Η στιγμή σας με ένα ποίημα - Απόκριες (Ζαχαρούλα Γαϊτανάκη)

Ένας λεβέντης τον χορό 

σέρνει και τραγουδάει, 

μια λυγερή π’ ακολουθεί, 

στα μάτια τον κοιτάει.

Από τ’ αντικρινό χωριό, 

λεβέντες ροβολάνε, 

να μπουν κι εκείνοι στο χορό 

και νιές καρδιοχτυπάνε.

Κλαρίνα παίζουν τον σκοπό, 

νταούλια συνοδεύουν, 

έρωτες, πόθοι ανείπωτοι, 

πολλές καρδιές παιδεύουν.

Τις Αποκριές όλοι μαζί 

χορεύουν και γλεντάνε, 

τις δυσκολίες της ζωής 

για λίγο τις ξεχνάνε.

                                         

***

Ήταν η στιγμή της Ζαχαρούλας Γαϊτανάκη με ένα ποίημα.

Στείλτε και τη δική σας στιγμή.

συμμετοχές - πληροφορίες

***

Εσείς μην ξεχνάτε να επιλέγετε τις αγαπημένες σας συμμετοχές στο δρώμενο Χαϊκού.

Να έχετε ένα όμορφο τριήμερο!

1ο Δρώμενο Χαϊκού - Παρουσίαση

Το Χαϊκού (ιαπ.: 俳句"αστείος στίχος") είναι μια ιαπωνική ποιητική φόρμα. Παραδοσιακά αποτελείται από τρεις ομάδες των 5, 7, 5 συλλαβών, οι οποίες τοποθετούνται σε τρεις στίχους για έμφαση ή σε έναν, χωρισμένο με κενά. Το χαϊκού είναι με συνολικά 17 συλλαβές η πιο σύντομη μορφή ποίησης στον κόσμο. (πηγή) 

Σας έδωσα την δυνατότητα να γράψετε ο καθένας δύο Χαϊκού, εμπνεόμενοι από την παρακάτω εικόνα, που το ένα θα δένει με το άλλο νοηματικά. Φαινομενικά ήταν ένα δύσκολο εγχείρημα, γιατί έπρεπε στην ουσία να κινηθείτε σε συγκεκριμένες φόρμες και ορισμένες συλλαβές. Ίσως και να σας φάνηκε δεσμευτικό της έμπνευσής σας, όμως δεν τελικά ήταν. 

Οπότε έχουμε 13 υπέροχες συμμετοχές.

Ιδού με τυχαία σειρά:

1

Σκέψεις που φεύγουν,

με κόντρα τον άνεμο,

μυαλού ταξίδια.

Καρδιά βουλιάζεις;

Φύγε, απεγκλωβίσου.

Σαν πουλί πέτα.

****

2

Πνοή αγγέλου 

απαλά θα φυσήξει 

σε θνητά φτερά.

Σε γκρι ουρανό

ο φτερωτός κυνηγός

καρτέρι στήνει.

****

3

Ηλεκτρίζεται

ταξιδιώτης πόλης 

μόνος, στα ψηλά.

Ξαποσταίνοντας,

συρμάτινα όνειρα

ο νους να γεννά.

****

4

Σα μανταλάκι

σε σύρμα ξεχασμένο

συλλογίζεται:

"Θα γίνω πουλί

με πολύχρωμα φτερά

και θα νικήσω!''

****

5

Πουλάκι έρμο

Τα χνάρια αγρικάται

Προτού πορευτεί.

Τέλος εποχής

Αντί για τροχοπέδη

 Εφαλτήριο.

****

6

Νωθρός στο σύρμα

-πανόπτης του απείρου-

διανέμει το φως.

Ψηλά στο σύρμα

μονάχο κατοπτεύει

της γης τον παλμό.

****

7

Έλα μαζί μου

για να ταξιδέψουμε

σε περιμένω.

Σε εξωτικά

άλλα μέρη μακρινά

ψυχή μου έλα.

****

8

Αετός μόνος

λησμονιά ψάχνει να βρει

πολύς ο πόνος.

Πέρασε χρόνος…

μα απ’ τη σκιά ως το φως

μακρύς ο δρόμος.

****

9

Πουλί σε σύρμα

στης αυγής το χάραμα

κάθεται μόνο.

Στο φως της σιωπής

σημάδια της άνοιξης

ανιχνεύοντας.

****

10

Φτερά τα χέρια,

σύρματα δρόμοι γύρω.

Ελευθερία.

Παίρνω ανάσα.

Έρχεται μπόρα, φεύγω.

Να με θυμάσαι.

****

11

Στις εσχατιές νου, 

σαν ανεπίχριστο ον

αιτείται φυγής.

Συμπαραθέσεις 

συναιρέσεις πτήσεων,

πλους ελευθεριάς.  

****

12

Μόνος και πάλι

στην απεραντοσύνη 

ακροβατώντας.

Νέφη υφαίνει

με ηλιαχτίδες χλωμές

για ένα ταίρι.

****

13

Κόβουν τα κλαδιά

φυτεύουν τα σύρματα

βρέχει αγκάθια.

Υψώνω φωνή

ντελάλης της άνοιξης

βροντούν οι νότες.

****

Όροι και τρόπος ψηφοφορίας

Παρακαλώ διαβάστε και ακολουθήστε τους προς αποφυγή παρεξηγήσεων.

• Μπορείτε να βαθμολογείτε σχολιάζοντας σε αυτή την ανάρτηση μέχρι την Παρασκευή 3/3 στις 8 το απόγευμα.
• Ψηφίζετε υποχρεωτικά τρεις (3) συμμετοχές. Τρεις (3) βαθμούς για αυτήν που σας άρεσε περισσότερο, δυο (2) και έναν (1) βαθμό για τις επόμενες επιλογές.
• Θα λαμβάνονται υπόψη τα σχόλια που προέρχονται από τους 13 συμμετέχοντες του συγκεκριμένου δρώμενου και από τους φίλους του ιστολογίου. Μετά από τόσα χρόνια γνωριζόμαστε και μπορώ να ορίσω ποιοι είναι οι φίλοι.
• Δεν θα λαμβάνονται υπόψη τα σχόλια που προέρχονται από πρωτοεμφανιζόμενους, άγνωστους, ανώνυμους προς εμένα και όσους που το προφίλ τους δε φαίνεται ενεργό. Φυσικά μπορούν να εκφράζουν την προτίμησή τους, αλλά οι ψήφοι τους δεν θα καταμετρούνται. Είναι ανούσιο να φέρνουμε συγγενείς και φίλους να μας ψηφίσουν. Διαγωνιζόμαστε για την συμμετοχή και την δημιουργία και όχι για την πρωτιά.
• Αυτοί οι φίλοι που συμμετέχουν στο δρώμενο και δεν έχουν λογαριασμό στο google, επειδή δεν θα τους επιτρέπει ο blogger να ψηφίσουν ως ανώνυμοι χρήστες, μπορούν να στέλνουν σε μένα με email την βαθμολογία τους και εγώ με την σειρά μου θα την αναρτώ για λογαριασμό τους.
• Εννοείται ότι αυτοί που έχουν στείλει συμμετοχή δεν ψηφίζουν την δική τους.
• Το Σάββατο 4/3 αθροίζοντας τους βαθμούς, θα σας ανακηρύσσω τον νικητή.
• Σε περίπτωση ισοψηφίας την πρώτη θέση θα την λαμβάνει η συμμετοχή με τις περισσότερες προτιμήσεις.
• Ο νικητής θα παραλάβει δώρο το οποίο θα επιλεγεί ανά περίσταση.

Ξεκινάτε λοιπόν να ψηφίζετε τις αγαπημένες σας συμμετοχές.

Κόντρα στους νωθρούς, άγριους και φασιστικούς καιρούς δημιουργούμε, όσο και όπως μπορεί ο καθένας μας.

Καλή επιτυχία σε όλους.

1ο Δρώμενο Χαϊκού (Ενημερωτικό)

Το δρώμενο Χαϊκού σας περιμένει μια μέρα ακόμα για να στείλετε τις συμμετοχές σας.

Πληροφορίες ΕΔΩ.

Τριάντα τέσσερα

Ακαταλαβίστικη συνεχόμενη ροή ζωής.

Ίδια πρόσωπα με διαφορετικά σώματα.

Ίδιες σκέψεις μέσα σε διαφορετικά μυαλά.

Επαναλαμβανόμενη, μοιραία και αδιέξοδη.

Τριάντα τέσσερα το όριο, τριάντα τέσσερα χρόνια άλλος.

Και ξεκινάς αλλιώς, χωρίς να ενημερώσεις κανέναν.

Βλέμματα αδιάφορα αλλά και απορριμένα μαζί.

Ποτέ δεν το περίμεναν... δεν νοιάστηκαν κιόλας.

Αλλάζει η νύχτα ξαφνικά,

η θέση του δαχτυλιδιού στο χέρι.

Αλλάζει το δέρμα, αλλάζει η μυρωδιά.

Ένα μακό στης αγκαλιάς την άκρη.

Ο κόσμος πάντα θα κρέμεται από μια μια τόση δα κλωστή.

Κόψ΄την και ασ΄τον να γκρεμοτσακιστεί.

Μια απόφαση είναι...

Φορώντας εκείνο το ίδιο το δικό σου το μακό.

Εγώ θα έρθω μαζί σου...

Μαρία Νικολάου

*****

Μη ξεχάσετε να στείλετε την συμμετοχή σας στο Δρώμενο Χαϊκού μέχρι την Τετάρτη 22/2 στις 8:00 το βράδυ.

Βιβλιοθήκη (Νου-Τοπία - Νάσος Κατσώχης)

Η βιβλιοθήκη του Κειμένου έχει την τιμή να σας παρουσιάσει το νέο βιβλίο του Νάσου Κατσώχη, Νου-Τοπία.

Το βιβλίο 'Νου-Τοπία: ερμηνείες, υποθέσεις και αξίες στους ανθρώπους' ρίχνει φως σε διαχρονικές ανθρώπινες τάσεις και συμπεριφορές, με πρωτότυπο τρόπο, καθώς οι επιμέρους στοχασμοί συνοδεύονται και από παραδείγματα για σημαντικά πρόσωπα ή γεγονότα της πιο σύγχρονης ιστορίας (Πολιτική, τέχνες, κοινωνία, αθλητισμός).

Μεταξύ άλλων, θίγονται θέματα όπως: ποιος ο ρόλος των συμβόλων και συμβολισμών στην κοσμοαντίληψη και συμπεριφορά μας. Πώς μυθοποιούμε ή απομυθοποιούμε σημαντικά δημόσια πρόσωπα. Η υστεροφημία των πρωταγωνιστών της ιστορίας. Οι ερμηνείες που δίνουμε στα γεγονότα, ανάμεσα στις οποίες οι θεωρίες συνωμοσίας, οι ''αφηγήσεις'' των ηττημένων-μη προνομιούχων, και η έφεσή μας να φανταζόμαστε ένα εναλλακτικό παρελθόν. Η τάση μας να ακολουθούμε -και να δημιουργούμε- ηγέτες. Κι ακόμη: επιμέρους συναισθήματά μας, καθώς και πτυχές της ανθρώπινης δημιουργίας στην Τέχνη και την Επιστήμη.

Τα επιμέρους κείμενα δίνουν έμφαση και σε εσφαλμένα στερεότυπα με τα οποία συχνά ερμηνεύουμε διάφορες καταστάσεις.

Ανάμεσα δε στα κείμενα που παραδειγματίζουν τους στοχασμούς:

-ο ιδεώδης κόσμος του Ζαν Πολ Σαρτρ

-ο βαθύτερος συμβολισμός των γεγονότων του Πολυτεχνείου

-η καλλιτεχνική ευφυία του Γούντι Άλεν

-το δράμα του Μπετόβεν

-η πρώτη επεισοδιακή μουσική παράσταση της ιστορίας

-ο αντίκτυπος του ελληνικού Εμφυλίου

-η ιδιαίτερη μυθοποίηση του Μαραντόνα

-η περιρρέουσα ατμόσφαιρα της Χούντας των Συνταγματαρχών

-η ιδιαιτερότητα του φαινομένου 'Σεργκέι Μπούμπκα'

και άλλα πολύ σημαντικά ...ανθρώπινα!

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις 'Ρώμη'.

Διαθέσιμο σε: Ιανό, Πολιτεία, Πρωτοπορία

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Μπορείτε να παρουσιάσετε και εσείς το βιβλίο σας (ηλεκτρονικό ή έντυπο) στην βιβλιοθήκη του Κειμένου.

Στείλτε μια παρουσίασή του, ένα σύντομο βιογραφικό και μια φωτογραφία εξωφύλλου στο email asmhnio@gmail.com.

****************

Το Δρώμενο Χαϊκού συνεχίζεται. 

Εμπνευστείτε από την παραπάνω εικόνα και πειραματιστείτε και 'σεις στην πιο σύντομη μορφή ποίησης στον κόσμο.

Πληροφορίες ΕΔΩ.

Το κόκκινο νυφικό (συλλογικό διήγημα)

Μνήμες σε καμβά 

Η μέρα ξεκίνησε με βροχή, η οποία εναλλασσόταν με ομίχλη. Η επαρχία πάντα μοιάζει πιο υγρή, πιο κρύα από την πόλη. Και η λίμνη πιο απόμακρη και ανατριχιαστική. Οι στάλες της βροχής ανατάραζαν μονότονα την επιφάνεια της και θόλωναν το οπτικό πεδίο της Άλις. 

Πέρασε σχεδόν όλο το πρωί της στην κάμαρά της. Να βγει να πάει που; Άλλωστε οι πρωινές ναυτίες την ταλαιπωρούσαν τις τελευταίες μέρες. Δεν ήθελε να αποκαλύψει το μυστικό της, ούτε καν να μάθει η οικογένειά της για τον επερχόμενο γάμο της με τον Χέρμπερτ, τον αδερφό της Βέρας. 

Με τον Χέρμπερτ γνωρίστηκαν πρώτη φορά στον γάμο του πατέρα της. Μικρό κορίτσι αυτή, ανύπαρκτη στα μάτια του, αδιάφορη. Και αυτός ένας γοητευτικός νεαρός, γύρω στα 19, περιζήτητος γαμπρός, έξυπνος και δραστήριος. Μετά από χρόνια, όταν ζούσε πια με την γιαγιά της, τον ξανασυνάντησε ένα ανοιξιάτικο πρωί, που ζωγράφιζε πλάι στο ποταμό της πόλης. Ήταν το αγαπημένο της σημείο έμπνευσης. Εκεί χαλάρωνε και άφηνε όλες της τις αισθήσεις να μιλήσουν και αυτό που ένιωθε το αποτύπωνε στο καμβά. Και έτσι δίπλα στις ανθισμένες κερασιές, όπως έλαμπε από δημιουργία και νιάτα, ο Χέρμπερτ την ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα.

Το ρομαντικό ειδύλλιο εξελίχθηκε σε έναν παθιασμένο έρωτα, κόντρα στα στενά ηθικά πλαίσια της εποχής. Αφέθηκαν και οι δύο σε ένα πάθος, που εκδηλώνονταν σχεδόν καθημερινά στην σοφίτα του πετρόχτιστου που έμενε εκείνος. Και έτσι μποέμ και αντίθετα στις επιταγές του κόσμου, η Άλις γευόταν τον έρωτα στο έπακρο. Τώρα όμως ήταν πια έτοιμη να ζήσει την μητρότητα και τον γάμο. Είχαν αποφασίσει να το πουν μαζί στον πατέρα της και στην αδερφή του και αυτός ήταν ο βασικός λόγος της επιστροφής της. Σε λίγες μέρες θα ερχόταν και αυτός και όλα θα έμπαιναν σε μια τάξη.

Τάξη... μια λέξη σχεδόν άγνωστη για την Άλις. Θαρρείς πως από την στιγμή που γεννήθηκε, μια γενική αταξία την περικύκλωνε. Ακόμα και όταν ζούσε η μητέρα της, μέσα στο παιδικό της μυαλό, ένιωθε μια περίεργη αίσθηση του προσωρινού, μια αίσθηση ότι κάτι δεν ταιριάζει.

Καθώς σκέφτονταν όλα αυτά, ξανακοίταξε προς την λίμνη. Και ξαφνικά, έτσι χωρίς να ξέρει πως, μια εικόνα για μερικά δευτερόλεπτα της ήρθε στο μυαλό. Μια γυναίκα καθισμένη στην πέτρα της λίμνης με ένα κόκκινο φουστάνι. Και έτσι όπως ήρθε η εικόνα έφυγε. Για λίγο πανικοβλήθηκε. Ποια ήταν αυτή η ανάμνηση που ξαφνικά ανέσυρε από την μνήμη της; Για μερικές στιγμές. Όσο κρατά μιαν ανάσα και σαν εκπνοή εξαφανίστηκε. Μήπως ήταν η εικόνα του κάδρου που έλειπε από τον τοίχο; Αλλά όχι, όχι... αυτό που είδε ήταν καμβάς. Δεν ήταν κάδρο. Έκλεισε τα μάτια της φοβούμενη για αυτό που θα της ερχόταν ξανά στο μυαλό. Μια εικόνα ξανά... και αυτή σαν φύσημα αγέρα, όπως ήρθε έφυγε. Τα χέρια της παιδικά, βαμμένα με χρώματα. Και ξανά ο καμβάς με μια γυναίκα χωρίς πρόσωπο, στην πέτρα της λίμνης, με ένα κόκκινο φουστάνι και πίσω της όρθιος... ένας άντρας.

Τρομοκρατημένη άνοιξε τα μάτια της. Η καρδιά της πήγαινε να σπάσει από τον τρόμο. Ίσως το περιβάλλον την έκανε να θυμηθεί κάποια πράγματα από το παρελθόν. Κάποια που το παιδικό της μυαλό είχε θάψει. Μετά θυμήθηκε τον μικρό της αδερφό. Την ζωγραφιά που της ανέφερε. Πως ήταν δυνατόν να μην θυμάται; Λες και ήταν μια ζωή που δεν ήταν δική της. Μια ζωή που την είχε διαβάσει σε μυθιστόρημα.

Η βροχή είχε γίνει πιο δυνατή και με δυσκολία έβλεπε προς την λίμνη. Αυτό το θολό τοπίο της προέτρεψε να δημιουργήσει. Πόσο της έλειψε αυτές τις μέρες η ζωγραφική. Σκέφτηκε πως πριν φύγει για το σπίτι της γιαγιάς της, η αγαπημένη της Σάλι είχε τακτοποιήσει τα χρώματα και τους καμβάδες της στο πατάρι. Θυμάται ακόμα την κουβερνάντα της. ''Γλυκιά μου Άλις τα πράγματά σου θα τα βρεις στο πατάρι. Θα υπάρχουν εκεί και θα σε περιμένουν''. Ίσως τα χρώματα να μην είχαν χαλάσει και να μπορούσε να ζωγραφίσει για να ηρεμήσει λίγο το μυαλό της.

Ανέβηκε με προσοχή την ξύλινη σκάλα. Κάτι απροσδιόριστο την έκανε να κοιτάξει πίσω της. Μια αίσθηση ότι δεν πρέπει να την δουν να ανεβαίνει εκεί την κυρίευσε. Σήκωσε την καταπακτή και κοίταξε τον χώρο. Στοιβαγμένα τριγύρω παλιά έπιπλα, μπαούλα και σκόνη. Σκόνη που σκεπάζει τα ανθρώπινα χρόνια και τα φυλακίζει στο παρελθόν. Στην γωνία ένα σεντόνι σκέπαζε κάποια πράγματα. Αυτά θα είναι σκέφτηκε. Τα ξεσκέπασε με δισταγμό. Από κάτω διέκρινε το καβαλέτο της, κάποιοι κενοί καμβάδες και τα χρώματά της. Στο πίσω μέρος τυλιγμένα με ένα άλλο πανί, δυο καμβάδες και ένα κάδρο. Τα τράβηξε προσεκτικά και τα ξεσκέπασε.

Το κάδρο ήταν το πορτρέτο της μητέρα της, καθήμενη στην λίμνη. Αυτό που υποτίθεται καταστράφηκε. Γύρισε να δει τον έναν καμβά. Τον είχε ζωγραφίσει η ίδια. Ήταν η εικόνα που θυμήθηκε πριν. Μια γυναίκα χωρίς πρόσωπο, με ένα κόκκινο φουστάνι, στην πέτρα της λίμνης και πίσω της όρθιος ένας άντρας. Και αυτός χωρίς πρόσωπο. Μαυροντυμένος. Δεν θυμόταν καθόλου πότε τον είχε ζωγραφίσει, αλλά ήταν σίγουρη πως ήταν δικός της. Βιαστικά θέλησε να δει και τον άλλον. Αυτό που είδε την σόκαρε. Ήταν πάλι δικό της έργο. Αυτή την φορά η γυναίκα ήταν ξαπλωμένη στην όχθη της λίμνης και ο άντρας πάλι όρθιος δίπλα της.

Αναρωτήθηκε μήπως τους έκανε τις ημέρες που πέθανε η μητέρα της. Άλλωστε οι μνήμες της από εκείνες τις μέρες είναι συγκεχυμένες, σχεδόν ανύπαρκτες. Μήπως οι πίνακες ήταν μια ανάμνηση που σαν παιδί θέλησε να αποτυπώσει στον καμβά; Και αυτός ο άντρας ποιος ήταν; Για την γυναίκα ήταν σχεδόν σίγουρη πως ήταν η μητέρα της.

Ένα ρίγος διαπέρασε σώμα της και μια αίσθηση ναυτίας την έκανε να κάτσει άτσαλα σε μια παλιά πολυθρόνα που υπήρχε πιο πέρα. Το βλέμμα της τράφηκε προς το μικρό παράθυρο. Κοίταξε την λίμνη και μετά τον γύρω χώρο.

Η αλήθεια είναι ψηλά

και τα μυστικά βαθιά,

ανεβαίνεις-κολυμπάς...

Η αλήθεια ήταν κάπου εκεί ψηλά, φυλαγμένη σε αυτό το ανήλιαγο πατάρι και τα μυστικά της οικογένειας βαθιά στην λίμνη. Τόσα μπερδεμένα πράγματα στο μυαλό της, τόσες συγκεχυμένες πληροφορίες και δυο έργα φτιαγμένα από το δικό της χέρι. Πόσα ακόμα αναρωτήθηκε υπάρχουν σε ξεχασμένα δωμάτια του μυαλού της; Ποιος ήταν αυτός ο άντρας; Ψιλός, ευθυτενής, μαυροφορεμένος χωρίς πρόσωπο. Δεν μπορούσε να διακρίνει την ηλικία του. Μήπως ήταν αυτός ο υπαίτιος του θανάτου της μητέρας της;

Με αυτήν την τρελή σκέψη στο μυαλό, άκουσε βήματα στην σκάλα που οδηγεί στο πατάρι.

Ήταν η δική μου συνέχεια στο συλλογικό διήγημα που ξεκίνησε η Μαριλένα. 

Το κόκκινο νυφικό είναι ένα συλλογικό έργο που δημιουργείται από 12 bloggers. Η αρχή έγινε από την Μαριλένα και ακολουθούν οι συνέχειες των υπολοίπων, χωρίς κάποια συνεννόηση μεταξύ μας για την εξέλιξη της πλοκής. 

Έτσι θα δημιουργηθεί μια ιστορία από 12 διαφορετικούς ανθρώπους βασιζόμενη σε μια αρχική ιδέα, που ο καθένας θα δώσει το στίγμα του και την προσωπικότητά του. Μιας ιστορίας που θα βασιστεί συλλογικότητα και στην όρεξη ανθρώπων που δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, αλλά μοιράζονται το ίδιο πάθος για δημιουργία. 

Συνέχειες ως τώρα

Μαριλένα 

https://marilenaspotofart.wordpress.com/2017/01/16/to-kokkino-nifiko-sillogiko-diigima/

Αριστέα 

http://princess-airis.blogspot.gr/2017/01/to-kokkino-nyfiko.html

Μαριάννα 

http://onirokosmos-art.blogspot.gr/2017/01/to-kokkino-nifiko-sillogiko-diigima.html

Πέτρα 

https://pistos-petra.blogspot.gr/2017/02/to-kokkino-nifiko.html

Μαρία Κανελλάκη 

https://toapagio.blogspot.gr/2017/02/blog-post_10.html

Συμμετέχουν οι εξής bloggers:

Μαριλένα από https://marilenaspotofart.wordpress.com/

Αριστέα από http://princess-airis.blogspot.gr/

Μαριάννα από https://onirokosmos-art.blogspot.gr/

Πέτρα από http://pistos-petra.blogspot.gr/

Μαρία Κανελλάκη από http://toapagio.blogspot.gr/

Μαρία Νικολάου από http://tokeimeno.blogspot.gr/

Memaria από http://mytripssonblog.blogspot.gr/

Γιάννης από http://idipoton.pblogs.gr/

Αλεξάνδρα από http://abuttononthemoon.blogspot.gr/

Άννα από http://kloanna.blogspot.gr/

Χριστίνα από http://butterfly-butterflysworld.blogspot.gr/

Κλαυδία από http://katoapotinakropoli.blogspot.gr/

Οπότε ήρθε η σειρά της Μαρίας

Καλή σας ανάγνωση.

************

Το Δρώμενο Χαϊκού συνεχίζεται. 

Εμπνευστείτε από την παραπάνω εικόνα και πειραματιστείτε και 'σεις στην πιο σύντομη μορφή ποίησης στον κόσμο.

Πληροφορίες ΕΔΩ.

Καρτ Ποστάλ #9 (1ο Δρώμενο Χαϊκού)

Το Δρώμενο Χαϊκού συνεχίζεται. 

Εμπνευστείτε από την παραπάνω εικόνα και πειραματιστείτε και 'σεις στην πιο σύντομη μορφή ποίησης στον κόσμο.

Πληροφορίες ΕΔΩ.

Όταν η βροχή δεν σταμάτησε ποτέ...

Θυμάστε στις Ιστορίες της νύχτας της Αριστέας; 

Ξέθαψα μια παλιά ιστορία που θαρρώ πως ταιριάζει στις βροχερές μέρες του Φλεβάρη που διανύουμε. 

Αφιερωμένη στην Αριστέα μας.

Έκλεισε την εξώπορτα απαλά σαν να ήθελε να την καλοπιάσει. Να την σαγηνέψει έτσι όπως την σαγήνεψε και άνοιξε πριν μερικούς μήνες. Σαββάτο ήταν και τότε, Φλεβάρης, ζεστός για την εποχή. Μα ήταν η τελευταία φορά που στεκόταν μπροστά της. Μάταιη η καλοσύνη.

Χύθηκε μέσα στη νύχτα. Περπάτησε μηχανικά και δύσκολα. Τα φώτα θάμπωναν από τα κλαμένα της μάτια. Μια αίσθηση απόγνωσης την έτρωγε, της έλιωνε τα σωθικά, της ράγιζε την καρδιά. Δεν πήρε το μετρό. Όσο πιο αργά έφτανε σπίτι της τόσο πιο μόνη θα ένιωθε. Και αυτή η χάρτινη σακούλα στα χέρια της πόσο την βάρυνε. Λες και κουβαλούσε μέσα της όλους τους μήνες που έζησε κοντά του, όλα τα όνειρα που έκανε, όλες τις νύχτες που μέθαγε από τα φιλιά του, όλα τα σκοτάδια που προσπάθησε να διώξει μαζί του.

Στο μυαλό της ένα χάος και ένα παράπονο. Ένα μεγάλο παράπονο που δόθηκε χωρίς ανταπόκριση, που πάντα ήταν λίγη για αυτόν, που πάντα αυτός ήταν πολύς για εκείνην. Που αγάπησε πιο πολύ απ΄ότι της ζητήθηκε και αγαπήθηκε λιγότερο απ΄ότι χρειαζόταν.

Ο δρόμος τέλεψε και το κλειδί μπήκε στην πόρτα της. Ώρα για την μεγάλη μάχη. Ο πόλεμος με τα σκοτάδια. Με τα σκοτάδια του σπιτιού, της νύχτας, της μοναξιάς, της καρδιάς.

Και μετά άρχισε να βρέχει. Να βρέχει αιώνια, για πολλά βράδια. Και κάθε βράδυ οι στάλες της βροχής έκαναν παρέα τα δάκρυα της. Την κράταγαν σπίτι για να αντισταθεί τον πιο μεγάλο της φόβο. Να αλλάξει την μοίρα της, να κερδίσει για μια φορά στη ζωή της.

Οι μήνες πέρναγαν υγροί, μαζί με την βροχή που έπεφτε ακατάπαυστα. Ξαφνικά το τηλέφωνο χτύπησε και ήταν εκείνος. Ήταν όμως Μάης πια. Μπορεί η βροχή τις νύχτες να μην σταματούσε, αλλά οι μέρες ήταν ηλιόλουστες και γεμάτες ζωή. Κατάλαβε πως οι βραδινές στάλες δεν θα τελείωναν ποτέ, αρκεί να άφηνε τον ήλιο να την στεγνώνει κάθε μέρα.

Άνοιξε την πόρτα της και βγήκε τολμηρά στην καταιγίδα. Το τηλέφωνο συνέχιζε να καλεί αλλά ο ήχος της βροχής κάλυπτε κάθε χτύπο...

Το σκάκι.

Σαν στρατιωτάκι που προστατεύει την βασίλισσά του.

Χωρίς να ρωτά, έτσι χωρίς σκοπό.

Χωρίς να ξέρει το τέλος.

Μόνο μπρος, σαν να μην υπάρχει γκρεμός.

Σαν να μην υπάρχει αύριο.

Έτσι και 'μεις θα σταθούμε μπροστά.

Θα παλέψουμε για μια θέση πλάι της.

Θα ονειρευτούμε ένα θάνατο για 'κείνην.

Θα πέσουμε στα πόδια της για ένα βλέμμα.

Και έτσι αποκαμωμένοι,

ο ένας στην αγκαλιά του άλλου,

έχοντας νιώσει σπουδαίοι,

θα πεθάνουμε δίχως λόγο.

Μαρία Νικολάου

*****

Μη ξεχάσετε να στείλετε την συμμετοχή σας στο Δρώμενο Χαϊκού.

1ο Δρώμενο Χαϊκού

Αγαπητοί μου αναγνώστες και φίλοι σας χαιρετώ. Κόντρα σε νωθρούς καιρούς που διανύουμε το να δημιουργείς είναι πράξη αναζωογωνητική έως επαναστατική. Το Κείμενο προσπαθεί κάθε φορά, διοργανώνοντας διάφορα λογοτεχνικά δρώμενα, να μας βάλει να σκεφτούμε, να δημιουργήσουμε, να επικοινωνήσουμε και γενικά να δραστηριοποιηθούμε.  

Οι 25 λέξεις είναι ένα από αυτά. Το έχετε αγαπήσει και το στηρίζετε κάθε φορά και σας ευχαριστώ για αυτό. Αυτή τη φορά όμως λέω να το δυσκολέψουμε. Όπως ξέρετε στο εν λόγω δρώμενο δίνω μια εικόνα και καλείστε να εμπνευστείτε από αυτήν και να γράψετε ένα κείμενο έως 25 λέξεις. Τα κείμενά σας τίθενται σε ψηφοφορία και μετά από αυτήν έχουμε ένα νικητή. Τώρα λοιπόν ας το κάνουμε με Χαϊκού, που όπως είδα την τελευταία φορά που γράψαμε κάτι τέτοιο σας άρεσε πολύ. Οι 25 λέξεις δεν καταργούνται ως δρώμενο και θα είναι ξανά κοντά σας σε λίγο καιρό.

Ας θυμηθούμε όμως τι είναι το Χαϊκού. Το Χαϊκού (ιαπ.: 俳句"αστείος στίχος") είναι μια ιαπωνική ποιητική φόρμα. Παραδοσιακά αποτελείται από τρεις ομάδες των 5, 7, 5 συλλαβών, οι οποίες τοποθετούνται σε τρεις στίχους για έμφαση ή σε έναν, χωρισμένο με κενά. Το χαϊκού είναι με συνολικά 17 συλλαβές η πιο σύντομη μορφή ποίησης στον κόσμο. (πηγή) 

Επειδή είναι πολύ σύντομος τρόπος έκφρασης θα σας δώσω την δυνατότητα να γράψετε ο καθένας δύο Χαϊκού, που το ένα θα δένει με το άλλο νοηματικά. Φαινομενικά είναι ένα δύσκολο εγχείρημα, γιατί πρέπει στην ουσία να κινηθείτε σε συγκεκριμένες φόρμες και ορισμένες συλλαβές. Ίσως να σας φανεί δεσμευτικό της έμπνευσής σας, όμως δεν είναι. Αυτό νόμιζα και γω την πρώτη φορά που επιχείρησα να γράψω κάτι τέτοιο, αλλά μετά μαγεύτηκα από αυτό το στύψιμο του εγκεφάλου για την απόδοση του Χαϊκού. 

Οπότε ξεκινάμε!

Μόνο, έρημο (5 συλλαβές)

αμφιταλαντεύεται, (7 συλλαβές)

αγναντεύοντας. (5 συλλαβές)

Ηλεκτροφόρος, (5 συλλαβές)

ο δρόμος τους σύρματος, (7 συλλαβές)

Ζωής πέταγμα. (5 συλλαβές)

Όροι και τρόπος συμμετοχής.

• Γράφετε Χαϊκού, εμπνεόμενοι από την παραπάνω εικόνα. 
• Δύο (2) Χαϊκού ο καθένας, που όμως να δένουν μεταξύ τους και να αποδίδουν το νόημα της φωτογραφίας (όπως το παράδειγμα που δίνω).
• Τα Χαϊκού θα αποτελούνται από τρεις ομάδες των 5, 7, 5 συλλαβών, οι οποίες τοποθετούνται σε τρεις στίχους για έμφαση ή σε έναν, χωρισμένο με κενά. Το κάθε χαϊκού θα έχει συνολικά 17 συλλαβές (όπως το παράδειγμα που δίνω).
• Χωρίς τίτλο. 
• Τα Χαϊκού σας δεν θα πρέπει να έχουν δημοσιευθεί, ώστε η ψηφοφορία να γίνει χωρίς να ξέρουμε ποιος κρύβετε πίσω από το καθένα.
• Τα στέλνετε με email (όχι επισύναψη) στην διεύθυνση asmhnio@gmail.com μέχρι την Τετάρτη 22/2 στις 8:00 το βράδυ. 
• Μπορείτε να συμμετέχετε όλοι, είτε είστε bloggers είτε όχι. 
• Την Πέμπτη 23/2 θα αναρτήσω τα χαϊκού σας και θα τεθούν σε ψηφοφορία από εσάς για μια εβδομάδα. Στην ίδια ανάρτηση θα δείτε τους όρους και τον τρόπο ψηφοφορίας. Μετά το πέρας της ψηφοφορίας θα ανακηρύσσω τον νικητή.

Για οποιαδήποτε διευκρίνηση μη διστάσετε να ρωτήσετε.

Κόντρα στους νωθρούς καιρούς δημιουργούμε, όσο και όπως μπορεί ο καθένας μας.

Σας εύχομαι ολόψυχα καλές εμπνεύσεις.

Καλό μήνα και καλή μας αρχή!

Φιλικά

Μαρία Νικολάου