Ιστορίες των Χριστουγέννων (Η νεράιδα των ευχών - Βασιλική Δραγούνη)

Πλησιάζει με τα χέρια της γεμάτα ασημένιες λάμψεις

και χιονόμπαλες φτιαγμένες από κρύσταλλο

κι από ευχές λευκές και ακατέργαστες

-σαν δέσμες φωτός από έναν αόρατο φάρο

ενάντια στο μπλε του πρώιμου δειλινού.

Περιδιαβαίνει τα θαμπά σταυροδρόμια, τυλιγμένα με ομίχλη

και την πλατεία με τα αγριόχορτα

και τις περιπλανώμενες αναμνήσεις

-σε αναζήτηση του παρτενέρ που θα τις συνοδέψει

στις σκοτεινές εσπερίδες του εκλιπόντος χρόνου,

αφήνοντας αποτυπώματα διαμπερή

στου φεγγαριού τα ξέφωτα,

τις παγωμένες λίμνες, τους λόφους και τα δάση

που προκαλούν τη φαντασία με σκιές

φυλακισμένες στις ιστορίες του χειμώνα.

Πλησιάζει με τα χέρια της γεμάτα ασημένιες λάμψεις

και χιονόμπαλες φτιαγμένες από κρύσταλλο

κι από ευχές λευκές και ακατέργαστες

-απειροελάχιστη σκόνη στην κλεψύδρα του χρόνου.

Μας εύχεται καλή τύχη, καθώς συνεχίζουμε.

*****

Είναι η συμμετοχή της Βασιλικής Δραγούνη στις Ιστορίες των Χριστουγέννων.

Στείλε και την δική σου συμμετοχή.

Ιστορίες των Χριστουγέννων (Νέο δρώμενο)

Γράψαμε για καλοκαίρια, για θάλασσες, για την άνοιξη, το φθινόπωρο αλλά δεν γράψαμε για την πιο γιορτινή εποχή του χρόνου. Τότε που όλοι νιώθουμε ξανά παιδιά, που παραμερίζουμε για λίγο τις έγνοιες και δίνουμε στον εαυτό μας την ''άδεια'' να ξεφύγει από την καθημερινότητα.

Ας γράψουμε λοιπόν για τα Χριστούγεννα και να θέλετε και για την Πρωτοχρονιά. Ας τα φωτογραφίσουμε, ας τα περιγράψουμε, ας πούμε τι νιώθουμε μέσα σε αυτή την γιορτινή ατμόσφαιρα, τις εμπειρίες μας, ιστορίες από το παρελθόν ή προσδοκίες για την νέα χρόνια. Ότι εσείς θέλετε.

Έχετε διορία μέχρι τις 10/1/2022 να κάνετε μια ανάρτηση για τις γιορτές. Ότι θέλετε εσείς. Πεζό, ποίημα, κολλάζ φωτογραφιών, ίσως κάποια χριστουγεννιάτικη δημιουργία. Όσες συμμέτοχες θέλετε. Αφήστε ένα σχόλιο εδώ μόλις την ετοιμάσετε. Αν δεν έχετε μπλογκ, πολύ ευχαρίστως να σας φιλοξενήσω στο Κείμενο ή στο Μια ματιά στον ήλιο με γιορτινά...

Στο τέλος της διορίας θα γίνει μια μικρή κλήρωση με όλους τους συμμετέχοντες και θα δοθεί ένα συμβολικό δώρο.

Σας εύχομαι καλές εμπνεύσεις.

************

Συμμετοχές

Χριστουγεννιάτικος στολισμός μέσα...και πιο μέσα! - ANNA FLO 

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΤΟΥ ΑΧΜΕΤ!! - Σμαραγδάκι- Ρούλα

Ο Κωλοβελόνης στο σπίτι μου! - ANNA FLO 

Mαζευτείτε... - Μαρία Κανελλάκη

Η νεράιδα των ευχών - Βασιλική Δραγούνη

Στο εργαστήρι των ξωτικών του Αι Βασίλη - Ελένη Φλογερά

Βράδια Χριστουγέννων - airis

Τσούκου-τσούκου,τσούκου -τσούκου ολοκληρώσαμε - Χαρά Θεοδωρίτση

Χριστουγεννιάτικες αναγνώσεις - Giannis Pit

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΕΣ - Ρένα Χριστοδούλου

Ιστορίες χριστουγέννων - Κατια Μαρκουϊζου

Ιστορίες της Άνοιξης... Λήξη...

Γράψαμε λοιπόν για την άνοιξη. Την δεχτήκαμε με λαχτάρα, την νοιώσαμε, την φωτογραφίσαμε. Θα ήθελα να δώσω περισσότερό χρόνο σε αυτό το δρώμενο, αλλά λόγοι ανωτέρας βίας, δεν με άφησαν να το ''τρέξω'' πιο πολύ.

Ευχαριστώ πολύ όλους όσους συμμετείχαν ή διάβασαν τις συμμετοχές. Ελπίζω όλοι σας να έχετε την άνοιξη που θέλετε δίπλα σας.

Ας δούμε τις αναρτήσεις που μαζεύτηκαν.

1. Το ταξίδι με έναν αετό - ANNA FLO

2. Εαρινό ανασκούμπωμα - Κλαύδια Μάμαλη

3. Η θυσία - Βασιλική Δραγούνη

4. Τα Ερωτήματα της Άνοιξης - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

5. ΤΑ ΧΕΛΙΔΌΝΙΑ ΕΊΝΑΙ ΕΔΩ...Η ΑΝΟΙΞΗ; - Σμαραγδάκι- Ρούλα

6. «Προσκλητήριο του Έποπα» - Marie-Anne

7. Ανοιξιάτικοι ερωτιδείς - Χαρά Θ.

8. Καλή Πρωτομαγιά, Καλή Ανάσταση και Καλή Λαμπρή!!! - Marie-Anne

9. ΜΙΑ ΑΝΟΙΞΙΑΤΙΚΗ ΠΑΡΕΑ!!! - Σμαραγδάκι- Ρούλα

Δικές μου συμμετοχές

Μια άνοιξη που επιμένει...

Μοναδικά...

Μετά από κλήρωση η Χαρά Θ κερδίζει ένα συμβολικό δώρο για την συμμετοχή της. Ας μου στείλει την διεύθυνσή της ώστε να της το στείλω.

Ως την επόμενη πρό(σ)κληση δημιουργίας μην ξεχνάτε:

Κόντρα σε νωθρούς καιρούς δημιουργούμε όπως και όσο μπορεί ο καθένας.

Σας ευχαριστώ όλους!

Η θυσία - Βασιλική Δραγούνη (Ιστορίες της Άνοιξης)

Ένα συνεχές φράγμα από σταγόνες βροχής χτυπούσε τον πλακόστρωτο πεζόδρομο μιας άλλοτε πολυσύχναστης οδού το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής. Είχε περάσει ο Χρόνος των Παθών από τότε που ο κόσμος υποβλήθηκε στην φιλόξενη αγκαλιά του θανάτου, χωρίς ακόμη η ανθρωπότητα να καταφέρει να χαμογελάσει μετά από τόσα δεινά. Η πόλη έμοιαζε λίγο πολύ όπως ήταν και πριν από την εξάπλωση της επιδημίας. Δεν υπήρχαν σημάδια αναταραχών, σκελετοί καμένων οχημάτων ή παραβιασμένα παράθυρα. Μόνο άδεια καρότσια σουπερμάρκετ που στέκονταν παρατημένα στους δρόμους. 

Ένας χρόνος περίπου από τότε που ο Πέτρος είδε τη γυναίκα του να σβήνει μπροστά στα μάτια του. Το πρόσωπό της ήταν σκελετωμένο και το βυθισμένο της χαμόγελο στοίχειωνε κάθε του σκέψη.

«Είναι εντάξει. Είμαι καλά τώρα», ψιθύρισε αχνά. «Όλα είναι καλύτερα τώρα». Η λαβή του χεριού της χαλάρωσε. Τα κόκκινα βλέφαρά της έκλεισαν αργά, κρύβοντας το κάποτε λαμπερό κεχριμπάρι που περικύκλωνε τις έντονα διασταλμένες κόρες, ηχώντας σαν το χτύπημα μιας πόρτας μέσα στο μυαλό του. Και ξαφνικά εκείνος βρέθηκε μακριά από το σπίτι, σε έναν κόσμο άγνωστο.

Ο Πέτρος σκούπισε την προσωπίδα του αναπνευστήρα του καθώς τα σταγονίδια της βροχής διαπερνούσαν την ομίχλη της εσωτερικής επιφάνειας κυλώντας προς τα κάτω. Πολύ συχνά τον αναστάτωνε η μοναξιά, η ησυχία της ύπαρξής του. Ακόμη και όταν το χέρι του θανάτου τον κρατούσε υπό έλεγχο, όπως και όλους όσους γνώριζε, εξακολουθούσε να θυμάται. Μερικές φορές αυτό του φαινόταν παρήγορο.

Ένα σπουργίτι τιτίβιζε μια μελωδία που αντηχούσε στον άδειο δρόμο καθώς συνέχιζε το βάδισμά του, ρίχνοντας συμπονετικές ματιές σε μια μοναχική φιγούρα που στεκόταν στη μέση όλων αυτών. Ήταν ένα νεαρό κορίτσι, που δεν φαινόταν παραπάνω από δεκαπέντε χρονών. Φορούσε ένα κουρελιασμένο κόκκινο φόρεμα που συμβόλιζε κάτι μεταξύ σκανταλιάς και ανέχειας. Αυτό το κορίτσι είχε μακριές κατάμαυρες μπούκλες. Δεν ήταν ένα γυαλιστερό μαύρο, αν και θα πρέπει να ήταν κάποτε, αλλά μάλλον ένα μαύρο ξεθωριασμένο. Το μελαχρινό κορίτσι κοιτούσε ψηλά, στον θυελλώδη γκρίζο ουρανό, γεμάτο από απειλητικά σύννεφα, με μια έκφραση απάθειας στο πρόσωπό της. Τα μάτια της είχαν ένα θαμπό γκριζομπλέ χρώμα, που δεν ήταν πλέον ακτινοβόλο ή γεμάτο ζωή.

Ωστόσο αν κάποιος την κοιτούσε πιο προσεκτικά, θα μπορούσε να διακρίνει τόσο τη θλίψη, όσο και την αγωνία της. Θα μπορούσε να διακρίνει ότι παρά την έκφραση της απάθειας στο πρόσωπό της έκλαιγε σιωπηλά, αν και η βροχή το έκρυβε καλά. Φαινόταν ότι το κορίτσι πενθούσε, αλλά το ερώτημα είναι για τι ακριβώς ή, καλύτερα ακόμα, για ποιον; Και στην ερώτηση αυτή κανείς δεν θα μπορούσε να απαντήσει, πόσο μάλλον κάποιος που σταμάτησε για να της ρίξει μια βιαστική ματιά. Το κορίτσι απλά στεκόταν εκεί, ακίνητο σαν άγαλμα, στη μέση της βροχής. Ήταν σαν να περίμενε κάποιο είδος θαύματος. Κι όμως, μετά από την σκέψη αυτή, κάτι παράξενο συνέβη.

Μέσα σε μια στιγμή τα ζοφερά σύννεφα χωρίστηκαν, το λαμπερό φως του ήλιου άρχισε να ρέει σαν προβολέας και έπεσε κατευθείαν πάνω στο κορίτσι. Ξαφνικά φαινόταν σαν ο χρόνος να είχε παγώσει, σαν κάποιος να είχε ρίξει ένα μαγικό ξόρκι πάνω στην πόλη κι όλο αυτό τόσο αθόρυβα, ώστε θα μπορούσε να ακουστεί ακόμη και η πτώση μιας καρφίτσας. 

Ο Πέτρος έμεινε καρφωμένος στην θέση του, να κοιτά τον ουρανό με θαυμασμό και δέος. Για ένα δευτερόλεπτο ορκίστηκε ότι θα μπορούσε να διακρίνει το αχνό χρυσό περίγραμμα ενός φωτοστέφανου και ένα ζευγάρι φτερά αγγέλου πάνω στο κορίτσι. Ανοιγόκλεισε πολλές φορές τα μάτια του μα την επόμενη στιγμή το κορίτσι είχε εξαφανιστεί τελείως, όπως ακριβώς και τα δυσοίωνα σύννεφα, σαν να μην είχε ποτέ υπάρξει.

Ο Πέτρος χαλάρωσε το κούμπωμα του αναπνευστήρα και εισέπνευσε ανεμπόδιστα τον υγρό αέρα. Του φάνηκε γλυκός, έτσι όπως ήταν ανακατεμένος με βροχή.  Είδε ένα σμήνος πουλιών να σχηματίζει μικρά κύματα πέρα από έναν ανοιξιάτικο ορίζοντα. Το πρόσωπό του συσπάστηκε σε ένα λυγμό που άρχισε να γίνεται χαμόγελο. Τελικά όλα θα πήγαιναν καλά.

**********

Είναι η συμμετοχή της Βασιλικής Δραγούνη στις

Ιστορίες της Άνοιξης

Περιμένω και τις δικές σας συμμετοχές!

Εαρινό ανασκούμπωμα - Κλαύδια Μάμαλη (Ιστορίες της Άνοιξης)

Eαρινό ανασκούμπωμα ζητάει το σπιτικό μου,

κι εγώ το παίζω αδιάφορη και κάνω το σταυρό μου,

έλα ω Παναγία μου, κι  όλοι οι άγιοι βοηθάτε,

με θαύμα μόνο γίνεται και να με συμπαθάτε.

Δεν ξέρω πώς να κάνω αρχή και πως ν΄ αποφασίσω

από ποιαν άκρη άραγε πρέπει να ξεκινήσω;;;

Και πες το πήρα απόφαση, με θείες παραινέσεις,

μα η κλεισούρα ζόρισε αφόρητα τις σχέσεις,

ακόμη και με τον εαυτό, άσε πιά με τους άλλους

κι η διάθεσή μου ατόνισε και σε βαθμούς μεγάλους….

Προσμένοντας το εμβόλιο, όπως τα χελιδόνια,

ετούτη εδώ η άνοιξη, πρωτοφανής στα χρόνια,

θα είναι ιστορούμενη γι΄αυτά τα γεγονότα

για μια κανονικότητα αλλιώτικη από πρώτα…..

Οι νεραντζιές μοσχοβολούν και μήνυμα μου στέλνουν

«ανασκουμπώσου πάραυτα, δουλειές σε περιμένουν…

πιάσε τα ξεσκονόπανα, τις σκούπες , τους κουβάδες

κι άντε ξελαμπικάρισε όσα τόσες βδομάδες,

αφήνεις έτσι ανέγγιχτα, με τόση αδιαφορία….

επιθυμώντας διακαώς να πείς: Ξελευθερία» !

**********

Είναι η συμμετοχή της Κλαύδιας Μάμαλη στις

Ιστορίες της Άνοιξης

Περιμένω και τις δικές σας συμμετοχές!

Ιστορίες της Άνοιξης (Νέο δρώμενο)

Γράψαμε για καλοκαίρια, για θάλασσες, για μέρες φωτεινές και βροχερά φθινόπωρα, αλλά δεν γράψαμε για την πιο δημιουργική εποχή του χρόνου. Τότε που όλα ξαναγεννιούνται, ανθίζουν, θαρρείς διορθώνονται. 

Ας γράψουμε λοιπόν για την Άνοιξη. Ας την φωτογραφίσουμε, ας την περιγράψουμε, ας πούμε τι νιώθουμε μέσα σε αυτή. Φέτος που η Άνοιξη δεν είναι μόνο μια εποχή, αλλά μια προσδοκία. Φέτος πιο πολύ από ποτέ.

Έχετε όλη την Άνοιξη να κάνετε μια ανάρτηση για την Άνοιξη. Ότι θέλετε εσείς. Πεζό, ποίημα, κολλάζ φωτογραφιών, ίσως κάποια ανοιξιάτικη δημιουργία. Όσες συμμέτοχες θέλετε. Αφήστε ένα σχόλιο εδώ μόλις την ετοιμάσετε. Αν δεν έχετε μπλογκ, πολύ ευχαρίστως να σας φιλοξενήσω στο Κείμενο ή στο Μια ματιά στον ήλιο με γιορτινά... 

Στο τέλος της άνοιξης θα γίνει μια μικρή κλήρωση με όλους τους συμμετέχοντες και θα δοθεί ένα συμβολικό δώρο.

Σας εύχομαι καλές εμπνεύσεις.

***************

Συμμετοχές ως τώρα

Το ταξίδι με έναν αετό - ANNA FLO

Εαρινό ανασκούμπωμα - Κλαύδια Μάμαλη

Η θυσία - Βασιλική Δραγούνη

Τα Ερωτήματα της Άνοιξης - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

ΤΑ ΧΕΛΙΔΌΝΙΑ ΕΊΝΑΙ ΕΔΩ...Η ΑΝΟΙΞΗ; - Σμαραγδάκι- Ρούλα

«Προσκλητήριο του Έποπα» - Marie-Anne

Ανοιξιάτικοι ερωτιδείς - Χαρά Θ.

Καλή Πρωτομαγιά, Καλή Ανάσταση και Καλή Λαμπρή!!! - Marie-Anne

ΜΙΑ ΑΝΟΙΞΙΑΤΙΚΗ ΠΑΡΕΑ!!! - Σμαραγδάκι- Ρούλα

Δικές μου συμμετοχές

Μια άνοιξη που επιμένει...

Μοναδικά...

Διαπίστωση (26ο Συμπόσιο Ποίησης)

Κάποια στιγμή, 

αυτό το μαύρο πράγμα που νομίζουμε πως δεν κουβαλάμε,

αυτό το κρίμα που κρύβουμε όλοι κάτω απ΄ την γλώσσα μας,

στο μικρό τσεπάκι του μπλου τζιν,

στο πίσω μέρος της ντουλάπας μας,

εκεί που φυλάμε τα άχρηστα ρούχα,

κάποια στιγμή λοιπόν αυτό το ασήμαντο τίποτα,

εισχωρεί σε όλα αυτά που αγαπάμε και τ΄ αλλάζει.

Τα ήσυχα βράδια, γίνονται έρημα,

το γλυκό, πετιμέζι,

τα αρώματα βαριά και αφόρητα.

Σαν την πόλη που αλώθηκε και παραδόθηκε σε μια νύχτα.

Όλη η ζωή μια φοβερή ημικρανία.

Και ψάχνεις να βρεις την άκρη.

Μια δικαιολογία, ίσως ένα ψέμα.

Κάτι που θα βάλει ξανά την ζωή μας σε τάξη.

Μια ανυπόφορη υπέροχη τάξη.

Αναζητώντας ένα κινηματογραφικό φινάλε,

νομίζοντας πως έτσι απλά θα την γλυτώσουμε,

Όχι αγάπη μου.

Ο κύκλος αυτός δεν θα κλείσει ποτέ.

Γιατί στην ζωή η ανάγκη της λύτρωσης είναι πιο μικρή, από αυτήν της υπεκφυγής. 

*********

Ήταν η συμμετοχή μου στο 26ο Συμπόσιο Ποίησης που διοργανώνει η Αριστέα μας. Ευχαριστώ όλους όσους με ψηφήσατε και κυρίως την οικοδέσποινα για την άριστη φιλοξενία.

25 λέξεις # 13... Βράβευση

Έφτασε η ώρα που θα βραβεύσουμε τις 25 λέξεις που έκαναν το μυαλό σας να ταξιδέψει και απέδωσαν τα συναισθήματα της φωτογραφίας που σας έδωσα με τον καλύτερο τρόπο.

Tο ολιγόλεκτο που κερδίζει την πρώτη θέση είναι το εξής:

10. ANNA Flo - 20 βαθμοί 

Απομείναμε σαν δυο ξερόκλαδα μονάχοι!  

Αδύναμοι,

μπροστά στην παντοδυναμια της φύσης

Φθαρτοί,

μπροστά στον άφθαρτο ήλιο

Παροδικοί,

μπροστά στο αέναο Σύμπαν

Αρκετά κομπάσαμε...

Λύγισα!

Συγχαρητήρια λοιπόν στην Άννα, η οποία θα παραλάβει σε λίγες μέρες το δώρο μου. Επίσης ένα μεγάλο μπράβο σε όλους σας για την έμπνευση και την δημιουργία.

Για να δούμε ποιος κρύβετε πίσω από κάθε ολιγόλεκτο και τι βαθμούς πήρε.

*****************************

1. Mia - 0 βαθμοί 

Βλέποντας το φως

τη γλυκιά χαραυγή σου

αναθυμούμαι.

Τα δυο κορμιά μας

αγκαλιασμένα δέντρα

να αγναντεύουν.

Δίχως χρώματα

ξεγυμνωμένα θέλω

στο ξημέρωμα.

Ήρθε το πρωί

όμως εσύ νύχτωσες

φρούδες ελπίδες.

***************

2. Christi Petaloti - 4 βαθμοί

Μετακίνηση έξι. 

Ποιος θα μου το ΄λεγε πως η ελευθερία έχει τον αριθμό έξι. 

Στέλνω μήνυμα και τραβάω για εξερεύνηση. 

Σήμερα θα πάω από άλλο μονοπάτι.

***************

3. Βασίλειος Διακοβασίλης - 2 βαθμοί

Ακολουθώ τον ήλιο στη δύση του,

θέλω γρήγορα να χαθεί.

Λαχταρώ την καινούρια μέρα,

 που ίσως φέρει την χαμένη ευτυχία πίσω

και τότε αδιάφορο μου γίνει, επιτέλους,

το θέαμα αυτό. 

***************

4. Giannis Pit - 9 θαθμοί

 "Νιώθω να πέφτω,

το κορμί μου, κουρασμένο, στης γης την αγκαλιά"

"Κράτα το χέρι μου!

Δες την Ανατολή. O ήλιος, της νύχτας το σκοτάδι αποδιώχνει"

***************

5. ΣΜΑΡΑΓΔΑΚΗ ΡΟΥΛΑ - 8 βαθμοί 

-Σ αφήνω.

-Που πας;

-Δεν το βλέπεις; έχω γείρει.

Δεν με κρατάν οι ρίζες μου πια.

-Μην μ αφήνεις, δεν βλέπεις την καταχνιά;

-Έχεις  το φεγγάρι!

***************

6. Τάσος Γ. Κάβουρας - 6 βαθμοί

Τη βάπτισαν Βιομηχανική Επανάσταση. Αρμονικό ζευγάρι άνθρωπος και μηχανή.

Με προγράμματα Ανάπτυξης, μηχανισμούς στήριξης και περιορισμό της ανεργίας.

Ραγδαίες οι μεταβολές και ανακατατάξεις..

           Εκκρεμεί, η εφαρμογή της μελέτης Περιβαλλοντικών επιπτώσεων..

***************

7. Mary Pertax - 9 βαθμοί

Απαθανατίζεις τον ήλιο,

 μα δεν μπορείς να σταματήσεις την πορεία του.

 Μη νιώθεις θλίψη!  Χρωμάτισε ανεξίτηλα, τις Ανατολές και τις Δύσεις σου,

 όπως εσύ προτιμάς!

***************

8. airis - 21 βαθμοί

Σαν χορευτές ενός μιούζικαλ

Σαν συνωμότες

Δυο κορμιά στο μισοσκόταδο 

Φευγαλέα αγκαλιάζονται

Και δυο φιλιά κλέβουν

Βαφτίστηκαν "θάνατος"

Φιλιά και αγκαλιές

Και σταματήσαμε να ζούμε

Για να μην πεθάνουμε.

***************

9. ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ - 18 βαθμοί

Με γυμνά μάτια, βλέπω έναν Ήλιο. 

Με ανοιχτά μάτια, αντικρίζω την Ανατολή. 

Με κλειστά μάτια - οραματίζομαι βουνά - που συνθλιβούν τον Ήλιο, 

μα με τα μάτια της ψυχής,  κοιτάζω «Το Έμβρυο!»

***************

10. ANNA Flo - 25 βαθμοί 

Απομείναμε σαν δυο ξερόκλαδα μονάχοι!  

Αδύναμοι,

μπροστά στην παντοδυναμια της φύσης

Φθαρτοί,

μπροστά στον άφθαρτο ήλιο

Παροδικοί,

μπροστά στο αέναο Σύμπαν

Αρκετά κομπάσαμε...

Λύγισα!

***************

11. Katerina Verigka - 6 βαθμοί

Γεννήθηκες πολλές φορές 

στην σκέψη μου. 

Καθοδήγηση λυτρωτική στην ομίχλη. 

Φεγγάρι σύμμαχος στα σκοτάδια μου. 

Ρίζα του δέντρου, κράτησέ με όρθια. 

Κι όταν γίνεις ψυχή...

***************

12. Βασιλική Δραγούνη - 9 βαθμοί

Μέσα από ένα διαφορετικό πλαίσιο

ακίνητος μας βλέπει ο χειμώνας

πέρα απ' το φως της σκέψης και της μνήμης

κρατώντας τον απόμακρο ήλιο

χλωμό μέσα στο δαχτυλίδι της φλόγας του.

***************

13. Μαρίνα Τσαρδακλή - 13 βαθμοί

Άπλωσε το χέρι να με κρατήσεις προτού χαθώ στο χάος του κόσμου. 

Κλαδί να κάνεις την αγάπη, να σκαρφαλώσω να σωθώ. 

Η έλλειψη ανθρωπιάς, σκοτώνει!  

****************************

Έτσι δημιουργικά ξεκινάμε το 2021.

Σας εύχομαι ότι καλύτερο για το νέο έτος!

 

Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους σας που στηρίξατε την προσπάθειά μου και μου εμπιστευτήκατε τα διαμάντια σας.

To 25 λέξεις #14 θα είναι σύντομα κοντά σας

Ως τότε μην ξεχνάτε...

Κόντρα σε νωθρούς καιρούς δημιουργούμε, όπως και όσο μπορεί ο καθένας.

Φιλικά

Μαρία Νικολάου