Η ανάμνηση των γιορτών είναι σαν ένα ξεχασμένο παλτό. Το χρώμα του ίσως πλέον ντεμοντέ. Με κάποιες φθορές από τα χρόνια. Τα σημάδια του χαρακτηρίζουν τις μέρες που φορέθηκε. Μέρες παλιές, κάποιες όμορφες, κάποιες δύσκολες, κάποιες απλά αδιάφορες. Κάποιες φορές ξεχνάς ότι το έχεις, ότι κρέμεται στην ντουλάπα σου. Δεν θυμάσαι καν πως το απόκτησες.
Και ξαφνικά ένας ήχος, μια μυρωδιά, ίσως μια γεύση, σε πάει πάλι πίσω και ανακαλείς στην μνήμη σου τις μέρες που πέρασες όταν το φορούσες. Τα Χριστούγεννα που έκανες μαζί του και τα μέρη που βρέθηκες.
Ήταν άραγε ένα παλτό για καλές εξόδους, για το θέατρο ή για φαγητό; Για κάποιο πολυτελές ρεβεγιόν; Από αυτά που τα προσέχεις πως τα κρεμάς, που δεν τα αφήνεις απλά πάνω σε μια καρέκλα.
Ή ήταν ένα από αυτά που τα φοράμε στη δουλειά, στα γρήγορα, για να πάμε σε υποχρεώσεις, χωρίς να το συνδυάζουμε πετυχημένα με άλλα ρούχα.
Σαν τις γιορτές που άλλες φορές μοιάζουν σαν κάτι ξεχωριστό και άλλες φορές σαν μια διεκπεραίωση.
Ποιοι άνθρωποι το άγγιξαν, αγγίζοντας εσένα; Σε πρόσεξαν, ήταν τρυφεροί, σου μίλησαν όμορφα; Σου φέρθηκαν άσχημα, σου φώναξαν, σου είπαν ψέματα, σε αγνόησαν; Ή πέρασαν έτσι απλά από την ζωή σου και έφυγαν;
Για κάποιους από αυτούς δεν θυμάσαι καν το όνομά τους. Άλλους τους θυμάσαι με όμορφα συναισθήματα, χαμογελάς τους σκεφτείς και θα ευχόσουν να είναι ακόμα στην ζωή σου. Για άλλους όμως χαίρεσαι που έφυγαν, που είναι απόντες.
Κάπως έτσι κάποιοι πέρασαν και από τις γιορτές σου. Κάποιοι με ένταση, κάποιοι απλά, κάποια άλλοι σχεδόν ανεπαίσθητα.
Όπως και να έχει όμως η ανάμνηση είναι αυτό που μας διαμορφώνει, αυτό που μας χτίζει και κάποιες φορές μας ορίζει. Είναι αυτό που μας σπρώχνει προς στο μέλλον ή μας κρατά αιχμάλωτους, δέσμιους του παρελθόντος.
Η ανάμνηση είναι σαν ένα παλιό παλτό. Το αγγίζεις κάθε φορά που ανοίγεις την ντουλάπα. Δεν πειράζει που ακόμα το κρατάς. Αρκεί να μην σου πιάνει χώρο. Μπορεί να μη το φοράς πια, αλλά παραμένει ζεστό.
Και πας παρακάτω. Στις επόμενες γιορτές, στα επόμενα ταξίδια.
**********
Με αυτή την ανάρτηση συμμετέχω στο δρώμενο του Γιάννη ''Χριστούγεννα σε τέσσερις πράξεις''.
Δημιουργούμε, σκεφτόμαστε κόντρα σε νωθρούς καιρούς.
