Η Σοφίτα είναι ένα συλλογικό έργο που δημιουργήθηκε από 16 bloggers. Η αρχή έγινε από μένα και ακολούθησαν οι συνέχειες των υπολοίπων, χωρίς κάποια συνεννόηση μεταξύ μας για την εξέλιξη της πλοκής.
Έτσι δημιουργήθηκε μια ιστορία από 16 διαφορετικούς ανθρώπους βασιζόμενη σε μια αρχική ιδέα, που ο καθένας έδωσε το στίγμα του και την προσωπικότητά του. Αυτό είναι και το ενδιαφέρων σε αυτές τις ιστορίες-αλυσίδα. Το ότι ο καθείς βάζει την δική του σφραγίδα και όμως τόσο μαγικά υπάρχει μια αρμονία μοναδική στην εξέλιξή της.
Σήμερα θα κάνω μια περίληψη της ιστορίας ώστε να την θυμηθούμε και θα δώσω το τέλος της.
Η Σόφη, η ηρωίδα της ιστορίας μας έχει χάσει την μητέρα της, την Κατερίνα, πριν χρόνια και από τότε δεν έχει επιτρέψει στο σπίτι που μεγάλωσε. Μια μέρα αποφασίζει να το επισκεφτεί. Το σπίτι είναι άδειο, καθότι και οι παππούδες της έχουν πεθάνει από χρόνια. Η ίδια δεν γνώρισε ποτέ πατέρα, αφού και αυτός πέθανε πριν γεννηθεί σε ένα ατύχημα στο πλοίο που δούλευε. Ο μοναδικός συγγενής της είναι η αδερφή της μητέρας της, η Τούλα. Κατά την επίσκεψή της Σόφης στο σπίτι της ανακαλύπτει στην σοφίτα του ένα γράμμα από τον πατέρα της προς την μητέρα της που εστάλη μετά την γέννησή της, που της εξηγεί πως θα αναβληθεί ο γάμος τους λόγω δουλειάς.
''Το βλέμμα της πάγωσε, η ανάσα της κόπηκε. Κάθισε στο σκονισμένο πάτωμα της σοφίτας. Η ζωή και όλα αυτά που ήξερε χρόνια μέσα σε μια στιγμή γκρεμίστηκαν. Μια πόρτα έκλεισε ερμητικά και ένα παράθυρο, εκεί στην ανήλιαγη σοφίτα, άνοιξε...''
Η Σόφη συνειδητοποιεί πως η πατέρας της ζει, τουλάχιστον σίγουρα αφότου γεννήθηκε. Όλα γυρω της γκρεμίζονται.
''Τα μηνίγγια της σφυροκοπούσαν και το στόμα της ήταν στεγνό. Δεν ήξερε τι να σκεφτεί. Τι να πιστέψει. Τι να κάνει. Είχε άλλωστε χάσει τόσο τη γιαγιά της όσο και τη μητέρα της και δεν μπορούσε να τους γυρέψει απαντήσεις. Δεν ήξερε από πού να αρχίσει…''
Η Σόφη σκέφτεται να επισκεφτεί την θεία της μήπως εκείνη ξέρει για την πατέρα της, αλλά το μετανιώνει διότι οι σχέσεις τους ποτέ δεν ήταν καλές. Αποφασίζει να καταφύγει σε ιδιωτικό ερευνητή μήπως βρει απάντηση στα ερωτήματά της. Ο κος Ιωαννού θα αναλάμβανε την υπόθεση.
''Δεν υπάρχει πιο ανυπόφορη κατάσταση από την αναμονή.... Ξαναζούσε πάλι τις ημέρες απραξίας, τη μουντή καθημερινότητα, την απομάκρυνση από όλους τους φίλους! Τη μοναξιά! Πόσο θα κρατούσε αλήθεια η αναμονή;''
Η Σόφη εξηγεί στο σύντροφό της τον Ορέστη για την υπόθεση της καθώς της έχει τηλεφωνήσει ο κος Ιωάννου και της έχει πει πως έχει βρει τρία άτομα με τα στοιχεία του πατέρα της. Μια βόλτα την φύση πριν την επίσκεψή της στον ντετέκτιβ θα την χαλαρώσει.
''Η εργασιοθεραπεία ερχόνταν πάντα σε δεύτερη θέση στις διεξόδους της από τα δύσκολα που την καλούσε η ζωή να αντιμετωπίσει. Την πρώτη θέση, από τα μικράτα της ακόμη, κατείχαν οι αποδράσεις της στη φύση.''
Η επίσκεψή στην κο Ιωάννου ήταν άκαρπη καθώς κανείς από τους τρεις άντρες δεν φαίνεται να είναι πατέρας της. Βρήκε όμως κάποιον άλλον ο οποίος διατηρούσε μια επιχείρηση με ηλεκτρονικά και είχε όνομα μητρός ''Σοφία''. Καθώς όμως του τηλεφώνησε και του εξήγησε την υπόθεση εκείνος του έκλεισε το τηλέφωνο. Γιατί άραγε; Ο ντετέκτιβ ζήτησε από την Σοφή να τον αφήσει μιλήσει στην θεία Τούλα καθώς έμενε μαζί με την μητέρα της, την περίοδο που σπούδαζε και γνώρισε τον Γιώργο, τον πατέρα της Σόφης. Η Σόφη αρνήθηκε και μετά από την προτροπή του Ορέστη αποφάσισε να μιλήσει η ίδια στην θεία της, αν δεν είχαν σύντομα νέα από αυτόν.
''Η Σόφη κατανοούσε την οπτική του αγαπημένου της, αλλά αισθανόταν ανέτοιμη για μια τέτοια συνάντηση.
-Ναι θα της μιλήσω αλλά όχι ακόμη. Δεν είμαι έτοιμη και θέλω να πάω θαρρετά και όχι σαν φοβισμένη έφηβη. Θα πάω ναι,αλλά όχι ακόμη,- θα πάμε μαζί - εντάξει; είπε όταν είδε το θλιμμένο βλέμμα του Ορέστη που νόμισε ότι άλλη μια φορά θα τον έβγαζε εκτός από τα προσωπικά της.
-Θα πάμε μαζί, ναι μαζί! Αλλά ας δώσουμε λίγο χρόνο στον κο Ιωάννου...''
des tzav - ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΤΟΥΛΑΣ
Η Τούλα χωρίς να αισθάνεται καλά σκέφτεται την στιγμή που συνάντησε το Γιώργο. Ήταν μια νύχτα που την έσωσε από κάποιον που της επιτέθηκε στο δρόμο και τραυματίστηκε από το μαχαίρι του ληστή. Από εκείνη την νύχτα τον ερωτεύτηκε, αλλά την ίδια νύχτα εκείνος ερωτεύτηκε την αδερφή της την Κατερίνα και έκανε δεσμό μαζί της. Έχοντας στα χέρια της ένα γράμμα από εκείνον το έκαψε. Την επόμενη στιγμή κάποιος χτυπούσε την πόρτα ενώ αυτή σωριαζόταν στο πάτωμα λιπόθυμη.
''Η βροχή είχε αρχίσει να χτυπά τα τζάμια βοηθώντας την να ξεπλύνει το πόνο που τη βασάνιζε τόσα χρόνια. Σηκώθηκε να ανοίξει την πόρτα απορώντας με την τόλμη όποιου είχε βγει έξω για να την επισκεφθεί. Το κουδούνι χτυπούσε επίμονα, σαν να ήθελε να την προλάβει. Η όραση της θόλωσε και δεν έβλεπε τίποτα μπροστά της τη στιγμή που άνοιξε τη πόρτα και σωριάστηκε στο πάτωμα λιπόθυμη.''
Mary Pertax - ΞΑΘΑΒΟΝΤΑΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ...
Η Σόφη καθώς είδε την θεία της λιπόθυμη κάλεσε τον γιατρό και αυτός τους διέταξε να την πάνε αμέσως στο νοσοκομείο. Μέσα στην αναμπουμπούλα πρόσεξε το καμένο γράμμα. Το σημείο του αποστολέα είχε καεί, αλλά η χρονολογία αποστολής ήταν εκείνη που γεννήθηκε. Στο νοσοκομείο έφτασε και η φίλη της Τούλας η Γιώτα. Η Τούλα σε κρίσιμη κατάσταση από καρδιακό επεισόδιο θα μείνει την εντατική. Το τηλέφωνο της Σόφης χτύπησε και ήταν ο ντετέκτιβ. Δεν μπόρεσε να μιλήσει με τον Γιώργο Αγγέλου, τον ιδιοκτήτη της εταιρίας ηλεκτρονικών, διότι έφευγε ταξίδι. Στο άκουσμα του ονόματος ''Γιώργος Αγγέλου'' η Γιώτα ταράχτηκε. Το ζευγάρι θέλησε να μάθει από την Γιώτα την αλήθεια και μετά από πίεση απλά τους είπε πως ο Γιώργος είχε δεσμό και με της δυο αδερφές. Η Σόφη κατάλαβε την περίεργη σχέση που είχαν τόσα χρόνια οι αδερφές.
''Περπατούσε προς την έξοδο της καφετέριας αποφασισμένη το επόμενο πρωι πριν πάει στο νοσοκομείο, να ξαναβρεθεί στο σπίτι της θείας της. Αυτός ο φάκελος, δεν της έφευγε από το νου, όπως και η κουβέντα της Γιώτας για της ζήλια της Τούλας, που έγινε η αιτία για κάποιο κακό που είχε συμβεί... και που εκείνη ακόμα ωστόσο αγνοούσε''.
me (maria) - ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΙ ΕΦΙΑΛΤΕΣ
Μετά από έναν εφιάλτη η Σόφη μέσα στην νύχτα αποφασίζει να πάει πίσω στο χωρίο στο σπίτι της θείας της. Την στιγμή που η Τούλα χαροπαλεύει η Σόφη βρίσκει στο σπίτι της μια φωτογραφία με έναν άντρα και της δυο αδερφές και μια απόδειξη από ένα κατάστημα ηλεκτρονικών με το όνομα ''Γιώργος Αγγέλου''.
Έπρεπε να μάθει. Να μάθει αν έλειπε στα αλήθεια ο Αγγέλου, αν έμοιαζε καθόλου με το νεαρό άντρα της φωτογραφίας, αν η λέξη έσφιξε σαν κόμπος το λαιμό της, πριν ακόμα τη σκεφτεί, αν ήταν ο πατέρας της. Είχε τόσα πολλά να μάθει....και ξαφνικά δεν ήξερε αν ήθελε πια να τα μάθει.
Katia Markouizou - ΑΤΙΣ, ΥΒΡΙΣ, ΝΕΜΕΣΙΣ!!!
Η Γιώτα σκέφτεται όλα όσα γίνανε και ανασύρει από το παλιό γραφείο του πατέρα της ένα μάτσο γράμματα. Παραλήπτης σε όλα ο πατέρας της, Δημητρός Αναγνώστου, καπετάνιος του πλοίου EVIQUEEN, το χρόνο που γεννήθηκε η Σοφί. Αποστολείς η Τούλα, η Ωραιοζήλη - Ρόζα Μιχαήλ μητέρα των δυο αδερφάδων και τέλος ένα ακόμη από τον Γιώργο Αγγέλου λίγα χρόνια μετά. Εντωμεταξύ ο Ορέστης της χτυπούσε την πόρτα.
''Κυρία Αναγνωστου, κυρία Γιώτα, ανοίξτε παρακαλώ, είμαι ο Ορέστης της Σόφης, με ακούτε, ανοίξτε, είναι μεγάλη ανάγκη. Άρπαξε στο χέρι της τα κιτρινισμένα γράμματα και έτρεξε προς την εξώθυρα. Εδώ είμαι... έρχομαι !!!"
Ελεν B - ΚΛΕΨΥΔΡΑ
Ο Ορέστης ενημερώνει την Γιώτα το ότι η Τούλα χειροτέρεψε και ότι θα έπρεπε να πάνε στο νοσοκομείο. Ο Ορέστης πρόσεξε τα γράμματα που η Γιώτα κρατούσε ακόμα στα χέρια της. Βρήκαν στην Σόφη στο νοσοκομείο και τους πληροφόρησε πως η Τούλα μόλις είχε πεθάνει. Το ζευγάρι μπήκε στο αυτοκίνητο για το σπίτι της Τούλας. Η Σόφη παρατήρησε στα πόδια της τα γράμματα που είχε ξεχάσει στη βιασύνη της η Γιώτα. Τα πήρε στα χέρια την την ίδια στιγμή που στο τηλέφωνό της την καλούσε ο κος Ιωάννου.
''Ο Ορέστης ξεκίνησε το αυτοκίνητο κι η Σόφη άφησε τα χαρτιά στην ησυχία τους. Είχε χρόνο μέχρι να έφταναν στο σπίτι της Τούλας. Είχε; Το τηλέφωνο της κουδούνισε μέσα από τη τσάντα της. Το έβγαλε κι είδε στην οθόνη το όνομα του Ιωάννου. Η καρδιά της σφίχτηκε. Πήρε βαθιά ανάσα. «Παρακαλώ κύριε Ιωάννου».''
Μαρία Κανελλάκη - ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ ΜΕ ΤΑ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑ
Το ζευγάρι κατευθύνθηκε προς το γραφείο του Ιωάννου. Τελικά ο Γιώργος Αγγέλου ιδιοκτήτης καταστήματος ηλεκτρονικών δεν ήταν ο πατέρας της. Ήταν κάποιος, χωρίς παιδιά, που ζούσε στην Αυστραλία και επέστρεψε πριν λίγα χρόνια. Ο Ιωάννου βρήκε όμως ένα απόκομμα εφημερίδας, για έναν άλλον Γιώργο Αγγέλου ο οποίος συνελήφθη στο Παλέρμο της Ιταλίας για εμπόριο ναρκωτικών, λίγες μέρες μετά την γέννηση της. Δεν εκδόθηκε ποτέ όμως στην Ελλάδα και δικάστηκε και έκανε την ποινή του στην Ιταλία. Τα έξοδα του δικηγόρου του καλύφθηκαν από τον Δημήτρη Αναγνώστου, πατέρα της Γιώτας. Βρήκε ακόμα πως ο Αγγέλου δούλευε στο πλοίο EVIQUEEN. Το πρόσωπο της φωτογραφία της εφημερίδας ήταν ο άντρας της φωτογραφίας που βρήκε στο σπίτι της θείας της. Την ίδια στιγμή από το γραφείο τελετών ο υπάλληλος ενημέρωνε τηλεφωνικώς την Σόφη για τις διαδικασίες και για την ιατροδικαστική έκθεση που πρόδιδε την καισαρική τομή που είχε η θεία της. Και οι τρεις τους τώρα πια κατευθύνονται προς το σπίτι της Τούλας ελπίζοντας να βρουν περισσότερες πληροφορίες.
''«Τη νύχτα που μετρώ ξανά τα κυπαρίσσια... ένα-ένα ως το τελευταίο... θα με περιμένει άραγε ο παππούς μ’ ένα γλύκισμα;… θα τηρήσει την υπόσχεσή του;» ...σκέφτηκε με παράπονο η Σοφία. Ένιωσε μιαν έντονη ναυτία να την ανακατεύει, σαν να την κατάπιε ξαφνικά ένα τεράστιο κύμα κι εκείνη ανήμπορη ν’ αντισταθεί, παρασύρεται ολοένα στην ορμητική του δίνη. Σαν τον υποτιθέμενο θάνατο του πατέρα της...''
BUTTERFLY - ΕΡΩΤΑΣ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΙΑ
Ο Ιωάννου τους προτείνει να επισκεφτούν πρώτα το ληξιαρχείο Αθηνών όπου και δηλώθηκε η γέννησή της. Σε ένα φλας μπακ πάμε πάλι πίσω στη νύχτα που ξεκίνησε η σχέση της Κατερίνας και του Γιώργου. Μετά από αυτό ο Γιώργος έφυγε μπαρκάρισε ξανά και η σχέση τους συνεχίστηκε εξ αποστάσεως. Η Τούλα το πρωί που βρήκε το ζευγάρι να κοιμούνται μαζί, τυφλή από την ζήλια της, που ο άντρας που αγαπούσε τώρα πια τον είχε η αδερφή της όταν τους, έστειλε την Κατερίνα στο χωρίο. Το απόγευμα που ο Γιώργος την αναζήτησε η Τούλα τον υποδέχτηκε και τον επέπληξε για αυτό που έκανε με την αδερφή της. Όμως ο έρωτάς της ήταν τόσο φλογερός που έπεσε και αυτή στην γοητεία του και κοιμήθηκε μαζί του. Την επόμενη μέρα η Τούλα του ζήτησε να ξεχάσει ότι είχε συμβεί μεταξύ τους και να παντρευτεί την Κατερίνα, αφού την είχε εκθέσει. Τον απείλησε μάλιστα ότι αν δεν το κάνει θα μεσολαβήσει μέσω της φίλης της της Γιώτας να απολυθεί από το πλοίο τους πατέρα της Αναγνώστου. Οι αρραβώνες του ζευγαριού ανακοινώθηκαν αλλά την προηγούμενη μέρα ο Γιώργος βρέθηκε με την Τούλα και της ζήτησε να είναι μαζί. Η Τούλα ένοιωσε μια ζάλη και την επόμενη στιγμή που ξαναβρήκε τις αισθήσεις της κατάλαβε πως βρισκόταν στο νοσοκομείο με την αδερφή της να της ανακοινώνει πως είναι έγκυος.
''Η Τούλα ένιωθε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Η αδερφή της την κοιτούσε παράξενα, ψυχρά.
-Πως είσαι;
-Δεν ξέρω... ζαλισμένη...
- Λογικό... θες λίγο νερό;
-Ναι σε παρακαλώ.
Καθώς έκανε να βγει, η Κατερίνα γύρισε απότομα και τη ρώτησε:
-Τούλα ποιανού είναι το παιδί που κουβαλάς;''
Katerina Verigka - ΔΥΟ ΑΛΗΘΕΙΕΣ
Εντωμεταξύ στο EVIQUEEN ο Γιώργος ανακοινώνει στο Αναγνώστου πως δεν μπορεί να να συνεχίσει την βρώμικη συνεργασία μαζί του και θα ξεμπαρκάρει και θα ζήσει με την Κατερίνα, που του έχει ανακοινώσει πως είναι έγκυος. Ο Αναγνώστου του λέει πως η Τούλα έχει εξαφανιστεί. Όμως τα γεγονότα τον πρόλαβαν. Ο Γιώργος συνελήφθη και φυλακίστηκε λίγο μετά την γέννηση της Σόφης. Μετά την φυλακή ο Γιώργος με το μυαλό του μπερδεμένο δέχεται επίθεση από δυο άντρες στην Γιοκοχάμα. Η μητέρα των κοριτσιών συναντιέται με τον Αναγνώστου και να του εξιστορεί την αλήθεια. Ότι η Τούλα ήταν έγκυος από τον Γιώργο και λόγω μια ψυχικής ασθένειας που της προέκυψε, η Κατερίνα ανέλαβε να μεγαλώσει το παιδί της αντί για εκείνη, σαν δικό της.
''Ανέβηκε στην σοφίτα για να βρεθεί μόνη με τις σκέψεις της μέχρι να αντιμετωπίσει την Τούλα. Θα επέστρεφε από ώρα σε ώρα. Ήταν τα πιο δραματικά λεπτά της ζωής της. Ποτέ δεν φανταζόταν πόσο θα της στοίχιζε η απόφασή της εκείνη την ημέρα. Λες και ο καρκίνος άρχισε να δημιουργείται από την ώρα που έμαθε για την εγκυμοσύνη της αδελφής της και να εξαπλώνεται αργά και βασανιστικά με όλα όσα ακολούθησαν στην πορεία. Μία χαραμάδα φωτός την άγγιξε και ανασηκώθηκε στον ήχο της εξώπορτας.''
Funky Monkey - ΠΙΟΝΙΑ ΣΕ ΣΤΗΜΕΝΗ ΠΑΡΤΙΔΑ
Η ψυχολογική κατάσταση της Τούλας ήταν πολύ σοβαρή και η Κατερίνα προβληματισμένη που η αδερφή της δεν της λέει ποιανού είναι το παιδί της. Της προτείνει να μεγαλώσει αυτή το παιδί της σαν δικό της και να γράψουν στον Γιώργο πως η Κατερίνα είναι έγκυος στο παιδί του. Ταυτόχρονα με το γράμμα του Γιώργου προς την Κατερίνα ότι θα χρειαστεί να αναβάλουν τον γάμο, έστειλε και ένα στην Τούλα ότι θα έπιανε λιμάνι και θα ήθελε να την δει. Στο σήμερα η Σόφη απολαμβάνει το γεύμα της με τον Ορέστη και την προτρέπει να πάνε ξανά στο σπίτι της Τούλας.
''«Ας επιστρέψουμε στο σπίτι της θείας σου· μόνοι μας. Δεν ήθελα να πάμε χθες μαζί με τον Ιωάννου. Ίσως εκεί βρούμε απαντήσεις, ίσως κάτι να ξέφυγε της προσοχής μας την προηγούμενη φορά. Ή, μπορείς να δοκιμάσεις να μιλήσεις και πάλι με τη Γιώτα, Σόφη μου. Το ύφος της δεν μου αρέσει καθόλου. Αισθάνομαι ότι ξέρει πολλά, ότι κρύβει πολλά. Και είναι η μόνη που έχει απομείνει τώρα εν ζωή… ίσως να είναι λοιπόν η μοναδική σου ευκαιρία για να μάθεις όλη την αλήθεια. Τι λες; Ό,τι κι αν αποφασίσεις, να ξέρεις πως εγώ θα είμαι δίπλα σου…»''
Ρένα Χριστοδούλου - ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ!!!
Όταν η μητέρα των κοριτσιών Ρόζα συναντιέται με τον Αναγνώστου, της εκμυστηρεύεται για το εμπόριο ναρκωτικών που αναγκάστηκε να κάνει για να σώσει την γυναίκα του. Ότι ο Γιώργος συνελήφθη εξαιτίας του και για αυτό δεν επέστρεψε να παντρευτεί την Κατερίνα. Η Ρόζα λέει στον Αναγνώστου να μεταφέρει στον Γιώργο να μην επιστρέψει ξανά στην Ελλάδα και να αφήσει ήσυχες στις κόρες της, αφού στην ουσία εξέθεσε και τις δυο. Να πει πως η Γιώργος πέθανε σε ατύχημα. Το περιεχόμενο των γραμμάτων της Γιώτας, που τώρα πια ήταν στα χέρια της Σόφης, έλεγαν καθαρά πως ο Γιώργος ζούσε, αλλά μετά από προτροπή της μητέρας των κοριτσιών θα δηλωνόταν νεκρός και ότι ο Γιώργος έχοντας μάθει πως έγινε πατέρας, αφού βγήκε από το νοσοκομείο μετά την επίθεση που δέχτηκε στην Γιοκοχάμα, θα πήγαινε στο συνονόματό του ξάδερφό στην Αυστραλία. Η Σόφη ψάχνοντας στο σπίτι της θείας της βρίσκει ένα ημερολόγιο. Εκεί η Σόφη διαβάζει πως τελικά η θεία της έχασε το μωρό της, το οποίο δε ήταν τελικά του Γιώργου. Απλά είπε ψέματα ώστε να ζηλέψει η αδερφή της. Η μητέρα της όμως ήταν έγκυος από εκείνον, σε εκείνη.
''Τώρα που γεννήθηκε η κόρη σου, η μικρή Σοφία, θα πάω να μείνω στο σπιτάκι της γιαγιάς μας στην άκρη του χωριού. Θα τη βλέπω από μακριά και θα την αγαπάω. Φοβάμαι μήπως κάνω και σε κείνη κανένα κακό με τη ζήλια μου, όπως έκανα σε σένα. Μακάρι να μην είχε χαθεί τόσο άδικα ο Γιώργος, θα είχατε κάνει μια ωραία οικογένεια.''
Σμαραγδένια Ρούλα - ΜΙΑ ΑΝΑΣΑ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ
Η Σόφη διαβάζει το ημερολόγιο της θείας της και μαθαίνει σιγά σιγά την αλήθεια. Αποφάσισε να διαβάσει και τα τέσσερα γράμματα της Γιώτας ώστε να δώσει απατήσεις σε όλα όσα την βασάνιζαν. Διάβασε τα τρία πρώτα που ήταν τα δυο της Τούλας και το ένα της μητέρα της. Στο διάβασμα του τελευταίου, το οποίο ήταν του Γιώργου σωριάζετε λιπόθυμη.
''Η κούραση και η αγωνία τόσο καιρό με όλα όσα συνέβαιναν την έκαναν να καταρρεύσει.!
Εκείνος ανήσυχος ενώ της έτριβε τα χέρια να την συνεφέρει σήκωσε το γράμμα από κάτω και του έριξε μια ματιά. Όχι δεν είναι δυνατόν, μουρμούρισε.''
**********
Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΣΟΦΗΣ
Μαρία Νικολάου
Το μυαλό της Σόφης προσπαθεί να συνέλθει από τα σοκ. Δεν είναι ξεκάθαρο αν αυτό που την έκανε να χάσει τις αισθήσεις της ήταν αυτό που διάβασε ή οι γενικότερες εξελίξεις ή ότι τελικά βρίσκετε πολύ κοντά στην αλήθεια.
Ο Ορέστης προσπαθεί να την συνεφέρει και να συνειδητοποιήσει και αυτός τα γεγονότα. Οι συνειρμοί στο μυαλό της Σόφης χιλιάδες. Καθώς συνέρχεται σκέφτεται πως το τελευταίο γράμμα έλεγε ξεκάθαρα για το που είχε σκοπό ο πατέρας της να πάει. Ο Γιώργος είχε σκοπό να μετακομίσει στην Αυστραλία. Η ντροπή του ήταν τέτοια που δεν μπορούσε να αντικρίσει τις δύο αδερφές. Πόσο μάλλον την μικρή του κόρη. Ταυτόχρονα έρχεται στο νου της το γράμμα που είχε κάψει η θεία της πριν πεθάνει. Θα ήταν το ίδιο γράμμα και προς σε αυτή. Σκέφτηκε μετά και την απόδειξη με το όνομα ''Γεώργιος Αγγέλου''.
- Είναι ο ξάδερφός του! αναφώνησε.
Η σκέψη αυτή την έκανε να ανασηκωθεί. Ταίριαξε ανεπιτήδευτα τα ρούχα της και απευθύνθηκε στον Ορέστη.
- Η αλήθεια δεν είναι εδώ. Η θεία πέθανε και δεν μπορεί να μας πει τι πραγματικά συνέβη. Ξέρω όμως ποιος θα μας την πει. Ο Γιώργος Αγγέλου, ο ιδιοκτήτης της εταιρίας ηλεκτρονικών. Αυτός γνωρίζει και πρέπει να μας μιλήσει.
-Είναι πολύ αργά για απόψε, της λέει γλυκά ο Ορέστης. Πάμε να ξεκουραστούμε και αύριο μετά την δουλειά θα επισκεφτούμε τον κο Ιωάννου ώστε να μας δώσει την διεύθυνσή του.
Το ζευγάρι μπήκε στο αμάξι τους και κατευθύνθηκε προς την πόλη. Ο δρόμος σαν λύτρωση για την Σόφη. Για πρώτη φορά, από τότε που ξεκίνησε όλη αυτή η ιστορία, ένοιωθε σίγουρη για την εξέλιξη. Δεν ήξερε το τέλος της, αλλά ήταν σίγουρη πως ήταν κοντά στην αλήθεια. Έπεσε για ύπνο και μετά από καιρό κοιμήθηκε χωρίς εφιάλτες, ούτε καν όνειρα.
Την άλλη μέρα στη δουλειά το μυαλό της ήταν αλλού μια γλυκιά αίσθηση αναμονής αλλά και αγωνίας την πλημμύριζε. Όταν περιμένεις κάτι ο χρόνος δεν περνά, ενώ αντίθετα όταν δεν θες να περάσει είναι αμείλικτος. Το απόγευμα τους βρίσκει στο γραφείο του Ιωάννου. Η Σόφη του εξηγεί τον συλλογισμό της και του ζητά την διεύθυνση του Αγγέλου. Παρά τις επιφυλάξεις και τις αμφιβολίες του ντετέκτιβ, της την δίνει.
- Δεν θα τον πάρω τηλέφωνο. Θα πάμε κατευθείαν εκεί. Αν του τηλεφωνήσω ίσως δεν θα θέλει να μου μιλήσει, λέει στον Ορέστη.
- Έχεις δίκιο καλή μου, της απαντά και της ανοίγει την πόρτα του αυτοκινήτου.
Δεν έμενε μακρυά και έφτασαν γρήγορα.
Ήταν μια μονοκατοικία στα προάστια η οποία μαρτυρούσε την οικονομική του κατάσταση, αλλά όμως εμφανώς παραμελειμένη. Η αυλόπορτα ξεχαρβαλωμένη άνοιξε αμέσως. Χτύπησαν το κουδούνι. Στην πόρτα εμφανίστηκε μια γυναίκα στην ηλικία της. Με σπαστά ελληνικά τους υποδέχτηκε ευγενικά και τους ρώτησε τι ζητάνε.
- Τον κο Αγγέλου θα θέλαμε. Θα θέλαμε να του μιλήσουμε.
Η κυρία διστακτικά και γεμάτη περιέργεια τους οδήγησε στο πίσω μέρος του σπιτιού. Εκεί υπήρχε ένα κήπος. Παρατημένος και χορταριασμένος. Στην μέση του μια πισίνα, άδεια και βρόμικη. Σε μια άκρη καθόταν και έπινε τον καφέ του ένας άντρας περίπου 60 χρονών.
- Καλησπέρα σας, του είπε το ζευγάρι.
Τους ανταπέδωσε τον χαιρετισμό με ένα βλέμμα που δεν πρόδιδε καμία απορία. Ήταν λες και τους περίμενε.
Κάθισαν και αφού τους πρόσφερε καφέ, η Σόφη μπήκε κατευθείαν στο θέμα.
- Κύριε Αγγέλου σας αναζητήσαμε διότι έχω βάσιμες υποψίες πως είστε ξάδελφος του Γιώργου Αγγέλου, ο οποίος είναι πατέρας μου. Τόσα χρόνια τον είχα για νεκρό αλλά ένα παλιό του γράμμα προς την μητέρα μου με κάνει να πιστεύω πως δεν πέθανε.
Ο άντρας δεν φάνηκε να ξαφνιάζεται με τα λόγια της Σόφης.
- Άκου κοπέλα μου. Δεν ωφελεί πια να κρυβόμαστε. Όλοι οι εμπλεκόμενοι πέθαναν πια. Σήμερα ή αύριο η αλήθεια κάποια στιγμή θα βγει στο φως. Τα ψέματα κάποιες φορές είναι δυνατά. Αλλάζουν τη ζωή μας. Άλλοτε την κάνουν καλύτερη, άλλοτε την δυσκολεύουν. Δεν ξέρω αυτό το ψέμα πως επηρέασε την ζωή σου, αν τελικά σε προστάτεψε.
Η Σόφη έσφιξε δυνατά το χέρι του Ορέστη.
- Όντως ο πατέρας σου ζει και είμαι πρώτος του ξάδερφος. Δυο αδερφών παιδιά. Και μένα την μητέρα μου την έλεγαν Σοφία και για αυτό οδηγήθηκε σε μένα ο ντετέκτιβ. Την μητέρα σου και την θεία σου τις ήξερα. Της είχα γνωρίσει όταν ο γονείς σου είχαν δεσμό. Γνωρίζω τα πάντα για αυτούς και γνώριζα τα πάντα και για την ιστορία που έπλεξε η γιαγιά σου για τον υποτιθέμενο θάνατο του πατέρα σου. Ο Γιώργος μου τα είχε πει όλα. Το τι απέγινε όμως ο πατέρας σου όμως το ήξερε και η θεία σου. Όταν ο Γιώργος ήταν φυλακή, ήρθε στο κατάστημα ηλεκτρονικών που διατηρούσα τότε για να με ρωτήσει για την τύχη του. Της είχα πει τότε, πως το κατάστημα θα το έκλεινα και θα έφευγα για την Αυστραλία. Και ότι είχα προτρέψει και τον πατέρα σου, αφού τελείωναν όλα να έρθει και αυτός. Τα είχα πει όλα στην θεία σου. Ήξερε που να με βρει, ήξερε τη διεύθυνση του καταστήματος και του τότε σπιτιού μου. Και μάλιστα ο Γιώργος της είχε στείλει ένα γράμμα όταν γεννήθηκες για να μάθει νέα σου. Αλλά δεν πήρε καμία απάντηση.
Η Σόφη τον άκουγε αποσβολωμένη. Μια γλυκιά ανυπομονησία την έτρωγε για να μάθει το τέλος της ιστορίας.
- Ο πατέρας σου έγινε μεγάλος και τρανός στην Αυστραλία. Δούλεψε σκληρά και έκανε πολλά χρήματα. Ίσως από την πίκρα που είχε επειδή σε άφησε, το έριξε στη δουλειά. Πάντα έλεγε να επιστρέψει και να αναζητήσει, αλλά πάντα το μετάνιωνε γιατί θεωρούσε πως θα σου ανακατέψει τη ζωή. Τον είχες για νεκρό. Μια τέτοια ανατροπή θα σου άλλαζε την ζωή.
- Τι απέγινε... Θέλω να μου πεις τι απέγινε... Ζει;... τον ρώτησε με αγωνία η Σόφη.
- Ναι ζει...
Η Σόφη στο άκουσμα το ότι ο πατέρας της ζει έμεινε άφωνη. Μια περίεργη σιωπή απλώθηκε στον χορτιαριασμένο κήπο. Δεν ήξερε τι να πει, δεν ήξερε τι να ρωτήσει. Δεν ήξερε καν αν θέλει να μάθει. Μα γιατί να μην θέλει; Αφού αυτό προσπαθούσε τόσο καιρό. Είναι κάποιες φορές που ο πόθος σου και η αναμονή για κάτι είναι τόσο μεγάλα, που όταν τελικά φτάνεις στο τέλος έχεις τόσο εξαντληθεί, που δεν έχεις τα κουράγια να μάθεις την αλήθεια.
- Που βρίσκετε; ρώτησε ο Ορέστης σπάζοντας την σιωπή.
- Προς το παρόν είναι στην Αυστραλία ακόμα. Αλλά λόγω του ότι βγήκε στην σύνταξή αποφάσισε να έρθει πίσω στην Ελλάδα. Σε έναν περίπου μήνα θα είναι πίσω στην πατρίδα. Δεν έχει επιστρέψει ποτέ από τότε που έφυγε. Σκέφτεται να μείνει στο πατρικό του στο χωριό. Στο χωριό που μεγαλώσαμε. Είναι αρκετά μακρυά από την πόλη μας. Περίπου 5 ώρες με το αμάξι.
- Για την Σόφη γνωρίζει πως τον ψάχνει; Είχατε επικοινωνία; τον ρωτά ξανά ο Ορέστης.
- Ναι γνωρίζει. Του είπα πως ένας ντετέκτιβ έψαχνε για την υπόθεση. Απλά όταν ήρθε σε μένα ο κος Ιωάννου δεν ήξερα τι να του πω. Έπρεπε να ρωτήσω πρώτα τον πατέρα σου.
Τα μάτια της Σόφης βούρκωσαν με τα λόγια του θείου της.
Ο Αγγέλου της έπιασε το χέρι.
- Ο πατέρας σου είναι ένας πολύ βασανισμένος άνθρωπος. Έκανε κάποια λάθη παλιά σαν νέος. 'Ολοι κάναμε. Τα πλήρωσε ακριβά. Φυλακίστηκε και έζησε μακρυά από την κόρη του. Με το μαράζι των λαθών του, δεν μπόρεσε να φτιάξει την ζωή του στην Αυστραλία. Δεν παντρεύτηκε και δεν έζησε καλά. Μόνο δουλειά και τίποτα άλλο. Μόλις έμαθε πως τον αναζητάς η ζωή του απέκτησε νόημα. Μην τον καταδικάσεις λοιπόν και συγχώρεσε τον. Δωσ΄του μια ευκαιρία για να επανορθώσει και να ζήσει την ζωή που δεν έζησε. Μια ευκαιρία... κάτι που δεν θα έχω ποτέ εγώ.
Η καρδιά της Σόφης γλύκανε. Δεν είχε λόγο να κρατήσει κακία στο πατέρα της. Δεν είχε νόημα μετά από τόσα χρόνια. Μα για ποια ευκαιρία που έχασε της ανέφερε ο θείος της; Τον ρώτησε αμέσως με απορία.
- Με την θεία σου την Τούλα είχαμε μια περιπέτεια. Ήταν ερωτευμένη όμως με τον ξάδερφό μου. Και αυτήν την αδυναμία της κάποια στιγμή που ήταν θλιμμένη την εκμεταλλεύτικα. Κανείς δεν ήξερε για εκείνη την νύχτα. Πολύ περίπλοκο. Μόλις όμως έμαθα πως ήταν έγκυος τα έχασα. Δεν ήθελα με τίποτα να παντρευτώ. Αυτό ήταν ένα μεγάλο λάθος. Έπρεπε να προχωρήσω και να αναλάβω τις ευθύνες μου. Αφού την αγαπούσα. Ήμουν νέος και νόμιζα πως ήμουν μικρός για παντρειές. Βέβαια μετά το παιδί χάθηκε, αλλά και πάλι θα είχα μια σύζυγο. Και ίσως αργότερα και παιδιά. Τώρα τι έχω; Ένα μεγάλο σπίτι έρημο και κενό. Η ευτυχία κοπέλα μου σου χτυπά την πόρτα λίγες φορές. Το θέμα είναι να το αναγνωρίσεις. Να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά και να αρπάξεις την ευκαιρία. Όσο και να σου φαίνεται βουνό εκείνη την στιγμή. Ακόμα και όταν ήρθε στο κατάστημα η θεία σου έπρεπε να την είχα κρατήσει. Ή θα μπορούσα να γυρίσω μετά, έστω και μετά από χρόνια, αλλά δεν το έκανα. Και τι κατάλαβα; Έμεινα μόνος και δεν έφτιαξα ποτέ την ζωή μου. Ούτε και η Τούλα απ΄όσο ξέρω. Δύο άνθρωποι μόνοι σαν τα κούτσουρα, ενώ θα μπορούσαν να είναι μαζί.
Η καημένη η θεία Τούλα, σκέφτηκε η Σόφη. Για αυτό το μυαλό της σάλεψε. Έμεινε μόνη της με ένα παιδί στην κοιλιά, χωρίς άντρα. Δεν είχε τύχη. Για πρώτη φορά άρχισε να νοιώθει συμπάθεια για την θεία της. Ακόμα και λύπηση. Πόσα χρόνια χαμένα για το τίποτα. Για έναν φόβο, για έναν εγωισμό. Μια ζωή στον βρόντο.
Η καρδιά της αναθάρρεψε.
- Δεν θα πετάξω την ζωή μου εγώ έτσι, είπε. Θα την ζήσω. Δεν θα σταθώ σε λάθη παλιά, που άλλωστε τα έκαναν άλλοι και όχι εγώ. Αν επικοινωνήσεις με τον πατέρα μου ξανά πες του πως τον περιμένω.
Ο θείος της χαμογέλασε και ήταν σαν να έπαιρνε και αυτός λίγη από την συγχώρεση της Σόφης.
Ένα μήνα μετά η Σόφη με τον Ορέστη και τον θείο της βρίσκονταν στην αίθουσα αναμονής του αεροδρομίου περιμένοντας το αεροπλάνο από την Μελβούρνη. Σκέφτηκε την διαδρομή που διένυσε από την σοφίτα έως εδώ. Ανατροπές, αμφιβολίες, προδοσία. Όλα χάθηκαν ανάμεσα στους κορμούς από τα κυπαρίσσια που μετρούσε μικρή. Όλα κρύφτηκαν στο παλιό μπαούλο της γιαγιάς στην ανήλιαγη σοφίτα. Αποφάσισε να κρατήσει μόνο τα καλά. Να δει την θετική πλευρά της υπόθεσης. Πάνω που έχασε την οικογένειά της η ζωή της έφερε μια καινούργια. Είναι η ευκαιρία της ευτυχίας που ο θείος της της έλεγε. Και ήταν έτοιμη να την αρπάξει. Άλλωστε το παιδί που περίμενε θα χρειαζόταν έναν παππού. Και η σχέση τους θα ξεκινούσε δίχως ψέματα. Η πόρτα της σοφίτας είχε κλείσει οριστικά και ένα νέο παράθυρο άνοιξε. Αυτή η σκέψη και μόνο έκανε την Σόφη να ελπίζει για το καλύτερο.
**********
Αυτό ήταν και το τέλος της Σοφίτας μας. Μιας ιστορίας που βασίστηκε στην συλλογικότητα και στην όρεξη ανθρώπων που δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, αλλά μοιράζονται το ίδιο πάθος για δημιουργία.
Σας ευχαριστώ όλους σας για αυτό το υπέροχο ταξίδι και για την τιμή που μου κάνατε να συμμετέχετε.
Και μην ξεχνάτε...
Κόντρα σε νωθρούς, άγριους και φασιστικούς καιρούς δημιουργούμε, όσο και όπως μπορεί ο καθένας μας.
Φιλικά
Μαρία Νικολάου
