το Κείμενο: Ιανουαρίου 2017

Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2017

Κειμενογράφος (Τόλμα - Bre Melaxrinaki)

Τόλμα σε όλα και μη διστάσεις μπροστά στα λόγια ή στις πράξεις κανενός.

Θα έρθουν στη ζωή σου άνθρωποι, που θα είναι κοντά σου και άνθρωποι

που θα είναι απέναντί σου...

Θα έρθουν άνθρωποι που εσκεμμένα ή όχι, θα είναι και τα δύο...

Θυμήσου, ότι ανήκεις στους παράξενους ανθρώπους, όχι στους νορμάλ...

Αλλά αυτό, πάρ' το σαν κοπλιμέντο...

Bre Melaxrinaki

****

Μπορείτε να παρουσιάσετε το κείμενό σας (διήγημα, ιστορία, ελεύθερο κείμενο) μέσω της μόνιμης στήλης ''Κειμενογράφος''.

Στέλνετε με e-mail το δικό σας κείμενο στο asmhnio@gmail.com.

Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2017

Οι στάλες θολώνουν την ομορφιά.

Φαντάσου το τζάμι καθάριο.

Το βλέμμα χωρίς προκατάληψη.

Και σκέψου έναν δρόμο λαμπένιο,

να σε οδηγεί σε ότι ονειρεύτηκες και ακόμα παραπέρα.

Ένα δέντρο να σε προστατεύει απ΄τις κακοτοπιές,

από λόγια και ανθρώπους άχρηστους.

Οι φυλλωσιές να σε δροσίζουν σε κάθε πέρασμά σου,

να σου θυμίζουν τις καλοκαιρινές δροσιές που έρχονται σαν βάλσαμο.

Τα φύλλα χρυσάφι για τις σκέψεις σου,

εκτοξεύονται στο μυαλό σου γαλήνια.

Και στο βάθος της ψυχής ένα σπιτάκι,

ταπεινό και όμορφο.

Καλύβα ενός φίλου αγαπημένου,

εκεί που θα υποδεχτούμε τα πρώτα λουλούδια της άνοιξης,

απλά και ρεφενέ, χαρίζοντας αγάπη παντού.

Και μετά έρχεται η βροχή.

Οι στάλες θολώνουν την ομορφιά.

Λες και ο κόσμος δεν την αντέχει.

Δεν είναι όμως το κάλος αυτό που δεν μπορούμε να ανεχτούμε.

Είναι πως η βροχή θα ξεπλύνει κάθε δικαιολογία μας ή θα φέρει καινούργιες.

Και ΄μεις θα μένουμε πίσω ψάχνοντας την αλλαγή,

απλά απολαμβάνοντας την μυρωδιά του βρεγμένου χώματος.

****

Η υπέροχη φωτογραφία είναι της Ελένης από το Καρυδότσουφλο που μας προέτρεψε να εμπνευστούμε από αυτή.

Κυριακή 15 Ιανουαρίου 2017

Το δάσος.

Βαδίζοντας σε ένα κίτρινο, μοναχικό δάσος.

Δεν μιλάμε, απλά περπατάμε και ακούμε το ήχο του ποταμιού.

Προχωράμε βαθιά.
Στα δέντρα και στις ψυχές μας, στα θέλω μας.

Αγνοούμε την ύπαρξη των ανθρώπων και αναζητούμε την παρουσία των ζώων.

Τα ξερά φύλλα κάτω από τα πόδια μας στρώνουν ένα χαλί,

ετοιμάζουν τον δρόμο για να καταπατήσουμε την μακροθυμία μας.

Από το φως στο σκοτάδι, μα μόνιμα στο κρύο.

Η πραότητα της φύσης αναιρεί και ακυρώνει κάθε καλοσύνη ανθρώπινη.

Η αγαθότητα δεν έχει θέση ανάμεσα στα κλαδιά.

Οι κούνιες άδειες, μοιάζουν σχεδόν τρομαχτικές.

Άχρωμες και παγωμένες.

Το τρίξιμο της αλυσίδας γεμίζει την υπέροχη ησυχία του δάσους.

Και ΄μεις ακόμα περπατάμε, χανόμαστε ακόμα πιο σκληρά στο πουθενά, ακόμα πιο ύπουλα στο όλα.

Η ανησυχητική ηρεμία του γύρω μας κάνει το μονοπάτι ίσιο και εύκολο.

Και ας τρυπάνε τα χαλίκια τις ξυπόλητες σκέψεις μας.

Φοβόμαστε να δούμε πίσω από το φως.

Πόσο μάλλον να τρέξουμε προς τα εκεί.

Εγκράτεια. Η ψυχή διστάζει.

Για λίγο μόνο.

Καθώς περπατάμε τα μάτια μας συνηθίζουν το σκοτάδι.

Το μυαλό μας δεν φοβάται πια.

Γιατί αυτό που βλέπουμε και ζούμε είναι πάνω απ΄τα ανθρώπινα, πάνω απ΄αυτά που ποθήσαμε.

Σκεφτόμαστε την επιστροφή, μα η νύχτα την σβήνει και αυτή μονοκοντυλιά.

Ήταν μια παλιά μου συμμετοχή στο ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ.

Παρασκευή 6 Ιανουαρίου 2017

Βιβλιοθήκη (Το Μυστικό Ρόδο - Γουίλιαμ Μπάτλερ Γέητς)

Η βιβλιοθήκη του Κειμένου έχει την τιμή να σας παρουσιάσει το πρώτο βιβλίο των εκδόσεων Κλέος.

Όπως αναφέρεται στο ιστολόγιο των εκδόσεων ο Ιρλανδός νομπελίστας Γουίλιαμ Μπάτλερ Γέητς είναι ο πρώτος συγγραφέας τον οποίο επιλέξαμε να παρουσιάσουμε στους αναγνώστες μας. Ο Γέητς συγκαταλέγεται ανάμεσα στους κορυφαίους λογοτέχνες του 20ου αιώνα, έχοντας γράψει ποιητικές συλλογές, διηγήματα, θεατρικά έργα αλλά και δοκίμια. Το βιβλίο του Ιρλανδού συγγραφέα που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κλέος είναι «Το Μυστικό Ρόδο».

Πρόκειται για μια συλλογή διηγημάτων ρομαντικής φανταστικής λογοτεχνίας που ξεκινά με ένα ποίημα και δημοσιεύεται για πρώτη φορά ολοκληρωμένη στην χώρα μας. Πρωτοκυκλοφόρησε το 1897 όταν ο Γέητς βρισκόταν στην ωρίμανση της πρώτης λογοτεχνικής του εποχής. Ήταν τότε που οι ρομαντικές του καταβολές είχαν αρχίσει να μπολιάζονται με επιρροές του Συμβολισμού ενώ και τα υπόλοιπα κεντρικά γνωρίσματα της πνευματικής του συγκρότησης, όπως το ενδιαφέρον για τον αποκρυφισμό και για την ιδεολογία της ιρλανδικής παραδοσιοκρατίας, αναδύονταν στο επίκεντρο των ενδιαφερόντων του. Αναμφίβολα «Το Μυστικό Ρόδο» αποτελεί ένα δείγμα της παλιάς, αληθινής λογοτεχνίας του φανταστικού.

Όπως μαρτυρά κι ο ίδιος ο Γέητς, στον φιλοσοφικό πυρήνα του «Μυστικού Ρόδου» υφίσταται η ιδέα της σύγκρουσης μιας ιδεαλιστικής πνευματικής τάξης με τις βάρβαρες δυνάμεις του κόσμου της υλικής εμπειρίας. Μια αντιπαράθεση, δηλαδή, του ιδεαλισμού με τον υλισμό. Οι εκδηλώσεις του ιδεαλισμού μπορούν να ανιχνευτούν εντός αυτών των διηγημάτων σε ποικίλες και διαφορετικές περιπτώσεις της ιρλανδικής παράδοσης. Ο ιππότης που θυσιάζεται για το κοινό καλό, ο απαγορευμένος έρωτας ενός γενναίου παλαιστή με μια λογοδοσμένη αρχοντοπούλα, ο αγιασμένος αλαφροΐσκιωτος που κάνει θαύματα, ο πάμφτωχος και απόκληρος βάρδος. Σ’ αυτές και σ’ άλλες ακόμη περιπτώσεις η πέννα του Γέητς αναδεικνύει την αύρα των δυνάμεων του ουρανού και των αρχετύπων. Ωστόσο, σχεδόν πάντα, στο τέλος το πνεύμα ηττάται από την ύλη. Είτε οι ιδεαλιστικοί τρόποι περνάνε από το θέατρο του ιστορικού βίου χωρίς να γίνουν κατανοητοί από τον μέσο άνθρωπο, είτε παρερμηνεύονται ως επικίνδυνοι και απόκοσμοι.

Οι σελίδες του «Μυστικού Ρόδου» μαρτυρούν ότι ο Γέητς ήταν σαφώς ένας ιδεαλιστής. Δεν χαρακτηρίστηκε όμως από την πίστη στην «πλατωνική» ακούραστη θέληση προκειμένου να καταστούν οι ουράνιοι τρόποι του ιδεαλισμού κοινωνικά αποδεκτοί. Αντιθέτως, υιοθέτησε μια ρομαντικά μελαγχολική αποδοχή του πεσιμιστικού συμπεράσματος ότι ο κόσμος της καθημερινότητας θα αποτελεί το βασίλειο των υλιστών και θα περιθωριοποιεί εκείνους τους λίγους, που οι ψυχικοί τους δίαυλοι θα είναι ανοικτοί ώστε να αφουγκράζονται τα κελεύσματα του ουράνιου κόσμου των ιδεών.

Στα διηγήματα του «Μυστικού Ρόδου» ο Γέητς επιχειρεί το πνευματικό πάντρεμα του παγανισμού με τον χριστιανισμό. Αρκετές φορές, πάντως, αποδίδει στις καθεστηκυίες δομές του χριστιανισμού τα «γήινα» και «υλιστικά» γνωρίσματα ενώ στους απόκληρους παγάνους, στους περιπλανώμενους ιππότες ή στους χριστιανούς θρησκευόμενους αλαφροΐσκιωτους τα ιδεαλιστικά. Ωστόσο πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα του ρομαντικού του ύφους αποτελεί το εισαγωγικό ποίημα «Προς το μυστικό Ρόδο». Σε αυτό παρατηρούμε το αφηγηματικό πλέξιμο της παγανιστικής αρχαιότητας με τον χριστιανικό μεσαίωνα σε ένα φόντο που συγκροτείται πάνω στις εθνικές ιρλανδικές παραδόσεις, από το οποίο αναδύεται μια υμνική διάθεση προς τον αγνό έρωτα ενώ το φιλοσοφικό υπόβαθρο του ποιήματος παραμένει ιδεαλιστικό.

Το μυστικό Ρόδο συμβολίζει την ουσία του Θείου. Το εξομολογείται εξάλλου και ο ηλικιωμένος ιππότης του δεύτερου διηγήματος αυτής της συλλογής, που φέρει τον τίτλο «Αφήνοντας το Ρόδο». Πολλοί, βέβαια, είναι εκείνοι που θεωρούν ότι ο συμβολισμός σε αυτό το ποίημα είναι τριπλός και πέρα από τον Θεό συμπεριλαμβάνει την αγαπημένη του Μαντ Γκον και την πατρίδα του την Ιρλανδία. Και μάλλον έχουν δίκιο καθώς ο Γέητς σε όλη την διάρκεια της ζωής του περιέβαλε με θεία αφοσίωση τόσο την αγαπημένη του όσο και την πατρίδα του.

Ευελπιστούμε ότι οι αναγνώστες μας, ακροβατώντας ανάμεσα στα βελούδινα πέταλα και στον αγκαθωτό κορμό του «Μυστικού Ρόδου», θα απολαύσουν ένα λογοτεχνικό ταξίδι στα μυθικά πεδία της ιρλανδικής παράδοσης και θα γνωρίσουν την «σκηνή» των Ιρλανδών νεορομαντικών των τελών του 19ου αιώνα.

Μπορείτε να αγοράσετε «Το Μυστικό Ρόδο» ζητώντας το στα mail flefalo@gmail.com και kleospublications@gmail.com, καθώς επίσης και από τα βιβλιοπωλεία του κέντρου των Αθηνών.

Solaris, Μπόταση 6

Comicon-shop, Σόλωνος 128

Tilt, Ασκληπιού 37

Η Γωνιά του Βιβλίου, Χαριλάου Τρικούπη 18

Ελεύθερη Σκέψις, Ιπποκράτους 112

Αλληλεγγύη των Φίλων, Χαριλάου Τρικούπη 14 (εντός στοάς)

Λόγχη, Πινδάρου 12 (Κολωνάκι) 2ος όροφος

της Θεσσαλονίκης

Η Άγνωστη Καντάθ, Αιμιλιανού Γρεβενών 6 (Πλατεία Ναυαρίνου)

του Ναυπλίου

Αποσπερίτης, Αμαλίας 50

Τετάρτη 4 Ιανουαρίου 2017

Μια θεσούλα - Συνεύρεση (14ο Συμπόσιο Ποίησης)

Μια θεσούλα

Ανεμοδαρμένοι και φοβούμενοι ακόμα και το πέταγμα μιας πεταλούδας,

ακόμα και μια μικρή αλλαγή τοποθεσίας και εγκατάστασης.

Συνεχίζετε ν΄ αναλώνετε ανθρώπινους και ψυχικούς πόρους,

για μια θεσούλα στον εικονικό κόσμο της δημιουργίας.

Τάχα σας είπαν, μόλις απ΄ την γέννα κιόλας,

πως η εργασία απελευθερώνει το μυαλό,

πως η αγάπη μπορεί να στοιβαχτεί σε ενός τετραγωνικού γραφείο.

Πως μόνο έτσι μπορείς να χαρακτηριστείς, να προσδιοριστείς.

Για μια θεσούλα, τόσο δα ταπεινή και βαρετή.

Που καθορίζει όλη την υπόλοιπη όρεξη για ζωή,

που διαλέγει φίλους και εχθρούς,

κατασκευάζει φράχτες και κατά το συμφέρον γέφυρες,

σε κάνει τόσο δα μικρό και άλλοτε σε ψηλώνει νοερά.

Κομμάτι του τόσο γοητευτικού συστήματος,

τροχός θεωρητικά σημαντικός και αναπόσπαστος.

Αναντικατάστατος μέχρι την εύρεση του αντικαταστάτη,

χρήσιμος έως την αρχή της αχρηστίας,

συμπαθή μέχρι την έναρξη της ομιλίας.

Σκλάβο με χίλιους όμορφους τρόπους,

Αιωνία ευγνώμων για τα ψίχουλα, που σαν καρβέλι περιγράφονται.

Μην σου δώσει έναυσμα να σκεφτείς έστω και λίγο την ματαιότητα.

Το μέσο και όχι το σκοπό,

το δικαίωμα και όχι το προνόμιο,

το ευχαριστώ στα αυτονόητα,

το αίμα και τον κόπο.

Την αλλαγή χωρίς τον πόλεμο.

Την ζωή που είναι εκεί έξω.

Ήταν η συμμετοχή μου στο "14ο Συμπόσιο Ποίησης" της Αριστέας. Ευχαριστώ την οικοδέσποινα για την φιλοξενία και όλους όσους προτίμησαν την συμμετοχή μου.

Προαπαιτούμενη λέξη ήταν ''γεννάω (γέννα ή γέννηση ή γέννημα ή Χριστούγεννα)''

Νικήτρια στέφτηκε η Ελένη Ποιώ με το ''Συνεύρεση''.

Απολαύστε την συμμετοχή της.

Συνεύρεση

Απόψε συνάντησα ένα αστέρι

Αλήθεια σας λέω

Ένα αστέρι

Από εκείνα

Που τα παιδιά

Στις ζωγραφιές τους

Καρφώνουν

Εννέα μήνες

Θα κυοφορώ το φως του

Αμυδρό φως γαλήνιο

Κι όταν η στιγμή θα 'ρθει

Στη μοναξιά των φύλλων

Έναν Θεό

Μ' αβρές πατούσες

Θα γεννήσω

Αστραποφόρο

Λευκά να γίνονται ξάφνου

Τα κράσπεδα των ηφαιστείων

Και διάτρητες οι θαλάσσιες στοές

Ολόφρεσκα να μου φέρνουν φιλιά

Απόψε ερωτεύτηκα ένα βότσαλο

Τον λόγο μου σας δίνω

Ένα βότσαλο ολοστρόγγυλο

Σαν εκείνα

Που πάνω τους οι χαράκτες

Μικρά αφήνουν σημάδια:

Μια λέξη μια μορφή

Μια ακτογραμμή ένα φτερό

Εννέα μήνες

Μαζί του θα μιλώ

Αναθηματικό να γίνει σημείο

Ένας βράχος

Ολόγιομος με πεταλίδες

Εκεί να γυρνάς

Σε κοχύλια

Να φυγαδεύεις τις ώρες

Πολλαπλά να σου δίνονται

Τα χρόνια στο μέτρημα

Και μες τα πέτρινα αλώνια

Μπόι να παίρνουν οι λογισμοί

Απόψε δόθηκα σε μια αστραπή

Σας διαβεβαιώ

Μια αστραπή ακτινωτή

Γεννημένη στο θέρος

Σαν εκείνες

Που στο παραθύρι

Της νύχτας

Χτυπούν του έρωτα την άρπα

Εννέα μήνες

Θα μου κεντά τα σωθικά

Κι απανωτά

Θα μου λέει λόγια:

"Γρήγορα να πας γρήγορα να 'ρθεις

Και κάτω από κάμαρα

Αν θα περάσεις μη σκύψεις

Πικραίνονται οι πέτρες

Και πάνω σου ξεσπούν

Σαν καταιγίδα"

Μα κι εγώ ολόρθο σε θέλω

Έναν σαλπιγκτή της χαράς

Στα ουράνια περβόλια

Ολημερίς να μεθάς

Κι ορθόστηθα να απλώνεις

Για σένα μόνο

Τα ιστία της γιορτής μεσοκάταρτα

Δευτέρα 2 Ιανουαρίου 2017

Χαϊκού και κλήρωση.

Αγαπημένοι αναγνώστες του Κειμένου αρχικά να σας ευχηθώ Χρόνια Πολλά και να έχετε μια όμορφη και χαρούμενη χρονιά γεμάτοι υγεία και ευτυχία.

Το δρώμενο Χαϊκού έλαβε τέλος και ήρθε η ώρα εκτός από το να ξαναθυμηθούμε τις συμμετοχές, να κάνουμε και μια κλήρωση για ένα αναμνηστικό δώρο που θα δοθεί σε έναν εκ των συμμετεχόντων.

Το χαϊκού (ιαπ.: 俳句"αστείος στίχος") είναι μια ιαπωνική ποιητική φόρμα. Παραδοσιακά αποτελείται από τρεις ομάδες των 5, 7, 5 συλλαβών, οι οποίες τοποθετούνται σε τρεις στίχους για έμφαση ή σε έναν, χωρισμένο με κενά. Το χαϊκού είναι με συνολικά 17 συλλαβές η πιο σύντομη μορφή ποίησης στον κόσμο. (πηγή)

Είναι ένας τρόπος ποίησης που με γοητεύει, γιατί πρέπει μέσα σε 17 συλλαβές να χωρέσεις ακόμα και τον κόσμο ολόκληρο.

Οι συμμετοχές που συγκεντρώθηκαν είναι οι εξής:

(Ελπίζω να μην ξέχασα καμία...)