Τετάρτη 27 Απριλίου 2016

Καλό Πάσχα!!

Εαρινή Συμφωνία (Γιάννης Ρίτσος)

Άκου τα σήμαντρα
των εξοχικών εκκλησιών.
Φτάνουν από πολύ μακριά
από πολύ βαθιά.
Απ’ τα χείλη των παιδιών
απ’ την άγνοια των χελιδονιών
απ’ τις άσπρες αυλές της Κυριακής
απ’ τ’ αγιοκλήματα και τους περιστεριώνες
των ταπεινών σπιτιών.

Άκου τα σήμαντρα
των εαρινών εκκλησιών.
Είναι οι εκκλησίες
που δε γνώρισαν τη σταύρωση
και την ανάσταση. 

Γνώρισαν μόνο τις εικόνες
του Δωδεκαετούς
που ‘χε μια μάνα τρυφερή
που τον περίμενε τα βράδια στο κατώφλι
έναν πατέρα ειρηνικό που ευώδιαζε χωράφι
που ‘χε στα μάτια του το μήνυμα
της επερχόμενης Μαγδαληνής.

Χριστέ μου
τι θα ‘τανε η πορεία σου
δίχως τη σμύρνα και το νάρδο
στα σκονισμένα πόδια σου.


Αγαπημένοι μου αναγνώστες σας με αυτό το υπέροχο ποίημα του Γιάννη Ρίτσου σας αφήνω για τις γιορτές. Εύχομαι να περάσετε όμορφα αυτές τις μέρες, να ξεκουραστείτε, να δείτε πρόσωπα αγαπημένα και γενικά να χαλαρώσετε και να ξεφύγετε από την καθημερινότητα. 

Καλό Πάσχα!!!

Φιλικά
Μαρία Νικολάου



Δευτέρα 25 Απριλίου 2016

Ανοιξιάτικο πέρασμα - 1997-2015 (11ο Συμπόσιο Ποίησης)


Ανοιξιάτικο πέρασμα.

Όταν μπαίνει το φως στην καρδιά,
όλα αλλάζουν στο πέρασμά σου.
Προσδοκάν την άφιξή σου.
Δέντρα, λουλούδια, Πάσχα, εποχή,
εσένα ονειρεύονται, εσένα ζητάνε.
Εσύ είσαι η αφορμή, εσύ και η αιτία.
Ασπρίζουν τα πεζούλια στις γειτονιές, 
στις γλάστρες φουντώνουν τα λουλούδια.
Τα πέταλα αλλάζοντας μορφή,
ενώνονται με τα δάκτυλά μας.
Οι μίσχοι σκάνε από έρωτα,
τα άνθη ποτίζουν την χαρά μας.
Ακόμα και τα πιο ταπεινά πλάσματα της γης,
ευωδιαστά στέκονται μπροστά σου.
Πουλιά φεύγουν σε κάθε πλοίου την γραμμή,
και οι νύχτες πολύχρωμες απλώνονται στις θάλασσες του κόσμου.
Και ένας κλέφτης ήρωας, 
παιδί αθώο και άβγαλτο, κάθε φορά.
μισό στέκει και σε κοιτάζει.
Θαμπωμένο από τα κάλλη και τις θύμησες.
προσπαθεί να καταλάβει τι είναι αυτό,
το κίτρινο, το πρώτο χρώμα της ζωής,
αυτό που αλλάζει τα πάντα στην γη,
αυτό που δεν το αφήνει τα μάτια του να κλείσει.
Είναι η άνοιξη του έρωτα ή ο έρωτας της άνοιξης;
Είναι η άνοιξη που έρχεται ή εσύ που την φέρνεις;

Αυτό που μόλις διαβάσατε ήταν η συμμετοχή μου στο ''11ο Συμπόσιο Ποίησης'' που διοργανώνει η Αριστέα από το ''Η ζωή είναι ωραία...''. Σας ευχαριστώ όλους όσους με επιλέξατε και με διαβάσατε. Ένα μεγάλο μπράβο και στη Αριστέα για την άψογη διοργάνωση.
Προαπαιτούμενη λέξη ήταν η λέξη ''παιδί''.
Νικήτρια στέφτηκε η Μαρία Κανελλάκη με το συγκλονιστικό 1997-2015.
Απολαύστε την συμμετοχή της.

1997 – 2015

Ήταν να πάει λέει το παιδί στις πανελλαδικές,
[άριστος θηρευτής παρεμπιπτόντως]
καμάκωνε σαν τον Άη-Γιώργη [μεγάλ' η χάρη του]
δράκοντες εξεταστικούς  
με εικοσάρια και επαίνους.

Αφού σου λέει,
απ' τη θερμοκοιτίδα του μαιευτηρίου
τσιφ στο εκ-παιδευτήριο με το κίτρινο σχολικό
γιατί άμα δεν τα μάθεις από μωρά κολύμπι,
μετά σου πνίγονται.
Ναι αμέ!
Σαράντισε που λες το πρόωρο
αγκού και ιδιαίτερα [πενήντα η ώρα παρεμπιπτόντως]
και ρευόταν βρεφική αριθμητική
και φαρίν λακτέ με αστρολάβους
«Μία για τη μαμά!»
και ρυζάλευρα με αζιμούθια
«Και μία για το μπαμπά!»

Στις νουτρίτσιες - 5 φρούτα / σούπερ δυναμωτικές
είχε ήδη γνωμοδοτηθεί:
*τι φρούτο θα γίνει
*τι ομάδα θα είναι
*πού θα κάνει μεταπτυχιακό
*πού θα κάνει διδακτορικό
*πού θα μείνει
*πού θα εργαστεί
*με ποια θα συνάψει σχέση
*πότε θα παντρευτεί
*πόσα παιδιά θα κάνει
*πότε θα χωρίσει
*πότε θα αποδημήσει
Όλα και παραόλα σου λέω!

Κι ήρθε η αποφράς μέρα των εξετάσεων που λες Φεβρωνία μου
και το ζαβό δε σηκώθηκε
όλως αιφνιδίως
«Σήκω για τη μαμά πουλάκι μου!»
«Το βηματοδότη του μπαμπά δε τον σκέφτεσαι;»

 Είδαν κι έπαθαν οι Χριστιανοί
να τον ξεκρεμάσουν απ' το πολύφωτο
[έλεγκαντ με ματ συρματόσχοινο και λεντ φθορίου παρεμπιπτόντως]

Περιστρεφόμενος στο κενό
σαν το κρεμαστό παιχνίδι που είχε στην κούνια του μωρό
κουρντισμένος στη μελωδία:
«γύρω-γύρω όλοι ♪ ♫ ♪ στη μέση ο Μανώλης»
στη διαπασών το είχε βάλει το σκασμένο
κι έφερνε γύρους στο ταβάνι
με τη γλώσσα του να κρέμεται
[που παρεμπιπτόντως ποτέ δεν είχε βγάλει γλώσσα αυτό το παιδί]
και τα παιδικά του αεροπλανάκια
«που μείναν α-α-αταξίδευτα»

χέρια-πόδια στο κενό
κι όλοι ψάχνουν το γιατί
να κλωτσήσει το σκαμνί;
αιφνιδίως και αναιτίως!

Κλώτσησε την τύχη του το χαζό!
Λαμπρός επιστήμων θα γινόταν.
Απαρεγκλίτως.

Δεκαοκτάχρονος μαθητής σε γειτονιά της Νέας Σμύρνης έκανε διπλή απόπειρα αυτοκτονίας επειδή δεν έγραψε καλά στις πανελλαδικές εξετάσεις στις 5 Ιουλίου 2010.27 Ιανουαρίου 2010, 18χρονος μαθητής των εκπαιδευτηρίων Μάνεση στο Νέο Ηράκλειο, βούτηξε στο κενό από μπαλκόνι τρίτου ορόφου, έξω από τη σχολική αίθουσα.Δευτέρα, 4 Ιουνίου 2012 δεκαοκτάχρονη αυτοκτόνησε στη Νέα Ερυθραία.28 Μαΐου 2014, δεκαοκτάχρονος μαθητής στα Γιαννιτσά Πέλλας  ανέβηκε σε μία πολυκατοικία και βούτηξε στο κενό δίνοντας τέλος στη ζωή του, πριν από την γραπτή εξέταση του πρώτου μαθήματος των Πανελλαδικών εξετάσεων.Τρίτη, 10 Ιουνίου 2014 δεκαοκτάχρονη μαθήτρια έκανε απόπειρα αυτοκτονίας στο Ηράκλειο Κρήτης μέσα στις σχολικές τουαλέτες κατά τη διάρκεια της πανελλαδικής εξέτασης. Πηγή: thepressproject


Το Φωτογραφίζειν και οι 25 λέξεις μας έδωσαν τους νικητές τους.
Πατήστε να τους δείτε.
Η Σοφίτα οδεύει προς το τέλος.

Κόντρα σε νωθρούς, άγριους και φασιστικούς καιρούς δημιουργούμε, όσο και όπως μπορεί ο καθένας μας.

Φιλικά
Μαρία Νικολάου


Κυριακή 24 Απριλίου 2016

Η ΣΟΦΙΤΑ (Ρένα Χριστοδούλου - ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ!!!)


Η Σοφίτα είναι ένα συλλογικό διήγημα που θα γραφεί από 16 μπλόγκερς. 
Την αρχή την έχω δώσει εγώ και θα δώσω και το τέλος. Θα μεσολαβήσουν οι συνέχειες των άλλων μπλόγκερς με την ακόλουθη σειρά.


Η Ρένα Χριστοδούλου από το Δια Χειρός έχει δώσει την συναρπαστική συνέχεια του διηγήματος. Διαβάστε την στο ιστολόγιό της ακολουθώντας τον παρακάτω σύνδεσμο.


****

Η Ρούλα από το Σμαραγδένια θα είναι η επόμενη που θα συνεχίσει την ιστορία μας.
Μείνετε συντονισμένοι!

****

Ιστορίες ως τώρα


****

Όπως βλέπετε λοιπόν η ιστορία μας φτάνει στο τέλος της. Η Ρούλα θα δώσει την προτελευταία συνέχεια μετά το Πάσχα. Στις διακοπές των εορτών θα γράψω μια περίληψη από όλες τις ιστορίες, ώστε να τις ξαναθυμηθούμε και θα δώσω το φινάλε μόλις επιστρέψω. Και έτσι το μικρό μας ταξίδι θα τελειώσει.

Φιλικά
Μαρία Νικολάου



Σάββατο 23 Απριλίου 2016

25 λέξεις # 7... Βράβευση

Έφτασε η ώρα που θα βραβεύσουμε τις 25 λέξεις που έκαναν το μυαλό σας να ταξιδέψει και απέδωσαν τα συναισθήματα της φωτογραφίας που σας έδωσα με τον καλύτερο τρόπο.



Tο ολιγόλεκτο που κερδίζει την πρώτη θέση είναι το εξής:

8. Funky Monkey - 15 βαθμούς


Αγκάθι πρώτο· ψέμα.
Δεύτερο· αχρειότητα.
Τρίτο· υποκρισία.
Αφαίρεση. Πόνος στιγμιαίος.
Έβδομο…  
Εκατοστό· προδοσία.
Αφαίρεση. Στάλες άλικο αίμα.
Αδιαφορείς.
Ακάνθινο ρούχο υφαίνεις κι ενδύεσαι.
Χρήζεις προστασίας…
Νέες προσεγγίσεις;
Ματαιώνονται δια παντός.

Συγχαρητήρια λοιπόν στην Έλλη αλλά και ένα μεγάλο μπράβο σε όλους σας για την έμπνευση και την δημιουργία. Θέλοντας να στηρίξω τα Ελληνικά κόμικ η νικήτρια θα παραλάβει το έργο του Κυριάκου Μακρή και της Βασιλικής Σαγκιώτη ''Η Σκόνη του Επισκέπτη''.


Για να δούμε ποιος κρύβετε πίσω από κάθε ολιγόλεκτο και τι βαθμούς πήρε.

*****************************

1. Βασιλική Παναγιωτέλη - 4 βαθμούς
Δέντρα πυκνά
κάτω από γκρίζο ουρανό.
Αιχμηρά κλαδιά
υφαίνουν δύσβατες διαδρομές.
Μέσα σε ανελέητους ανέμους,
πάνω σε πέτρες ακανόνιστες,
αγναντεύω την πορεία των ονείρων μου.

***************

2. Woman in blogs - 12 βαθμούς
Φοβήθηκες; 
Αυτός ήταν ο σκοπός! 
Να φοβηθείς, να μη μ’ αγγίξεις. 
Γιατί έχω μια καρδιά χίλια κομμάτια. 
Κι ένα μόνο βλέμμα μπορεί να τη διαλύσει.

***************

3. Χριστόφορος Τριάντης - 8 βαθμούς
Οι λέξεις έγιναν αγκάθια
και καρφώθηκαν, σαν θανάτου σκαλοπάτια, 
στο δέντρο της ζωής.
Την Άνοιξη προσμένουν,  
για να γίνουν Στέμμα του Χριστού,
Χαρά των ποιητών…

***************

4. Τάσος Κάβουρας - 2 βαθμούς
Ο χρόνος κυλούσε
και μέσα στα σκοτάδια
φιμώνονταν η φωνή η σκέψη
Ο φόβος μεγάλωνε
Θεριό ολάκερο
Πως να τον πολεμήσεις ;
Γύρισες στη κρυψώνα σου
Έψαξες
Φωτεινό αστέρι στον ουρανό

***************

5. Βασιλική Δραγούνη - 13 βαθμούς
Μοναχικά αγκάθια
μου χάιδεψαν το δέρμα
και το τρύπησαν.
Με εκτεταμένα χέρια
στολισμένα προσδοκίες
γύρεψαν να με αγκαλιάσουν
και αισθάνθηκα τον πόνο.

***************

6. Ελένη (ποιώ) - 9 βαθμούς
Θέριεψαν τα κλαδιά
Ακίδες του ουρανού
κεντούν το Άγιο σώμα
του Απρίλη
Πληγωμένο ξύλο
Πόσα ακάνθινα στεφάνια
δικά σου
θα σκηνοθετήσουν
τη σταύρωση του!

***************

7. Katia Markouizou - 5 βαθμούς
Χαϊδεύοντας του κόσμου 
τα σκιερά προβλήματα 
στέκεις ακλυδώνιστος 
ανάμεσα στους ιριδισμούς 
ενός έρωτα...

***************

8. Funky Monkey - 15 βαθμούς
Αγκάθι πρώτο· ψέμα.
Δεύτερο· αχρειότητα.
Τρίτο· υποκρισία.
Αφαίρεση. Πόνος στιγμιαίος.
Έβδομο…  
Εκατοστό· προδοσία.
Αφαίρεση. Στάλες άλικο αίμα.
Αδιαφορείς.
Ακάνθινο ρούχο υφαίνεις κι ενδύεσαι.
Χρήζεις προστασίας…
Νέες προσεγγίσεις;
Ματαιώνονται δια παντός.

***************

9. marilena spotofart - 7 βαθμούς
Να φταιξε ο σπόρος ή ο κόλπος,
κι ούτε φιλί στην ράχη,
ούτε ένα χάδι στην ακάνθινη κόμη.
Μόνο κάτι πουλιά να κρώζουν:
ο Θεός των πνευμάτων και πάσης σαρκός...

***************

10. ANNA Flo - 13 βαθμούς
Μάνα μου γιατί μου δωκες
τ'άσπλαχνα τούτα όπλα;
Δεν απωθούνε μόνο τους οχτρούς
μα και τους φίλους αποδιώχνουν!
Δε σου 'φτανε  μεγάλος να γεννώ
να φτάσω τα ουράνια;

***************

11. Lysippe - 6 βαθμούς
Δάχτυλο ψηλαφεί κοιλότητες,
φωλιές -αποκεχωρηκότων- αισθημάτων. 
Κενό.
Μοναδικό εύρημα 
μια άμορφη, αιχμοειδής μάζα •
ξερνάει μαύρα και πηχτά χνώτα.
Διάγνωση: Κλινήρης συναισθημάτων.

***************

12. Αiris - 4 βαθμούς
Ξεριζώθηκαν
Ναυάγησαν
Ταπεινώθηκαν
Είδαν τον θάνατο πολλάκις
Χίλια μύρια τα πάθη τους
Χίλια μύρια τα αγκάθια στα κορμιά 
και τις ψυχές τους
Ανάσταση τους πρέπει 
Μόνο ανάσταση!

***************

13. Mary Pertax - 7 βαθμούς
Είπα θα φτάσω στο Θεό!
Μάτωσαν και ματώθηκα
Ξεγυμνώθηκα και στερήθηκα.
Στο τέρμα όταν έφτασα  
πάλι από κάτω ήμουνα,
απ’ του ουρανού τ’ αστέρια!

***************

14. Eleni Flogera - 9 βαθμούς
Δαιδαλώδης και γεμάτη αγκάθια η διαδρομή,
Όμως εκεί ψηλά ανάμεσα στο μαύρο και το γκρίζο
Διακρίνω τα φτερά του Ίκαρου για να πετάξω ελεύθερος.
Ελεύθερος!

***************

15. maria mytripsonblog - 8 βαθμούς
Σε απροσπέλαστη κορυφή 
ματωμένη μοίρα με έταξε.

***************

16. Ελισάβετ - 3 βαθμούς
Λόγια καρφιά, ξυστά από την καρδιά περνάνε.
Πονάνε, πληγώνουν, την αλήθεια ξεγυμνώνουν.
Κι αν η καρδιά ματώσει,
ένα δάκρυ θα στάξει να γιατρέψει την πληγή.

***************

17. Ψωμαδέλλη Μαριάντζελα - 6 βαθμούς
Σέρνομαι ανάμεσα στα δέντρα. 
Τα γκρίζα σου φεύγω τρυπάνε σαν σκουριασμένα καρφιά το μυαλό μου. 
Μη με ψάξεις. 
Θα γλύφω άγρια τις πληγές μου μέχρι να κλείσουν. 
Αντίο.

***************

18. Μαρίνα (to e - periodiko mas) - 5 βαθμούς
Ήρθα να σ' αγκαλιάσω και αγρίεψες
ήρθα να σε φιλήσω και μ' απώθησες
βγάλε τ' αγκάθια που σου φυτέψαν στην ψυχή
βάλε αγάπη στην πληγή να επουλωθεί...

***************

19. Μαρία Κανελλάκη - 9 βαθμούς
Ικέτης στο κακοτράχαλο ακρωτήρι.
«Θεέ των πάντων, που μ’ ευλόγησες με καρπούς και τρυφερά βλαστάρια, δεν απόμεινε παρά το φιλέρημο τρυγόνι να τανύζει τα φτερά του στα γυμνά μου σκέλη».

***************

20. Αndromeda mygalaxy - 2 βαθμούς
Κοίτα τα γυμνά κλαδιά πώς καρτερούν να σ' αγκαλιάσουν! 
Σαν ανθρώπου χέρια που υψώνονται στον ουρανό, 
απευθύνουν σιωπηλά προσευχές στο Θεό.
Δόξα συ Κύριε!

***************

21. Ινώ - 3 βαθμούς
Σε Άγιο Δισκοπότηρο
γλυκό της νίκης πιοτό θα γευθείς,
αν δρόμο γεμάτο μ’ αγκάθια διαβείς
μα όρθιος κι αλώβητος στο τέλος του φτάσεις.

***************

22. Knakalos - 12 βαθμούς
Ξάπλωσα,
στην σκιά του,
ψάχνοντας στον ουρανό,
να καλέσω τ΄όνειρο.
΄Εκπληκτος είδα τον κορμό, 
που στηρίζει τον καμβά του  θόλου.
Κάθε κλαδί και μια πινέζα στα σύννεφα.
Ξανάγινα παιδί.

***************

23. Ανέσπερη - 6 βαθμούς
Ο δρόμος προς την κορυφή δύσκολος λεν πως είναι,
αγκάθια και πλεκτά κλαδιά...
Μα σκέψου: Σαν θα φτάσεις,
πόσο μικρά κι ασήμαντα όλα θα μοιάζουν τότε!

****************************

Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους σας που στηρίξατε την προσπάθειά μου και μου εμπιστευτήκατε τα διαμάντια σας.

To 25 λέξεις #8 θα ξεκινήσει στις 8/5 και θα είναι και το τελευταίο για αυτή την σεζόν.

Ως τότε μην ξεχνάτε...

Κόντρα σε νωθρούς, άσχημους και φασιστικούς καιρούς δημιουργούμε, όπως και όσο μπορεί ο καθένας.

Φιλικά
Μαρία Νικολάου


Πέμπτη 21 Απριλίου 2016

Ενημερώτικο

Αγαπημένοι μου φίλοι καλησπέρα σας.
Δουλείες, επισκέψεις, βόλτες, γιατροί με κάνουν να απέχω για λίγο από κοντά σας.


Εσείς όμως μην ξεχνάτε να ψηφίσετε τα αγαπημένα σας ολιγόλεκτα στο δρώμενο 25 λέξεις μέχρι την Παρασκευή 22/4 στις 8 το απόγευμα.


Όσο για τη Σοφίτα η Ρένα Χριστοδούλου από το Δια Χειρός ετοιμάζει την συνέχεια της. Την σκυτάλη θα λάβει η Ρούλα από το Σμαραγδένια μετά το Πάσχα, για να δώσω μετέπειτα εγώ το τέλος μόλις επιστρέψω από τις πασχαλινές διακοπές.
Οπότε σας ζητώ την υπομονή σας για να βγει όμορφο αποτέλεσμα.

Μπορείτε να διαβάσετε την ιστορία της Σοφίτας ακολουθώντας τους παρακάτω συνδέσμους.


(Η Σοφίτα είναι ένα συλλογικό διήγημα που θα γραφεί από 16 μπλόγκερς. Την αρχή την έχω δώσει εγώ και θα δώσω και το τέλος. Θα μεσολαβήσουν οι συνέχειες των άλλων μπλόγκερς.)


***********

Σας ευχαριστώ όλους σας για την υποστήριξη και την αφοσίωσή σας.

Φιλικά
Μαρία Νικολάου




Σάββατο 16 Απριλίου 2016

Η ΣΟΦΙΤΑ (Funky Monkey - ΠΙΟΝΙΑ ΣΕ ΣΤΗΜΕΝΗ ΠΑΡΤΙΔΑ)


Η Σοφίτα είναι ένα συλλογικό διήγημα που θα γραφεί από 16 μπλόγκερς. 
Την αρχή την έχω δώσει εγώ και θα δώσω και το τέλος. Θα μεσολαβήσουν οι συνέχειες των άλλων μπλόγκερς με την ακόλουθη σειρά.


Η Έλλη από το Funky Monkey έχει δώσει την συναρπαστική συνέχεια του διηγήματος. Διαβάστε την στο ιστολόγιό της ακολουθώντας τον παρακάτω σύνδεσμο.


****

Η Ρένα Χριστοδούλου από το Δια Χειρός θα είναι η επόμενη που θα συνεχίσει την ιστορία μας.
Μείνετε συντονισμένοι!

****

Ιστορίες ως τώρα



25 λέξεις # 7 - Παρουσίαση

Σας έδωσα 25 λέξεις να ξεδιπλώσετε αυτό που αισθάνεστε.
Μια εικόνα σας προέτρεψε.


Με λίγα λόγια, με λίγες αράδες το μυαλό σας ταξίδεψε...
Έχουμε λοιπόν 23 συμμετοχές.
Σας θερμοευχαριστώ για την συμμετοχή.

Ιδού οι 25 λέξεις σας 
σε τυχαία σειρά...

*****************************

1
Δέντρα πυκνά
κάτω από γκρίζο ουρανό.
Αιχμηρά κλαδιά
υφαίνουν δύσβατες διαδρομές.
Μέσα σε ανελέητους ανέμους,
πάνω σε πέτρες ακανόνιστες,
αγναντεύω την πορεία των ονείρων μου.

***************

2
Φοβήθηκες; 
Αυτός ήταν ο σκοπός! 
Να φοβηθείς, να μη μ’ αγγίξεις. 
Γιατί έχω μια καρδιά χίλια κομμάτια. 
Κι ένα μόνο βλέμμα μπορεί να τη διαλύσει.

***************

3
Οι λέξεις έγιναν αγκάθια
και καρφώθηκαν, σαν θανάτου σκαλοπάτια, 
στο δέντρο της ζωής.
Την Άνοιξη προσμένουν,  
για να γίνουν Στέμμα του Χριστού,
Χαρά των ποιητών…

***************

4
Ο χρόνος κυλούσε
και μέσα στα σκοτάδια
φιμώνονταν η φωνή η σκέψη
Ο φόβος μεγάλωνε
Θεριό ολάκερο
Πως να τον πολεμήσεις ;
Γύρισες στη κρυψώνα σου
Έψαξες
Φωτεινό αστέρι στον ουρανό

***************

5
Μοναχικά αγκάθια
μου χάιδεψαν το δέρμα
και το τρύπησαν.
Με εκτεταμένα χέρια
στολισμένα προσδοκίες
γύρεψαν να με αγκαλιάσουν
και αισθάνθηκα τον πόνο.

***************

6
Θέριεψαν τα κλαδιά
Ακίδες του ουρανού
κεντούν το Άγιο σώμα
του Απρίλη
Πληγωμένο ξύλο
Πόσα ακάνθινα στεφάνια
δικά σου
θα σκηνοθετήσουν
τη σταύρωση του!

***************

7
Χαϊδεύοντας του κόσμου 
τα σκιερά προβλήματα 
στέκεις ακλυδώνιστος 
ανάμεσα στους ιριδισμούς 
ενός έρωτα...

***************

8
Αγκάθι πρώτο· ψέμα.
Δεύτερο· αχρειότητα.
Τρίτο· υποκρισία.
Αφαίρεση. Πόνος στιγμιαίος.
Έβδομο…  
Εκατοστό· προδοσία.
Αφαίρεση. Στάλες άλικο αίμα.
Αδιαφορείς.
Ακάνθινο ρούχο υφαίνεις κι ενδύεσαι.
Χρήζεις προστασίας…
Νέες προσεγγίσεις;
Ματαιώνονται δια παντός.

***************

9
Να φταιξε ο σπόρος ή ο κόλπος,
κι ούτε φιλί στην ράχη,
ούτε ένα χάδι στην ακάνθινη κόμη.
Μόνο κάτι πουλιά να κρώζουν:
ο Θεός των πνευμάτων και πάσης σαρκός...

***************

10
Μάνα μου γιατί μου δωκες
τ'άσπλαχνα τούτα όπλα;
Δεν απωθούνε μόνο τους οχτρούς
μα και τους φίλους αποδιώχνουν!
Δε σου 'φτανε  μεγάλος να γεννώ
να φτάσω τα ουράνια;

***************

11
Δάχτυλο ψηλαφεί κοιλότητες,
φωλιές -αποκεχωρηκότων- αισθημάτων. 
Κενό.
Μοναδικό εύρημα 
μια άμορφη, αιχμοειδής μάζα •
ξερνάει μαύρα και πηχτά χνώτα.
Διάγνωση: Κλινήρης συναισθημάτων.

***************

12
Ξεριζώθηκαν
Ναυάγησαν
Ταπεινώθηκαν
Είδαν τον θάνατο πολλάκις
Χίλια μύρια τα πάθη τους
Χίλια μύρια τα αγκάθια στα κορμιά 
και τις ψυχές τους
Ανάσταση τους πρέπει 
Μόνο ανάσταση!

***************

13
Είπα θα φτάσω στο Θεό!
Μάτωσαν και ματώθηκα
Ξεγυμνώθηκα και στερήθηκα.
Στο τέρμα όταν έφτασα  
πάλι από κάτω ήμουνα,
απ’ του ουρανού τ’ αστέρια!

***************

14
Δαιδαλώδης και γεμάτη αγκάθια η διαδρομή,
Όμως εκεί ψηλά ανάμεσα στο μαύρο και το γκρίζο
Διακρίνω τα φτερά του Ίκαρου για να πετάξω ελεύθερος.
Ελεύθερος!

***************

15
Σε απροσπέλαστη κορυφή 
ματωμένη μοίρα με έταξε.

***************

16
Λόγια καρφιά, ξυστά από την καρδιά περνάνε.
Πονάνε, πληγώνουν, την αλήθεια ξεγυμνώνουν.
Κι αν η καρδιά ματώσει,
ένα δάκρυ θα στάξει να γιατρέψει την πληγή.

***************

17
Σέρνομαι ανάμεσα στα δέντρα. 
Τα γκρίζα σου φεύγω τρυπάνε σαν σκουριασμένα καρφιά το μυαλό μου. 
Μη με ψάξεις. 
Θα γλύφω άγρια τις πληγές μου μέχρι να κλείσουν. 
Αντίο.

***************

18
Ήρθα να σ' αγκαλιάσω και αγρίεψες
ήρθα να σε φιλήσω και μ' απώθησες
βγάλε τ' αγκάθια που σου φυτέψαν στην ψυχή
βάλε αγάπη στην πληγή να επουλωθεί...

***************

19
Ικέτης στο κακοτράχαλο ακρωτήρι.
«Θεέ των πάντων, που μ’ ευλόγησες με καρπούς και τρυφερά βλαστάρια, δεν απόμεινε παρά το φιλέρημο τρυγόνι να τανύζει τα φτερά του στα γυμνά μου σκέλη».

***************

20
Κοίτα τα γυμνά κλαδιά πώς καρτερούν να σ' αγκαλιάσουν! 
Σαν ανθρώπου χέρια που υψώνονται στον ουρανό, 
απευθύνουν σιωπηλά προσευχές στο Θεό.
Δόξα συ Κύριε!

***************

21
Σε Άγιο Δισκοπότηρο
γλυκό της νίκης πιοτό θα γευθείς,
αν δρόμο γεμάτο μ’ αγκάθια διαβείς
μα όρθιος κι αλώβητος στο τέλος του φτάσεις.

***************

22
Ξάπλωσα,
στην σκιά του,
ψάχνοντας στον ουρανό,
να καλέσω τ΄όνειρο.
΄Εκπληκτος είδα τον κορμό, 
που στηρίζει τον καμβά του  θόλου.
Κάθε κλαδί και μια πινέζα στα σύννεφα.
Ξανάγινα παιδί.

***************

23
Ο δρόμος προς την κορυφή δύσκολος λεν πως είναι,
αγκάθια και πλεκτά κλαδιά...
Μα σκέψου: Σαν θα φτάσεις,
πόσο μικρά κι ασήμαντα όλα θα μοιάζουν τότε!


****************************


Όροι και τρόπος ψηφοφορίας
Παρακαλώ διαβάστε και ακολουθήστε τους προς αποφυγή παρεξηγήσεων.

  • Μπορείτε να βαθμολογείτε σχολιάζοντας σε αυτή την ανάρτηση μέχρι την Παρασκευή 22/4 στις 8 το απόγευμα.
  • Λόγω των πολλών συμμετοχών αλλάζει η βαθμολογία. Έχετε πια πέντε (5) επιλογές. Ψηφίζετε υποχρεωτικά πέντε (5) ολιγόλεκτα. Τρεις (3) βαθμούς για αυτό που σας άρεσε περισσότερο, δυο (2) το επόμενο και από έναν (1) βαθμό για τις τρεις υπολειπόμενες επιλογές.
  • Θα λαμβάνονται υπόψη τα σχόλια που προέρχονται από τους 23 συμμετέχοντες του συγκεκριμένου διαγωνισμού και από τους φίλους του ιστολογίου. Μετά από τόσα χρόνια γνωριζόμαστε και μπορώ να ορίσω ποιοι είναι οι φίλοι.
  • Δεν θα λαμβάνονται υπόψη τα σχόλια που προέρχονται από πρωτοεμφανιζόμενους, άγνωστους, ανώνυμους προς εμένα και όσους που το προφίλ τους δε φαίνεται ενεργό. Φυσικά μπορούν να εκφράζουν την προτίμησή τους, αλλά οι ψήφοι τους δεν θα καταμετρούνται. Είναι ανούσιο να φέρνουμε συγγενείς και φίλους να μας ψηφίσουν. Διαγωνιζόμαστε για την συμμετοχή και την δημιουργία και όχι για την πρωτιά.
  • Αυτοί οι φίλοι που συμμετέχουν και δεν έχουν λογαριασμό στο google, επειδή δεν θα τους επιτρέπει ο blogger να ψηφίσουν ως ανώνυμοι χρήστες, μπορούν να στέλνουν σε μένα με email την βαθμολογία τους και εγώ με την σειρά μου θα την αναρτώ για λογαριασμό τους.
  • Εννοείται ότι αυτοί που έχουν στείλει ολιγόλεκτο δεν ψηφίζουν την δική τους συμμετοχή.
  • Το Σάββατο 23/4 αθροίζοντας τους βαθμούς, θα σας ανακηρύσσω τον νικητή.
  • Σε περίπτωση ισοψηφίας την πρώτη θέση θα την λαμβάνει το ολιγόλεκτο με τις περισσότερες προτιμήσεις.
  • Ο νικητής θα παραλάβει δώρο το οποίο θα επιλεγεί ανά περίσταση.
Ξεκινάτε λοιπόν να ψηφίζετε τις αγαπημένες σας συμμετοχές.
Κόντρα στους νωθρούς, άγριους και φασιστικούς καιρούς δημιουργούμε, όσο και όπως μπορεί ο καθένας μας.
Καλή επιτυχία σε όλους.



Τετάρτη 13 Απριλίου 2016

Η ΣΟΦΙΤΑ (Katerina Verigka - ΔΥΟ ΑΛΗΘΕΙΕΣ)


Η Σοφίτα είναι ένα συλλογικό διήγημα που θα γραφεί από 16 μπλόγκερς. 
Την αρχή την έχω δώσει εγώ και θα δώσω και το τέλος. Θα μεσολαβήσουν οι συνέχειες των άλλων μπλόγκερς με την ακόλουθη σειρά.


Η Katerina Verigka από το Just K έχει δώσει την συναρπαστική συνέχεια του διηγήματος. Διαβάστε την στο ιστολόγιό της ακολουθώντας τον παρακάτω σύνδεσμο.


****

Η Έλλη από το Funky Monkey θα είναι η επόμενη που θα συνεχίσει την ιστορία μας.
Μείνετε συντονισμένοι!

****

Ιστορίες ως τώρα



Τρίτη 12 Απριλίου 2016

Η ΣΟΦΙΤΑ (BUTTERFLY - ΕΡΩΤΑΣ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΙΑ)


Η Σοφίτα είναι ένα συλλογικό διήγημα που θα γραφεί από 16 μπλόγκερς. 
Την αρχή την έχω δώσει εγώ και θα δώσω και το τέλος. Θα μεσολαβήσουν οι συνέχειες των άλλων μπλόγκερς με την ακόλουθη σειρά.


Η BUTTERFLY από το BUTTERFLY'S WORLD έχει δώσει την συναρπαστική συνέχεια του διηγήματος. Διαβάστε την στο ιστολόγιό της ακολουθώντας τον παρακάτω σύνδεσμο.


****

Η Katerina Verigka από το Just K θα είναι η επόμενη που θα συνεχίσει την ιστορία μας.
Μείνετε συντονισμένοι!

****

Ιστορίες ως τώρα


Παρασκευή 8 Απριλίου 2016

Μη φοβάσαι αγάπη μου.


Μη φοβάσαι τα πέλαγα αγάπη μου,
τις ξέρες της ζωής μας.
Εμείς οι δύο αναδυθήκαμε από τόσο βαθιά, που το φως δεν έφτανε
και οι αχτίδες του ήλιου χάιδευαν ασθενικά τα κορμιά μας.

Μη φοβάσαι τα δάση αγάπη μου.
Άγρια τα κλαδιά στέκονταν και εμπόδιζαν τα όνειρά μας. 
Και μεις τα κάψαμε στο διάβα μας,
λουλούδια φυτέψαμε σε κάθε πάτημά μας.

Μη φοβάσαι την βροχή αγάπη μου,
μη φοβάσαι τα ξεβαμμένα μου μάτια.
Μέσα στις γούρνες τις κολυμπήσαμε με μιαν ανάσα.
Στους υγρούς της δρόμους κοιμηθήκαμε, 
ξυπνήσαμε χαράματα στεγνοί και ερωτευμένοι. 

Μη φοβάσαι τη φτώχεια αγάπη μου.
Πλούσιοι γεννηθήκαμε, 
γεμάτες οι καρδιές υπάρχοντα ακριβά και μεταξένια.
Γεμάτες οι σκέψεις, χορτάτες οι ψυχές μας. 

Μη φοβάσαι το κρύο αγάπη μου,
ούτε τα παγωμένα μου χείλη.
Ροδόνερο αναβλύζουν και ας μένουν χρόνια αδάγκωτα και ξερά. 

Μη φοβάσαι τα υπόγεια αγάπη μου, 
μη τρομάζεις από τα σκοτάδια τους, 
μήτε απ΄τις κλειστές τους πόρτες.
Εμείς φυτρώσαμε στην υγρασία τους, ζούμε στην μυρωδιά τους.

Μη φοβάσαι την νύχτα αγάπη μου.
Αυτή μας έφερε κοντά, τα σκοτάδια της προστατεύουν την αγάπη μας.
Μαζί της κοιμόμαστε αγκαλιά, αυτή μας νανουρίζει τις νύχτες μοναξιάς.

Μη φοβάσαι τους ανθρώπους αγάπη μου.
Δεν ξέρουν να αγαπούνε,
ούτε καταλαβαίνουν τις καρδιές που χάνονται τις νύχτες,
που ξενυχτούνε τρέμοντας, τρεκλίζοντας για πόθο.
Δεν ξέρουνε να αφήνουνε τον άλλον να ανθίσει.
Και κουβαλάν άδεια βλέμματα στα ψεύτικά τους μάτια.
Δεν νιώθουνε την ήττα τους, τα άδεια τους κρεβάτια.

Μη φοβηθείς αγάπη μου...
Μη σταματήσεις να γελάς, μη σταματάς να νιώθεις.
Μη φοβηθείς το ολόκληρο, μη φοβηθείς το πάντα.
Μη φοβηθείς το αιώνιο, μη φοβηθείς το τέλος.
Μη φοβηθείς το όνειρο, μη φοβηθείς εμένα.
Μη φοβηθείς το σ΄αγαπώ, μη φοβηθείς την αγάπη.

Μη φοβηθείς αγάπη μου...
Μη φοβηθείς το φόβο...

Μαρία Νικολάου


****

Μη ξεχνάτε πως οι 25 λέξεις περιμένουν τις συμμετοχές σας και ο Διαγωνισμός Φωτογραφίζειν τις φωτογραφίες σας.


Τρίτη 5 Απριλίου 2016

Η ΣΟΦΙΤΑ (Μαρία Κανελλάκη - ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ ΜΕ ΤΑ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑ)


Η Σοφίτα είναι ένα συλλογικό διήγημα που θα γραφεί από 16 μπλόγκερς. 
Την αρχή την έχω δώσει εγώ και θα δώσω και το τέλος. Θα μεσολαβήσουν οι συνέχειες των άλλων μπλόγκερς με την ακόλουθη σειρά.


Η Μαρία Κανελλάκη από το Απάγκιο έχει δώσει την συναρπαστική συνέχεια του διηγήματος. Διαβάστε την στο ιστολόγιό της ακολουθώντας τον παρακάτω σύνδεσμο.


****

 Η BUTTERFLY από το BUTTERFLY'S WORLD θα είναι η επόμενη που θα συνεχίσει την ιστορία μας.
Μείνετε συντονισμένοι!

****

Ιστορίες ως τώρα



Δευτέρα 4 Απριλίου 2016

Η στιγμή σας με ένα ποίημα - Άπιαστες στιγμές (Βασιλική Δραγούνη)


Σήμερα το φεγγάρι χάθηκε μακριά
γιατί ήταν βαρύ και μελαγχολικό
και δεν μπόρεσε να το βαστάξει η νύχτα.
Ήταν ένα χλωμό φεγγάρι, ούτως ή άλλως,
καμία αντιστοιχία με την αργή επιμονή της αυγής
και τη λαμπρή της ένταση.

Ο κόκορας το γνώριζε.
Ολονυχτίς  τον ύπνο μας
προειδοποιούσε, λαλώντας
πως κι εμείς, σαν το φεγγάρι,
όσο πιο μακριά χανόμαστε 
στην αναζήτηση των άπιαστων στιγμών, 
με φόντο το άπειρο θα ξεθωριάζουμε 
σε διάφανο ασήμι.

***

Ήταν η στιγμή της Βασιλικής Δραγούνη με ένα ποίημα.


Στείλτε και τη δική σας στιγμή.

***

Μη ξεχνάτε πως οι 25 λέξεις περιμένουν τις συμμετοχές σας και ο Διαγωνισμός Φωτογραφίζειν τις φωτογραφίες σας.

Κόντρα σε νωθρούς, άγριους και φασιστικούς καιρούς δημιουργούμε, όσο και όπως μπορεί ο καθένας μας.

Φιλικά
Μαρία Νικολάου

Κυριακή 3 Απριλίου 2016

Κατανοητόν; - Τα μανουσάκια της κυρά-Πολυξένης (Παίζοντας με τις λέξεις # 7)


Κατανοητόν;

Η αίθουσα εργασίας, θαρρείς ατελείωτου μεγέθους και στο βάθος και στο ύψος. Χρώματος λαχανί, επιλογή χαρούμενη και ευχάριστη. Τα παράθυρα ψηλά, περίπου ως το σαγόνι ενός άντρα. Μια έξοδος προς το κλιμακοστάσιο, καμία έξοδος κινδύνου. Ένα τετραγωνικό μέτρο γραφείο έκαστος εργαζόμενος. Χωρίσματα μεταξύ επιφανειών εργασίας στο ίδιο χαρούμενο και ευχάριστό λαχανί χρώμα. Μισθός 490€.

Λωρίδα παραγωγής. Πίεση, φωνές, στόχοι. Πιο πέρα ένας πίνακας. Αμείλικτος. Όσο γράφεις εκεί τα ημερήσια επιτεύγματά σου, έχεις ελπίδα, υπάρχεις, έχεις πείσμα, αγάπη για την δουλειά. Αν δεν είσαι από αυτούς είσαι ανίκανος, δεν έχεις πειθώ, δεν έχεις ελπίδα.

Η πόρτα ανοίγει ξαφνικά και περίπου εκατό κεφάλια σηκώνονται ταυτόχρονα. Ο διευθυντής. Ένας κύριος γύρω στα 50. Αραιωμένα τα μαλλιά του, φερμένα από την μία πλευρά για να μην φαίνεται το γυμνό του κεφάλι. Αυτό δεν κατάλαβα ποτέ γιατί το κάνουν οι άντρες. Λες και είναι παράνομο να είσαι καραφλός. Η φιλαυτία του φώναζε από μακριά.

Meeting! Meeting! Meeting!... φωνάζουν σχεδόν υστερικά οι προϊστάμενοι. Μαζευόμαστε όλοι σε μια γωνιά. Άλλοι χαχανίζουν λίγο, άλλοι φοβούνται, άλλοι αδιαφορούν. Μια κατάσταση σουρεαλισμού απόλυτα δεμένη με την δυνατή βροχή που έπεφτε έξω. Στέκομαι μπροστά και τον κοιτάζω στα μάτια.

''Φίλτατοι συνάδελφοι καλησπέρα σας. Δυο λόγια θα σας πω. Ο Όμιλος θέλει να σας ευχαριστήσει για τα έξι βραβεία στο Business Awards 2015. Αυτά τα βραβεία ανήκουν σε σας''
Το πλήθος χειροκροτεί χαρούμενο. Συνεχίζω να τον κοιτώ στα μάτια, χωρίς να χειροκροτώ.
''Δεν χαλαρώνουμε όμως. Ο Όμιλος ζητά από όλους σας περισσότερη προσοχή, περισσότερη αφοσίωση στην δουλειά σας, περισσότερα έσοδα. Οι στόχοι είναι μεγάλοι και μόνο με προσπάθεια και πάθος θα τα καταφέρουμε. Κατανοητόν;''

Συνεχίζω να τον κοιτώ σχεδόν ανέκφραστα, λες και μου ακύρωνε ότι μορφασμό θα μπορούσα να κάνω..
''Για τον μήνα Μάρτιο τα αναμενόμενα κέρδη δύσκολα θα επιτευχθούν, αν συνεχίσετε με αυτούς τους ρυθμούς. Ο Όμιλος αναγνωρίζει τις δύσκολες οικονομικές συνθήκες που επικρατούν, αλλά δεν μπορεί να μειώσει τους στόχους. Οπότε θα πρέπει να βρεθούν τρόποι να επιτευχθούν. Όσοι τους βρουν ο Όμιλος θα αναγνωρίσει την προσφορά τους. Κατανοητόν;''
Η έκφρασή μου σχεδόν παγωμένη.
''Σήμερα έχουμε 21 Μαρτίου. Έχετε σχεδόν δέκα μέρες για να καλύψετε την διαφορά. Πάμε γερά. Κατανοητόν; Σας ευχαριστώ όλους. Πίσω στην παραγωγή''

Η αυλαία της παράστασης πέφτει. Πίσω λοιπόν ο καθείς στο τετραγωνικό του. Γέλια, ειρωνείες, φόβος, απόγνωση. Μερικά δευτερόλεπτα ακόμα πριν ξεκινήσει η παράνοια.
''Τι λες για όλα αυτά;'' με ρωτά η διπλανή μου. ''Φοβάσαι ότι αν δεν πιάσουμε το στόχο θα απολυθούμε;'' με ρωτά.
''21 Μαρτίου σήμερα ε;'' την ρωτώ.
''Ναι, έχουμε δέκα μέρες περιθώριο'' μου απαντά σχεδόν τρέμοντας.
''Παγκόσμια μέρας ποίησης σήμερα. Έχω μια διπλή πρόσκληση για μια ποιητική βραδιά. Θες να πάμε;''
''Μα πως έχεις όρεξη για όλα αυτά; Δεν φοβάσαι;'' με ρωτά με μια απορία που σαν σκιά έκανε κατοχή στο πρόσωπό της.
''Γιατί να φοβηθώ; Τι θα πετύχω με αυτό; Το σύστημα είναι δύσκολο να το νικήσεις. Όσο μπορείς τουλάχιστον, να μην επηρεάζεσαι από αυτό. Αν φοβηθώ θα έχουν κερδίσει. Κατανοητόν;''

****

Αυτό που μόλις διαβάσατε ήταν η συμμετοχή μου στο ''Παίζοντας με τις λέξεις # 7'' που διοργανώνει η Μαρία από το mytripssonblog. Σας ευχαριστώ όλους όσους με επιλέξατε και με διαβάσατε. Ένα μεγάλο μπράβο και στη Μαρία για την άψογη διοργάνωση.
Προαπαιτούμενες λέξεις ήταν οι εξής: φιλαυτία, αυλαία, σκιά, βροχή, πρόσκληση. 
Νικήτρια στέφτηκε η Μαρία Κανελλάκη με ''Τα μανουσάκια της κυρά-Πολυξένης''.
Απολαύστε την συμμετοχή της.

Τα μανουσάκια της κυρά-Πολυξένης

Θυμιώ να με λέτε. Ευθυμία το βαφτιστικό μου, στη μνήμη του μοναχογιού της νουνάς, που τον εκτελέσανε δεκαεφτά χρονώ παλληκάρι οι τσολιάδες στον εμφύλιο. Η σχωρεμένη η νουνά το’βαλε όρο στη μάνα:  
 «Άμα δε σ’αρέσει τ’ όνομα κουμπάρα, άμε βρες άλλον να στο βαφτίσει!»
Η κυρά-Πολυξένη ήταν η πρακτική γιάτρισσα που με ξεγέννησε, η μοναδική συγχωριανή που γιατροπόρεψε τη μάνα στη δύσκολη γέννα της. Παλιά πρόσφυγας απ’ την Τασκένδη, την κορόιδευαν τα παιδιά στις αλάνες, γιατί είχε λέει γυάλινο το ζερβό της μάτι και το μισό της καύκαλο ήταν από λαμαρίνα, θυμητάρι από τραύμα στις μάχες του αντάρτικου, στα κορφοβούνια της Παρνασσίδας. Κι ως βγήκα καχεκτική σαν τα χαμόδεντρα στις πεζούλες της πλαγιάς, με λυπήθηκε και το’ταξε πως θα με βαφτίσει αν ζούσα. Σπάνια μίλαγε, μα τη θυμάμαι να μαζεύει μανουσάκια απ’ τις βραγιές και να τα φέρνει σπίτι μας με λίγα αυγουλάκια απ’ τις κοσάρες της, να φάω να δυναμώσω που ήμουνα λειψή απ’ την αδενοπάθεια. Ξέφυγε ο νους, συμπαθάτε με…

Στην πρόσκληση της μάνας στα βαφτίσια, μονάχα τρεις νοματαίοι ήρθαν. Η Βαρδαμήλαινα με το σακάτικο ισχίο σερνάμενη απ’τον καλότροπο άντρα της τον κυρ-Χρόνη κι η κυρά-Βενετσιάνα του φούρναρη. Άλλος συγχωριανός δεν πάτησε στην εκκλησιά, κι ας σταυροκοπιόντουσαν γονυπετώς στους εσπερινούς, αφού πρότερα βριζόντουσαν στα κεφαλόσκαλα. Ως κι ο κυρ-Θόδωρος ο μπακάλης, που η μάνα  τον ανάστησε με ενέσεις πενικιλίνης σαν θανατοπάλευε με τις πνευμονίες και που της είχε μεγάλη υποχρέωση καταπώς έλεγε, μήτε κι αυτός ήρθε. Πολύ την έγδαρε αυτό τη μάνα. Συμπαθάτε με, συγκινήθηκα…

Θυμιώ λοιπόν. Της Ματούλας Καραμπίνη. Αγνώστου πατρός στα χαρτιά. «Βαριά σκιά θα πλακώνει το κορίτσι μας!», μοιρολογούσε η γιαγιά. Βροχή τα δάκρυα στης μάνας την τριμμένη ποδιά. Κύρτωνε η ράχη της στο μαρμάρινο νεροχύτη. Παρευθύς τεντωνόταν σαν ελατήριο, έσιαζε τις φουρκέτες της και καμωνόταν πως ψαχούλευε το ραφάκι με τα μπακίρια και τα κατσαρολικά. «Μη τα λες αυτά μπροστά στο παιδί!» τη μάλωνε χαμηλόφωνα, μα εγώ τις άκουγα κάθε σύθαμπο στην αυλή πάνω στα ασβεστωμένα πλιθιά, να κλαίνε φαρμακωμένες κάτω απ’ τη γέρικη μουριά κι ύστερα να προσεύχονται  στους ξύλινους αγίους στο εικονοστάσι.

Ο πάτερ-Τιμόθεος μας διάβαζε τα συναξάρια του Νικόδημου, για τη φιλαυτία και τ’ ανθρώπινα πάθη, μεγάλη βδομάδα κι ετοιμαζόμασταν να γιορτάσουμε την Πασχαλιά. Όρμησε αλαφιασμένη στο ναό η κυρά-Πολυξένη, «Τρέχα πουλάκι μου σπίτι…η μάνα σου…». Μήτε που θυμάμαι πώς έφτασα στην αυλόπορτα, τραβηγμένο ήταν το σιδερένιο μάνταλο. Κατάχαμα στην κουρελού τη βρήκα, με τα μυγδαλωτά της μάτια ορθάνοιχτα, σαν την Παναγιά στο εικονοστάσι μας,  ένα ξέπνοο κουφάρι μ’ όλη τη θλίψη του κόσμου μαζεμένη στο πρόσωπό της…η μανούλα μου στο σταυρό του μαρτυρίου, αυτόν που στολίζαμε με πανσεδάκια πρωτύτερα στην εκκλησιά.

Αυτό γιατρέ μου με χαράκωσε...Τρεις-τέσσερις άνθρωποι να κουβαλάμε βουβοί το φορτίο της στο αγιάζι, ως τα ριζά του κοιμητηρίου. Οι συγχωριανοί γλεντούσαν την ανάσταση του Χριστού, κι ήταν μόνο η κυρά-Πολυξένη που απόθεσε λίγα μανουσάκια πριν την καταπιεί το χώμα. Κι όταν έπεσε η αυλαία κι ο πάτερ-Τιμόθεος έφυγε βιαστικός για το χωριό, φύτρωσαν τα μανουσάκια πάνω στο νωπό χώμα, δεύτερη ανάσταση μου φάνηκε, μύρισα ανοιξιάτικες ευωδιές κι είδα τη μορφή της στον ουράνιο θόλο…στιγμιαία,μα την είδα σας λέω!..


Μη ξεχνάτε πως οι 25 λέξεις περιμένουν τις συμμετοχές σας και ο Διαγωνισμός Φωτογραφίζειν τις φωτογραφίες σας.

Κόντρα σε νωθρούς, άγριους και φασιστικούς καιρούς δημιουργούμε, όσο και όπως μπορεί ο καθένας μας.

Φιλικά
Μαρία Νικολάου