Κορμιά ξαπλωμένα
το ένα δίπλα στο άλλο,
αφημένα, σχεδόν νεκρά.
Τα βέλη και τα φτερά του
είχε ήδη βγάλει ο έρωτας,
όπως θα έβγαζε κανείς
ένα φθαρμένο ρούχο.
Και η μέρα ξημέρωσε.
Και η νύχτα τελείωσε.
Αντίο.
***
Ήταν η στιγμή της Αλεξίας Καλογεροπούλου με ένα ποίημα.
Στείλτε και τη δική σας στιγμή.