Βιβλιοθήκη (Νοσταλγία - Νίκος Βαρδάκας)

Η βιβλιοθήκη του κειμένου έχει την τιμή να σας παρουσιάσει το νέο e-book του Νίκου Βαρδάκα. Μια νέα ποιητική συλλογή από τις εκδόσεις Διάνυσμα.

Μπορείτε να το κατεβάσετε από ΕΔΩ

"ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ"

Έκλεισα την πόρτα πίσω μου. 

Όπως κάθε αρχή ξεκινάει από ένα τέλος. 

Η φωνή της έμοιαζε με παράκληση, 

αφορμή να ξεχάσουμε ότι μας πλήγωσε.

Αιτία ήταν κάθε μέρα και νύχτα, μία λέξη, 

μία χειρονομία που έκοβε σε κομμάτια τη συνείδηση μας. 

Ήμασταν παγιδευμένοι στα θέλω των συγγενών και φίλων. 

Τα κενά της ζωής τους, έψαχναν εμάς για αναπλήρωση.

Ίσως η απουσία μου, να είναι αρκετή για λίγο να σηκώσει τη σκόνη.

Να βάλουμε τους μικροεγωισμούς σε μία αγχόνη.

Όταν κλωτσήσουμε το σκαμνάκι που τους βαστάει, 

θα ερωτευθούμε ξανά όπως εκείνη τη θερινή ραστώνη...

Βιογραφικό σημείωμα:

Γεννήθηκα το 1976 στην Θεσσαλονίκη όπου και μένω. Το 2013 εκδόθηκε το έργο "Πλατεία Συντάγματος" από τις εκδόσεις "Ρώμη". Το 2014 επίσης κυκλοφόρησε σε συλλογή για το έτος Ελ Γκρέκο το κείμενο μου με τίτλο "Τολέδο εν καιρώ καταιγίδος" από τον ίδιο εκδοτικό οίκο όπως και το 2015 η ποιητική μου συλλογή με τίτλο "2015". Το 2015 κυκλοφόρησε το κείμενο μου με τίτλο "Αφιερωμένο" από την 2η ομαδική ποιητική συλλογή από τις εκδόσεις Διάνυσμα. Σε μορφή free ebook κυκλοφόρησε με αυτοέκδοση το έργο μου "Μέχρι την Λύτρωση" το 2015. Με τις εκδόσεις Διάνυσμα κυκλοφόρησαν το 2016 τα έργα μου σε μορφή free ebook "Σαν νύχτες μοιάζουνε οι ελπίδες" και η "Νοσταλγία". Την ίδια χρονιά το κείμενο μου "Διαδρομή" συμμετέχει στην συλλογή Τρενογραφίες του tovivlio.net. Συνεχίζουμε...

****

Μπορείτε να παρουσιάσετε και εσείς το βιβλίο σας (ηλεκτρονικό ή έντυπο) στην βιβλιοθήκη του Κειμένου.

Στείλτε μια παρουσίασή του, ένα σύντομο βιογραφικό και μια φωτογραφία εξωφύλλου στο email asmhnio@gmail.com.

Χαϊκού και Εικόνα #1 - Βασιλική Δραγούνη (φιλοξενία για το δρώμενο Χαϊκού)

Η Βασιλική εμπνεύστηκε τα χαϊκού της μαζί με εικόνα.

******

Για να συμμετέχετε στο δρώμενο απλά κάνετε μια ανάρτηση στο δικό σας μπλογκ με τα χαϊκού σας. 

Πληροφορίες ΕΔΩ.

Χαϊκού - Νέο δρώμενο!

Αφορμή αυτού του δρώμενου ήταν το 13ο Συμπόσιο Ποίησης της Αριστέας, στο οποίο συμμετείχα με δυο χαϊκού. Είναι ένας τρόπος ποίησης που με γοητεύει, γιατί πρέπει μέσα σε 17 συλλαβές να χωρέσεις ακόμα και τον κόσμο ολόκληρο. Αρχικά σκέφτηκα να το κάνω διαγωνισμό όπως τις 25 λέξεις, αλλά μετά είπα να γίνει απλά δρώμενο, να γράφετε δηλαδή στα μπλογκ σας ο καθένας και αργότερα θα γίνει και διαγωνισμός.

Το χαϊκού (ιαπ.: 俳句"αστείος στίχος") είναι μια ιαπωνική ποιητική φόρμα. Παραδοσιακά αποτελείται από τρεις ομάδες των 5, 7, 5 συλλαβών, οι οποίες τοποθετούνται σε τρεις στίχους για έμφαση ή σε έναν, χωρισμένο με κενά. Το χαϊκού είναι με συνολικά 17 συλλαβές η πιο σύντομη μορφή ποίησης στον κόσμο. (πηγή) 

Για να συμμετέχετε στο δρώμενο απλά κάνετε μια ανάρτηση στο δικό σας μπλογκ με τα χαϊκού σας. Η ανάρτηση μπορεί να είναι όπως εσείς επιθυμείτε. Συνοδευόμενη με φωτογραφίες, με βίντεο, με κάποιο άλλο κείμενο και όσες αναρτήσεις θέλετε, με όσα χαϊκού θέλετε. Δεν υπάρχει περιορισμός στην θεματολογία. Ας κρατήσουμε όλοι την παραδοσιακή μορφή χαϊκού, δηλαδή 17 συλλαβών, σε τρεις ομάδες των 5, 7, 5 συλλαβών (όπως το παράδειγμα παρακάτω)

Μόλις κάνετε την ανάρτηση αφήνετε ένα σχόλιο εδώ. Ας βάλουμε χρονικό όριο μέχρι τα Χριστούγεννα. Μετά θα συγκεντρωθούν όλα μαζί και μετά από κλήρωση θα δοθεί ένα συμβολικό δώρο.

Παραδείγματα χαϊκού

Μιας θαμπής ζωής,

χρώμα ξεθωριασμένο.

Ρουτίνας σκλάβος.

Ανασύσταση.

Μαζεύοντας θάλασσα.

Αλλαγή πλεύσης.

Ξεκινάτε λοιπόν να γράφετε τα χαϊκού σας και να πειραματίζεστε σε κάτι διαφορετικό αλλά εξίσου πολύ όμορφο.

Κόντρα στους νωθρούς, άγριους και φασιστικούς καιρούς δημιουργούμε, όσο και όπως μπορεί ο καθένας μας.

Καλές εμπνεύσεις!

Φιλικά

Μαρία Νικολάου

****

Συμμετοχές

Χαϊκού #1 - η ζωή είναι ωραία ...
Χαϊκού και Εικόνα #1 - Βασιλική Δραγούνη
Χαϊκού, 俳句, Haiku - mytripssonblog
μιας αστραπής (χαϊκού) - ποιώ
Χαϊκού #2 - η ζωή είναι ωραία ...
Χαϊκού ψυχής... - Bre Melaxrinaki...
Χαϊκού *Έτσι ξαφνικά* - Only you!
Χαϊκού #3 - η ζωή είναι ωραία ...
Χαϊκού και Αγάπη - Χριστόφορος Τριάντης
Το χαϊκού της Μαρίνας - Εκεί που Ερωτεύομαι την Ζωή
Άυλο χρωμόσωμα - Ένα κουμπί στο φεγγάρι.
Χαϊκού με εικόνα... - Bre Melaxrinaki...
ΖΗΛΕΥΟΝΤΑΣ ΤΑ...ΧΑΙΚΟΥ...!!! - Σμαραγδένια
Παραίσθηση (Χαϊκού) - onirokosmos
Χαϊκού και Εικόνα #2 - Βασιλική Δραγούνη
Παραίτηση - onirokosmos
Των παιδιών τα χαϊκού ♥ - marilena spotofart
Πόλεμος - Ένα κουμπί στο φεγγάρι
Χαϊκού #4 - η ζωή είναι ωραία ...
Χαϊκού των χρωμάτων - mytripssonblog
Haiku #1 - Funky Monkey

τα χαϊκού με βρήκανε - άσωτος γιος

Χαϊκού της δοκιμής! - Άιναφετς
Χαϊκού και Φθινόπωρο - Βασιλική Δραγούνη
Χαϊκού φτερουγίσματος - mytripssonblog
Το Εκείνο ή τα χαϊκού του Φρόυντ - marilena spotofart
Haiku #2 - Funky Monkey
Συμπαντικές διαδρομές και ουράνιες σφαίρες - Βασιλική Δραγούνη
Χριστουγεννιάτικα χαϊκού - Βασιλική Δραγούνη 
Χαϊκού ημερολόγιο - Ένα κουμπί στο φεγγάρι

Χαϊκού αλλαγής - Μπερδεύτηκαν τα χρώματα στα μάτια σου (13ο Συμπόσιο Ποίησης)

Χαϊκού αλλαγής

Μιας θαμπής ζωής,
χρώμα ξεθωριασμένο.
Ρουτίνας σκλάβος.

Ανασύσταση.
Μαζεύοντας θάλασσα.
Αλλαγή πλεύσης.

Ήταν η συμμετοχή μου στο "13ο Συμπόσιο Ποίησης" της Αριστέας. Ευχαριστώ την οικοδέσποινα για την φιλοξενία και όλους όσους προτίμησαν την συμμετοχή μου.

Προαπαιτούμενη λέξη ήταν ''χρώμα (ή χρωματίζω ή χρωματιστός-ή-ό)''

Νικήτρια στέφτηκε η Ελένη Ποιώ με το ''Μπερδεύτηκαν τα χρώματα στα μάτια σου''.

Απολαύστε την συμμετοχή της.

Μπερδεύτηκαν τα χρώματα στα μάτια σου   

Κυριακή ήταν τότε θυμάμαι

Μια ανούσια Κυριακή

Που απρόσκλητος ήρθες στο σπίτι 

Ακούμπησες τη βρεγμένη ομπρέλα σου

Στο πάτωμα

Κι έσταξε φθινόπωρο στους ξύλινους αρμούς

Δεν ξέρω αν σ' αγαπούσα

Ή απλά χαιρόμουν αυτή καθαυτή

Τη συντροφιά σου

Στα χέρια σου μια πύρινη ανθοδέσμη

Ποτέ δεν μου χάρισαν λουλούδια

Ξεστόμισα έκπληκτη

Ένα κυκλάμινο άγριο

Μια θηλυκή ορχιδέα

Ή έστω ένα ανώνυμο αγριολούλουδο

Πως διάβασες τη λαχτάρα μου

Πως γονάτισες στα λευκά μου πανιά

Πως ξεμπέρδεψες το νήμα της απώλειας; 

Ήρθες για να μείνεις, είπες

Κι εγώ παρακολουθούσα

Το τρέμουλο των χειλιών σου

Διάβαζα ήρεμα

Τις αποχρώσεις στο βλέμμα σου

Γήινες ζεστές ενσωματωμένες με ίσκιους

Μια αποδόμηση κι ένας εκστασιασμός

Μια επιδρομή σε τοπία χαυνωτικά από τη λήθη

Νόμισα ξάφνου πως μπερδεύτηκαν

Όλα τα χρώματα στον πυρήνα της ζωής

Πως μια καταιγίδα πλησίασε 

Τα ουράνια βεγγαλικά για να τα σβήσει

Ήρθες καμωμένος από γυαλί

Με εστίες πολλές να με ζεστάνεις

Πως χρωμάτιζαν τα μάτια σου

Τον ερχομό του Οκτώβρη στα γκρίζα μου στόρια

Απέφυγα να κοιτάξω τις κνήμες σου

Τα βοστρυχωτά σου μαλλιά

Μόνο το βλέμμα σου μ' έκλεψε

Κι εκείνη η λάμψη που γιγάντωνε

Τα σβησμένα μου πάθη

Ήρθες για να ντύσεις τις εσοχές στο μαντήλι

Σε λεβάντες να κρύψεις

Το αρχαίο μου όνομα

Καιρός κακός μην το βρει κι ανοίκειος φόβος

Μπερδεύτηκαν τα χρώματα στα μάτια σου

Την ώρα που έσβηνε αργά ο αποσπερίτης

Στους γήλοφους της ομίχλης`

Κι έμεινα να ξεχωρίζω αχνά ουράνια τόξα

Στα φλύαρα ύψη των αιθέρων

Τα μικρά καταφύγια των νεκρών 

Να αναζητώ στων προσώπων τα αχανή βάθη

Πολλά τα πρόσωπα κι άπειρες οι στιγμές 

Που αισθαντικά έφερες μαζί σου

Σθεναρά θυμάμαι με προέτρεψες

Σμίλη να γίνω αργυρή 

Κι εσύ ο μαρμάρινος τύμβος

Να χαράζω τους στίχους μου

Πύρινη να πάρουν μορφή

Σαν τα λουλούδια που η αγκαλιά σου

Απλόχερα κάποτε μου φανέρωσε!

Κειμενογράφος (Ένας Ακόμη Τάδε Αριθμός - Κική Κωνσταντίνου)

Κάπου εκεί,

σε μια Ερυθρά θάλασσα συναντηθήκαμε, ακόμη το θυμάμαι.

Καθαρή ήτανε, δεν είχε φουρτούνα, δεν είχε βρομιές, δεν είχε καν ανθρώπινη φασαρία. 

Μόνο ένας γλάρος θυμάμαι πετούσε στον ουρανό και είχα την εντύπωση πως ένα ψάρι έπεσε από το στόμα του και χάθηκε κάπου στη μέση της διαδρομής.

Α, ναι.

Τώρα θυμήθηκα.

Κι ένα καράβι.

Κι ένα μικρό καράβι υπήρχε.

Νόμιζα πως ήταν καΐκι, που ψάρευαν ο κόσμος για να φάνε, μα χρειάστηκαν μήνες να περάσουν για να μάθω πως ήταν δουλεμπορικό και μετέφερε εκατοντάδες λαθρομετανάστες.

Και πού πήγαν άραγε όλοι αυτοί;

Μέσα από τις κόρες των οφθαλμών μου τους αντίκρισα κάπου στις ειδήσεις.

Πώς το ’λεγε να δεις; Πώς το ’λέγε;

Εδώ κηδεύεται ο τάδε αριθμός….

Έτσι το ’λεγε. Ναι, έτσι το ’λεγε θυμάμαι.

Ο τάδε αριθμός…. ένας αριθμός για κάθε μία σάρκα.

Ημερομηνία γέννησης θυμήθηκα και ξάφνου αυτή η ημερομηνία μετατράπηκε και πήρε τη μορφή της ημερομηνίας λήξης. 

Ημερομηνία λήξης… σαν τα προϊόντα στα ράφια των σούπερ μάρκετ. 

Ναι, ναι, ξέρω.

Ακόμη και το γάλα, προϊόν πρώτης ανάγκης, καθαρά βιολογικής σημασίας, έχει ημερομηνία λήξης. Αναλώσιμο λοιπόν και αυτό. Σαν εμάς. Ίσως, για κάποιους μόνο.

Όμως για να θυμηθώ. Για να θυμηθώ, γιατί το έχω αφήσει πίσω μου αυτό και θέλω να μου το θυμίσω πάλι.

Τι γάλα γεύτηκα ερχομένη στο κόσμο τούτο; Μητρικό! Κι αν ακόμη για κάποιο λόγο δεν μπορούσα να γευτώ το μητρικό το γάλα, εγώ πάλι μητρικό το ονόμασα, γιατί έμαθα να διεκδικώ ό,τι αξίζω.

Το μητρικό το γάλα λοιπόν, μια σταγόνα ζωής, που αξίζουμε και διεκδικούμε όλοι.

Μου λείπει το βραχιόλι.

Εκείνο το βραχιόλι ντε, που στολίζει το χεράκι ή το ποδαράκι ενός νεογέννητου μωρού. Εκείνο το βραχιόλι μου λείπει. Μου λείπει έντονα αυτές τις μέρες.

Έψαξα. Έψαξα να το βρω, μα δε θυμάμαι πού το έχω καταχωνιασμένο.

Θέλω να το φορέσω ξανά. Θέλω να το τοποθετήσω με χάρη στον καρπό του δεξιού χεριού μου και να φωτογραφηθώ μαζί του, ώστε να με συγκρίνω με εκείνη τη φωτογραφία που πρωτοσυναντά κανείς στο βρεφικό μου άλμπουμ. 

Μα φοβάμαι.

Φοβάμαι όμως. 

Και μεταξύ μας, φοβάμαι πολύ.

Κοιτώ δεξιά κι αριστερά, δεν έρχεται κανένας.

Έλα πιο κοντά μου, σκύψε προς το μέρος μου.

Απόλαυσε τη σιγή που διαγράφω με κύκλους στο πρόσωπό μου και διάβασε κάτι από τα μάτια μου.

Μπορείς;

Μπορείς, αφού στο επιτρέπω.

Φοβάμαι.

Στο είπα και πριν, φοβάμαι.

Εσύ φοβάσαι;

Ή ξέχασες πως ο φόβος υπάρχει για να ζει κι αυτός ανάμεσά μας;

Για να μας προστατεύει μόνο και όχι να μας κρατάει δέσμιους του εαυτού μας.

Κική Κωνσταντίνου

απόσπασμα από το ποίημα «Ένας Ακόμη Τάδε Αριθμός», της ποιητικής συλλογής σε ελεύθερο στίχο «Οι Φεγγίτες της Ζωής μου».

****

Μπορείτε να παρουσιάσετε το κείμενό σας (διήγημα, ιστορία, ελεύθερο κείμενο) μέσω της μόνιμης στήλης ''Κειμενογράφος''.

Στέλνετε με e-mail το δικό σας κείμενο στο asmhnio@gmail.com.

Βιβλιοθήκη (Οι Φεγγίτες της Ζωής μου - Κική Κωνσταντίνου)

Το νέο της βιβλίο με τίτλο «Οι Φεγγίτες της Ζωής μου», κυκλοφόρησε η δική μας μπλόκερ, Κική Κωνσταντίνου. 

Η ίδια χαρακτηρίζει το πόνημά της αυτό, παράγωγο γένος της πρώτης της προσωπικής δουλειάς «Τα Λάφυρα της Ψυχής μου», που κυκλοφόρησε το έτος 2015. Πρόκειται εξίσου για μία ποιητική συλλογή σε ελεύθερο στίχο που περιλαμβάνει 17 θεματικές ενότητες  μοντέρνων, στοχαστικών, ανθρωποκεντρικών ποιημάτων ποικίλης θεματολογίας που στρέφονται γύρω από τον άξονα των ανθρώπινων συναισθημάτων και προσπαθούν με τον δικό τους τρόπο να συλλάβουν και να αποδώσουν το θαύμα και το μεγαλείο του Ανθρώπου και της Ζωής. 

Προσφιλείς εκφραστικοί τρόποι με τους οποίους επιτυγχάνεται ζωντάνια και παραστατικότητα είναι η θεατρικότητα (αποστροφή του ποιητικού υποκειμένου σε β' ενικό, κινητικότητα των ηρώων και μια γενικότερη σκηνοθετική οργάνωση του χώρου και των προσώπων), η εικονοπλασία, το πεζολογικό ύφος, η απλή και καθημερινή σύνταξη και λεξιλόγιο. Τρόποι – ορίζοντες, που χρησιμοποιήθηκαν και στην πρώτη της δουλειά.

Bιογραφικό σημείωμα:

Η Κική Κωνσταντίνου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Στροφυλιά, ένα μικρό, όμορφο χωριό της Βόρειας Εύβοιας. 

Σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων στο ΤΕΙ Χαλκίδας μα λίγα χρόνια αργότερα ανακάλυψε πως αυτό που τη γεμίζει ουσιαστικά είναι η συγγραφή λογοτεχνικών κειμένων και παραμυθιών.

Είναι ένα παιδί που αρνείται πεισματικά να μεγαλώσει και δεν μπορεί να πάψει λεπτό να χαμογελά, να ονειρεύεται, να αισιοδοξεί και να ελπίζει.

Από το 2010 διατηρεί το δικό της «χώρο» στο διαδίκτυο και μπορεί κανείς να τη συναντήσει στο www.ekfrastite.blogspot.com. (Εκφράσου)

Όνειρο ζωής για εκείνη ήταν να καταφέρει να εκδώσει το πρώτο της βιβλίο. Αυτό το όνειρο πραγματοποιήθηκε το Φεβρουάριο του 2015 με την κυκλοφορία της πρώτης της ποιητικής συλλογής σε ελεύθερο στίχο.

Το ταξίδι στο όνειρο ξεκίνησε και επιδιώκει να γίνει παράδειγμα για όλους όσους θέλουν να κυνηγήσουν τα όνειρά τους, μα ο φόβος τους κρατάει πίσω. Το μόνο που χρειάζεται είναι να τολμήσεις, να μη φοβηθείς, να βάλεις την αγάπη σου μέσα σε ότι κάνεις και να γίνεις ο ίδιος το όνειρο, η ελπίδα.

Διότι, ότι αγαπάς, δεν μπορεί παρά να γίνει το ίδιο η ελπίδα.

Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί της ή στο email kikh_k@hotmail.com ή στη σελίδα της στο facebook, Κική Κωνσταντίνου.

****

Στο youtube μπορείτε να βρείτε εικονοποιημένα τα δυο της βιβλία σε επιμέλεια του Νίκου Μουσαβερέ.

****

Στο άλλο μου μπλογκ μπορείτε να δείτε την βόλτα που έκαναν οι Φεγγίτες στο Λόφο του Φιλοπάππου.

*****

Μπορείτε να παρουσιάσετε και εσείς το βιβλίο σας (ηλεκτρονικό ή έντυπο) στην βιβλιοθήκη του Κειμένου.

Στείλτε μια παρουσίασή του, ένα σύντομο βιογραφικό και μια φωτογραφία εξωφύλλου στο email asmhnio@gmail.com.

Ο Μέγας - Αίνιγμα του φεγγαριού (Παίζοντας με τις λέξεις #9)

Ο Μέγας*

Μια μετάνοια πριν το θάνατο,

σκοινί δεμένο καλά στα παραπτώματά μου.

Εγώ ο μέγας οδηγητής, ταπεινής μητρικής καταγωγής.

Μια μορφή που θα φέρει τον κόσμο στα όρια,

τραβώντας κάθε επιλογή, κάθε σκέψη μέσα στην προκατάληψη.

Μια ζωή που θα οδηγήσει στην πιο καθοριστική άλωση,

βάζοντας τους ανθρώπους στην πιο απότομη τροχιά.

Με χέρια ματωμένα αφήνω το σύθαμπο να αλλάξει την ιστορία,

να μου δώσει συγχωροχάρτι, άφεση αμαρτιών,

κάνοντάς με έναν επίτιμο άγιο.

****

Ήταν η συμμετοχή μου στο "Παίζοντας με τις λέξεις" στης Μαρίας. Ευχαριστώ την οικοδέσποινα για την φιλοξενία και όλους όσους προτίμησαν την συμμετοχή μου.

Προαπαιτούμενες λέξεις ήταν οι εξής: σκοινί, προκατάληψη, σύθαμπο, τροχιά, όρια.

Νικήτρια στέφτηκε η Ελένη Ποιώ με το ''Αίνιγμα του φεγγαριού''.

Απολαύστε την συμμετοχή της.

Το αίνιγμα του φεγγαριού 

Μάγισσα σε είπανε
Κορίτσι του σύθαμπου
Με λυτά μαλλιά ν' αγναντεύεις
Του πελάγου τις ατέρμονες πτυχώσεις
Δεμένα χέρια
Κλειστά βλέφαρα
Στητός κορμός
Κορίτσι με το δακρυσμένο μαντήλι
Τροχιές διέγραφαν τα πόδια σου
Στην υγρή άμμο
Ελλειπτικά σχήματα
Νέφη της γης
Και θυμωμένα ουράνια τόξα
Σαν να σου έπρεπε
Με ακαθόριστα σχέδια
Τυφλά
Να διανοίξεις του φόβου τους θαλάσσιους δρόμους
Τύχη ή μέλημα;

Της θάλασσας τα θησαυρίσματα
Κυνηγούσες
Ξηρούς κορμούς
Αλογάκια της πάχνης
Τον τραυματισμένο γλάρο
Φίλο να κάνεις ήθελες
Πως να δραπετεύσεις;
Χαμένα τα όρια του ουρανού
Χαμένα τα σκοινιά που ανέβαζες
Απ' της χαράς το πηγάδι
Τα μυστικά του έρωτα
Όλα στο τώρα
Όλα στο μικρό σου δακτυλάκι περασμένα
Μικρός αστερίας ή ιππόκαμπος;

Βάθαινε ο κόσμος μαζί σου
Κοράλλια ξέφευγαν στη στεριά
Μακρινές σκιές
Στόλιζαν τα πορτραίτα με γαρύφαλλα
Γλύκαινε το κεράσι
Στο στόμα της γαλήνης
Έβγαιναν οι Παναγίες ξυπόλητες
Στα λευκά ξωκλήσια
Σε κάμαρες ζεστές
Ξάπλωναν νηφάλια τα μεσημέρια
Τα όνειρα δίπλωναν με τάξη
Την απογευματινή μπουγάδα
Μέστωναν στον ήλιο οι κόκκοι του σταριού
Κίτρινη αψάδα ή βασιλικού μέθη;

Χτυπούσε το σήμαντρο
Του Άϊ Νικόλα
Χτυπούσε το κανόνι υπόκωφα
Στο κάστρο
Ερχόσουν κι εσύ με άδεια τα μανίκια
Φτεράκιζες
Χανόσουν
Έπεφτες στις κορφές και τις στεφάνωνες
Μάγισσα σε είπανε
Του Πρωτέα διαλεχτή πέτρα
Πίσω από τη φωτιά
Κονταροχτυπιόσουν με τον γρέγο
Στου αλήτη το σπασμένο κρανίο
Φίλιωνες τον πόνο της ψυχής
Χωρίς προκατάληψη ή εμμονή
Άναβες κερί δίπλα στα δεκατρία φεγγάρια
Να λάμψει της γνώσης ο άκμονας
Πλάι στο σβηστό λυχνάρι του πατέρα
Καρτερικά τον άγγελο σου περίμενες
Απ' τα βάθη του πελάγου
Λευκό ν' ανοίξει ιστίο
Σε κούρασαν οι λαβύρινθοι κι οι σβηστοί φάροι
Για σένα μόνο έπρεπε να παιχτεί
Το φινάλε των δακρύων
Για σένα κι η αποστασία της κοίτης
Διάτρητος στόχος ή σκοτεινό σκηνικό;

*Αφορμή έμπνευσης μια σύντομη συζήτηση για την ζωή του Μέγα Κωνσταντίνου.
*Το γλυπτό της φωτογραφίας ανήκει στον καλλιτέχνη Huma Bhabha

Η στιγμή σας με ένα ποίημα - 25 λέξεις (Άννα Πάρος)

Αναπόδραστες εποχές αποδημίας.

Σκοτεινιά ερήμωσης. 

Πίσω από την σιωπή, άνεμοι Βόρειοι ερίζοντας λυμαίνονται άδειες φωλιές.

"Μείνε" εκλιπαρεί το τοπίο.

"Άλλαξέ με !... "

***

Ήταν η στιγμή της Άννας με ένα ποίημα.

Το παραπάνω ολιγόλεκτο έλαβε την πρώτη θέση στον λογοτεχνικό δρώμενο του Κειμένου ''25 λέξεις''. 

Η Άννα καθώς και οι υπόλοιποι διαγωνιζόμενοι, εμπνεύστηκαν από την πρώτη φωτογραφία και έγραψαν 25 λέξεις σύμφωνα με τα συναισθήματα που τους δημιούργησε.

Για όσους ενδιαφέρονται οι ''25 λέξεις'' θα ξεκινήσουν ξανά στις 1/11.

Για την Κατερίνα...

...που έφυγε σαν σήμερα.

Καμιά φορά ανοίγει η πόρτα σιγά σιγά και μπαίνεις.

Φοράς κάτασπρο κουστούμι και λινά παπούτσια.

Σκύβεις βάζεις στοργικά στη χούφτα μου 72 φράγκα και φεύγεις.

Έχω μείνει στη θέση που με άφησες για να με ξαναβρείς.

Όμως πρέπει να έχει περάσει πολύς καιρός 

γιατί τα νύχια μου μακρύνανε και

οι φίλοι μου με φοβούνται. 

Κάθε μέρα μαγειρεύω πατάτες

έχω χάσει την φαντασία μου 

και κάθε

φορά που ακούω "Κατερίνα" τρομάζω. 

Νομίζω ότι πρέπει να καταδώσω κάποιον.

Έχω φυλάξει κάτι αποκόμματα με κάποιον που λέγανε

πως είσαι εσύ. 

Ξέρω πως λένε ψέματα οι εφημερίδες,

γιατί γράψανε ότι σου ρίξανε στα πόδια.

Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια.

Στο μυαλό είναι ο Στόχος

το νου σου ε; 

Κατερίνα Γώγου.