Αδιέξοδο, λυτρωτικό, φιλικό, οργισμένο, κάποιες φορές άσκοπο, κάποιες καθοριστικό. Ένα κείμενο είναι η ζωή. Μια κολεκτίβα λέξεων. Ένα κείμενο είναι όλα.
Θα ήθελα με αυτήν μου την ανάρτηση να επισημάνω κάποιες αλλαγές στο εν λόγω μπλογκ. Το Κείμενο ξεκίνησε πριν μερικά χρόνια ως μια συλλογή δικών μου και δικών σας κειμένων, ενημέρωση σχετικά με εκδόσεις, διοργάνωση λογοτεχνικών δρώμενων και γενικότερα σαν ένα σημείο αναφοράς συλλογικής δημιουργίας.
Η προσδοκία όμως να εξελιχθεί σε κάτι μεγάλο, σε μια κοιτίδα αλληλεπίδρασης μεταξύ μας, σε μια συνεχόμενη πρόσκληση και πρόκληση δημιουργίας, ναυάγησε ελλείψει χρόνου. Και είναι πραγματικά κρίμα και άδικο να μου στέλνετε τα κείμενά σας, τα βιβλία σας και γω να μην μπορώ να τα παρουσιάσω όπως τους αρμόζει ή να τα αναρτώ μετά από μήνες.
Λόγω λοιπόν αυτής της αδυναμίας θα ήθελα να σας παρακαλέσω να μην μου στέλνετε άλλες συμμετοχές. Τις επόμενες μέρες θα αναρτήσω όσες συμμετοχές μου έχετε στείλει και μετά το Κείμενο θα παραμείνει ως λογοτεχνικό μπλογκ, αλλά θα φιλοξενεί μόνο δικά μου λογοτεχνικά δρώμενα, όπως οι 25 λέξεις ή τα Χαϊκού (τα οποία ομολογουμένως έχω πολύ καιρό να διοργανώσω), κείμενα και ποίηση δική μου.
Υπάρχει μια σκέψη να μεταφερθούν όλες οι δικές μου δημιουργίες σε ένα άλλο μπλογκ, πιο προσωπικό και αυτό να μείνει μόνο για την διοργάνωση δρώμενων, την οποία ακόμα επεξεργάζομαι. Πάντως νοιώθω πως ένας κύκλος κλείνει, χωρίς να έχει εκπληρώσει αυτό που ονειρευόμουν και ότι θα πρέπει να ανοίξει κάποιος άλλος. Ο καιρός θα δείξει.
Θα ήθελα λοιπόν να σας ευχαριστήσω για όλη την στήριξη και την εμπιστοσύνη. Η επιθυμία μου να ευοδωθεί το αρχικό μου σχέδιο δεν έχει σβήσει και με την πρώτη ευκαιρία το Κείμενο θα επανέλθει και θα σας δώσει βήμα και λόγο.
