Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2016

Μια σύντομη οικογενειακή ιστορία...

Στάση ηλεκτρικού Πετράλωνα. Επιβιβάζομαι στο βαγόνι. Στέκομαι στον διάδρομο. Ο κόσμος κρύος και ανέκφραστος. Είναι 8:10 το πρωί. Καμία ελπίδα για τις επόμενες 8 ώρες τουλάχιστον. Τα βλέμματα στιγμιαία συναντιούνται και πάλι χάνονται στην ανωνυμία. Απόλυτη ησυχία. Μόνο ο ήχος του τρένου ξεκουφαίνει τ΄αυτιά μας. 

Στις μπροστινές μου τέσσερις θέσεις μια οικογένεια. Ο μπαμπάς κρατά στα χέρια του ένα μωρό. Θα ΄ναι, δεν θα ΄ναι ενός χρόνου. Η μαμά δίπλα του ντυμένη σαν κρεμμύδι, με μια μαντίλα να τυλίγεται γύρω από το κεφάλι της, ασχέτως αν έχει ήδη 35 βαθμούς. Θαρρείς καμία επικοινωνία μεταξύ τους, σαν να μην γνωρίζονται, σαν να μην είναι ζευγάρι. Απέναντι τους τα άλλα τους δυο παιδιά, όχι πάνω από πέντε χρονών. Γέλια, χάχανα. Σπάνε την ησυχία του βαγονιού, μπαίνουν βίαια μες το μυαλό μας. Καμιά φορά θαρρείς, ακόμα και τα γέλια, σε περιβάλλον μετρό, μοιάζουν με ουρλιαχτά. Η μαμά προσπαθεί να τα ησυχάσει, ο μπαμπάς ανέκφραστος.

Το τρένο προχωρά. Στάσεις. Κόσμος και αυτά στην ιστορία τους. Χαλαρά και ξένοιαστα, σε απόλυτη αντίθεση με τους γονείς τους. Κάποια στιγμή μια κυρία από τις διπλανές τέσσερις θέσεις βγάζει από την τσάντα της δυο καρτέλες παιδικά αυτοκόλλητα και δίνει από μια στα παιδάκια. Αυτά αρχικά διστάζουν. Κοιτάνε την μαμά. Κλασσική, διεθνή αντίδραση παιδιών, ανεξαρτήτου εθνικότητας. Η μαμά κάτι τους λέει και τα παιδάκια τα παίρνουν. Η μαμά χαμογελά στην κυρία, ο μπαμπάς ακόμα ανέκφραστος. 

Φτάνουμε στο προορισμό μας. Κατ΄ευφημισμόν Βικτώρια. Καμία σχέση με το όνομα. Κατεβαίνουμε όλοι από το τρένο. Και η κυρία και η οικογένεια και εγώ. Η κυρία μπαίνει σε μια καφετέρια στην πλατεία, εγώ αναζητώ την στάση του τρόλεϊ και η οικογένεια χάνεται στην παράνοια της Πατησίων. 

Δεν ξέρω αν υπάρχει ελπίδα για αυτούς. Που πήγαιναν, που θα καταλήξουν, τι θα απογίνουν. Ξέρω μόνο πως καμιά φορά η ελπίδα υπάρχει στα πιο απλά πράγματα. Σε πράγματα που δεν φαίνονται, που υπερκαλύπτονται από την ρουτίνα της μέρας. Σε πράγματα που χάνονται στην βουή και στις ράγες των τρένων, αλλά με έναν θαυμαστό τρόπο δεν πεθαίνουν ποτέ.


Ήταν μια σύντομη οικογενειακή ιστορία για το δρώμενο της Αριστέας Family Stories


Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2016

Η στιγμή σας με ένα ποίημα - Ωδή στην άνοιξη (Καλλιόπη Δημητροπούλου)

Φωτογραφία: Ηλέκτρα Σλότου
Αφουγκράζομαι τους χτύπους της καρδιάς της
κάτω από τα ξέφτια παραθύρια της ζωής
με τη γαλάζια αύρα να πνέει στο κορμί τους.

Αναπαμός χαράματα και αντηχεί κυκλάμινα και ρόδα
ρίγος στην πέτρα κι ανεμίζει ζωγραφιστούς παράδεισους.
Ανοίγει η θάλασσα της φαμίλιας της το σπιτικό στην άμμο
συλλαβίζοντας νότες στην τελευταία βροχή του ορίζοντα
και το δροσόλι αιχμαλωτίζει στον πηλό
του Απρίλη τις αγέρωχες ανάσες.
Οχλοβολιά μυρίζει ο ανθός της κερασιάς
πάνω απ' το σμήνος της γιορτής του άγιου έρωτα
σαν σταλάζει τους χυμούς του στους ροδαμούς της χλόης.
Παραμυθένιο το καταπράσινο σκαρί 
και διάφανη η αχτίδα του ουρανού 
σφιγμένη στα δάχτυλα του θυμαριού και της μέντας
σαν την αποθυμιά του νιου στο μεσοφούστανο της κόρης.
Αναρριγά του φεγγαριού ο κύκλος στο ανοιξιάτικο στρατόνι,
άστρα βοτσαλιστά κι αποκοιμίζουν τα βρεγμένα σύννεφα
ψιθυριστά στις φυλλωσιές του ανέμου.

Νοτιάς σαγήνεψε τα ροδαλά τα μάγουλα του ήλιου,
γαλήνεψε της μυγδαλιάς την κόμη
και κέντησε με χρώματα της γης το νυφικό υφάδι.

 (Με αφορμή μια φωτογραφία κι έναν στίχο της μαθήτριάς μου Ηλέκτρας Σλότου)

***

Ήταν η στιγμή της Καλλιόπης Δημητροπούλου με ένα ποίημα.


Στείλτε και τη δική σας στιγμή.


Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2016

25 λέξεις # 9... Βράβευση

Έφτασε η ώρα που θα βραβεύσουμε τις 25 λέξεις που έκαναν το μυαλό σας να ταξιδέψει και απέδωσαν τα συναισθήματα της φωτογραφίας που σας έδωσα με τον καλύτερο τρόπο.


Tο ολιγόλεκτο που κερδίζει την πρώτη θέση είναι το εξής:

3. Άννα - Πάρος - 18 βαθμοί


Αναπόδραστες εποχές αποδημίας.
Σκοτεινιά ερήμωσης. 
Πίσω από την σιωπή, άνεμοι Βόρειοι ερίζοντας λυμαίνονται άδειες φωλιές.
"Μείνε" εκλιπαρεί το τοπίο.
"Άλλαξέ με !... "

Συγχαρητήρια λοιπόν στην Άννα αλλά και ένα μεγάλο μπράβο σε όλους σας για την έμπνευση και την δημιουργία. Η νικήτρια θα λάβει ως δώρο το νέο βιβλίο της δικής μας Κικής Κωνσταντίνου ''Οι φεγγίτες της ζωής μου''. Ευχαριστώ την Κική για την ευγενική της προσφορά.


Για να δούμε ποιος κρύβετε πίσω από κάθε ολιγόλεκτο και τι βαθμούς πήρε.

*****************************

1. Μαριάνθη Πλειώνη - 9 βαθμοί 
Θα σου χαρίσω ένα γλυκοχάραμα, της μοναξιάς τα μαύρα βότσαλα να βάψεις.
Δική σου η ανατολή να σε πλανέψει μ΄ένα της ταξίδι.  
Στης ερημιάς το γκρίζο, χρώματα τάζω ¨επί ματαίω¨.

***************

2. Ανέσπερη - 3 βαθμοί 
Επιστρέφω στο μέλλον.
Όλα είναι όπως τα άφησα.
Συννεφιασμένα και μοναχικά.
Αλλά,
με τον ορίζοντα ανοιχτό μπροστά 
μου πίσω απ' τα τείχη.
Υπάρχει ελπίδα.
Άσπρο.
Μαύρο.
Ζω!!!

***************

3. Άννα (Πάρος) - 18 βαθμοί 
Αναπόδραστες εποχές αποδημίας.
Σκοτεινιά ερήμωσης. 
Πίσω από την σιωπή, άνεμοι Βόρειοι ερίζοντας λυμαίνονται άδειες φωλιές.
"Μείνε" εκλιπαρεί το τοπίο.
"Άλλαξέ με !... "

***************

4. To love life for what it is - 11 βαθμοί 
Ρόδα είναι ο χρόνος και οι εποχές του
Στημόνι του κόσμου, οι αλλαγές του
Μη μπερδεύεις, όμως, εικόνα με ουσία:
Το βλέμμα κάνει πάντα την καλοκαιρία.

***************

5. Katia Markouizou - 11 βαθμοί 
Φυλλορρόησε η πλησμονή 
του θέρους!!!
Ανάσες και ψίθυροι,
ξέτρεξαν σε αέρινα διάσελα 
και απόμειναν 
σκιές να αχνοπατούν 
σε ανθρώπων ρόλους.

***************

6. Βασιλική Δραγούνη - 6 βαθμοί 
Μοναχική σκιά
η μακρά διαμάχη με το χρόνο
περιστασιακή ομοιοκαταληξία
οι λύπες και τις θλίψεις
κι η σιωπηλή βάρκα αναχωρεί
σε αναζήτηση ενός καλοκαιριού
που είναι πάντα εκεί.

***************

7. Μαρία Κανελλάκη - 5 βαθμοί 
Επιτέλους μόνοι.
Θα μου χαρίσετε αυτό το φθινοπωρινό βαλσάκι;
Κάτω απ’ την καλαμωτή, με την ορχήστρα των κυμάτων και το θαλασσόδεντρο μάρτυρα της αγάπης μας.

***************

8. airis - 5 βαθμοί 
Όταν η ζωή σου ερημώσει 
και η ψυχή σου βαρύνει
θυμήσου
«Υπάρχει καιρός του φυτεύειν και 
καιρός του εκριζόνειν το πεφυτευμένον»
Καιρός του γεννάσθαι και του αποθνήσκειν.
Καιρός για όλα…

***************

9. ANNA Flo - 2 βαθμοί 
Μήτε πουλιού κελάηδημα, μήτε τραγούδι παιδικό
δεν έμεινε της θάλασσας παρέα
Μονάχο ένα σκαρί λικνίζεται
προσμένοντας αντάρα
που ο ουρανός υπόσχεται
του καλοκαιριού το χνάρι να αφανίσει!

***************

10. Τάσος Κάβουρας - 12 βαθμοί 
Οι αποχαιρετισμοί πάντα είναι δύσκολοι
Ο επίλογος αποτυπώνεται νοσταλγικά
με συναισθήματα στιγμής.
Μην αιφνιδιαστείς αν οι διαδικασίες είναι συνοπτικές
Σύντομα, το χθες θα γίνει ανάμνηση
Και το αύριο πάλι όραμα...

***************

11. Ariadni St - 3 βαθμοί 
Κράτα μου το χέρι.
Ασε ελεύθερη τη ψυχή σου να πετάξει.
Δες εκεί στο βάθος,
μια βάρκα που θα μας πάει στο όνειρο.
Σε λατρεύω.

***************

12. Mary Pertax - 3 βαθμοί 
Τι κι αν το κύμα έσβησε το σ' αγαπώ στην άμμο;
Κι οι βροχοστάλες δρόσισαν την κάψα του Αυγούστου;
Οι μέρες του καλοκαιριού, χαράχτηκαν στην μνήμη!

***************

13. Ελένη ποιώ - 16 βαθμοί 
Κάτω από μια ψάθινη
ομπρέλα
θα κρύψω
δυο βότσαλα
και τρία κοχύλια.
Να έρχονται οι γλάροι
μηνύματα
να ακουμπούν
και θερινά λουλούδια.
Αναθήματα
στου φθινοπώρου
το ψυχρό
θυσιαστήριο.

***************

14. maria mytripsonblog - 2 βαθμοί 
Την άγκυρα ρίξαμε στην άμμο.
Ύστερα, τα σύννεφα αφήσαμε να πυκνώσουν.
Και κάπως έτσι έπεσε η αυλαία
στο τελευταίο όνειρο.
Τέλος εποχής!
Τέλος γενικά!

***************

15. Eleni Flogera - 5 βαθμοί 
Η βάρκα περιμένει.
Ο περαματάρης άφαντος.
Βλέπεις η ψυχή ακόμα αναζητά
τον οβολόν της για το πέρασμα
στην αθανασία!

***************

16. Katerina Verigka - 6 βαθμοί 
Ήρθες απρόσκλητος.
Όπως η συννεφιά στην θάλασσα.
Ο χρόνος σταμάτησε.
Μείναμε βρεγμένοι να χαμογελάμε.
Χωρίς προστασία απ'την μοναχική ομπρέλα.
Είχαμε ο ένας τον άλλον.

***************

17. ΣΜΑΡΑΓΔΕΝΙΑ - 3 βαθμοί 
Σιωπές!!
Πόσο εκκωφαντικές μπορούν να γίνουν οι σιωπές; 
Λόγια αγάπης που πέταξαν στου ανέμου την φούρια.
Χωρίς ανθρώπου ίχνη η ακρογιαλιά μας πια.
Πότε έγιναν ασπρόμαυρα τα καλοκαίρια μας; 

***************

18. Διαμαντένια - 6 βαθμοί 
Το χάδι της θαλασσινής αύρας βούτηξε το ψάθινο καπέλο μιας ομπρέλας.
Να κρύψει θέλησε τα μαλαματένια δάκρυα των παιδιών σαν σκιάχτηκαν σε ηλιόκρυφτα μπουμπουνητά.
Ξόρκι θα γεννούν.
Στο ζαβολιάρη καιρό.


****************************


Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους σας που στηρίξατε την προσπάθειά μου και μου εμπιστευτήκατε τα διαμάντια σας.

To 25 λέξεις #10 θα είναι μαζί σας ξανά το Νοέμβρη.

Ως τότε μην ξεχνάτε...

Κόντρα σε νωθρούς, άσχημους και φασιστικούς καιρούς δημιουργούμε, όπως και όσο μπορεί ο καθένας.

Φιλικά
Μαρία Νικολάου

Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2016

Η στιγμή σας με ένα ποίημα - Βίος Βραχύς (Δημήτριος Αλεξόπουλος)


Το Τριαντάφυλλο
Κει, που τα βελούδινά σου χέρια έκαμαν να κόψουν ένα βαθυπόρφυρο τριαντάφυλλο, 
κει, το χώμα ξεδίψασε με μια στάλα αίμα σου.
Κει, που το αίμα σου κάποτε ξεδίψασε τη γη, 
τώρα έχει ανθίσει λιόκαλη τριανταφυλλιά, 
που μυρίζει εσύ...

****

Αυτογνωσία
Θαρρώ πως ξύπνιος είμαι,
ξύπνιος και με τις σημασίες τις δυο.
Αιθεροβάμον είμαι,
Δον Κιχώτης μ’ ελπίδες φρούδες.
Μια ζωή μονάχα έχω και τη σπαταλώ.
Τη σπαταλώ διότι μες στη νηνεμία δεν νοιάστικα για τρικυμία.
Τη σπαταλώ αντίκρυ στη μέδουσα (τηλεόραση).
Οριζοντίως.
Ωσάν πρόβες να κάνω για την κατοικία μου την τελευταία…
Ζωή μου σε σπατάλησα…

****

Πόλεμος
 Δεν είναι τριαντάφυλλα που πέφτουνε στο χώμα σαν βροχή. 
Δεν είναι γιασεμί η μυρωδιά που η κάννη αναδύει.
Ο ήλιος τρόμαξε κι αυτός
και κρύφτηκε απ’ την μανία του ανθρώπου να σωθεί. 
Όχι, δεν βρέχει. 
Κλαίει το φεγγάρι πια τις νύχτες. 
Τα όρη, οι λίμνες, τα βουνά με σάβανο έχουν καλυφθεί. 
Ο ουρανός εβάφτηκε με του ερέβους χρώμα, 
Κι ένας ολόλευκος ανθός, σιωπηλός, κλαίει μέσα στο χώμα. 
Μ’ έμαθαν ν’ αγαπώ. 
Αγάπη λέγεται αυτό;

****

Ήταν η στιγμή του Δημήτριου Αλεξόπουλου.
Τα ποιήματα περιλαμβάνονται στην ποιητική του συλλογή ''Βίος Βραχύς''



Στείλτε και τη δική σας στιγμή.


******


Μη ξεχνάτε πως οι 25 λέξεις περιμένουν να τις επιλέξετε μέχρι αύριο το βράδυ στις 8:00!



Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2016

Καρτ Ποστάλ #5



Οι 25 λέξεις σας περιμένουν να τις επιλέξετε!



Η στιγμή σας με ένα ποίημα - Ενύπνιο / Γυμνή (Βίκυ Δερμάνη)


Ενύπνιο
Τα χέρια απ΄τους ώμους δραπετεύανε τα βράδια
περιστέρια που φτερούγιζαν και πέταγαν ψηλά
ήσυχα κουρνιάζανε μετά
στ' ουρανού την κάτασπρη και μακριά γενειάδα

σαν κλέφτρα κάθε πρωί που ξύπναγε
τις άδειες τσέπες της γέμιζε με σύννεφα


*****


Γυμνή
Βγάζει τα ρούχα της. Στα δωμάτια τριγυρίζει φορώντας
κορδέλα. Λευκή. Γυμνή. Σαν των νοσοκομείων τα λευκά
κελιά που ο θάνατος γυμνός. Η κορδέλα λευκή. Πάνε
χρόνοι πολλοί που ξέχασε πώς είναι να γελάνε. Μονάχα
που καμιά φορά βγάζει μέσα απ΄ το στόμα της πουλιά
που πετούν. Μισή γυναίκα και μισή ουρανός. Μαύρος.
Σα μάτια γεμάτα σύννεφα που βροχή δε λένε να γίνουν.
Άδεια. Σαν τα δωμάτια που τριγυρίζει φορώντας κορδέλα.
Λευκή. Σα σιωπή. Σκόρπια. Τα ρούχα στο πάτωμα σκόρπια
κοιτούν μ΄ απορία έκδηλη το άδειο τους. Τρομάζουν τ΄ άδεια
ρούχα. Άμορφη μάζα γίνονται. Σπασμένες μορφές στους 
καθρέφτες που φορούν σακούλες χάρτινες. Στο πρόσωπο. 
Χάρτινες οι κατάφωτες κι έναστρες νύχτες. Που τα ρούχα άδεια.
Νύχτες που έτσι γυμνή θεόγυμνη θρηνεί και σφάζεται με λύσσα.
Παπαρούνες. Γεμίζουν τις νύχτες παπαρούνες τα δωμάτια
σα σφάζεται.

Κανείς ποτέ δε ρώτησε να μάθει το γιατί.


*****


Ήταν η στιγμή της Βίκυ Δερμάνη.
Δυο ποιήματα από την νέα της ποιητική συλλογή που παρουσιάσαμε χθες στην στήλη Βιβλιοθήκη.


Στείλτε και τη δική σας στιγμή.


******


Μη ξεχνάτε πως οι 25 λέξεις περιμένουν να τις επιλέξετε!.


Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου 2016

Βιβλιοθήκη (Ο πόνος μαύρος σκύλος π' αλυχτά - Βίκυ Δερμάνη)

Η βιβλιοθήκη του Κειμένου έχει την τιμή να σας παρουσιάσει το νέο βιβλίο της φίλης μας Βίκυς Δερμάνη ''Ο πόνος μαύρος σκύλος π' αλυχτά''.

Ο πόνος μαύρος σκύλος π΄ αλυχτά ΤΙΜΩΡΟΣ
Σε νύχτα μετέωρη ατσάλινος ήρθες
με χέρια ακάνθινα και ματωμένα 
φορώντας των νικητών το ένδυμα
γυμνός μέσα σε πανοπλία ηφαίστεια 
γυρνώντας το στρόβιλο των νεκρών πηγών 
έως τριγμού οστών σφίγγοντας τη μέγγενη 
με μάτι αγριεμένο πουλιών τυφλών 
φτύνοντας ψυχές εκπορνευμένες 
σαλτιμπάγκων παλουκώνοντας κρανία 
χωρίς έλεος και μύρα
μαύρος καβαλάρης και μοναχικός
εγώ ειμί ο τρόμος, δήλωσες
εγώ ειμί ο Τιμωρός


Βιογραφικό σημείωμα:
Η Βίκυ Δερμάνη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1960, όπου διαμένει και εργάζεται μέχρι σήμερα. Κατά τη διάρκεια της εφηβείας της γνώρισε και αγάπησε τη λογοτεχνία. Την ποιητική της έκφραση διαμόρφωσαν, εκτός των άλλων, η μαγική πόλη της Αθήνας των δεκαετιών του ’60 και του ’70, ο μυθικός κόσμος του θεάτρου, η Σύλβια Πλαθ, ο Τάσος Λειβαδίτης και άλλοι. Ποιήματά της και συνεντεύξεις της έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά έντυπα και διαδικτύου. 

***************


Μπορείτε να παρουσιάσετε και εσείς το βιβλίο σας (ηλεκτρονικό ή έντυπο) στην βιβλιοθήκη του Κειμένου.
Στείλτε μια παρουσίασή του, ένα σύντομο βιογραφικό και μια φωτογραφία εξωφύλλου στο emailasmhnio@gmail.com.


Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2016

Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου 2016

25 λέξεις # 9 - Παρουσίαση

Σας έδωσα 25 λέξεις να ξεδιπλώσετε αυτό που αισθάνεστε.
Μια εικόνα σας προέτρεψε.


Με λίγα λόγια, με λίγες αράδες το μυαλό σας ταξίδεψε...
Έχουμε λοιπόν 18 συμμετοχές.
Σας θερμοευχαριστώ για την συμμετοχή.

Ιδού οι 25 λέξεις σας 
σε τυχαία σειρά...


*****************************


1
Θα σου χαρίσω ένα γλυκοχάραμα, της μοναξιάς τα μαύρα βότσαλα να βάψεις.
Δική σου η ανατολή να σε πλανέψει μ΄ένα της ταξίδι.  
Στης ερημιάς το γκρίζο, χρώματα τάζω ¨επί ματαίω¨.

***************

2
Επιστρέφω στο μέλλον.
Όλα είναι όπως τα άφησα.
Συννεφιασμένα και μοναχικά.
Αλλά,
με τον ορίζοντα ανοιχτό μπροστά 
μου πίσω απ' τα τείχη.
Υπάρχει ελπίδα.
Άσπρο.
Μαύρο.
Ζω!!!

***************

3
Αναπόδραστες εποχές αποδημίας.
Σκοτεινιά ερήμωσης. 
Πίσω από την σιωπή, άνεμοι Βόρειοι ερίζοντας λυμαίνονται άδειες φωλιές.
"Μείνε" εκλιπαρεί το τοπίο.
"Άλλαξέ με !... "

***************

4
Ρόδα είναι ο χρόνος και οι εποχές του
Στημόνι του κόσμου, οι αλλαγές του
Μη μπερδεύεις, όμως, εικόνα με ουσία:
Το βλέμμα κάνει πάντα την καλοκαιρία.

***************

5
Φυλλορρόησε η πλησμονή 
του θέρους!!!
Ανάσες και ψίθυροι,
ξέτρεξαν σε αέρινα διάσελα 
και απόμειναν 
σκιές να αχνοπατούν 
σε ανθρώπων ρόλους.

***************

6
Μοναχική σκιά
η μακρά διαμάχη με το χρόνο
περιστασιακή ομοιοκαταληξία
οι λύπες και τις θλίψεις
κι η σιωπηλή βάρκα αναχωρεί
σε αναζήτηση ενός καλοκαιριού
που είναι πάντα εκεί.

***************

7
Επιτέλους μόνοι.
Θα μου χαρίσετε αυτό το φθινοπωρινό βαλσάκι;
Κάτω απ’ την καλαμωτή, με την ορχήστρα των κυμάτων και το θαλασσόδεντρο μάρτυρα της αγάπης μας.

***************

8
Όταν η ζωή σου ερημώσει 
και η ψυχή σου βαρύνει
θυμήσου
«Υπάρχει καιρός του φυτεύειν και 
καιρός του εκριζόνειν το πεφυτευμένον»
Καιρός του γεννάσθαι και του αποθνήσκειν.
Καιρός για όλα…

***************

9
Μήτε πουλιού κελάηδημα, μήτε τραγούδι παιδικό
δεν έμεινε της θάλασσας παρέα
Μονάχο ένα σκαρί λικνίζεται
προσμένοντας αντάρα
που ο ουρανός υπόσχεται
του καλοκαιριού το χνάρι να αφανίσει!

***************

10
Οι αποχαιρετισμοί πάντα είναι δύσκολοι
Ο επίλογος αποτυπώνεται νοσταλγικά
με συναισθήματα στιγμής.
Μην αιφνιδιαστείς αν οι διαδικασίες είναι συνοπτικές
Σύντομα, το χθες θα γίνει ανάμνηση
Και το αύριο πάλι όραμα...

***************

11
Κράτα μου το χέρι.
Ασε ελεύθερη τη ψυχή σου να πετάξει.
Δες εκεί στο βάθος,
μια βάρκα που θα μας πάει στο όνειρο.
Σε λατρεύω.

***************

12
Τι κι αν το κύμα έσβησε το σ' αγαπώ στην άμμο;
Κι οι βροχοστάλες δρόσισαν την κάψα του Αυγούστου;
Οι μέρες του καλοκαιριού, χαράχτηκαν στην μνήμη!

***************

13
Κάτω από μια ψάθινη
ομπρέλα
θα κρύψω
δυο βότσαλα
και τρία κοχύλια.
Να έρχονται οι γλάροι
μηνύματα
να ακουμπούν
και θερινά λουλούδια.
Αναθήματα
στου φθινοπώρου
το ψυχρό
θυσιαστήριο.

***************

14
Την άγκυρα ρίξαμε στην άμμο.
Ύστερα, τα σύννεφα αφήσαμε να πυκνώσουν.
Και κάπως έτσι έπεσε η αυλαία
στο τελευταίο όνειρο.
Τέλος εποχής!
Τέλος γενικά!

***************

15
Η βάρκα περιμένει.
Ο περαματάρης άφαντος.
Βλέπεις η ψυχή ακόμα αναζητά
τον οβολόν της για το πέρασμα
στην αθανασία!

***************

16
Ήρθες απρόσκλητος.
Όπως η συννεφιά στην θάλασσα.
Ο χρόνος σταμάτησε.
Μείναμε βρεγμένοι να χαμογελάμε.
Χωρίς προστασία απ'την μοναχική ομπρέλα.
Είχαμε ο ένας τον άλλον.

***************

17
Σιωπές!!
Πόσο εκκωφαντικές μπορούν να γίνουν οι σιωπές; 
Λόγια αγάπης που πέταξαν στου ανέμου την φούρια.
Χωρίς ανθρώπου ίχνη η ακρογιαλιά μας πια.
Πότε έγιναν ασπρόμαυρα τα καλοκαίρια μας; 

***************

18
Το χάδι της θαλασσινής αύρας βούτηξε το ψάθινο καπέλο μιας ομπρέλας.
Να κρύψει θέλησε τα μαλαματένια δάκρυα των παιδιών σαν σκιάχτηκαν σε ηλιόκρυφτα μπουμπουνητά.
Ξόρκι θα γεννούν.
Στο ζαβολιάρη καιρό.


****************************


Όροι και τρόπος ψηφοφορίας
Παρακαλώ διαβάστε και ακολουθήστε τους προς αποφυγή παρεξηγήσεων.

  • Μπορείτε να βαθμολογείτε σχολιάζοντας σε αυτή την ανάρτηση μέχρι το Σάββατο 24/9 στις 8 το απόγευμα.
  • Ψηφίζετε υποχρεωτικά τρία (3) ολιγόλεκτα. Τρεις (3) βαθμούς για αυτό που σας άρεσε περισσότερο, δυο (2) και έναν (1) βαθμό για τις επόμενες επιλογές.
  • Θα λαμβάνονται υπόψη τα σχόλια που προέρχονται από τους 18 συμμετέχοντες του συγκεκριμένου διαγωνισμού και από τους φίλους του ιστολογίου. Μετά από τόσα χρόνια γνωριζόμαστε και μπορώ να ορίσω ποιοι είναι οι φίλοι.
  • Δεν θα λαμβάνονται υπόψη τα σχόλια που προέρχονται από πρωτοεμφανιζόμενους, άγνωστους, ανώνυμους προς εμένα και όσους που το προφίλ τους δε φαίνεται ενεργό. Φυσικά μπορούν να εκφράζουν την προτίμησή τους, αλλά οι ψήφοι τους δεν θα καταμετρούνται. Είναι ανούσιο να φέρνουμε συγγενείς και φίλους να μας ψηφίσουν. Διαγωνιζόμαστε για την συμμετοχή και την δημιουργία και όχι για την πρωτιά.
  • Αυτοί οι φίλοι που συμμετέχουν και δεν έχουν λογαριασμό στο google, επειδή δεν θα τους επιτρέπει ο blogger να ψηφίσουν ως ανώνυμοι χρήστες, μπορούν να στέλνουν σε μένα με email την βαθμολογία τους και εγώ με την σειρά μου θα την αναρτώ για λογαριασμό τους.
  • Εννοείται ότι αυτοί που έχουν στείλει ολιγόλεκτο δεν ψηφίζουν την δική τους συμμετοχή.
  • Την Κυριακή 25/9 αθροίζοντας τους βαθμούς, θα σας ανακηρύσσω τον νικητή.
  • Σε περίπτωση ισοψηφίας την πρώτη θέση θα την λαμβάνει το ολιγόλεκτο με τις περισσότερες προτιμήσεις.
  • Ο νικητής θα παραλάβει δώρο το οποίο θα επιλεγεί ανά περίσταση.
Ξεκινάτε λοιπόν να ψηφίζετε τις αγαπημένες σας συμμετοχές.
Κόντρα στους νωθρούς, άγριους και φασιστικούς καιρούς δημιουργούμε, όσο και όπως μπορεί ο καθένας μας.
Καλή επιτυχία σε όλους.



Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου 2016

Δυο μέρες, μια νύχτα.


Ο δρόμος θα ερημώσει ξανά.
Η βροχή θα πέσει πάλι απροσκάλεστη και ανεπιθύμητη.
Τα φύλλα θα βαφτούν με πορτοκαλί αποχρώσεις.
Δεν θέλω τα φθινοπωρινά καπρίτσια.
Δεν με νοιάζει το άσπρο του χειμώνα.
Μόνο ζητώ, το μόνο που θέλω.
Δυο μέρες, μια νύχτα.
Χωρίς εποχή, χωρίς μήνα.
Χωρίς σκοπό, χωρίς αύριο.
Και έτσι θα μείνει μόνο το άγγιγμα,
στην ησυχία της νύχτας.



*****


Μη ξεχνάτε πως οι 25 λέξεις είναι πάλι κοντά σας και περιμένουν τις συμμετοχές σας μέχρι αύριο το βράδυ στις 8:00.



Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2016

Η στιγμή σας με ένα ποίημα - Αντίδραση (Πόπη Κλειδαρά)


Μούσκεψες κι εσύ…
το σ’ αγαπώ σου στάζει αίμα,
το στόμα σου δηλητήριο,
τα μάτια σου δάκρυα,
το κορμί σου ιδρώτα,
μα εμένα μου τέλειωσε το μελάνι και στέγνωσα.

***

Ήταν η στιγμή της Πόπης Κλειδαρά με ένα ποίημα.


Στείλτε και τη δική σας στιγμή.


******


Μη ξεχνάτε πως οι 25 λέξεις είναι πάλι κοντά σας και περιμένουν τις συμμετοχές σας.



Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2016

Κειμενογράφος (ΖΗΣΕ - Βασιλική Δραγούνη)


Έχω συνειδητοποιήσει τελικά ότι ο σκοπός της ζωής δεν σχετίζεται απαραίτητα με την εύρεση ενός πάθους και την επιδίωξή του μέχρις εσχάτων.

Για αρκετά χρόνια περίμενα. Περίμενα για να βρω αυτό το ένα και μοναδικό πάθος. Παρατηρούσα τους άλλους γύρω μου να διαπρέπουν σε κάποιον τομέα της ζωής τους και αυτό να τους δίνει σιγουριά και αυτοπεποίθηση. Όλα αυτά τα χρόνια θεωρούσα τον εαυτό μου ότι στερείται πάθους και κινήτρων, παρόλα αυτά δεν έπαψα να ελπίζω ότι κάποτε θα ανακάλυπτα αυτό που πραγματικά θα με συγκλόνιζε και θα έδινε διέξοδο στις αναζητήσεις μου. 

Και κάποια στιγμή τελικά το συνειδητοποίησα. Δεν υπάρχει ένα συγκεκριμένο πάθος, ένας συγκεκριμένος τελικός σκοπός. Είμαι παθιασμένη με τη ζωή γενικότερα, με την τέχνη του να ζεις, να μαθαίνει διαρκώς καινούργια πράγματα και να δοκιμάζεις τα πάντα τουλάχιστον από μία φορά. Με την συλλογή εμπειριών. Με την εναλλαγή παραστάσεων. Αυτό με συναρπάζει, ότι η ζωή μου είναι σαν ένα βιβλίο και σε κάθε κεφάλαιο κάτι νέο και διαφορετικό περιμένει να με εκπλήξει. 

Αν λοιπόν νιώθεις πως η ζωή σου κυλάει άσκοπα, δεν υπάρχει λόγος απελπισίας. Είναι ψέμα το ότι μπορούμε να είμαστε καλοί σε ένα και μόνο πράγμα. Μπορούμε να κάνουμε ένα εκατομμύριο πράγματα που μπορεί να μην τολμήσαμε ποτέ να ονειρευτούμε και το μόνο που χρειάζεται είναι να κρατήσουμε ανοιχτό το μυαλό και την καρδιά μας, να εκπέμψουμε θετικότητα στο Σύμπαν και να αναγνωρίσουμε όλες τις ευκαιρίες που έχει η ζωή να μας προσφέρει. Ζήσε, αγάπησε, γέλασε και μάθε.

Βασιλική Δραγούνη


******



Μπορείτε να παρουσιάσετε το κείμενό σας (διήγημα, ιστορία, ελεύθερο κείμενο) μέσω της μόνιμης στήλης ''Κειμενογράφος''.
Στέλνετε με e-mail το δικό σας κείμενο στο asmhnio@gmail.com.


******

Μη ξεχνάτε πως οι 25 λέξεις είναι πάλι κοντά σας και περιμένουν τις συμμετοχές σας.



Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2016

Ιστορίες του καλοκαιριού... η αυλαία πέφτει...

Το καλοκαίρι έφυγε. Και μαζί του έφυγαν κύματα, μυρωδιές, διακοπές, αναμελιά, μικρές αποδράσεις, καλοκαιρινές ιστορίες. χαρούμενες ή λυπημένες, κάτω από τον καυτό ήλιο, ιστορίες από αγαπημένους προορισμούς και διακοπές, θύμησες από παλιά καλοκαίρια, νοσταλγικές, από παλιούς ή νέους έρωτες σε μοναχικές παραλίες, καφέδες κάτω από πολύχρωμες ομπρέλες, παρέες δίπλα στο κύμα, μοναξιές βλέποντας το ηλιοβασίλεμα. Ποιήματα, πεζά, φωτογραφικές συλλογές.


Είχατε όλο το καλοκαίρι να γράψετε για όλα αυτά και σήμερα οι Ιστορίες του καλοκαιριού θα ρίξουν αυλαία. Ας δούμε τις αναρτήσεις που μαζεύτηκαν.


Ιστορίες δικές μου

Θα δώσω λοιπόν ένα δώρο σε έναν από αυτούς που συμμετείχαν.


Μετά από κλήρωση λοιπόν η νικήτρια είναι η Μαρία Κανελλάκη! Να μου στείλει την διεύθυνσή της να τις στείλω ένα αναμνηστικό δώρο!

Ευχαριστώ όλους σας που συμμετείχατε και στηρίξατε αυτό το δρώμενο αλλά και αυτούς που διαβάσατε τις συμμετοχές. Μη ξεχνάτε πως οι 25 λέξεις είναι πάλι κοντά σας και περιμένουν τις συμμετοχές σας. Εύχομαι σε όλους ένα δημιουργικό φθινόπωρο. 

Και μη μελαγχολείτε. 
Πάντα θα περιμένουμε ένα καλοκαίρι.

Φιλικά 
Μαρία Νικολάου




Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου 2016

25 λέξεις # 9 - Έναρξη

25 λέξεις... 
Τόσες σας δίνω και σας αφήνω να ξεδιπλώσετε αυτό που αισθάνεστε. 
Μια εικόνα θα σας προτρέψει. 
Με λίγα λόγια, με λίγες αράδες. 
Για να δούμε λοιπόν που το μυαλό σας θα ταξιδέψει...
Ξεκινάνε οι 25 λέξεις...


Όροι και τρόπος συμμετοχής.
  • Γράφετε κείμενα, εμπνεόμενοι από την παρακάτω εικόνα. 
  • Μπορεί να είναι σε μορφή πεζού, ποιήματος ή όπως αλλιώς το θέλετε εσείς. 
  • Μέχρι 25 λέξεις μαζί με τα άρθρα. Aν ο δημιουργικός σας οίστρος σας οδηγήσει σε πάνω από 25 λέξεις, φροντίστε να μην υπερβείτε τις 30. Όχι επειδή απαγορεύεται, αλλά για να δημιουργούμε επί ίσοις όροις. 
  • Χωρίς τίτλο. 
  • Το κείμενό σας δεν θα πρέπει να έχει δημοσιευθεί, ώστε η ψηφοφορία να γίνει χωρίς να ξέρουμε ποιος κρύβετε πίσω από το καθένα.
  • Τα στέλνετε με email (όχι επισύναψη) στην διεύθυνση asmhnio@gmail.com μέχρι την Παρασκευή 16/9 στις 8:00 το βράδυ. 
  • Μπορείτε να συμμετέχετε όλοι, είτε είστε bloggers είτε όχι. 
  • Ένα (1) κείμενο ο καθένας, για να μπορέσουμε να είμαστε πιο δίκαιοι στην ψηφοφορία και να μην χάνονται κάποια διαμάντια μέσα στις πολλές συμμετοχές.
  • Το Σάββατο 17/9 θα αναρτήσω τα κείμενά σας και θα τεθούν σε ψηφοφορία από εσάς για μια εβδομάδα. Στην ίδια ανάρτηση θα δείτε τους όρους και τον τρόπο ψηφοφορίας. Μετά το πέρας της ψηφοφορίας θα ανακηρύσσω τον νικητή.

Για οποιαδήποτε διευκρίνηση μη διστάσετε να ρωτήσετε.
Κόντρα στους νωθρούς καιρούς δημιουργούμε, όσο και όπως μπορεί ο καθένας μας.
Σας εύχομαι ολόψυχα καλές εμπνεύσεις.

Καλό μήνα και καλή μας αρχή!

Φιλικά
Μαρία Νικολάου