Ας πιούμε λοιπόν
στη μνήμη των παιδιών με το σκισμένο βλέμμα
στην υγεία των ποντοπόρων
των μεγάλων θαλασσών
και των τυφλών οριζόντων
ξιφουλκώντας στη μέση του πλεούμενου
σπονδή μικρή
για τους φωταγωγούς του έρωτα
που έλιωσαν
προσπαθώντας με χίλιους οφθαλμούς
και χίλια σκιρτήματα
να μας συνάξουν στην πόλη των ονομάτων
και των ζώντων
κοσμίζοντας τον ψίθυρο
το ουρλιαχτό
και τη μέθη
γι’ αυτούς δηλαδή
που χάθηκαν στα όνειρα των άλλων
του άλλου
του όντος άλλου
καλπάζοντας μέσα σε λέξεις
και φύλαξαν θερμοπύλες
γνωρίζοντας την προδοσία του Εφιάλτη.
***
Ήταν η στιγμή του Δημήτρη Δημητριάδη με ένα ποίημα.
Στείλτε και τη δική σας στιγμή.
Αυτό το έργο χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .
Οι φωτογραφίες και τα κείμενα που τις συνοδεύουν και το συνολικό περιεχόμενο του παρόντος ιστοτόπου αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία και προστατεύονται από τον Ν. 2121/1993. Δεν επιτρέπεται η αντιγραφή, αναδημοσίευση, αναπαραγωγή, παραποίηση, αλλοίωση, εκμετάλλευση ή οποιαδήποτε άλλη χρήση του συνολικού περιεχομένου (φωτογραφίες ή/και τμήματα αυτών, κείμενα) χωρίς τη συναίνεσή μου και την έγγραφη άδειά μου. Φωτογραφίες που δεν φέρουν το όνομά μου είναι από το www.pixabay.com και το www.pexels.com και είναι χωρίς πνευματικά δικαιώματα.