Βλέποντας το φως
τη γλυκιά χαραυγή σου
αναθυμούμαι.
Τα δυο κορμιά μας
αγκαλιασμένα δέντρα
να αγναντεύουν.
Δίχως χρώματα
ξεγυμνωμένα θέλω
στο ξημέρωμα.
Ήρθε το πρωί
όμως εσύ νύχτωσες
φρούδες ελπίδες.
***************
Μετακίνηση έξι.
Ποιος θα μου το ΄λεγε πως η ελευθερία έχει τον αριθμό έξι.
Στέλνω μήνυμα και τραβάω για εξερεύνηση.
Σήμερα θα πάω από άλλο μονοπάτι.
***************
Ακολουθώ τον ήλιο στη δύση του,
θέλω γρήγορα να χαθεί.
Λαχταρώ την καινούρια μέρα,
που ίσως φέρει την χαμένη ευτυχία πίσω
και τότε αδιάφορο μου γίνει, επιτέλους,
το θέαμα αυτό.
***************
"Νιώθω να πέφτω,
το κορμί μου, κουρασμένο, στης γης την αγκαλιά"
"Κράτα το χέρι μου!
Δες την Ανατολή. O ήλιος, της νύχτας το σκοτάδι αποδιώχνει"
***************
-Σ αφήνω.
-Που πας;
-Δεν το βλέπεις; έχω γείρει.
Δεν με κρατάν οι ρίζες μου πια.
-Μην μ αφήνεις, δεν βλέπεις την καταχνιά;
-Έχεις το φεγγάρι!
***************
6. Τάσος Γ. Κάβουρας - 6 βαθμοί
Τη βάπτισαν Βιομηχανική Επανάσταση. Αρμονικό ζευγάρι άνθρωπος και μηχανή.
Με προγράμματα Ανάπτυξης, μηχανισμούς στήριξης και περιορισμό της ανεργίας.
Ραγδαίες οι μεταβολές και ανακατατάξεις..
Εκκρεμεί, η εφαρμογή της μελέτης Περιβαλλοντικών επιπτώσεων..
***************
Απαθανατίζεις τον ήλιο,
μα δεν μπορείς να σταματήσεις την πορεία του.
Μη νιώθεις θλίψη! Χρωμάτισε ανεξίτηλα, τις Ανατολές και τις Δύσεις σου,
όπως εσύ προτιμάς!
***************
Σαν χορευτές ενός μιούζικαλ
Σαν συνωμότες
Δυο κορμιά στο μισοσκόταδο
Φευγαλέα αγκαλιάζονται
Και δυο φιλιά κλέβουν
Βαφτίστηκαν "θάνατος"
Φιλιά και αγκαλιές
Και σταματήσαμε να ζούμε
Για να μην πεθάνουμε.
***************
Με γυμνά μάτια, βλέπω έναν Ήλιο.
Με ανοιχτά μάτια, αντικρίζω την Ανατολή.
Με κλειστά μάτια - οραματίζομαι βουνά - που συνθλιβούν τον Ήλιο,
μα με τα μάτια της ψυχής, κοιτάζω «Το Έμβρυο!»
***************
Απομείναμε σαν δυο ξερόκλαδα μονάχοι!
Αδύναμοι,
μπροστά στην παντοδυναμια της φύσης
Φθαρτοί,
μπροστά στον άφθαρτο ήλιο
Παροδικοί,
μπροστά στο αέναο Σύμπαν
Αρκετά κομπάσαμε...
Λύγισα!
***************
Γεννήθηκες πολλές φορές
στην σκέψη μου.
Καθοδήγηση λυτρωτική στην ομίχλη.
Φεγγάρι σύμμαχος στα σκοτάδια μου.
Ρίζα του δέντρου, κράτησέ με όρθια.
Κι όταν γίνεις ψυχή...
***************
12. Βασιλική Δραγούνη - 9 βαθμοί
Μέσα από ένα διαφορετικό πλαίσιο
ακίνητος μας βλέπει ο χειμώνας
πέρα απ' το φως της σκέψης και της μνήμης
κρατώντας τον απόμακρο ήλιο
χλωμό μέσα στο δαχτυλίδι της φλόγας του.
***************
Άπλωσε το χέρι να με κρατήσεις προτού χαθώ στο χάος του κόσμου.
Κλαδί να κάνεις την αγάπη, να σκαρφαλώσω να σωθώ.
Η έλλειψη ανθρωπιάς, σκοτώνει!
****************************
Έτσι δημιουργικά ξεκινάμε το 2021.
