Κάτω απ' τον αστερισμό του τυχαίου, εκεί που οι δείκτες τέμνουν
τον άθικτο χρόνο, στροβιλιζόμαστε στου αγνώστου τους κυκλώνες.
Έρχονται και μας τυλίγουν σαν οπτασία αέρινη,
σαν φευγαλέα τραγούδια σειρήνων από τα απύθμενα βάθη,
σαν κύματα που ταξιδεύουν από άνεμο σε άνεμο,
σαν μια πρόσκαιρη θύμηση ενός ανεπαίσθητου κόσμου
ποτισμένη με το αλάτι των δακρύων μας
για να μας αφήσουν στην ακτογραμμή, τη λεπτή ισορροπία μεταξύ
ανόδου και πτώσης, άμπωτης και παλίρροιας
που ανεβαίνει και τραβιέται σε συνεχή ρυθμό
με έναν παλλόμενο, αρχαίο ήχο
ακολουθώντας την αδιάσπαστη τροχιά της νύχτας.
Εκεί μπορούμε πραγματικά να βυθιστούμε
μέσα στην έσχατη αιωνιότητα του ορίζοντα,
κάτω από τον ίλιγγο των ουράνιων σωμάτων
και την ανάμνηση ενός ήλιου μοναχικού που βασιλεύει
σε αυτές τις μεγάλες θάλασσες
όπου μπορούμε μόνο να ταξιδεύουμε στην επιφάνεια
και ποτέ στα βάθη τους.
******
Ήταν η συμμετοχή της Βασιλικής Δραγούνη για το δρώμενο ''Λόγια της πλώρης''.
Μπορείτε να συμμετέχετε και 'σεις.
*****
Συμμετοχές δικές μου
Συμμετοχές ως τώρα
