θα πάρω».
Το κλασσικό παραμύθι : «Η αναποφάσιστη σαρανταποδαρούσα». Τίποτα δεν πήρε. Είχε χρόνο για σκότωμα. Μόλις τηλεφώνησε η κολλητή της, έφυγε δρασκελίζοντας ανοιγμένα κουτιά και διάσπαρτα παπούτσια. Επιστρέφω στα κουτιά τους τα μποτίνια νούμερο 39, τις δωδεκάποντες νούμερο 40 -το 39 την χτύπαγε στο κότσι- και τις μπαλαρίνες με το σουέτ φιογκάκι. Μου φάνηκαν μελαγχολικές, μετά την οδυνηρή δοκιμασία τους στα πόδια της κυρίας με το κότσι. Σάμπως να τις άκουσα ν' αναστενάζουν «Βάρκες μας έκανε η μαντάμ!».
Ανεβαίνοντας στο πατάρι, ακούω για εκατομμυριοστή ίσως φορά, τον ήχο του τριξίματος απ' την πετσικαρισμένη σκάλα. Θαρρώ πως γερνάμε μαζί. Όταν πρωτόπιασα  δουλειά στο πρατήριο υποδημάτων «Το Μιλάνο», ήταν μια κομψή στριφογυριστή σκάλα, που χαιρόσουν να την ανεβοκατεβαίνεις. Τακτοποιώ τα κουτιά στα ράφια τους. Στην κορυφή τα 36άρια. τεντώνομαι κι η μέση μου κάνει συγχορδία στη σκάλα του Μιλάνου. Τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα, πάντα ταξινομούσα δεδομένα στη ζωή μου. Μάλλον ήταν το πεπρωμένο μου να γίνω πωλήτρια παπουτσιών. Και το βράδυ σπίτι, συνεχίζω να τακτοποιώ για να διατηρώ το τέμπο μου. Τα παιχνίδια στο δωμάτιο του Πετράκη, τα βιβλία της Ρηνούλας, τα άπλυτα του Τάσου. Τα σώβρακα στους 90 βαθμούς. τις κάλτσες στη συρταριέρα. την γκόμενα του Τάσου στο πατάρι του μυαλού μου. ψηλά, μαζί με τα 36άρια...  «Ματίνα κατέβα! Πελάτισσα».
Με λένε Ματίνα και φοράω το νούμερο 37. Οι καλύτερες αναμνήσεις μου είναι ως το νούμερο 35, κάπου στην εφηβεία μου. Λουστρινένια παπούτσια, σχολείο, βιβλία κι ένα σύντομο πέρασμα απ' το δάσος της ξεγνοιασιάς, πριν φανεί ο κακός λύκος. Ο έσχατος ηρωικός αντιπερισπασμός της καλής μου μοίρας, στα άβολα παπούτσια που μου κράταγε ρεζερβέ η ζωή για τα επόμενα χρόνια.  Μαζί με τη μάνα μου, έθαψα τη σχολική ποδιά και τα λουστρινάκια μου. Πήγα τροχάδην στις νυφικές γόβες, νούμερο 38. Ευγενώς δανειοδοτημένες απ' την ξαδέρφη Γιωργία. Έπλεαν τα πόδια μου, αλλά «M' αυτούς τους πάτους, ποιος θα το καταλάβει;». Κανείς δεν κατάλαβε πως εκείνο το βράδυ δεν έκλαιγα από συγκίνηση, μα για το θεόρατο νούμερο ζωής που μου διαλέξανε.
Ο Τάσος φορούσε 43. Μολύβι το πόδι του. Το διαπίστωσα μόλις επιστρέψαμε απ' το ταξίδι του μέλιτος. Πέντε μέρες στο πατρικό του, στους εξωτικούς Γαργαλιάνους. Τότε κατάλαβα πως το 37, δεν ζευγαρώνει επ'ουδενί με το 43. Νόμος της υποδηματοποιίας. Η τροχιά που διαγράφει μια κλωτσιά του 43, είναι απείρως μεγαλύτερη απ' το ισχνό διάνυσμα του 37. «Με λίγο μολυβόνερο, ποιος θα το καταλάβει;»
Στο χαμηλοτάβανο παταράκι του Μιλάνου, έχω κρυμμένο ένα κουτί με τ' αγαπημένα μου λουστρίνια, νούμερο 37. Με περίμεναν υπομονετικά να τακτοποιήσω όλα τα κουτιά στη θέση τους και να το σκάσουμε παρέα. Το αφεντικό γέρασε, το Μιλάνο κλείνει, ο Πετράκης φοράει πια νούμερο 44 και η Ρηνούλα 39. Ο Τάσος φοράει παντόφλες κι η γκόμενα του Τάσου παντρεύτηκε έναν βιομήχανο, πολλά νούμερα μεγαλύτερό της.
Απόψε φοράω τα λουστρίνια μου και ξαναμένω ορφανή. Χρωστάω σ' ένα νούμερο που δεν το φόρεσα ποτέ. 
Το 36. 




Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2015

Βιβλιοθήκη (Βίκυ Δερμάνη - Έρωτας κραταιός ως θάνατος)




Ως πότε;

Εσύ ο γητευτής των άλικων πόθων μου
που με ανάσες καυτές τις νύχτες μου θρέφεις 

ως πότε; με ρωτάς
κι εγώ σου απαντώ:
μέχρι να διαλυθούν τα κύτταρα του κόσμου.


Βιογραφικό σημείωμα:
Η Βίκυ Δερμάνη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1960, όπου διαμένει και εργάζεται μέχρι σήμερα. Κατά τη διάρκεια της εφηβείας της γνώρισε και αγάπησε τη λογοτεχνία. Την ποιητική της έκφραση διαμόρφωσαν, εκτός των άλλων, η μαγική πόλη της Αθήνας των δεκαετιών του ’60 και του ’70, ο μυθικός κόσμος του θεάτρου, η Σύλβια Πλαθ, ο Τάσος Λειβαδίτης και άλλοι. Ποιήματά της και συνεντεύξεις της έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά έντυπα και διαδικτύου. 

Έργα της ιδίας:
"Πάνε χρόνια που σαν αγρίμι", εκδόσεις ΑΩ, 2009.
"Λέξεις βρύα της ψυχής", εκδόσεις ΑΩ, 2010.
"Με μια φλόγα όπως πάντα", εκδόσεις ΑΩ, 2012.
"Πικροί ως άψινθος καρποί", εκδόσεις ΑΩ, 2013.
"Έρωτας κραταιός ως θάνατος", εκδόσεις ΑΩ, 2014.

Συμμετοχή σε συλλογικά έργα:
Τα ποιήματα του 2010. Κοινωνία των (δε)κάτων, 2011.

Blogs

****************


Μπορείτε να παρουσιάσετε και εσείς το βιβλίο σας (ηλεκτρονικό ή έντυπο) στην βιβλιοθήκη του Κειμένου.
Στείλτε μια παρουσίασή του, ένα σύντομο βιογραφικό και μια φωτογραφία εξωφύλλου στο email asmhnio@gmail.com.

****************

Επιλέξτε τα ολιγόλεκτα που σας αρέσουν στο δρώμενο 25 λέξεις.

****************


Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2015

25 λέξεις #2 - Παρουσίαση

Σας έδωσα 25 λέξεις να ξεδιπλώσετε αυτό που αισθάνεστε.
Μια εικόνα σας προέτρεψε.


Με λίγα λόγια, με λίγες αράδες το μυαλό σας ταξίδεψε...
Μαζεύτηκαν 31 ολιγόλεκτα από 20 συμμετέχοντες.
Σας θερμοευχαριστώ για την συμμετοχή.
Σας δίνω παραπάνω επιλογές για να ψηφίσετε.

Ιδού οι 25 λέξεις σας 
σε τυχαία σειρά...

****************************

1
Ωχροί ασβέστες
ξεφτισμένοι σοβάδες
συλλέκτες σιωπής.
Επιτύμβιοι
ψίθυροι γκρεμισμένοι
κατρακύλησαν
στο χώμα κουρνιάσανε
Δάκρυσε να καρπίσουν.

*******************

2
Σύρε μιαν ηλιαχτίδα. 
Να ξεμουδιάσει εντός μου το πρωινό χαμόγελό της. 
Σύρε την ως το πάτωμα, ως το ταβάνι σύρε την, 
να πλημμυρίσω φως τύλιξέ με. 
Να αξιωθώ ηλιόκαμα.

*******************

3
Έξω έχει ξημερώσει και εγώ ακόμα ψηλαφίζω
στο μισοσκόταδο τα απομεινάρια
των χαμένων ονείρων και
των μεγάλων προσδοκιών.

*******************

4
Φως και σκοτάδι!
Καλό και κακό!
Δυο αντίπαλοι στρατοί
σε μια  αρχέγονη μάχη.
Η νίκη αμφίρροπη!

*******************

5
Ο ήλιος μου καίει τα μάτια. Ξύπνησα. Από το μικρό παράθυρο μπαίνει άπληστα το φως χρωματίζοντας το ρημαγμένο δωμάτιο που με φιλοξένησε απόψε. 
Νιώθω ευλογημένος που βρήκα κάπου να κοιμηθώ.

*******************

6
Στάσου!Μη μ'αφήνεις!Κυλάει γρήγορα η σκόνη στο αίμα.
Είναι κι αυτό το φως που πέφτει πάνω στη γύμνια μου και με ταράζει. 
Παλεύω να μην κλείσω τα μάτια.

*******************

7
Κόρωσε και ξέφτυσε 
το προικιό σου
 μάνα μου!
Το νυφιάτικο κρεββάτι σου
 στήθηκε φράχτης 
να μας προστατεύει
τις νύχτες  
από τους λύκους!

*******************

8
Αναρίγησε η κουρτίνα
στα θρόισμα του χιτώνα της Ατρόπου 
μια απήδαλη αρμαθιά κλειδιά 
έπεσε στο σκοτεινό πάτωμα!

*******************

9
Φεγγριστό το φως
Ανέλπιδο
Κλέβω δυο δέσμες
να ταξιδέψω
στη χώρα των σπονδών.
Εκεί που οι μούσες
κρεμούν
στα παράθυρα
δαντελωτά κουρτινάκια
νοσταλγίας!

   *******************

10
 Κρύο δωμάτιο.
Οι τοίχοι ξερνούν
απόγνωση.
Σε περίμενα ολημερίς.
Μαδώντας της ψυχής
το επίχρισμα.
Κι εσύ έστειλες λαμπρό
το φως
να με διώκει.
Το σκούρο της καρδιάς
αδρά να τονίζει!

*******************

11
Άνοιξε το παράθυρο,
σηκώνεται μπάτης όπου να ναι.
Θα στροβιλίσει τα όνειρα μας.
Όπως τότε, θυμάσαι;
Τότε που η κουρτίνα  
γινότανε παντιέρα.
Κι εμείς καβαλάγαμε ένα σκαρί
και σαλπάραμε.
Θυμάμαι.

*******************

12
Ποια να ’ταν η τύχη των θρανίων, του μαυροπίνακα…
Πού να’ναι ο δάσκαλος, οι μαθητές;
Μοναχό σημάδι ζωής, το δέντρο της αυλής!
Τόσες ζωές, πού τράβηξαν;

*******************

13
Γρίλιες φωτός ή σκοταδιού υπάρχουν;
Βλέπεις την αναγέννηση ή την φυλακή σου;
Απ'τα παραθυράκια της ζωής
να περνούσαν όλοι, να δραπέτευαν
Μπορείς να με σώσεις απ'την φυλακή μου; 

*******************

14
Το περίμενα τούτο το φως
αν και είναι λιγοστό
Και ας φαίνονται οι ρωγμές ακόμα και στο έδαφος
Η ψυχή αναζητά τον κυματισμό της ακτίνας, τον ζεστό.

*******************

15
Τα όνειρα κοιμήθηκαν
Ανέραστα και στέρφα.
Οι νύχτες έμπηξαν τα νύχια τους,
Στων ημερών τις σάρκες.
Σκοτάδι, σκοτάδι.
Στις έρημες ψυχές.

 *******************

 16
Εξόριστος ο έρωτας
Πήρε μαζί του
Τ' αρώματα των βογγητών
Και τις κλαγγές των πόθων
Απέμεινε ο άνθρωπος
Κουφάρι ξεδιάντροπο
Την γύμνια της ασχήμιας του
Ανίκανος να κρύψει.

*******************

17
Ρωγμές. Σκασίματα. Πληγές.
Ιδού τα τείχη της ψυχής μου.
Ήρθες
- εισχώρησες -
ψήγμα φωτός του έξω κόσμου.
Δε φοβάσαι το έρεβος;
Κυκλώνει.
Καταλύει.
Ανίσχυρη, υπάρχω.
Φύγε…

*******************

18
Το φως ξεγλιστρά από τα κάγκελα του παραθύρου,
φωτίζει το γυμνό γκρίζο τοίχο αναπληρώνοντας την κενότητα,
διαλύοντας τη θλίψη και την παγωνιά, αφανίζοντας
την ασχήμια…

*******************

19
Το άγγιγμα του φωτός, αλλάζει την όψη των πραγμάτων,
εισχωρεί, απλώνεται, επιβάλλεται,
θωπεύει, θάλπει, θεραπεύει...

*******************

20
Παραχωρείται νεανικό κελί – πτέρυγα ανέργων.
Τέως παιδικό, νυν φοιτητικό, αεί αποδημητικό.
Πέφτουνε σοβάδες κι είμαι άνοιξη ακόμα.
 «Μη κλαις ρε μάνα, θα τα λέμε στο σκάϊπ…»

*******************

21
Θα δραπετεύσω.
Σε μικρά μικρά κομμάτια θα σκορπίσω 
και θα ενωθώ με το φως.

*******************

22
Μου είπαν πως ο χρόνος γιατρεύει.
Το πίστεψα.
Κι όμως!
Μέρα τη μέρα διαλύομαι,
μάρτυράς μου το φως!

*******************

23
Στέγνωσε πια η ψυχή σου... 
Χωρίς φίλους, χωρίς αγάπες, μόνο θυμός και σκοτάδι. 
Πώς επέτρεψες στον εγωισμό να σε φυλακίσει, 
να στραγγίξει τους χυμούς της ζωής, 
να σε καταντήσει ερείπιο;

*******************

24
Μετρούσε τις ώρες αχόρταγα, ώσπου να ξημερώσει.
Λες και το λιγοστό φως από το τζάμι θα τη λύτρωνε από το φόβο.
Δεν έβλεπε τη φυλακή.

*******************

25
Πτέρυγα "εγκατάλειψη ζωής"
Μη μετράς τους σοβάδες
Μην κρυφοκοιτάζεις απ' το τζάμι.
Σπάστο και πάρε ανάσες!
Χτες!

*******************

26
ΠΡΟΣΟΧΗ - ΠΡΟΣΟΧΗ
Παρακαλείσθε να προσέχετε πού πατάτε. 
Κείτονται νανουρισμένα απωθημένα. 

*******************

27
Έχει επίμονη και στριγκή φωνή η μοναξιά.

*******************

28
Σαπίλα, σαπίλα παντού.
Σαν μαυσωλείο, της νεκρής ψυχής, ενός ανθρώπου.
Και στάζουν οι σοφάδες, σαν μέλι πάνω από το κεφάλι μου.
Τις γεύομαι και το φως, αργοπεθαίνει.

*******************

29
Και είμαι εκεί που η δύση συναντά το Φεγγάρι
είναι πολλά τα χρόνια που υπέφερα
μη κοιτάς το δέρμα που με κρύβει
μα νιώσε το σκοτάδι που με βάφτισε…

*******************

30
Τα έρημα δωμάτια μοιάζουν με τους ανθρώπους, κρύβουν μέσα τους : χαρά, πόνο, όνειρα.
Κι όταν έρχεται το τέλος, πάντα μπαίνει λίγο φως απ’ το παράθυρο...

*******************

31
Ξαφνικά τα χρώματα στη παλέτα ξεράθηκαν και απέμεινε μόνο ο συνδυασμός του άσπρου και του μαύρου.

****************************


Όροι και τρόπος ψηφοφορίας
Παρακαλώ διαβάστε και ακολουθήστε τους προς αποφυγή παρεξηγήσεων.

  • Μπορείτε να βαθμολογείτε σχολιάζοντας σε αυτή την ανάρτηση μέχρι το Σάββατο 21/11 στις 8 το απόγευμα.
  • Θα λαμβάνονται υπόψη τα σχόλια που προέρχονται από τους 20 συμμετέχοντες του συγκεκριμένου διαγωνισμού και από τους φίλους του μπλογκ. Μετά από τόσα χρόνια γνωριζόμαστε και μπορώ να ορίσω ποιοι είναι οι φίλοι.
  • Δεν θα λαμβάνονται υπόψη τα σχόλια που προέρχονται από πρωτοεμφανιζόμενους, άγνωστους, ανώνυμους προς εμένα και όσους που το προφίλ τους δε φαίνεται ενεργό. Φυσικά μπορούν να εκφράζουν την προτίμησή τους, αλλά οι ψήφοι τους δεν θα καταμετρούνται. Είναι ανούσιο να φέρνουμε συγγενείς και φίλους να μας ψηφίσουν. Διαγωνιζόμαστε για την συμμετοχή και την δημιουργία και όχι για την πρωτιά.
  • Εννοείται ότι αυτοί που έχουν στείλει ολιγόλεκτο δεν ψηφίζουν την δική τους συμμετοχή.
  • Ψηφίζετε υποχρεωτικά τέσσερα (4) ολιγόλεκτα. Τέσσερις (4) βαθμούς για αυτό που σας άρεσε περισσότερο, τρεις (3), δυο (2) και έναν (1) βαθμούς για τις επόμενες επιλογές.
  • Την Κυριακή 22/11 αθροίζοντας τους βαθμούς, θα σας ανακηρύσσω τον νικητή.
  • Σε περίπτωση ισοψηφίας την πρώτη θέση θα την λαμβάνει το ολιγόλεκτο με τις περισσότερες προτιμήσεις.
  • Ο νικητής θα παραλάβει δώρο το οποίο θα επιλεγεί ανά περίσταση.

Ξεκινάτε λοιπόν να ψηφίζετε τις αγαπημένες σας συμμετοχές.
Κόντρα στους νωθρούς, άγριους και φασιστικούς καιρούς δημιουργούμε, όσο και όπως μπορεί ο καθένας μας.
Καλή επιτυχία σε όλους.


Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2015

Λίγο ακόμα καλοκαίρι...


Την σκέψη μου χάνω πίσω σε ένα ζεστό απόγευμα.
Σ΄εκείνο το μικρό δωμάτιο με τις ξύλινες γρίλιες.
Με την μυρωδιά από τα πεύκα να μπλέκεται με την θάλασσα.
Δώσε μια χούφτα άμμο να την κρατήσω στο χέρι μου.
Να μου κάψει την λαχτάρα της φυγής.
Δώσε μου λίγα βότσαλα να τα βάλω στις τσέπες μου.
Να μου διώξουν το φόβο.
Δώσε μου λίγο αλμυρό αέρα.
Να μου φέρει πίσω λίγο ακόμα καλοκαίρι.

Μαρία Νικολάου


Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2015

Κειμενογράφος (Όλα είναι δρόμος - Χριστόφορος Τριάντης)


Η ανθρωπότητα στόμωσε. Είχε δίκιο τελικά ο Καλιγούλας που εξίσωσε το άλογό του με τους συγκλητικούς φανφαρόνους της Ρώμης. Κάτι σάπιο έρχεται μέρα νύχτα και νεκρώνει την αλήθεια, την αλήθεια μας. Όλα όσα ονειρευτήκαμε γρήγορα έγιναν εικόνες, από τις οποίες έχει δραπετεύσει το βάθος και το πάθος. Όχι αναγκαστικά κάποιο ψυχοπνευματικό βάθος, αλλά εκείνο που σε κάνει να μετράς την ύπαρξή σου με τον πόνο, τη χαρά, τη δημιουργία .

Το πάθος το εξοβελίσαμε μπροστά στον μικροαστικό παράδεισο της τακτοποίησης. Αλλά να είναι κι ο χρόνος που σε κοιτάζει κατάματα, χειρότερος και από μπατιριμένο μαγαζί, λόγω κρίσης. Αμείλικτος και γεμάτος αριθμητικές λογικές που μυρίζουν χρήμα και θάνατο.
Λοιπόν, οι συμμορίες κι οι μαφίες – φανερά πια – καθορίζουν το παρόν και το παρελθόν. Από κοντά έρχονται και οι σπουδαίοι, σαν μεσσιανικοί προφήτες. Μιλούν για το μέλλον με στόμφο και τηλεοπτικές ατάκες, ευρείας κατανάλωσης.
Ποιο μέλλον όμως; Αυτό που ονειρεύονται οι παραγωγοί του Χόλυγουντ από τη μια και οι τζιχαντιστές από την άλλη. Ναι! και το μέλλον που επαγγέλλονται οι αγορές , βεβαίως, βεβαίως.


Τέλος πάντων, είμαστε σαν τα γέρικα φανάρια αναμνήσεων στον δρόμο του νεκρού χρόνου, στον δρόμο της νύχτας. Όμως δεν περνά από τον δρόμο μας σχεδόν κανείς. Όλα στη ζωή είναι δρόμος. Ίσως μας περιμένει σε κάποιο ξωκλήσι, σε κάποια  παράκαμψη, σε καμιά πεζογέφυρα, μια καρδιά ποιητική, μια επανάσταση, μια λέξη, ένα άχρηστο χρήσιμο γεγονός. Σαν να λέμε λίγη ζέστη το χειμώνα, ένας ήσυχος ύπνος με όνειρα κι ένα κουτί αναμνήσεων, με φως για περιτύλιγμα και λέξεις αγάπης για περιεχόμενο.

Χριστόφορος Τριάντης


****************


Μπορείτε να παρουσιάσετε το κείμενό σας (διήγημα, ιστορία, ελεύθερο κείμενο) μέσω της μόνιμης στήλης ''Κειμενογράφος''.
Στέλνετε με e-mail το δικό σας κείμενο στο asmhnio@gmail.com.

****************

Οι συμμετοχές σας σε όλα τα δρώμενα του Κειμένου είναι πολλές και σας ευχαριστώ από καρδιάς. Ζητώ την υπομονή σας για την δημοσίευσή τους. 
Θα δημοσιεύονται με σειρά αποστολής.

****************

Οι 25 λέξεις περιμένουν τις συμμετοχές σας ΕΔΩ


Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2015

Η στιγμή σας με ένα ποίημα - Ευρυδίκη (Μαρία Ελένη Φραγκιαδάκη)


Παλίρροια απόψε 
στάζει αίμα
η σάρκα απ’τα χείλια
μες στην σπηλιά αναστεναγμοί
βρυχάται η αϋπνία
Άηχες νότες
σαν όρμησαν
σκόνης κύμα
την πένθιμη σκιά
ν’αντικρύσουν
Γοά η καλλιβλέφαρος
στο αδάμαστο φανέρωμα
ψυχή στο γύψο
ακίνητη
αιώνια να κρύβεται
στην αγκαλιά
της όρφνης

Ήταν η στιγμή της Μαρίας Ελένης Φραγκιαδάκη σε ένα ποίημα. 


Στείλτε και τη δική σας στιγμή.


*****************


Οι 25 λέξεις περιμένουν τις συμμετοχές σας ΕΔΩ




Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2015

Η ιστορία κάθε νύχτας...


Αυτό το πάπλωμα όλο και περισσότερο μικραίνει. Τα πόδια μου παγώνουν τις νύχτες. Όσο τα όνειρα μεγαλώνουν θαρρείς πως δεν σε χωρά τίποτα. Ούτε το κρεβάτι, ούτε το σπίτι, ούτε η πόλη, ούτε καν η ίδια η ζωή. 

Η Αθήνα κοιμάται. Εγώ δεν μπορώ. Κλείνω τα μάτια. Είναι τόσα που έχω να κάνω. Πρέπει να σηκωθώ, να φτιάξω τα σενάρια, να φορέσω τα πιο όμορφα κουστούμια, να αλλάξω τα κακώς κείμενα. Λέξεις, προτάσεις, να τις τοποθετήσω στην πιο όμορφη σειρά, να βγάζουν νόημα που να μιλά σε όλες τις γλώσσες, σε όλες τις καρδιές.

Σκοτάδι... Μόνο απ΄τον φωταγωγό αχνοφαίνεται το φως απ΄το μπαλκόνι των από πάνω. Γυρίζω το βλέμμα. Δεν είναι φως, είναι οι προβολείς μιας σκηνής που παίζω καθημερινά τη ζωή μου. Μιας ζωής από επιλογή αυτή τη φορά. Μιας επιλογής που πλουτίζει κάθε μέρα από προσδοκίες, όνειρα, στόχους. Αναλογίζομαι, υπολογίζω, ελπίζω... όσο ακόμα το φως αργεί. Φτιάχνω στολίδια να ομορφαίνω το ήδη πανέμορφο πάλκο μου.

Σιωπή... Μόνο αρκετά μακρυά ο δρόμος ακούγετε. Δεν είναι δρόμος, είναι η θάλασσα και τα αυτοκίνητα τα κύματά της. Και περιμένω αυτή η θάλασσα να μου φέρει από βαθιά, αυτά που ποθώ, αυτά που θέλω, αφού τα κύματα μου έκαναν την χάρη την πρώτη φορά.

Αλλάζω πλευρό. Πρέπει να ζεστάνω τα πόδια μου. Σκέφτομαι φίλους, αγάπες, γιορτές, πόθους, θέλω. Από το ένα στο άλλο. Άλλωστε εδώ κάνω κουμάντο εγώ. Εγώ αποφασίζω την αρχή, ορίζω το τέλος, τους συμμετέχοντες, τους απόντες. Νιώθω την χαρά στο έπακρο, τον πόνο στην δόση που θέλω, τον έρωτα τρελό και την αγάπη παντού.

Απλώνομαι... δεν χωράω. Είναι τόσα πολλά δίπλα μου. Είναι τα πάντα, είναι ο κόσμος ολόκληρος. Είναι εκείνος που μαζί του θα μοιραστώ ότι πετύχω. Και απόψε έχω πετύχει. Έχω κάνει όλα τα όνειρά μου αληθινά. Το αδύνατο δυνατό.

Και συνεχίζω να σκηνοθετώ, να ταιριάζω όπως θέλω εγώ τους ρόλους, να μοιράζω τα χαρτιά, για την μεγάλη παράσταση. Όσο μπορώ, όσο έχω το δικαίωμα στον μικρόκοσμό μου, όσο θέλω, όσο χώρο μου δίνουν αυτές οι αράδες... μέχρι αύριο που θα ξημερώσει και θα δώσω ξανά τα ηνία στη ζωή. 

Ήταν η συμμετοχή μου στο ''Ιστορίες της Νύχτας #2'' της Αριστέας.

*****************

Οι 25 λέξεις περιμένουν τις συμμετοχές σας ΕΔΩ





Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2015

25 λέξεις # 2 - Έναρξη

25 λέξεις... 
Τόσες σας δίνω και σας αφήνω να ξεδιπλώσετε αυτό που αισθάνεστε. 
Μια εικόνα θα σας προτρέψει. 
Με λίγα λόγια, με λίγες αράδες. 
Για να δούμε λοιπόν που το μυαλό σας θα ταξιδέψει...
Ξεκινάνε οι 25 λέξεις...


Όροι και τρόπος συμμετοχής.
  • Γράφετε κείμενα, εμπνεόμενοι από την παρακάτω εικόνα 
  • Μπορεί να είναι σε μορφή πεζού, ποιήματος ή όπως αλλιώς το θέλετε εσείς. 
  • Μέχρι 25 λέξεις μαζί με τα άρθρα. Aν ο δημιουργικός σας οίστρος σας οδηγήσει σε πάνω από25 λέξεις, φροντίστε να μην υπερβείτε τις 30. Όχι επειδή απαγορεύεται, αλλά για να δημιουργούμε επί ίσοις όροις. 
  • Χωρίς τίτλο. 
  • Το κείμενό σας δεν θα πρέπει να έχει δημοσιευθεί, ώστε η ψηφοφορία να γίνει χωρίς να ξέρουμε ποιος κρύβετε πίσω από το καθένα.
  • Τα στέλνετε με email (όχι επισύναψη) στην διεύθυνση asmhnio@gmail.com μέχρι την Παρασκευή 13/11 στις 8:00 το βράδυ. 
  • Μπορείτε να συμμετέχετε όλοι, είτε είστε bloggers είτε όχι. 
  • Μέχρι δυο (2) κείμενα ο καθένας. 
  • Το Σάββατο 14/11 θα αναρτήσω τα κείμενά σας και θα τεθούν σε ψηφοφορία από εσάς για μια εβδομάδα. Στην ίδια ανάρτηση θα δείτε τους όρους και τον τρόπο ψηφοφορίας. Μετά το πέρας της ψηφοφορίας θα ανακηρύσσω τον νικητή.

Για οποιαδήποτε διευκρίνηση μη διστάσετε να ρωτήσετε.
Κόντρα στους νωθρούς καιρούς δημιουργούμε, όσο και όπως μπορεί ο καθένας μας.
Σας εύχομαι ολόψυχα καλές εμπνεύσεις.