Δευτέρα 30 Μαΐου 2016

25 λέξεις # 8... Βράβευση

Έφτασε η ώρα που θα βραβεύσουμε τις 25 λέξεις που έκαναν το μυαλό σας να ταξιδέψει και απέδωσαν τα συναισθήματα της φωτογραφίας που σας έδωσα με τον καλύτερο τρόπο.


Tο ολιγόλεκτο που κερδίζει την πρώτη θέση είναι το εξής:

6. Ελένη - Ποιώ - 20 βαθμούς


Εγώ θα σε κοιτώ
απ' του ουρανού
το άνοιγμά
Σεπτή μορφή
Μελάνι θα στάζω
στους δρόμους σου
Εκείνο να συγγράψεις
το βιβλίο
της αγάπης
Αιώνια να σε θέλω.


Συγχαρητήρια λοιπόν στην Ελένη αλλά και ένα μεγάλο μπράβο σε όλους σας για την έμπνευση και την δημιουργία. Θέλοντας να στηρίξω τα Ελληνικά κόμικ η νικήτρια θα παραλάβει το έργο των Θεόδωρου Παπαδόπουλου και Φώτη Παπαστεφάνου ''ΜΙΚΡΕΣ ΖΩΕΣ''.



Για να δούμε ποιος κρύβετε πίσω από κάθε ολιγόλεκτο και τι βαθμούς πήρε.

*****************************

1. Ηλιοκέντητη - 2 βαθμούς 
Μη φοβάσαι.
Προχώρα.
Όσο κι αν μοιάζουν τριγύρω όλα σκοτεινά πάντα θα υπάρχουν κάποιες φωτεινές αχτίδες.
Ο ουρανός είναι εκεί και σε περιμένει να ζήσεις!

***************

2. Ariadni St - 2 βαθμούς 
Δεσμώτης μιας ανίερης ψυχής που ψάχνει σωτηρία . Ο σαμάνος έρχεται, είναι προ των πυλών μιας αλλιώτικης κόλασης. Ακουμπά τα γεμάτα δηλητήριο δεσμά,μα δε λυτρώνει.

***************

3. Woman in blogs - 13 βαθμούς 
Ο ουρανός μόνο μ' απέμεινε.
Ν' απλώνω τη σκέψη, να μπολιάζω τη φαντασία.
Και ο δρόμος.
Για να ελπίζω.

***************

4. Τάσος Κάβουρας - 8 βαθμούς 
Αλγεινό το ταξίδι απόδρασης
στο ομιχλώδες τοπίο.     
Η καλύβα ορμηνεμένη
Μετρά την τυράγνια των περαστικών.        
Άρρωστα κορμιά, αδείπνητα,
αλαφρώνονται αλλότρια.
Ψυχές άδειες προσμένουν γαλήνη !! 
Το γκρίζο της ζωής
αποθηκεύεται προσωρινά...

***************

5. Ινώ - 19 βαθμούς 
Έκτακτη ανακοίνωση!
Λαμπερή κηλίδα άγνωστης προέλευσης, εμφανίστηκε αναπάντεχα στον ουρανό της Μαύρης Πολιτείας, εκπέμποντας αναρίθμητα αστραφτερά μικροσωματίδια χαράς, αισιοδοξίας, γαλήνης…
Παρακαλείσθε εν ονόματι της αγάπης, όπως εκτεθείτε πάραυτα!

***************

6. Ελένη - Ποιώ - 20 βαθμούς 
Εγώ θα σε κοιτώ
απ' του ουρανού
το άνοιγμά
Σεπτή μορφή
Μελάνι θα στάζω
στους δρόμους σου
Εκείνο να συγγράψεις
το βιβλίο
της αγάπης
Αιώνια να σε θέλω.

***************

7. ΣΜΑΡΑΓΔΕΝΙΑ - 2 βαθμούς 
Κομμένες ανάσες στην σκοτεινιά, 
γυρεύουν ένα ξάγναντο.
Ένα μικρό άσπρο σημαδάκι,
να τις τραβήξει από εκεί.

***************

8. Βασιλική Δραγούνη - 12 βαθμούς 
Όταν ο ουρανός οπισθοχώρησε
και τα μάτια επιβεβαίωσαν το διαλυμένο φως
Όταν το έσχατο καταφύγιο έγινε
δυσβάσταχτο φορτίο
Σκοτάδι ακολούθησε, και έπαψα να περιμένω
απ' τους τυφλούς αγγέλους να μεσολαβήσουν.

***************

9. Mary Pertax - 5 βαθμούς 
Σαν πάρεις το στρατί, 
σαν ξεχυθείς, 
αφέσου. Να γίνεις ένα με το Σύμπαν.
Και αφουγκράσου. Η σιωπή,
με τρόπο εκκωφαντικό, 
σου μαρτυρά ευθύς τα μυστικά της.

***************

10. ANNA Flo - 9 βαθμούς 
Κάτω απ' τα ανταριασμένα σύννεφα
που έλεος δεν δείχνουν,
ψυχή, καρδιά συνωμοτούν
τη ζήση να κερδίσουν
ρουφώντας λαίμαργα το φως
που η ελπίδα τους δωρίζει.

***************

11. Katerina Verigka - 7 βαθμούς 
Στις σκοτεινές μου διαδρομές
το σύννεφο κι εγώ.
Να μετράμε πληγές.
Να μην κλείνουν ποτέ.
Όταν κοίταξα ψηλά δίχως φόβο
μ'έλουσε αχτίδα φωτός.
Ακολουθώ το ένστικτο κι όπου βγει!

***************

12. Funky Monkey - 13 βαθμούς 
Σημασία δεν έχει ο προορισμός,
μα ο δρόμος.
Το Ταξίδι.
Και τούτη η επίμονη αχτίδα φωτός.
Λογχίζει τη σκοτεινιά
ατίθαση, αναφαίνεται.
Διδαχή αισιοδοξίας.
Θα πορευτώ ακολουθώντας τη.
Έρχεσαι;

***************

13. Αiris - 5 βαθμούς 
Γοερά θρηνούσε για όσα έχασε,
καθώς τραβούσε μέσα από τις καταιγίδες της ζωής
-Μα δεν ξέρει πως όλα είναι καιρικά ευμετάβλητα;
Αύριο, πες του, ίσως φέξει καλοκαίρι!

***************

14. Katia Markouizou - 7 βαθμούς 
Ήλιε μου.
οι ακτίδες, τα παιδιά σου 
παίζουν ολημερίς με τα σύννεφα,
στήνουν με λαϊκά όργανα κινησιογραφίες,
και αποκαλύπτουν αλήθειες
στην μελαχρινή σάρκα
τούτης της γης!!!

***************

15. maria mytripsonblog - 16 βαθμούς 
Για αχτίδες λεπίδες που νέφη θα σκίζουν,
μιλούσε ο χρησμός, 
Χωρίς οδύνες, θα γεννιέται φως.
Έτσι έλεγε...
Στα χνάρια που αφήνω φεύγοντας 
ορκίζομαι

***************

16. Μαριάντζελα Ψωμαδέλλη - 2 βαθμούς 
Το δρόμο έντυσες με φως για να σε συναντήσω. 
Όλα γύρω σκορπούν μια απροσδόκητη γαλήνη συνωμοτώντας τη μετάβασή μου κοντά σου.
Σκαρφαλώνω στην αόρατη σκάλα και αφήνομαι στα χέρια σου.  

***************

17. Τσικουράκη Κατερίνα - 2 βαθμούς 
Η καταχνιά έχει τους βαθμούς της
η άκρη του θεού ή
η μέση του πουθενά
είναι ένα πολύ συγκεκριμένο σημείο
που λούζουν οι ηλιαχτίδες του ήλιου
το ορίζουν
Το σημείο ΣΟΥ

***************

18. Μαρία Κανελλάκη - 16 βαθμούς 
Κυβερνοπολιτικός: «Η ανάπτυξη εκτινάσσεται στα ύψη».
Αντιπολιτευτικός: «Απλά κάνει τραμπολίνο».
Επιστήμονας: «Ένα είδος Φάτα Μοργκάνα».
Μετεωρολόγος: «Απλά θα βρέξει».
Ερωτευμένος: «Σάλτο-μορτάλε στην αγκαλιά της!»
Συννεφόσπιτο: «Κλείσε το πορτατίφ, μαζεύονται άνθρωποι»...

***************

19. Eleni Flogera - 3 βαθμούς 
Πιάσε μια ηλιαχτίδα
να αναρριχηθούμε στο ξέφωτο
του μολυβένιου ουρανού
φιγούρες αέναα αιωρούμενες
στο κυνήγι των ονείρων μας.

***************

20. Μαριάννα Ονοιρόκοσμος - 16 βαθμούς 
Οι όμορφες μέρες δεν έχουν ανάγκη τον ήλιο
να λάμψουν.
Μιας χαραμάδας φως και δες τριγύρω,
όλα αστράφτουν.
Θα βρεις το δρόμο σου.

***************

21. Μαρίνα - 5 βαθμούς 
Γκρίζα σύννεφα υφαίνουν μολυβένιο ουρανό
τον ήλιο κρύβουν, κρύβουν τ' αστέρια
κρύβουν το δρόμο που περπατώ...
το βλέμμα υψώνω  στ' ουρανού τα σταυροδρόμια
αναζητώντας μια αχτίδα μη χαθώ.

****************************

Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους σας που στηρίξατε την προσπάθειά μου και μου εμπιστευτήκατε τα διαμάντια σας.

To 25 λέξεις #9 θα είναι μαζί σας ξανά το φθινόπωρο.

Ως τότε μην ξεχνάτε...

Κόντρα σε νωθρούς, άσχημους και φασιστικούς καιρούς δημιουργούμε, όπως και όσο μπορεί ο καθένας.

Φιλικά
Μαρία Νικολάου


Σάββατο 28 Μαΐου 2016

Βιβλιοθήκη (Δωμάτιο 104 - Δημήτριος Αλεξόπουλος)

Η βιβλιοθήκη του κειμένου έχει την τιμή να σας παρουσιάσει το βιβλίο του Δημήτρη Αλεξόπουλου ''Δωμάτιο 104''.

"Ξεπερνώντας τα σύνορα της λογικής, όπου ο ψυχικός μας κόσμος έχει το πάνω χέρι και το μυαλό δεν έχει καμία εξουσία πάνω στο σώμα. Σιωπά... " 
Ο έρωτας που γεννήθηκε ανάμεσα στον Πάρη και τη Μαρίνα, έχει αποκτήσει τόσο πάθος που δεν μπορούν πια να τον ελέγξουν. Γράφει κάπου ο συγγραφέας: 
«Η αγάπη δεν βλέπει λεπτομέρειες και δεν μπαίνει σε καλούπια. Ούτε σε ζωτικά όργανα και αίματα. Η αγάπη είναι συναίσθημα. Είναι αναζωογόνηση και ευτυχία».
Και συνεχίζει:
« ....Την αγάπη δεν την επιδιώκεις. Δεν είναι κάτι υλιστικό, χειροπιαστό. Έρχεται και σε κυριεύει. Η αγάπη είναι το πιο δυνατό συναίσθημα που γεννάει και καλλιεργεί την ευτυχία, την καλοσύνη και τη γαλήνη μέσα μας. Εισβάλλει αναπάντεχα, όπως ένας σπόρος που καλλιεργείται και ωριμάζει μέσα στη μήτρα της ψυχής μας».
Χωρίς να το επιδιώξουν, λοιπόν, βιώνουν μια σχέση αξιοζήλευτη και απόλυτη, που κατάφερε να τους οδηγήσει από τη Σαντορίνη στην Αθήνα και από εκεί στο Παρίσι, όπου υποχρεωτικά ζουν απομονωμένοι από τον οικογενειακό τους κύκλο, με διάφορες προφάσεις. Ο λόγος όμως, που τους απομάκρυνε, αν και σοβαρός για κείνους, καμία σχέση δεν έχει με το πραγματικά σατανικό παιχνίδι που τους έχει παίξει η μοίρα.
Ένα τρομαχτικό μυστικό τους αποκαλύπτεται εντελώς τυχαία, που τους έστρεψε ενάντια ακόμα και στην ίδια την ύπαρξή τους. Η ψυχή τους στιγματίζεται ανεπανόρθωτα, το μυαλό θολώνει. Στη ζωή τους μπαίνει ο θάνατος, το έγκλημα, ο παραλογισμός. Το γλυκό πάθος του έρωτά τους, μετατρέπεται σε κόλαση, καθώς η ψυχή τους παλεύει να βρει σανίδα σωτηρίας. Το μυαλό παύει πλέον να λειτουργεί και ο αυθορμητισμός κυριεύει τις πράξεις τους, με όποιο τίμημα κι αν είναι αυτό. Μυστήριο, τραγική ειρωνεία και ανισορροπίες, κυριαρχούν από τη στιγμή της αποκάλυψης, μέχρι την κορυφαία ανατροπή στις τελευταίες γραμμές, εκεί που κλείνεις το βιβλίο και λες "απίστευτο"!!
Ο αναγνώστης μπορεί εύκολα να διακρίνει μέσα στην ιστορία, στοιχεία μιας αρχαίας τραγωδίας. Η Ειμαρμένη, η αναπότρεπτη μοίρα, το πεπρωμένο, είναι αυτό που προδιαγράφει και επηρεάζει ολόκληρη τη ζωή των θνητών ανθρώπων. Η τραγικότερη φιγούρα όλων, ο Πάρης. Επωμίζεται όλη την ευθύνη των πράξεών του, με ό,τι μπορεί να συνεπάγεται αυτό, στις πράξεις του και στον ψυχικό του κόσμο.
Στο «Δωμάτιο 104» κυριαρχούν οι έντονες περιγραφές και οι ζωντανές εικόνες, καθώς ο ανυπέρβατος ρομαντισμός και ο ερωτισμός, αλλά και ο ανισόρροπος ψυχισμός, αποτυπώνονται με μαεστρία. Είναι καταφανές, ότι ο Δημήτρης έχει μια ιδιαίτερη ικανότητα να ασχολείται, να αναλύει και να καταγράφει τον εσώτερο, ψυχολογικό κόσμο των ηρώων του, τους οποίους ακολουθεί με κάθε λεπτομέρεια από την αρχή μέχρι το τέλος του βιβλίου. Για δε τις ιδιαίτερες ψυχολογικές αντιδράσεις των ηρώων του, όπου απαιτείται, συζητά το θέμα με ειδικό, για να είναι όσο το δυνατό πιο πιστός στην πραγματικότητα. Αυτό όμως που δίνει μια επί πλέον ιδιαιτερότητα στα μυθιστορήματά του, είναι ότι το τέλος δεν έρχεται με το κλείσιμο του οπισθόφυλλου. Με εξαιρετική μαεστρία, βάζει τον αναγνώστη να συνεχίζει να ζει μέσα στις σελίδες του βιβλίου, ίσως και για μέρες, μέχρι να συνειδητοποιήσει τι ακριβώς βίωσε μαζί με τους ήρωες. 
Το ύφος της γραφής του γλαφυρό, ενίοτε λυρικό και πολύ χαρακτηριστικό, με ιδιαίτερα εμπλουτισμένο λεξιλόγιο. Έχει ήδη δώσει μια ιδιαίτερη σφραγίδα αναγνώρισης στη «γραφή Αλεξόπουλου»!
Μαρία Κλεάνθους Κουζαπά / Εκδόσεις Ανώνυμο

Βιογραφικό σημείωμα:
Ο Δημήτριος Αλεξόπουλος, γεννήθηκε τον Ιούνιο του 1981 στην Αθήνα. Η αγάπη του για τα βιβλία και τη λογοτεχνία γεννήθηκε στην ηλικία των δώδεκα ετών, όταν άρχισε να γράφει το πρώτο του βιβλίο σε μια παλαιά γραφομηχανή τού παππού του. Έγραφε καθαρά για προσωπική ευχαρίστηση, μιας και ήταν το μεγάλο του πάθος από πολύ μικρή ηλικία. 
Βραβευμένος συγγραφέας από την Πανελλήνια ένωση λογοτεχνών, όπως και από άλλους συλλόγους και λογοτεχνικές ομάδες με έργα που διακρίθηκαν και δημοσιεύτηκαν σε βιβλία και ποιητικές συλλογές. Ενδεικτικά να αναφέρουμε την παγκόσμια διάκριση της ποιητικής του συλλογής. Επίσης, ο Δημήτριος είναι αρθρογράφος σε εφημερίδες και περιοδικά.
Σπούδασε οδοντοτεχνίτης στην Αθήνα και ασχολήθηκε αρκετά χρόνια σε αυτό τον τομέα. Έπειτα, το ενδιαφέρον του άρχισε να στρέφεται στην τέχνη της πώλησης και ακολούθησε την πορεία του στον τομέα του real estate / κτηματομεσιτικών υπηρεσιών, σε Ελλάδα και Κύπρο.
Ο Δημήτριος δεν σταμάτησε ποτέ να γράφει, καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του. Το "μικρόβιο" της συγγραφής ολοένα και τον έτρωγε μέσα του, μέχρις ότου, το 2013 όπου και αποφάσισε να προωθήσει το πρώτο του βιβλίο, με τίτλο «Το Πορτρέτο Της Εύας». Ο εκδοτικός οίκος που το ανέλαβε, απάντησε αυτοστιγμεί θετικά ως προς την έκδοσή του, οπότε και κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2013 αποσπώντας άριστες κριτικές σε Ελλάδα και Κύπρο.
Με την δεύτερη συγγραφική του απόπειρα μόλις, ο Δημήτρης, με το ανέκδοτο φιλοσοφικό-κοινωνικό βιβλίο του: "Ο Διάλογος του Μονολόγου", βραβεύτηκε από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών τον Φεβρουάριο του 2015, όπως και από ακόμα δύο λογοτεχνικές διαδικτυακές ομάδες. "Ο διάλογος του μονολόγου" είναι ο πρώτος τόμος μιας συλλογής λογοτεχνημάτων που ετοιμάζει ο συγγραφέας και πραγματεύεται την εσωτερική σύγκρουση και μια αστείρευτη μάχη με το "εγώ" μέσα από κοινωνικές διαφορές και φιλοσοφικές αναζητήσεις, με απροσδόκητη έκβαση.
"Το Δωμάτιο 104", είναι ένα ακόμα απροσδόκητο και γεμάτο ανατροπές λογοτεχνικό μυθιστόρημα, όπου κέρδισε και μάγεψε με την γραφή και την πλοκή του, και πάλι τους αναγνώστες.
«Η λεμονιά» απέσπασε άριστες κριτικές και Πανελλήνιο βραβείο Λογοτεχνίας, από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών.
Εργογραφία Ανέκδοτων έργων: «η λεμονιά» (δεύτερος τόμος από την συλλογή λογοτεχνημάτων), «Ο Θεός δεν χαμογέλασε ποτέ» (Τρίτος τόμος από την λογοτεχνηκή συλλογή), «Όταν» ποίημα, «Κουκλοθέατρο» μυθιστόρημα, «Αίμα για την Αγάπη» μυθιστόρημα, «Βίος Βραχύς» ποιητική συλλογή, «Τα παραμύθια του Κυρ’ Μίμη» ένα εξαιρετικό βιβλίο για παιδιά με βαθύτατα νοήματα και έξυπνες αλληγορίες μέσα από παιδικά παραμύθια, όπως επίσης και το στοχαστικό δοκίμιο «B for Βλάκας» όπου αποσπάσματα του βιβλίου διακρίθηκαν σε λογοτεχνικούς διαγωνισμόυς.


****************



Μπορείτε να παρουσιάσετε και εσείς το βιβλίο σας (ηλεκτρονικό ή έντυπο) στην βιβλιοθήκη του Κειμένου.
Στείλτε μια παρουσίασή του, ένα σύντομο βιογραφικό και μια φωτογραφία εξωφύλλου στο email asmhnio@gmail.com.


********


Μη ξεχνάτε πως οι 25 λέξεις περιμένουν να τις επιλέξετε μέχρι αύριο το βράδυ.



Δευτέρα 23 Μαΐου 2016

25 λέξεις # 8 - Παρουσίαση

Σας έδωσα 25 λέξεις να ξεδιπλώσετε αυτό που αισθάνεστε.
Μια εικόνα σας προέτρεψε.


Με λίγα λόγια, με λίγες αράδες το μυαλό σας ταξίδεψε...
Έχουμε λοιπόν 21 συμμετοχές.
Σας θερμοευχαριστώ για την συμμετοχή.

Ιδού οι 25 λέξεις σας 
σε τυχαία σειρά...

*****************************

1
Μη φοβάσαι.
Προχώρα.
Όσο κι αν μοιάζουν τριγύρω όλα σκοτεινά πάντα θα υπάρχουν κάποιες φωτεινές αχτίδες.
Ο ουρανός είναι εκεί και σε περιμένει να ζήσεις!

***************

2
Δεσμώτης μιας ανίερης ψυχής που ψάχνει σωτηρία . Ο σαμάνος έρχεται, είναι προ των πυλών μιας αλλιώτικης κόλασης. Ακουμπά τα γεμάτα δηλητήριο δεσμά,μα δε λυτρώνει.

***************

3
Ο ουρανός μόνο μ' απέμεινε.
Ν' απλώνω τη σκέψη, να μπολιάζω τη φαντασία.
Και ο δρόμος.
Για να ελπίζω.

***************

4
Αλγεινό το ταξίδι απόδρασης
στο ομιχλώδες τοπίο.     
Η καλύβα ορμηνεμένη
Μετρά την τυράγνια των περαστικών.        
Άρρωστα κορμιά, αδείπνητα,
αλαφρώνονται αλλότρια.
Ψυχές άδειες προσμένουν γαλήνη !! 
Το γκρίζο της ζωής
αποθηκεύεται προσωρινά...

***************

5
Έκτακτη ανακοίνωση!
Λαμπερή κηλίδα άγνωστης προέλευσης, εμφανίστηκε αναπάντεχα στον ουρανό της Μαύρης Πολιτείας, εκπέμποντας αναρίθμητα αστραφτερά μικροσωματίδια χαράς, αισιοδοξίας, γαλήνης…
Παρακαλείσθε εν ονόματι της αγάπης, όπως εκτεθείτε πάραυτα!

***************

6
Εγώ θα σε κοιτώ
απ' του ουρανού
το άνοιγμά
Σεπτή μορφή
Μελάνι θα στάζω
στους δρόμους σου
Εκείνο να συγγράψεις
το βιβλίο
της αγάπης
Αιώνια να σε θέλω

***************

7
Κομμένες ανάσες στην σκοτεινιά, 
γυρεύουν ένα ξάγναντο.
Ένα μικρό άσπρο σημαδάκι,
να τις τραβήξει από εκεί.

***************

8
Όταν ο ουρανός οπισθοχώρησε
και τα μάτια επιβεβαίωσαν το διαλυμένο φως
Όταν το έσχατο καταφύγιο έγινε
δυσβάσταχτο φορτίο
Σκοτάδι ακολούθησε, και έπαψα να περιμένω
απ' τους τυφλούς αγγέλους να μεσολαβήσουν.

***************

9
Σαν πάρεις το στρατί, 
σαν ξεχυθείς, 
αφέσου. Να γίνεις ένα με το Σύμπαν.
Και αφουγκράσου. Η σιωπή,
με τρόπο εκκωφαντικό, 
σου μαρτυρά ευθύς τα μυστικά της.

***************

10
Κάτω απ' τα ανταριασμένα σύννεφα
που έλεος δεν δείχνουν,
ψυχή, καρδιά συνωμοτούν
τη ζήση να κερδίσουν
ρουφώντας λαίμαργα το φως
που η ελπίδα τους δωρίζει.

***************

11
Στις σκοτεινές μου διαδρομές
το σύννεφο κι εγώ.
Να μετράμε πληγές.
Να μην κλείνουν ποτέ.
Όταν κοίταξα ψηλά δίχως φόβο
μ'έλουσε αχτίδα φωτός.
Ακολουθώ το ένστικτο κι όπου βγει!

***************

12
Σημασία δεν έχει ο προορισμός,
μα ο δρόμος.
Το Ταξίδι.
Και τούτη η επίμονη αχτίδα φωτός.
Λογχίζει τη σκοτεινιά
ατίθαση, αναφαίνεται.
Διδαχή αισιοδοξίας.
Θα πορευτώ ακολουθώντας τη.
Έρχεσαι;

***************

13
Γοερά θρηνούσε για όσα έχασε,
καθώς τραβούσε μέσα από τις καταιγίδες της ζωής
-Μα δεν ξέρει πως όλα είναι καιρικά ευμετάβλητα;
Αύριο, πες του, ίσως φέξει καλοκαίρι!

***************

14
Ήλιε μου.
οι ακτίδες, τα παιδιά σου 
παίζουν ολημερίς με τα σύννεφα,
στήνουν με λαϊκά όργανα κινησιογραφίες,
και αποκαλύπτουν αλήθειες
στην μελαχρινή σάρκα
τούτης της γης!!!

***************

15
Για αχτίδες λεπίδες που νέφη θα σκίζουν,
μιλούσε ο χρησμός, 
Χωρίς οδύνες, θα γεννιέται φως.
Έτσι έλεγε...
Στα χνάρια που αφήνω φεύγοντας 
ορκίζομαι

***************

16
Το δρόμο έντυσες με φως για να σε συναντήσω. 
Όλα γύρω σκορπούν μια απροσδόκητη γαλήνη συνωμοτώντας τη μετάβασή μου κοντά σου.
Σκαρφαλώνω στην αόρατη σκάλα και αφήνομαι στα χέρια σου.  

***************

17
Η καταχνιά έχει τους βαθμούς της
η άκρη του θεού ή
η μέση του πουθενά
είναι ένα πολύ συγκεκριμένο σημείο
που λούζουν οι ηλιαχτίδες του ήλιου
το ορίζουν
Το σημείο ΣΟΥ

***************

18
Κυβερνοπολιτικός: «Η ανάπτυξη εκτινάσσεται στα ύψη».
Αντιπολιτευτικός: «Απλά κάνει τραμπολίνο».
Επιστήμονας: «Ένα είδος Φάτα Μοργκάνα».
Μετεωρολόγος: «Απλά θα βρέξει».
Ερωτευμένος: «Σάλτο-μορτάλε στην αγκαλιά της!»
Συννεφόσπιτο: «Κλείσε το πορτατίφ, μαζεύονται άνθρωποι»...



***************

19
Πιάσε μια ηλιαχτίδα
να αναρριχηθούμε στο ξέφωτο
του μολυβένιου ουρανού
φιγούρες αέναα αιωρούμενες
στο κυνήγι των ονείρων μας.

***************

20
Οι όμορφες μέρες δεν έχουν ανάγκη τον ήλιο
να λάμψουν.
Μιας χαραμάδας φως και δες τριγύρω,
όλα αστράφτουν.
Θα βρεις το δρόμο σου.

***************

21
Γκρίζα σύννεφα υφαίνουν μολυβένιο ουρανό
τον ήλιο κρύβουν, κρύβουν τ' αστέρια
κρύβουν το δρόμο που περπατώ...
το βλέμμα υψώνω  στ' ουρανού τα σταυροδρόμια
αναζητώντας μια αχτίδα μη χαθώ.


****************************


Όροι και τρόπος ψηφοφορίας
Παρακαλώ διαβάστε και ακολουθήστε τους προς αποφυγή παρεξηγήσεων.
  • Μπορείτε να βαθμολογείτε σχολιάζοντας σε αυτή την ανάρτηση μέχρι την Κυριακή 29/5 στις 8 το απόγευμα.
  • Ψηφίζετε υποχρεωτικά πέντε (5) ολιγόλεκτα. Τρεις (3) βαθμούς για αυτό που σας άρεσε περισσότερο, δυο (2) το επόμενο και από έναν (1) βαθμό για τις τρεις υπολειπόμενες επιλογές.
  • Θα λαμβάνονται υπόψη τα σχόλια που προέρχονται από τους 21 συμμετέχοντες του συγκεκριμένου διαγωνισμού και από τους φίλους του ιστολογίου. Μετά από τόσα χρόνια γνωριζόμαστε και μπορώ να ορίσω ποιοι είναι οι φίλοι.
  • Δεν θα λαμβάνονται υπόψη τα σχόλια που προέρχονται από πρωτοεμφανιζόμενους, άγνωστους, ανώνυμους προς εμένα και όσους που το προφίλ τους δε φαίνεται ενεργό. Φυσικά μπορούν να εκφράζουν την προτίμησή τους, αλλά οι ψήφοι τους δεν θα καταμετρούνται. Είναι ανούσιο να φέρνουμε συγγενείς και φίλους να μας ψηφίσουν. Διαγωνιζόμαστε για την συμμετοχή και την δημιουργία και όχι για την πρωτιά.
  • Αυτοί οι φίλοι που συμμετέχουν και δεν έχουν λογαριασμό στο google, επειδή δεν θα τους επιτρέπει ο blogger να ψηφίσουν ως ανώνυμοι χρήστες, μπορούν να στέλνουν σε μένα με email την βαθμολογία τους και εγώ με την σειρά μου θα την αναρτώ για λογαριασμό τους.
  • Εννοείται ότι αυτοί που έχουν στείλει ολιγόλεκτο δεν ψηφίζουν την δική τους συμμετοχή.
  • Την Δευτέρα 30/4 αθροίζοντας τους βαθμούς, θα σας ανακηρύσσω τον νικητή.
  • Σε περίπτωση ισοψηφίας την πρώτη θέση θα την λαμβάνει το ολιγόλεκτο με τις περισσότερες προτιμήσεις.
  • Ο νικητής θα παραλάβει δώρο το οποίο θα επιλεγεί ανά περίσταση.
Ξεκινάτε λοιπόν να ψηφίζετε τις αγαπημένες σας συμμετοχές.
Κόντρα στους νωθρούς, άγριους και φασιστικούς καιρούς δημιουργούμε, όσο και όπως μπορεί ο καθένας μας.
Καλή επιτυχία σε όλους.




Πέμπτη 19 Μαΐου 2016

Η στιγμή σας με ένα ποίημα - Θηρίο (maria mytripsonblog)


Η απόφαση έπεσε σαν τη νύχτα.
Πύκνωνε έξω το σκοτάδι,
στέρευε μέσα της το φως.
Τις σάρκες της με μανία ξέσχιζε 
και βορά στα αστέρια τις πετούσε.
Σπαρακτικά ούρλιαζε 
στον αφέγγαρο ουρανό.
Πολύ πονούσε η αλλαγή.
Κι όλη νύχτα άλλαζε...

Το χάραμα ήταν έτοιμη.
Αλαφιασμένη η αυγή,
για πάντα την προσπέρασε.
Κι έτσι αποκομμένη,
φυλακισμένη στο έρεβος,
θηρίο έγινε.
Βρυχήθηκε δυνατά
κι όταν έσπασε ο καθρέπτης
φόρεσε τη μάσκα της 
και βγήκε για κυνήγι.

***

Ήταν η στιγμή της Μαρίας με ένα ποίημα.




Στείλτε και τη δική σας στιγμή.


***


Μη ξεχνάτε πως οι 25 λέξεις περιμένουν τις συμμετοχές σας και ο Διαγωνισμός Φωτογραφίζειν τις φωτογραφίες σας.

Κόντρα σε νωθρούς, άγριους και φασιστικούς καιρούς δημιουργούμε, όσο και όπως μπορεί ο καθένας μας.

Φιλικά
Μαρία Νικολάου


Κυριακή 15 Μαΐου 2016

Το φως και το σκοτάδι

Όλοι οι άνθρωποι στη ζωή παίζουμε έναν ρόλο.
Είτε καλό, είτε κακό.
Μα ποτέ ασήμαντο.
Ο κόσμος είναι ένα συνονθύλευμα αποφάσεων και θέσεων.
Αδυναμιών και δυνατοτήτων.
Απαραίτητων.
Μην νομίζεις ότι κάποιοι έρχονται και απλά φεύγουν.
Κάτι όλοι μας αφήνουμε.
Άλλοι λίγο, άλλοι πολύ.
Άλλοι στην συνταγή της ζωής είμαστε το μπαχάρι,
άλλοι το αλάτι, άλλοι το νερό.
Άλλοι το λάθος συστατικό που χαλνά την αρμονία των γεύσεων.
Κάποιοι είμαστε το ρολόι που όλοι μας ακολουθούμε.
Κάποιοι είμαστε ο χρόνος που δεν νοιάζεται για μας.
Αδυσώπητοι και σκληροί.
Αναπόφευκτοι.
Σαν τα γενέθλια που επιμένουν ν΄ έρχονται κάθε χρόνο.
Κάποιοι είμαστε το φως και κάποιοι το σκοτάδι.
Κάποιοι τρέφουμε την αγάπη, κάποιοι το μίσος.
Άλλοι ψάχνουμε το σύνορο και άλλοι αυτό που ενώνει.
Όλοι όμως άρρηκτα δεμένοι και αλληλοεξαρτώμενοι.
Γιατί τι θα ήταν η θέση χωρίς την άρνηση;
Η γεύση χωρίς την αλμύρα ή την γλύκα;
Ο χρόνος χωρίς την χαρά να τον εξουδετερώνει;
Το μαζί χωρίς το χώρια;
Ποσό πιο πανίσχυρη γίνετε η αγάπη που φυτρώνει μαζί με το μίσος;
Πόσο πιο δυνατό είναι το φως, που ζει μες στο σκοτάδι;

Μαρία Νικολάου


(Μια παλιά συμμετοχή μου στο "ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ" που τότε διοργάνωνε η Φλώρα)


Σάββατο 14 Μαΐου 2016

Η στιγμή σας με ένα ποίημα - Όταν οι λέξεις... (Ανέσπερη)


Όταν οι λέξεις στήνουνε χορό, οφείλεις να χορέψεις. Κι όταν τραγούδι γίνουνε, οφείλεις
πρωτίστως για τον εαυτό σου, να τις τραγουδήσεις.
Να αφεθείς μες το ρυθμό τους και να τις απολαύσεις. 
Κι αν μυστικά θελήσουν να σου ομολογήσουνε, οφείλεις να τ' ακούσεις.
Και να σιωπήσεις έπειτα. 
Να γίνεις σύμμαχός τους και την εμπιστοσύνη τους να κλέψεις.


Όταν οι λέξεις πνίγονται μες το μυαλό, ο νους τρελαίνεται απ' την μεγάλη τρικυμία.
Κι αν έχεις ατυχία να βρεθείς στα φουρτουνισμένα αυτά νερά,
μην προσπαθήσεις να σωθείς. 
Αφέσου χαλαρά στα κύματά τους. Αυτά στην επιφάνεια θα σε βγάλουνε. 
Μη φοβηθείς.
Αφέσου. 
Γιατί αλλιώς την έχασες τη μάχη.


Όταν οι λέξεις γράφονται στον τοίχο σου, να ξέρεις πως αλήθεια λένε.
Κι αν τύχει και χρωματιστούν με χρώμα έντονο, μάθε πως η χαρά μες την αλήθεια περισσεύει.
Και μη διστάσεις.
Γίνε χρώμα έντονο κι εσύ να μπερδευτείς μαζί τους και να παίξεις.
Θα γίνει ονειρικός ο πίνακας.
Στον τοίχο αυτού του κόσμου τότε κρέμασέ τον.


Όταν οι λέξεις πάρουνε μορφή φωτιάς και οι φλόγες σε τυλίξουνε, άστες να σε τυλίξουν.
Αν μη τι άλλο, την ψυχή σου θα ζεστάνουνε μέσα στις κρύες νύχτες του χειμώνα.
Τότε τη θέρμη σου μην την κρατάς μόνο για ΄σενανε.
Μοιράσου την.
Για να ζεστάνεις κι άλλες ψυχές που φλόγα απλά, δεν ξέρουν τι σημαίνει.


Όταν οι λέξεις γίνονται άνεμος και θέλουν να σκορπίσουν, μην τις αφήσεις.
Μάζεψέ τες.
Κάτι έχουν να σου πουν.
Κι αν δεν το κάνεις, αυτό που θα σου έλεγαν, στα φύλλα ανάμεσα των δέντρων θ' ακουμπήσουν.
Τότε, όλου του κόσμου τα πουλιά τραγούδι θα τις κάνουν,
μα το τραγούδι τους θα είναι αδύνατο να το κατανοήσεις. 
Γιατί εσύ πουλί δεν πλάστηκες απ' τον Δημιουργό τη γλώσσα τους να ξέρεις.
Γι' αυτό σου λέω.
Μάζεψέ τες.
Κάτι έχουν να σου πουν.


Όταν οι λέξεις γίνουνε ένας σπόρος μικρός κι ασήμαντος, 
μέσα στη γη παράχωσέ τον να φυτρώσει και περίμενε.
Ρίζες θα βγάλει και κλωνιά, και άνθη και φύλλα πράσινα θα βγάλει.
Κι αν είσαι τυχερός καρπούς σε κάποια χρόνια θα καρπίσει
και θα κερνά τους κλώνους σου σαν έρθει η ώρα σου απ' τη ζωή αυτή να λείψεις.

***

Ήταν η στιγμή της Ανέσπερης με ένα ποίημα.




Στείλτε και τη δική σας στιγμή.


***


Μη ξεχνάτε πως οι 25 λέξεις περιμένουν τις συμμετοχές σας και ο Διαγωνισμός Φωτογραφίζειν τις φωτογραφίες σας.

Κόντρα σε νωθρούς, άγριους και φασιστικούς καιρούς δημιουργούμε, όσο και όπως μπορεί ο καθένας μας.

Φιλικά
Μαρία Νικολάου


Πέμπτη 12 Μαΐου 2016

Κειμενογράφος (Παραμυθία και απάντηση - Δημήτρης Α. Δημητριάδης)

Ζούμε σε έναν κόσμο όπου κάποιοι άνθρωποι αντιλαμβάνονται τη ζωή μέσα από μια επίπλαστη, πέρα για πέρα ψεύτικη εικόνα, αυτή που τους προσφέρεται από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και την καταπίνουν αμάσητη, επειδή η πραγματικότητα που ζουν δεν μπορεί να τους προσφέρει κάποια διαφορετική διέξοδο, μια κάποια χαραμάδα προς την κατανόηση του κόσμου, τον αυτοσεβασμό τους.

Οι άνθρωποι έχουν χάσει τον πραγματικό χρόνο, τον ουσιαστικό χρόνο που ωριμάζουν τα πράγματα, έχουν χάσει την αναγκαία βραδύτητα – απαραίτητη για τη σκέψη, για την αίσθηση και την απόλαυση της ζωής. Θεωρούν υπέρτατη αξία το χρήμα, μαθαίνοντας να εκτιμούν μόνον ό, τι αγοράζεται και πουλιέται. Οπότε ακόμα και η εκπλήρωση βασικών αναγκών τους, όπως το φαγητό, ο έρωτας, η ανάγνωση, έχουν καταντήσει «προϊόντα» προς εκμετάλλευση. 

Ζούμε σε έναν κόσμο διαδικτυακού παιχνιδότοπου, που τρέφει την ψευδαίσθηση της «ανοιχτής, πανανθρώπινης ελευθερίας», του «δημόσιου διαλόγου», αγνοώντας ότι ο πολύχρωμος αυτός κόσμος της διαδραστικής εικόνας είναι απλώς προέκταση του φυσικού μας κόσμου. Αγνοώντας ότι στο βαθμό που ο φυσικός κόσμος έχει καταντήσει μια στυγνή και βάρβαρη αγορά, που υποτάσσει κάθε δίκαιο και ηθική στους νόμους του άγριου χρηματιστικού κέρδους, το ίδιο ακριβώς ισχύει και στον διαδικτυακό. Πέρα από την όποια αδιαμφισβήτητη χρησιμότητα του διαδικτύου, ως εργαλείου, ζούμε σε ένα απέραντο ψηφιακό εργοστάσιο, όπου οι πάντες, είτε μας αρέσει είτε όχι, διαθέτουμε ακατάπαυστα τις υπηρεσίες μας, το χρόνο μας, τη ζωή μας.

Οι άνθρωποι πορεύονται, πλέον, διδασκόμενοι να μην ελπίζουν κάτι καλύτερο από το προσωπικό, εθισμένοι στο να αντικρίζουν τον κόσμο με τα τρύπια μάτια της Μπάρμπι, μαθαίνοντας ότι το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή είναι το εύκολο, γρήγορο κέρδος, χάνοντας το βιβλίο και το διάβασμα ως εργαλείο ζωής.

Ωστόσο, βιβλίο εστί παραμυθία και απάντηση. Με το βιβλίο γαληνεύουν ο νους και η ψυχή, για να μπορέσουν να ξανακοιταχτούν στο μαγικό τους καθρέφτη και να πλάσουν το όραμα της επόμενης μέρας. Βιβλίο και διάβασμα οδήγησαν το ανθρώπινο γένος στην εξέλιξη, μέσα από την ευγένεια κάθε συναισθήματος. Με το βιβλίο και το διάβασμα θα αντιμετωπιστούν, εκ νέου, οι παραλογισμοί των δύσμοιρων καιρών μας. Με όπλα διαχρονικά πνευματικά, με στρατούς εννοιών, με ήθος και αξιοπρέπεια θα αντιμετωπιστούν οι ξύλινοι έως ανόητοι λόγοι, οι γυρολόγοι πωλητές των ανθρώπινων αναγκών. Η αναδημιουργία ενός καλύτερου, δικαιότερου κόσμου, ξεκινά από εδώ, από τις σκέψεις που αναδύονται μέσα από τις γραμμές των βιβλίων και των κειμένων.


Ας γίνουν οι τόποι του βιβλίου τόποι απόδρασης, η σκέψη τόπος προορισμού, οι χάρτινες σελίδες ριπές θαλασσινής αύρας χειμώνα – καλοκαίρι και οι γειτονιές των καταφρονεμένων γειτονιές των βιβλιοφάγων: οι καταφρονεμένοι θα πάψουν να είναι οι αμελητέοι του συστήματος και θα γίνουν οι σκεπτόμενοι κριτές του.

Ας διαβάζουμε στους δρόμους. Σε πεζούλες, σε παγκάκια, σε πάρκα. Εκεί που το κείμενο αναπνέει μακριά από τα θερμοκήπια της πλήξης. Εκεί που οι λέξεις μπλέκουν με τις μορφές, η ποίηση των στίχων με τον πεζό των πεζοδρομίων, εκεί που οι εικόνες μπλέκουν με τις εικόνες. Ας διαβάζουμε στο μετρό, στα τρόλεϊ, στα λεωφορεία, αφήνοντας τον συνειρμό να τρέχει γρηγορότερα από το συρμό.

Ας κάνουμε τα πάντα στη ζωή μας έχοντας δίπλα μας ένα βιβλίο. Ας τρώμε παρέα με ένα βιβλίο, ας πίνουμε κρατώντας ένα βιβλίο, ας κοιμόμαστε συντροφιά με ένα βιβλίο. Οι σελίδες του αναζητούν χώρο στα πιο πυκνοκατοικημένα ράφια της ψυχής μας. Από το σπίτι, από τη δουλειά, από το δρόμο, ας χαρίσουμε ένα βιβλίο, ας ανταλλάξουμε ένα βιβλίο, ας στείλουμε ένα βιβλίο, ας δώσουμε ένα βιβλίο στον άλλον. Είναι η μόνη απάντηση στους διαταραγμένους καιρούς μας, όπου η ψυχή ψάχνει κάπου να πιαστεί, όπου τα μάτια αναζητούν την ελπίδα, όπου ο νους αγωνιά να γοητευτεί για να πράξει.

Ήρθε η ώρα να ξαναμυηθούμε στη σοφία των αιώνων, με το βιβλίο. Ας γίνει, λοιπόν, η ανάγκη γνώση και επίγνωση. Οι βιβλιοθήκες, οι τόποι βιβλιοσυναντήσεων είναι ανοιχτά και μας περιμένουν. Ας πράξουμε μια επανάσταση. Ας αντισταθούμε στην απομόνωση και στον κοινωνικό αποκλεισμό. Ας σηκωθούμε από τον καναπέ της τηλεόρασης κι ας πάμε σε μια συνάντηση συγγραφέων. Για μας γράφουν, ακόμη κι όταν είναι κλεισμένοι στο σύμπαν τους. Το δικαιούμαστε, καθώς τα βιβλία είναι ανοιχτά σε όλους ανεξαιρέτως, είναι πιο ελεύθερα και δημοκρατικά ακόμη κι από αυτούς που τα γράφουν.

Και ναι, είναι η φυγή από την πραγματικότητα μέσα στην πραγματικότητα, είναι το νυχτερινό ραντεβού, η ανάπαυλα την ώρα της ξεκούρασης, η απογευματινή σιέστα με παγωμένο κοκτέιλ κάτω από τον ήλιο ή με παγωτό σοκολάτα.

Οι λέξεις, οι σκέψεις, μας ανοίγονται απλόχερα. Είναι εκεί για μας. Ο αναγνώστης έχει πια τον πρώτο λόγο. Ο πολίτης έχει πια τον πρώτο λόγο. Ας γίνει, λοιπόν, ο πολίτης αναγνώστης και ο αναγνώστης πολίτης. Τότε, το συλλογικό νόημα της επίγνωσης θα’ ναι τόσο εκκωφαντικό που κανείς δεν θα μπορεί να το αγνοήσει.

Τότε η επανάσταση της ανάγκης θα έχει γίνει πράξη.

Δημήτρης Α. Δημητριάδης


Βιογραφικό
Γεννήθηκε το 1955 στο Τέμενος Παρανεστίου Δράμας και ζει στη Θεσσαλονίκη. Ασχολείται με τη λογοτεχνία και τη δημοσιογραφία. Συνεργάζεται με τα περιοδικά «Μανδραγόρας», «Κοράλλι», «Θράκα», «3η χιλιετία» κ.α. και με τις επιθεωρήσεις πολιτικής και πολιτιστικής παρέμβασης «Κοινωνική Επιθεώρηση» και «Πολίτες». Τελευταία διατηρεί τη μόνιμη στήλη «στην απέναντι όχθη» της εφημερίδας «Ενημέρωση» με θέματα κοινωνικού ενδιαφέροντος, γράφοντας παράλληλα άρθρα για ραδιοφωνικές εκπομπές. Έχει εκδώσει πέντε ποιητικές συλλογές και τιμήθηκε για το έργο του από τον Σύνδεσμο Εκδοτών Βορείου Ελλάδος, το Δήμο Θεσσαλονίκης και την Πανελλήνια Ομοσπονδία Ποντιακών Σωματείων. Υπήρξε μέλος της Ενωτικής Πορείας Συγγραφέων και είναι μέλος του Συνδέσμου Ιστορικών Συγγραφέων.


****************



Μπορείτε να παρουσιάσετε το κείμενό σας (διήγημα, ιστορία, ελεύθερο κείμενο) μέσω της μόνιμης στήλης ''Κειμενογράφος''.
Στέλνετε με e-mail το δικό σας κείμενο στο asmhnio@gmail.com.


********


Μη ξεχνάτε πως οι 25 λέξεις περιμένουν τα ολιγόλεκτά σας




Δευτέρα 9 Μαΐου 2016

Βιβλιοθήκη (Σαν νύχτες μοιάζουνε οι ελπίδες - Νίκος Βαρδάκας)

Η βιβλιοθήκη του κειμένου έχει την τιμή να σας παρουσιάσει το νέο e-book του Νίκου Βαρδάκα. Μια συλλογή διηγημάτων που θα σας γοητεύσουν.


Μπορείτε να το κατεβάσετε από ΕΔΩ

Βιογραφικό σημείωμα:
Ο Νίκος Βαρδάκας γεννηθηκε το 1976 στην Θεσσαλονίκη, όπου και ζει. Το 2013 με τις εκδόσεις Ρώμη κυκλοφόρησε η "Πλατεία Συντάγματος" όπως και το 2014 κείμενό του συμμετείχε στην συλλογή από τις ίδιες εκδόσεις για το έτος Ελ Γκρέκο. Το 2015 από τις ίδιες εκδόσεις κυκλοφόρησε η ποιητική του συλλογή "2015". Με αυτοέκδοση το 2015 έχει κυκλοφορήσει το free ebook "Μέχρι την Λύτρωση" και συμμετείχε στην 2η ομαδική ποιητική συλλογή των εκδόσεων Διάνυσμα. 


****************



Μπορείτε να παρουσιάσετε και εσείς το βιβλίο σας (ηλεκτρονικό ή έντυπο) στην βιβλιοθήκη του Κειμένου.
Στείλτε μια παρουσίασή του, ένα σύντομο βιογραφικό και μια φωτογραφία εξωφύλλου στο email asmhnio@gmail.com.


********

Μη ξεχνάτε πως οι 25 λέξεις περιμένουν τα ολιγόλεκτά σας




Κυριακή 8 Μαΐου 2016

25 λέξεις # 8 - Έναρξη

25 λέξεις... 
Τόσες σας δίνω και σας αφήνω να ξεδιπλώσετε αυτό που αισθάνεστε. 
Μια εικόνα θα σας προτρέψει. 
Με λίγα λόγια, με λίγες αράδες. 
Για να δούμε λοιπόν που το μυαλό σας θα ταξιδέψει...
Ξεκινάνε οι 25 λέξεις...


Όροι και τρόπος συμμετοχής.
  • Γράφετε κείμενα, εμπνεόμενοι από την παρακάτω εικόνα. 
  • Μπορεί να είναι σε μορφή πεζού, ποιήματος ή όπως αλλιώς το θέλετε εσείς. 
  • Μέχρι 25 λέξεις μαζί με τα άρθρα. Aν ο δημιουργικός σας οίστρος σας οδηγήσει σε πάνω από 25 λέξεις, φροντίστε να μην υπερβείτε τις 30. Όχι επειδή απαγορεύεται, αλλά για να δημιουργούμε επί ίσοις όροις. 
  • Χωρίς τίτλο. 
  • Το κείμενό σας δεν θα πρέπει να έχει δημοσιευθεί, ώστε η ψηφοφορία να γίνει χωρίς να ξέρουμε ποιος κρύβετε πίσω από το καθένα.
  • Τα στέλνετε με email (όχι επισύναψη) στην διεύθυνση asmhnio@gmail.com μέχρι την Κυριακή 22/5 στις 8:00 το βράδυ. 
  • Μπορείτε να συμμετέχετε όλοι, είτε είστε bloggers είτε όχι. 
  • Ένα (1) κείμενο ο καθένας, για να μπορέσουμε να είμαστε πιο δίκαιοι στην ψηφοφορία και να μην χάνονται κάποια διαμάντια μέσα στις πολλές συμμετοχές.
  • Την Δευτέρα 23/5 θα αναρτήσω τα κείμενά σας και θα τεθούν σε ψηφοφορία από εσάς για μια εβδομάδα. Στην ίδια ανάρτηση θα δείτε τους όρους και τον τρόπο ψηφοφορίας. Μετά το πέρας της ψηφοφορίας θα ανακηρύσσω τον νικητή.


Για οποιαδήποτε διευκρίνηση μη διστάσετε να ρωτήσετε.
Κόντρα στους νωθρούς καιρούς δημιουργούμε, όσο και όπως μπορεί ο καθένας μας.
Σας εύχομαι ολόψυχα καλές εμπνεύσεις.


Φιλικά
Μαρία Νικολάου


Πέμπτη 5 Μαΐου 2016

Η ΣΟΦΙΤΑ - Περίληψη και το μεγάλο φινάλε!

Η Σοφίτα είναι ένα συλλογικό έργο που δημιουργήθηκε από 16 bloggers. Η αρχή έγινε από μένα και ακολούθησαν οι συνέχειες των υπολοίπων, χωρίς κάποια συνεννόηση μεταξύ μας για την εξέλιξη της πλοκής. 
Έτσι δημιουργήθηκε μια ιστορία από 16 διαφορετικούς ανθρώπους βασιζόμενη σε μια αρχική ιδέα, που ο καθένας έδωσε το στίγμα του και την προσωπικότητά του. Αυτό είναι και το ενδιαφέρων σε αυτές τις ιστορίες-αλυσίδα. Το ότι ο καθείς βάζει την δική του σφραγίδα και όμως τόσο μαγικά υπάρχει μια αρμονία μοναδική στην εξέλιξή της.
Σήμερα θα κάνω μια περίληψη της ιστορίας ώστε να την θυμηθούμε και θα δώσω το τέλος της.


Η Σόφη, η ηρωίδα της ιστορίας μας έχει χάσει την μητέρα της, την Κατερίνα, πριν χρόνια και από τότε δεν έχει επιτρέψει στο σπίτι που μεγάλωσε. Μια μέρα αποφασίζει να το επισκεφτεί. Το σπίτι είναι άδειο, καθότι και οι παππούδες της έχουν πεθάνει από χρόνια. Η ίδια δεν γνώρισε ποτέ πατέρα, αφού και αυτός πέθανε πριν γεννηθεί σε ένα ατύχημα στο πλοίο που δούλευε. Ο μοναδικός συγγενής της είναι η αδερφή της μητέρας της, η Τούλα. Κατά την επίσκεψή της Σόφης στο σπίτι της ανακαλύπτει στην σοφίτα του ένα γράμμα από τον πατέρα της προς την μητέρα της που εστάλη μετά την γέννησή της, που της εξηγεί πως θα αναβληθεί ο γάμος τους λόγω δουλειάς. 
''Το βλέμμα της πάγωσε, η ανάσα της κόπηκε. Κάθισε στο σκονισμένο πάτωμα της σοφίτας. Η ζωή και όλα αυτά που ήξερε χρόνια μέσα σε μια στιγμή γκρεμίστηκαν. Μια πόρτα έκλεισε ερμητικά και ένα παράθυρο, εκεί στην ανήλιαγη σοφίτα, άνοιξε...''

Η Σόφη συνειδητοποιεί πως η πατέρας της ζει, τουλάχιστον σίγουρα αφότου γεννήθηκε. Όλα γυρω της γκρεμίζονται. 
''Τα μηνίγγια της σφυροκοπούσαν και το στόμα της ήταν στεγνό. Δεν ήξερε τι να σκεφτεί. Τι να πιστέψει. Τι να κάνει. Είχε άλλωστε χάσει τόσο τη γιαγιά της όσο και τη μητέρα της και δεν μπορούσε να τους γυρέψει απαντήσεις. Δεν ήξερε από πού να αρχίσει…''

Η Σόφη σκέφτεται να επισκεφτεί την θεία της μήπως εκείνη ξέρει για την πατέρα της, αλλά το μετανιώνει διότι οι σχέσεις τους ποτέ δεν ήταν καλές. Αποφασίζει να καταφύγει σε ιδιωτικό ερευνητή μήπως βρει απάντηση στα ερωτήματά της. Ο κος Ιωαννού θα αναλάμβανε την υπόθεση. 
''Δεν υπάρχει πιο ανυπόφορη κατάσταση από την αναμονή.... Ξαναζούσε πάλι τις ημέρες απραξίας, τη μουντή καθημερινότητα, την απομάκρυνση από όλους τους φίλους! Τη μοναξιά! Πόσο θα κρατούσε αλήθεια η αναμονή;''

Η Σόφη εξηγεί στο σύντροφό της τον Ορέστη για την υπόθεση της καθώς της έχει τηλεφωνήσει ο κος Ιωάννου και της έχει πει πως έχει βρει τρία άτομα με τα στοιχεία του πατέρα της. Μια βόλτα την φύση πριν την επίσκεψή της στον ντετέκτιβ θα την χαλαρώσει. 
''Η εργασιοθεραπεία ερχόνταν πάντα σε δεύτερη θέση στις διεξόδους της από τα δύσκολα που την καλούσε η ζωή να αντιμετωπίσει. Την πρώτη θέση, από τα μικράτα της ακόμη, κατείχαν οι αποδράσεις της στη φύση.''

Η επίσκεψή στην κο Ιωάννου ήταν άκαρπη καθώς κανείς από τους τρεις άντρες δεν φαίνεται να είναι πατέρας της. Βρήκε όμως κάποιον άλλον ο οποίος διατηρούσε μια επιχείρηση με ηλεκτρονικά και είχε όνομα μητρός ''Σοφία''. Καθώς όμως του τηλεφώνησε και του εξήγησε την υπόθεση εκείνος του έκλεισε το τηλέφωνο. Γιατί άραγε; Ο ντετέκτιβ ζήτησε από την Σοφή να τον αφήσει μιλήσει στην θεία Τούλα καθώς έμενε μαζί με την μητέρα της, την περίοδο που σπούδαζε και γνώρισε τον Γιώργο, τον πατέρα της Σόφης. Η Σόφη αρνήθηκε και μετά από την προτροπή του Ορέστη αποφάσισε να μιλήσει η ίδια στην θεία της, αν δεν είχαν σύντομα νέα από αυτόν. 
''Η Σόφη κατανοούσε την οπτική του αγαπημένου της, αλλά αισθανόταν ανέτοιμη για μια τέτοια συνάντηση.
-Ναι θα της μιλήσω αλλά όχι ακόμη. Δεν είμαι έτοιμη και θέλω να πάω θαρρετά και όχι σαν φοβισμένη έφηβη. Θα πάω ναι,αλλά όχι ακόμη,- θα πάμε μαζί -  εντάξει; είπε όταν είδε το θλιμμένο βλέμμα του Ορέστη που νόμισε ότι άλλη μια φορά θα τον έβγαζε εκτός από τα προσωπικά της.  
-Θα πάμε μαζί, ναι μαζί! Αλλά ας δώσουμε λίγο χρόνο στον κο Ιωάννου...''

des tzav - ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΤΟΥΛΑΣ
Η Τούλα χωρίς να αισθάνεται καλά σκέφτεται την στιγμή που συνάντησε το Γιώργο. Ήταν μια νύχτα που την έσωσε από κάποιον που της επιτέθηκε στο δρόμο και τραυματίστηκε από το μαχαίρι του ληστή. Από εκείνη την νύχτα τον ερωτεύτηκε, αλλά την ίδια νύχτα εκείνος ερωτεύτηκε την αδερφή της την Κατερίνα και έκανε δεσμό μαζί της. Έχοντας στα χέρια της ένα γράμμα από εκείνον το έκαψε. Την επόμενη στιγμή κάποιος χτυπούσε την πόρτα ενώ αυτή σωριαζόταν στο πάτωμα λιπόθυμη.
''Η βροχή είχε αρχίσει να χτυπά τα τζάμια βοηθώντας την να ξεπλύνει το πόνο που τη βασάνιζε τόσα χρόνια. Σηκώθηκε να ανοίξει την πόρτα απορώντας με την τόλμη όποιου είχε βγει έξω για να την επισκεφθεί. Το κουδούνι χτυπούσε επίμονα, σαν να ήθελε να την προλάβει. Η όραση της θόλωσε  και δεν έβλεπε τίποτα μπροστά της τη στιγμή που άνοιξε τη πόρτα και σωριάστηκε στο πάτωμα λιπόθυμη.''

Mary Pertax - ΞΑΘΑΒΟΝΤΑΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ...
Η Σόφη καθώς είδε την θεία της λιπόθυμη κάλεσε τον γιατρό και αυτός τους διέταξε να την πάνε αμέσως στο νοσοκομείο. Μέσα στην αναμπουμπούλα πρόσεξε το καμένο γράμμα. Το σημείο του αποστολέα είχε καεί, αλλά η χρονολογία αποστολής ήταν εκείνη που γεννήθηκε. Στο νοσοκομείο έφτασε και η φίλη της Τούλας η Γιώτα. Η Τούλα σε κρίσιμη κατάσταση από καρδιακό επεισόδιο θα μείνει την εντατική. Το τηλέφωνο της Σόφης χτύπησε και ήταν ο ντετέκτιβ. Δεν μπόρεσε να μιλήσει με τον Γιώργο Αγγέλου, τον ιδιοκτήτη της εταιρίας ηλεκτρονικών, διότι έφευγε ταξίδι. Στο άκουσμα του ονόματος ''Γιώργος Αγγέλου'' η Γιώτα ταράχτηκε. Το ζευγάρι θέλησε να μάθει από την Γιώτα την αλήθεια και μετά από πίεση απλά τους είπε πως ο Γιώργος είχε δεσμό και με της δυο αδερφές. Η Σόφη κατάλαβε την περίεργη σχέση που είχαν τόσα χρόνια οι αδερφές.
''Περπατούσε προς την έξοδο της καφετέριας αποφασισμένη το επόμενο πρωι πριν πάει στο νοσοκομείο, να ξαναβρεθεί στο σπίτι της θείας της. Αυτός ο φάκελος, δεν της έφευγε από το νου, όπως και η κουβέντα της Γιώτας για της ζήλια της Τούλας, που έγινε η αιτία για κάποιο κακό που είχε συμβεί... και που εκείνη ακόμα ωστόσο αγνοούσε''.

me (maria) - ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΙ ΕΦΙΑΛΤΕΣ
Μετά από έναν εφιάλτη η Σόφη μέσα στην νύχτα αποφασίζει να πάει πίσω στο χωρίο στο σπίτι της θείας της. Την στιγμή που η Τούλα χαροπαλεύει η Σόφη βρίσκει στο σπίτι της μια φωτογραφία με έναν άντρα και της δυο αδερφές και μια απόδειξη από ένα κατάστημα ηλεκτρονικών με το όνομα ''Γιώργος Αγγέλου''. 
Έπρεπε να μάθει. Να μάθει αν έλειπε στα αλήθεια ο Αγγέλου, αν έμοιαζε καθόλου με το νεαρό άντρα της φωτογραφίας, αν η λέξη έσφιξε σαν κόμπος το λαιμό της, πριν ακόμα τη σκεφτεί, αν ήταν ο πατέρας της. Είχε τόσα πολλά να μάθει....και ξαφνικά δεν ήξερε αν ήθελε πια να τα μάθει.

Katia Markouizou - ΑΤΙΣ, ΥΒΡΙΣ, ΝΕΜΕΣΙΣ!!!
Η Γιώτα σκέφτεται όλα όσα γίνανε και ανασύρει από το παλιό γραφείο του πατέρα της ένα μάτσο γράμματα. Παραλήπτης σε όλα ο πατέρας της, Δημητρός Αναγνώστου, καπετάνιος του πλοίου EVIQUEEN, το χρόνο που γεννήθηκε η Σοφί. Αποστολείς η Τούλα, η Ωραιοζήλη - Ρόζα Μιχαήλ μητέρα των δυο αδερφάδων και τέλος ένα ακόμη από τον Γιώργο Αγγέλου λίγα χρόνια μετά. Εντωμεταξύ ο Ορέστης της χτυπούσε την πόρτα. 
''Κυρία Αναγνωστου, κυρία Γιώτα, ανοίξτε παρακαλώ, είμαι ο Ορέστης της Σόφης, με ακούτε, ανοίξτε, είναι μεγάλη ανάγκη. Άρπαξε στο χέρι της τα κιτρινισμένα γράμματα και έτρεξε προς την εξώθυρα. Εδώ είμαι... έρχομαι !!!"

Ελεν B - ΚΛΕΨΥΔΡΑ
Ο Ορέστης ενημερώνει την Γιώτα το ότι η Τούλα χειροτέρεψε και ότι θα έπρεπε να πάνε στο νοσοκομείο. Ο Ορέστης πρόσεξε τα γράμματα που η Γιώτα κρατούσε ακόμα στα χέρια της. Βρήκαν στην Σόφη στο νοσοκομείο και τους πληροφόρησε πως η Τούλα μόλις είχε πεθάνει. Το ζευγάρι μπήκε στο αυτοκίνητο για το σπίτι της Τούλας. Η Σόφη παρατήρησε στα πόδια της τα γράμματα που είχε ξεχάσει στη βιασύνη της η Γιώτα. Τα πήρε στα χέρια την την ίδια στιγμή που στο τηλέφωνό της την καλούσε ο κος Ιωάννου. 
''Ο Ορέστης ξεκίνησε το αυτοκίνητο κι η Σόφη άφησε τα χαρτιά στην ησυχία τους. Είχε χρόνο μέχρι να έφταναν στο σπίτι της Τούλας. Είχε; Το τηλέφωνο της κουδούνισε μέσα από τη τσάντα της. Το έβγαλε κι είδε στην οθόνη το όνομα του Ιωάννου. Η καρδιά της σφίχτηκε. Πήρε βαθιά ανάσα. «Παρακαλώ κύριε Ιωάννου».'' 

Μαρία Κανελλάκη - ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ ΜΕ ΤΑ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑ
Το ζευγάρι κατευθύνθηκε προς το γραφείο του Ιωάννου. Τελικά ο Γιώργος Αγγέλου ιδιοκτήτης καταστήματος ηλεκτρονικών δεν ήταν ο πατέρας της. Ήταν κάποιος, χωρίς παιδιά, που ζούσε στην Αυστραλία και επέστρεψε πριν λίγα χρόνια. Ο Ιωάννου βρήκε όμως ένα απόκομμα εφημερίδας, για έναν άλλον Γιώργο Αγγέλου ο οποίος συνελήφθη στο Παλέρμο της Ιταλίας για εμπόριο ναρκωτικών, λίγες μέρες μετά την γέννηση της. Δεν εκδόθηκε ποτέ όμως στην Ελλάδα και δικάστηκε και έκανε την ποινή του στην Ιταλία. Τα έξοδα του δικηγόρου του καλύφθηκαν από τον Δημήτρη Αναγνώστου, πατέρα της Γιώτας. Βρήκε ακόμα πως ο Αγγέλου δούλευε στο πλοίο EVIQUEEN. Το πρόσωπο της φωτογραφία της εφημερίδας ήταν ο άντρας της φωτογραφίας που βρήκε στο σπίτι της θείας της. Την ίδια στιγμή από το γραφείο τελετών ο υπάλληλος ενημέρωνε τηλεφωνικώς την Σόφη για τις διαδικασίες και για την ιατροδικαστική έκθεση που πρόδιδε την καισαρική τομή που είχε η θεία της. Και οι τρεις τους τώρα πια κατευθύνονται προς το σπίτι της Τούλας ελπίζοντας να βρουν περισσότερες πληροφορίες.
''«Τη νύχτα που μετρώ ξανά τα κυπαρίσσια... ένα-ένα ως το τελευταίο... θα με περιμένει άραγε ο παππούς μ’ ένα γλύκισμα;… θα τηρήσει την υπόσχεσή του;» ...σκέφτηκε με παράπονο η Σοφία. Ένιωσε μιαν έντονη ναυτία να την ανακατεύει, σαν  να την κατάπιε ξαφνικά ένα τεράστιο κύμα κι εκείνη ανήμπορη ν’ αντισταθεί, παρασύρεται ολοένα στην ορμητική του δίνη. Σαν τον υποτιθέμενο θάνατο του πατέρα της...''

BUTTERFLY - ΕΡΩΤΑΣ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΙΑ
Ο Ιωάννου τους προτείνει να επισκεφτούν πρώτα το ληξιαρχείο Αθηνών όπου και δηλώθηκε η γέννησή της. Σε ένα φλας μπακ πάμε πάλι πίσω στη νύχτα που ξεκίνησε η σχέση της Κατερίνας και του Γιώργου. Μετά από αυτό ο Γιώργος έφυγε μπαρκάρισε ξανά και η σχέση τους συνεχίστηκε εξ αποστάσεως. Η Τούλα το πρωί που βρήκε το ζευγάρι να κοιμούνται μαζί, τυφλή από την ζήλια της, που ο άντρας που αγαπούσε τώρα πια τον είχε η αδερφή της όταν τους, έστειλε την Κατερίνα στο χωρίο. Το απόγευμα που ο Γιώργος την αναζήτησε η Τούλα τον υποδέχτηκε και τον επέπληξε για αυτό που έκανε με την αδερφή της. Όμως ο έρωτάς της ήταν τόσο φλογερός που έπεσε και αυτή στην γοητεία του και κοιμήθηκε μαζί του. Την επόμενη μέρα η Τούλα του ζήτησε να ξεχάσει ότι είχε συμβεί μεταξύ τους και να παντρευτεί την Κατερίνα, αφού την είχε εκθέσει. Τον απείλησε μάλιστα ότι αν δεν το κάνει θα μεσολαβήσει μέσω της φίλης της της Γιώτας να απολυθεί από το πλοίο τους πατέρα της Αναγνώστου. Οι αρραβώνες του ζευγαριού ανακοινώθηκαν αλλά την προηγούμενη μέρα ο Γιώργος βρέθηκε με την Τούλα και της ζήτησε να είναι μαζί. Η Τούλα ένοιωσε μια ζάλη και την επόμενη στιγμή που ξαναβρήκε τις αισθήσεις της κατάλαβε πως βρισκόταν στο νοσοκομείο με την αδερφή της να της ανακοινώνει πως είναι έγκυος.
 ''Η Τούλα ένιωθε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Η αδερφή της την κοιτούσε παράξενα, ψυχρά.
-Πως είσαι;
-Δεν ξέρω... ζαλισμένη...
- Λογικό... θες λίγο νερό; 
-Ναι σε παρακαλώ.
Καθώς έκανε να βγει, η Κατερίνα γύρισε απότομα και τη ρώτησε:
-Τούλα ποιανού είναι το παιδί που κουβαλάς;''

Katerina Verigka - ΔΥΟ ΑΛΗΘΕΙΕΣ
Εντωμεταξύ στο EVIQUEEN ο Γιώργος ανακοινώνει στο Αναγνώστου πως δεν μπορεί να να συνεχίσει την βρώμικη συνεργασία μαζί του και θα ξεμπαρκάρει και θα ζήσει με την Κατερίνα, που του έχει ανακοινώσει πως είναι έγκυος. Ο Αναγνώστου του λέει πως η Τούλα έχει εξαφανιστεί. Όμως τα γεγονότα τον πρόλαβαν. Ο Γιώργος συνελήφθη και φυλακίστηκε λίγο μετά την γέννηση της Σόφης. Μετά την φυλακή ο Γιώργος με το μυαλό του μπερδεμένο δέχεται επίθεση από δυο άντρες στην Γιοκοχάμα. Η μητέρα των κοριτσιών συναντιέται με τον Αναγνώστου και να του εξιστορεί την αλήθεια. Ότι η Τούλα ήταν έγκυος από τον Γιώργο και λόγω μια ψυχικής ασθένειας που της προέκυψε, η Κατερίνα ανέλαβε να μεγαλώσει το παιδί της αντί για εκείνη, σαν δικό της. 
''Ανέβηκε στην σοφίτα για να βρεθεί μόνη με τις σκέψεις της μέχρι να αντιμετωπίσει την Τούλα. Θα επέστρεφε από ώρα σε ώρα. Ήταν τα πιο δραματικά λεπτά της ζωής της. Ποτέ δεν φανταζόταν πόσο θα της στοίχιζε η απόφασή της εκείνη την ημέρα. Λες και ο καρκίνος άρχισε να δημιουργείται από την ώρα που έμαθε για την εγκυμοσύνη της αδελφής της και να εξαπλώνεται αργά και βασανιστικά με όλα όσα ακολούθησαν στην πορεία. Μία χαραμάδα φωτός την άγγιξε και ανασηκώθηκε στον ήχο της εξώπορτας.''

Funky Monkey - ΠΙΟΝΙΑ ΣΕ ΣΤΗΜΕΝΗ ΠΑΡΤΙΔΑ
Η ψυχολογική κατάσταση της Τούλας ήταν πολύ σοβαρή και η Κατερίνα προβληματισμένη που η αδερφή της δεν της λέει ποιανού είναι το παιδί της. Της προτείνει να μεγαλώσει αυτή το παιδί της σαν δικό της και να γράψουν στον Γιώργο πως η Κατερίνα είναι έγκυος στο παιδί του. Ταυτόχρονα με το γράμμα του Γιώργου προς την Κατερίνα ότι θα χρειαστεί να αναβάλουν τον γάμο, έστειλε και ένα στην Τούλα ότι θα έπιανε λιμάνι και θα ήθελε να την δει. Στο σήμερα η Σόφη απολαμβάνει το γεύμα της με τον Ορέστη και την προτρέπει να πάνε ξανά στο σπίτι της Τούλας.
''«Ας επιστρέψουμε στο σπίτι της θείας σου· μόνοι μας. Δεν ήθελα να πάμε χθες μαζί με τον Ιωάννου. Ίσως εκεί βρούμε απαντήσεις, ίσως κάτι να ξέφυγε της προσοχής μας την προηγούμενη φορά. Ή, μπορείς να δοκιμάσεις να μιλήσεις και πάλι με τη Γιώτα, Σόφη μου. Το ύφος της δεν μου αρέσει καθόλου. Αισθάνομαι ότι ξέρει πολλά, ότι κρύβει πολλά. Και είναι η μόνη που έχει απομείνει τώρα εν ζωή… ίσως να είναι λοιπόν η μοναδική σου ευκαιρία για να μάθεις όλη την αλήθεια. Τι λες; Ό,τι κι αν αποφασίσεις, να ξέρεις πως εγώ θα είμαι δίπλα σου…»''

Ρένα Χριστοδούλου - ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ!!!
Όταν η μητέρα των κοριτσιών Ρόζα συναντιέται με τον Αναγνώστου, της εκμυστηρεύεται για το εμπόριο ναρκωτικών που αναγκάστηκε να κάνει για να σώσει την γυναίκα του. Ότι ο Γιώργος συνελήφθη εξαιτίας του και για αυτό δεν επέστρεψε να παντρευτεί την Κατερίνα. Η Ρόζα λέει στον Αναγνώστου να μεταφέρει στον Γιώργο να μην επιστρέψει ξανά στην Ελλάδα και να αφήσει ήσυχες στις κόρες της, αφού στην ουσία εξέθεσε και τις δυο. Να πει πως η Γιώργος πέθανε σε ατύχημα. Το περιεχόμενο των γραμμάτων της Γιώτας, που τώρα πια ήταν στα χέρια της Σόφης, έλεγαν καθαρά πως ο Γιώργος ζούσε, αλλά μετά από προτροπή της μητέρας των κοριτσιών θα δηλωνόταν νεκρός και ότι ο Γιώργος έχοντας μάθει πως έγινε πατέρας, αφού βγήκε από το νοσοκομείο μετά την επίθεση που δέχτηκε στην Γιοκοχάμα, θα πήγαινε στο συνονόματό του ξάδερφό στην Αυστραλία. Η Σόφη ψάχνοντας στο σπίτι της θείας της βρίσκει ένα ημερολόγιο. Εκεί η Σόφη διαβάζει πως τελικά η θεία της έχασε το μωρό της, το οποίο δε ήταν τελικά του Γιώργου. Απλά είπε ψέματα ώστε να ζηλέψει η αδερφή της. Η μητέρα της όμως ήταν έγκυος από εκείνον, σε εκείνη.
''Τώρα που γεννήθηκε η κόρη σου, η μικρή Σοφία, θα πάω να μείνω στο σπιτάκι της γιαγιάς μας στην άκρη του χωριού. Θα τη βλέπω από μακριά και θα την αγαπάω. Φοβάμαι μήπως κάνω και σε κείνη κανένα κακό με τη ζήλια μου, όπως έκανα σε σένα. Μακάρι να μην είχε χαθεί τόσο άδικα ο Γιώργος, θα είχατε κάνει μια ωραία οικογένεια.''

Σμαραγδένια Ρούλα - ΜΙΑ ΑΝΑΣΑ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ
Η Σόφη διαβάζει το ημερολόγιο της θείας της και μαθαίνει σιγά σιγά την αλήθεια. Αποφάσισε να διαβάσει και τα τέσσερα γράμματα της Γιώτας ώστε να δώσει απατήσεις σε όλα όσα την βασάνιζαν. Διάβασε τα τρία πρώτα που ήταν τα δυο της Τούλας και το ένα της μητέρα της. Στο διάβασμα του τελευταίου, το οποίο ήταν του Γιώργου σωριάζετε λιπόθυμη. 
''Η κούραση και η αγωνία τόσο καιρό με όλα όσα συνέβαιναν την  έκαναν  να καταρρεύσει.!
Εκείνος ανήσυχος  ενώ της έτριβε τα χέρια να την συνεφέρει σήκωσε το γράμμα από κάτω και του έριξε μια ματιά. Όχι δεν είναι δυνατόν, μουρμούρισε.''


**********

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΣΟΦΗΣ
Μαρία Νικολάου

Το μυαλό της Σόφης προσπαθεί να συνέλθει από τα σοκ. Δεν είναι ξεκάθαρο αν αυτό που την έκανε να χάσει τις αισθήσεις της ήταν αυτό που διάβασε ή οι γενικότερες εξελίξεις ή ότι τελικά βρίσκετε πολύ κοντά στην αλήθεια. 

Ο Ορέστης προσπαθεί να την συνεφέρει και να συνειδητοποιήσει και αυτός τα γεγονότα. Οι συνειρμοί στο μυαλό της Σόφης χιλιάδες. Καθώς συνέρχεται σκέφτεται πως το τελευταίο γράμμα έλεγε ξεκάθαρα για το που είχε σκοπό ο πατέρας της να πάει. Ο Γιώργος είχε σκοπό να μετακομίσει στην Αυστραλία. Η ντροπή του ήταν τέτοια που δεν μπορούσε να αντικρίσει τις δύο αδερφές. Πόσο μάλλον την μικρή του κόρη. Ταυτόχρονα έρχεται στο νου της το γράμμα που είχε κάψει η θεία της πριν πεθάνει. Θα ήταν το ίδιο γράμμα και προς σε αυτή. Σκέφτηκε μετά και την απόδειξη με το όνομα ''Γεώργιος Αγγέλου''. 

- Είναι ο ξάδερφός του! αναφώνησε. 
Η σκέψη αυτή την έκανε να ανασηκωθεί. Ταίριαξε ανεπιτήδευτα τα ρούχα της και απευθύνθηκε στον Ορέστη.
- Η αλήθεια δεν είναι εδώ. Η θεία πέθανε και δεν μπορεί να μας πει τι πραγματικά συνέβη. Ξέρω όμως ποιος θα μας την πει. Ο Γιώργος Αγγέλου, ο ιδιοκτήτης της εταιρίας ηλεκτρονικών. Αυτός γνωρίζει και πρέπει να μας μιλήσει.
-Είναι πολύ αργά για απόψε, της λέει γλυκά ο Ορέστης. Πάμε να ξεκουραστούμε και αύριο μετά την δουλειά θα επισκεφτούμε τον κο Ιωάννου ώστε να μας δώσει την διεύθυνσή του. 

Το ζευγάρι μπήκε στο αμάξι τους και κατευθύνθηκε προς την πόλη. Ο δρόμος σαν λύτρωση για την Σόφη. Για πρώτη φορά, από τότε που ξεκίνησε όλη αυτή η ιστορία, ένοιωθε σίγουρη για την εξέλιξη. Δεν ήξερε το τέλος της, αλλά ήταν σίγουρη πως ήταν κοντά στην αλήθεια. Έπεσε για ύπνο και μετά από καιρό κοιμήθηκε χωρίς εφιάλτες, ούτε καν όνειρα.


Την άλλη μέρα στη δουλειά το μυαλό της ήταν αλλού μια γλυκιά αίσθηση αναμονής αλλά και αγωνίας την πλημμύριζε. Όταν περιμένεις κάτι ο χρόνος δεν περνά, ενώ αντίθετα όταν δεν θες να περάσει είναι αμείλικτος. Το απόγευμα τους βρίσκει στο γραφείο του Ιωάννου. Η Σόφη του εξηγεί τον συλλογισμό της και του ζητά την διεύθυνση του Αγγέλου. Παρά τις επιφυλάξεις και τις αμφιβολίες του ντετέκτιβ, της την δίνει. 

- Δεν θα τον πάρω τηλέφωνο. Θα πάμε κατευθείαν εκεί. Αν του τηλεφωνήσω ίσως δεν θα θέλει να μου μιλήσει, λέει στον Ορέστη.
- Έχεις δίκιο καλή μου, της απαντά και της ανοίγει την πόρτα του αυτοκινήτου.
Δεν έμενε μακρυά και έφτασαν γρήγορα.
Ήταν μια μονοκατοικία στα προάστια η οποία μαρτυρούσε την οικονομική του κατάσταση, αλλά όμως εμφανώς παραμελειμένη. Η αυλόπορτα ξεχαρβαλωμένη άνοιξε αμέσως. Χτύπησαν το κουδούνι. Στην πόρτα εμφανίστηκε μια γυναίκα στην ηλικία της. Με σπαστά ελληνικά τους υποδέχτηκε ευγενικά και τους ρώτησε τι ζητάνε.
- Τον κο Αγγέλου θα θέλαμε. Θα θέλαμε να του μιλήσουμε.
Η κυρία διστακτικά και γεμάτη περιέργεια τους οδήγησε στο πίσω μέρος του σπιτιού. Εκεί υπήρχε ένα κήπος. Παρατημένος και χορταριασμένος. Στην μέση του μια πισίνα, άδεια και βρόμικη. Σε μια άκρη καθόταν και έπινε τον καφέ του ένας άντρας περίπου 60 χρονών. 
- Καλησπέρα σας, του είπε το ζευγάρι.
Τους ανταπέδωσε τον χαιρετισμό με ένα βλέμμα που δεν πρόδιδε καμία απορία. Ήταν λες και τους περίμενε.


Κάθισαν και αφού τους πρόσφερε καφέ, η Σόφη μπήκε κατευθείαν στο θέμα.
- Κύριε Αγγέλου σας αναζητήσαμε διότι έχω βάσιμες υποψίες πως είστε ξάδελφος του Γιώργου Αγγέλου, ο οποίος είναι πατέρας μου. Τόσα χρόνια τον είχα για νεκρό αλλά ένα παλιό του γράμμα προς την μητέρα μου με κάνει να πιστεύω πως δεν πέθανε.
Ο άντρας δεν φάνηκε να ξαφνιάζεται με τα λόγια της Σόφης.
- Άκου κοπέλα μου. Δεν ωφελεί πια να κρυβόμαστε. Όλοι οι εμπλεκόμενοι πέθαναν πια. Σήμερα ή αύριο η αλήθεια κάποια στιγμή θα βγει στο φως. Τα ψέματα κάποιες φορές είναι δυνατά. Αλλάζουν τη ζωή μας. Άλλοτε την κάνουν καλύτερη, άλλοτε την δυσκολεύουν. Δεν ξέρω αυτό το ψέμα πως επηρέασε την ζωή σου, αν τελικά σε προστάτεψε. 
Η Σόφη έσφιξε δυνατά το χέρι του Ορέστη. 
- Όντως ο πατέρας σου ζει και είμαι πρώτος του ξάδερφος. Δυο αδερφών παιδιά. Και μένα την μητέρα μου την έλεγαν Σοφία και για αυτό οδηγήθηκε σε μένα ο ντετέκτιβ. Την μητέρα σου και την θεία σου τις ήξερα. Της είχα γνωρίσει όταν ο γονείς σου είχαν δεσμό. Γνωρίζω τα πάντα για αυτούς και γνώριζα τα πάντα και για την ιστορία που έπλεξε η γιαγιά σου για τον υποτιθέμενο θάνατο του πατέρα σου.  Ο Γιώργος μου τα είχε πει όλα. Το τι απέγινε όμως ο πατέρας σου όμως το ήξερε και η θεία σου. Όταν ο Γιώργος ήταν φυλακή, ήρθε στο κατάστημα ηλεκτρονικών που διατηρούσα τότε για να με ρωτήσει για την τύχη του. Της είχα πει τότε, πως το κατάστημα θα το έκλεινα και θα έφευγα για την Αυστραλία. Και ότι είχα προτρέψει και τον πατέρα σου, αφού τελείωναν όλα να έρθει και αυτός. Τα είχα πει όλα στην θεία σου. Ήξερε που να με βρει, ήξερε τη διεύθυνση του καταστήματος και του τότε σπιτιού μου. Και μάλιστα ο Γιώργος της είχε στείλει ένα γράμμα όταν γεννήθηκες για να μάθει νέα σου. Αλλά δεν πήρε καμία απάντηση.
Η Σόφη τον άκουγε αποσβολωμένη. Μια γλυκιά ανυπομονησία την έτρωγε για να μάθει το τέλος της ιστορίας. 
- Ο πατέρας σου έγινε μεγάλος και τρανός στην Αυστραλία. Δούλεψε σκληρά και έκανε πολλά χρήματα. Ίσως από την πίκρα που είχε επειδή σε άφησε, το έριξε στη δουλειά. Πάντα έλεγε να επιστρέψει και να αναζητήσει, αλλά πάντα το μετάνιωνε γιατί θεωρούσε πως θα σου ανακατέψει τη ζωή. Τον είχες για νεκρό. Μια τέτοια ανατροπή θα σου άλλαζε την ζωή. 
- Τι απέγινε... Θέλω να μου πεις τι απέγινε... Ζει;... τον ρώτησε με αγωνία η Σόφη.
- Ναι ζει...

Η Σόφη στο άκουσμα το ότι ο πατέρας της ζει έμεινε άφωνη. Μια περίεργη σιωπή απλώθηκε στον χορτιαριασμένο κήπο. Δεν ήξερε τι να πει, δεν ήξερε τι να ρωτήσει. Δεν ήξερε καν αν θέλει να μάθει. Μα γιατί να μην θέλει; Αφού αυτό προσπαθούσε τόσο καιρό. Είναι κάποιες φορές που ο πόθος σου και η αναμονή για κάτι είναι τόσο μεγάλα, που όταν τελικά φτάνεις στο τέλος έχεις τόσο εξαντληθεί, που δεν έχεις τα κουράγια να μάθεις την αλήθεια.
- Που βρίσκετε; ρώτησε ο Ορέστης σπάζοντας την σιωπή.
- Προς το παρόν είναι στην Αυστραλία ακόμα. Αλλά λόγω του ότι βγήκε στην σύνταξή αποφάσισε να έρθει πίσω στην Ελλάδα. Σε έναν περίπου μήνα θα είναι πίσω στην πατρίδα. Δεν έχει επιστρέψει ποτέ από τότε που έφυγε. Σκέφτεται να μείνει στο πατρικό του στο χωριό. Στο χωριό που μεγαλώσαμε. Είναι αρκετά μακρυά από την πόλη μας. Περίπου 5 ώρες με το αμάξι. 
- Για την Σόφη γνωρίζει πως τον ψάχνει; Είχατε επικοινωνία; τον ρωτά ξανά ο Ορέστης.
- Ναι γνωρίζει. Του είπα πως ένας ντετέκτιβ έψαχνε για την υπόθεση. Απλά όταν ήρθε σε μένα ο κος Ιωάννου δεν ήξερα τι να του πω. Έπρεπε να ρωτήσω πρώτα τον πατέρα σου.
Τα μάτια της Σόφης βούρκωσαν με τα λόγια του θείου της.
Ο Αγγέλου της έπιασε το χέρι.
- Ο πατέρας σου είναι ένας πολύ βασανισμένος άνθρωπος. Έκανε κάποια λάθη παλιά σαν νέος. 'Ολοι κάναμε. Τα πλήρωσε ακριβά. Φυλακίστηκε και έζησε μακρυά από την κόρη του. Με το μαράζι των λαθών του, δεν μπόρεσε να φτιάξει την ζωή του στην Αυστραλία. Δεν παντρεύτηκε και δεν έζησε καλά. Μόνο δουλειά και τίποτα άλλο. Μόλις έμαθε πως τον αναζητάς η ζωή του απέκτησε νόημα. Μην τον καταδικάσεις λοιπόν και συγχώρεσε τον. Δωσ΄του μια ευκαιρία για να επανορθώσει και να ζήσει την ζωή που δεν έζησε. Μια ευκαιρία... κάτι που δεν θα έχω ποτέ εγώ.

Η καρδιά της Σόφης γλύκανε. Δεν είχε λόγο να κρατήσει κακία στο πατέρα της. Δεν είχε νόημα μετά από τόσα χρόνια. Μα για ποια ευκαιρία που έχασε της ανέφερε ο θείος της; Τον ρώτησε αμέσως με απορία.
- Με την θεία σου την Τούλα είχαμε μια περιπέτεια. Ήταν ερωτευμένη όμως με τον ξάδερφό μου. Και αυτήν την αδυναμία της κάποια στιγμή που ήταν θλιμμένη την εκμεταλλεύτικα. Κανείς δεν ήξερε για εκείνη την νύχτα. Πολύ περίπλοκο. Μόλις όμως έμαθα πως ήταν έγκυος τα έχασα. Δεν ήθελα με τίποτα να παντρευτώ. Αυτό ήταν ένα μεγάλο λάθος. Έπρεπε να προχωρήσω και να αναλάβω τις ευθύνες μου. Αφού την αγαπούσα. Ήμουν νέος και νόμιζα πως ήμουν μικρός για παντρειές. Βέβαια μετά το παιδί χάθηκε, αλλά και πάλι θα είχα μια σύζυγο. Και ίσως αργότερα και παιδιά. Τώρα τι έχω; Ένα μεγάλο σπίτι έρημο και κενό. Η ευτυχία κοπέλα μου σου χτυπά την πόρτα λίγες φορές. Το θέμα είναι να το αναγνωρίσεις. Να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά και να αρπάξεις την ευκαιρία. Όσο και να σου φαίνεται βουνό εκείνη την στιγμή. Ακόμα και όταν ήρθε στο κατάστημα η θεία σου έπρεπε να την είχα κρατήσει. Ή θα μπορούσα να γυρίσω μετά, έστω και μετά από χρόνια, αλλά δεν το έκανα. Και τι κατάλαβα; Έμεινα μόνος και δεν έφτιαξα ποτέ την ζωή μου. Ούτε και η Τούλα απ΄όσο ξέρω. Δύο άνθρωποι μόνοι σαν τα κούτσουρα, ενώ θα μπορούσαν να είναι μαζί.
Η καημένη η θεία Τούλα, σκέφτηκε η Σόφη. Για αυτό το μυαλό της σάλεψε. Έμεινε μόνη της με ένα παιδί στην κοιλιά, χωρίς άντρα. Δεν είχε τύχη. Για πρώτη φορά άρχισε να νοιώθει συμπάθεια για την θεία της. Ακόμα και λύπηση. Πόσα χρόνια χαμένα για το τίποτα. Για έναν φόβο, για έναν εγωισμό. Μια ζωή στον βρόντο.

Η καρδιά της αναθάρρεψε. 
- Δεν θα πετάξω την ζωή μου εγώ έτσι, είπε. Θα την ζήσω. Δεν θα σταθώ σε λάθη παλιά, που άλλωστε τα έκαναν άλλοι και όχι εγώ. Αν επικοινωνήσεις με τον πατέρα μου ξανά πες του πως τον περιμένω.
Ο θείος της χαμογέλασε και ήταν σαν να έπαιρνε και αυτός λίγη από την συγχώρεση της Σόφης.


Ένα μήνα μετά η Σόφη με τον Ορέστη και τον θείο της βρίσκονταν στην αίθουσα αναμονής του αεροδρομίου περιμένοντας το αεροπλάνο από την Μελβούρνη. Σκέφτηκε την διαδρομή που διένυσε από την σοφίτα έως εδώ. Ανατροπές, αμφιβολίες, προδοσία. Όλα χάθηκαν ανάμεσα στους κορμούς από τα κυπαρίσσια που μετρούσε μικρή. Όλα κρύφτηκαν στο παλιό μπαούλο της γιαγιάς στην ανήλιαγη σοφίτα. Αποφάσισε να κρατήσει μόνο τα καλά. Να δει την θετική πλευρά της υπόθεσης. Πάνω που έχασε την οικογένειά της η ζωή της έφερε μια καινούργια. Είναι η ευκαιρία της ευτυχίας που ο θείος της της έλεγε. Και ήταν έτοιμη να την αρπάξει. Άλλωστε το παιδί που περίμενε θα χρειαζόταν έναν παππού. Και η σχέση τους θα ξεκινούσε δίχως ψέματα. Η πόρτα της σοφίτας είχε κλείσει οριστικά και ένα νέο παράθυρο άνοιξε. Αυτή η σκέψη και μόνο έκανε την Σόφη να ελπίζει για το καλύτερο.


**********

Αυτό ήταν και το τέλος της Σοφίτας μας. Μιας ιστορίας που βασίστηκε στην συλλογικότητα και στην όρεξη ανθρώπων που δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, αλλά μοιράζονται το ίδιο πάθος για δημιουργία.
Σας ευχαριστώ όλους σας για αυτό το υπέροχο ταξίδι και για την τιμή που μου κάνατε να συμμετέχετε.
Και μην ξεχνάτε...

Κόντρα σε νωθρούς, άγριους και φασιστικούς καιρούς δημιουργούμε, όσο και όπως μπορεί ο καθένας μας.

Φιλικά
Μαρία Νικολάου