6 ΛΕΠΤΑ

6 λεπτά ακόμα...

Πολύχρωμα βαγόνια, μεταφορείς ψυχών και ανικανοποίητων ζωών.
Ήχοι διαπεραστικοί, μακρινοί πέφτουν στο κενό με φόρα.
Η νύχτα, οι ράγες, τα υπόστεγα, τα ξύλινα καθίσματα.
Όλα περιμένουν...

5 λεπτά...
Ο απέναντι κόσμος θαρρείς αντιγράφει την δική σου ζωή.
Μοναδική έλξη και αποστροφή ταυτόχρονα.
Πόσο ίδιοι μπροστά στην αναμονή.

4 λεπτά...
Όσο λιγοστεύουν, τόσο μοιάζουν ότι διαρκούν περισσότερο.
Λες και ο κρύος αέρας παγώνει τα ρολόγια.
Τα δεσμεύει και αφήνει τους ανθρώπους μόνους λίγο ακόμα.
Ένα απλό δευτερόλεπτο αλλάζει το σκηνικό.

3 λεπτά...
Όλο και πιο κοντά, όλο και πιο βασανιστικά.
Τι μυρωδιές, τι ακούσματα...
Λες και παίζεται στο μυαλό ταινία ασπρόμαυρη, φθαρμένη μα μοναδική.
Ακόμα και η γεύση διαφορετική.

2 λεπτά...
Το μυαλό χορεύει στις εναλλαγές του πίνακα.
Καθαρίζει στην σκέψη της αγκαλιάς, στην γλύκα του φιλιού.
Τα πόδια πατάνε πια σίγουρα, τα χέρια πιο σφιχτά.

1 λεπτό ακόμα...
Μα τι είναι πια ένα λεπτό;
Άλλοι προσμένουν μια ζωή.
Περιμένουν την αλλαγή.
Άλλοι πάλι την διεκδικούν, παλεύουν για αυτή.

''Παρακαλούμε προσέξτε το κενό μεταξύ.....''
...μεταξύ ζωής και αναμονής.
Το κενό που υπάρχει μεταξύ πόνου και αλλαγής,
μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.
''Παρακαλείσθε να στέκεστε πίσω από την κίτρινη γραμμή...''
Μια κίτρινη γραμμή που ξεθωριάζει όταν τα θέλω φωνάζουν,
ή ακόμα όταν η ίδια η ζωή το επιβάλει.
Τα φρένα ουρλιάζουν, τα βαγόνια χορεύουν,
οι πίνακες ανακατεύονται, οι πόρτες ανοίγουν διάπλατα.

Μόνο 6 λεπτά χρειάστηκαν.
Μια διαδρομή τελειώνει και η αγάπη χαράζει ένα νέο μονοπάτι.

*****************

Μια παλιά συμμετοχή στο Συμπόσιο της Αριστέα, χαμένη στα πρόχειρα του μπλογκ.

Η ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΟΚΤΩΒΡΗ

Η πόλη του Οκτώβρη,

στέκεται μόνη στο μπαλκόνι,

ανάμεσα στα σύννεφα ελπίζει,

βιαστικά την τύχη της ορίζει.

Κρυφά χωρίς εμάς προχωρά,

αλλάζει λέξεις και προφορά,

νομίζει πως τάχα πως γιορτάζει,

με τα θέλω μας τρομάζει.

Υγρός καιρός,

ήλιος νωχελικός,

κρεβάτι αναζητά να κοιμηθεί,

κάπου η μοναξιά της να χαθεί.

Φθινόπωρο ως το κόκαλο,

η θέλησή της στο κατώτατο,

αφήνεται στο άπειρο,

και σου κουνάει το δάχτυλο.

Μην ξεκινάς,

μην μ΄ αγαπάς

μην κουνηθείς, μην κάνεις βήμα,

μην ενδώσεις σε ένα άσκοπο πείσμα.

Δες έξω, ο κόσμος νυχτώνει,

τίποτα πια δεν μας λυτρώνει,

την καληνύχτα μας ζητά,

και 'μεις απλά θα πονάμε βουβά.

Η πόλη σωπαίνει,

τίποτα πια για μας δεν προσμένει,

ο Νοέμβρης ζυγώνει

και ο ουρανός μας δίχως νόημα θολώνει.

********

Είναι η πρώτη μου προσπάθεια να γράψω με ομοιοκαταληξία.

Το βρίσκω πολύ δύσκολο και ελπίζω προσεχώς να γράψω κάτι καλύτερο.

Οπότε δείξτε επιείκεια.

Με αυτό το ποίημα συμμετέχω στο φθινοπωρινό δρώμενο της Αριστέας και της Αναστασίας.

4ο ΔΡΩΜΕΝΟ ΧΑΪΚΟΥ - Βράβευση

Έφτασε η ώρα που θα βραβεύσουμε τα Χαϊκού που έκαναν το μυαλό σας να ταξιδέψει και απέδωσαν τα συναισθήματα της φωτογραφίας που σας έδωσα με τον καλύτερο τρόπο.

Η συμμετοχή που κερδίζει την πρώτη θέση είναι η εξής:

1. Αριστέα - 14 βαθμούς 

Θλιμμένο ρόδο,

σκύβει σαν μπαλαρίνα

λιτά χορεύει.

Ζωή κυλάει.

Στα χώματα γυρνάει.

Σπόρος ελπίδας.

Συγχαρητήρια λοιπόν στην Αριστέα για την πρώτη θέση!

Επίσης ένα μεγάλο μπράβο σε όλους σας για την έμπνευση και την δημιουργία!

Για να δούμε ποιος κρύβετε πίσω από κάθε συμμετοχή και τι βαθμούς πήρε.

******

1. Αριστέα - 14 βαθμούς 

Θλιμμένο ρόδο,

σκύβει σαν μπαλαρίνα

λιτά χορεύει.

Ζωή κυλάει.

Στα χώματα γυρνάει.

Σπόρος ελπίδας.

******

2. Ρούλα - 5 βαθμούς

Αδυσώπητο

του χρόνου το πέρασμα,

ντύθηκες γκρίζα.

Από μια κλωστή

κρατιέσαι μοναχό σου

φυλλοροώντας.

******

3. Κική Κωνσταντίνου - 3 βαθμούς

Καμένη καρδιά,

πόλεμος οικτρός είναι

η αλήθεια σου.

Μην μου μιλάτε,

τα φύλλα σκορπίσανε

γεμάτα πόνο.

******

4. Μια - 4 βαθμούς

Κουράστηκα πια,

μαραμένη μου ζωή.

Τι σου ζήτησα;

Ένα σου χάδι.

Πίστεψα στον έρωτα.

Φυλλορόησα.

******

5. Μαρίνα Τσαρδακλή - 7 βαθμούς

Ένα πέταλο,

μαραμένο και μόνο,

μέσα στη φύση.

Φθινόπωρο μου,

την ειρήνη προσμένω,

στον κόσμο τούτο.

******

6. Anna Flo - 2 βαθμούς

Η απώλεια

φέρνει θλίψη στη ζωή,

σε γονατίζει.

Μην αφήνεσαι,

ξύπνα τα όνειρά σου

πάλεψε να ζεις.

******

7. Αναστασία - 7 βαθμούς

Σιωπηλή βροχή

το άνθος υπομένει,

ψιθύρους πνοής.

Σπόροι εύχονται

στην αγκαλιά τ΄ ανέμου

να αναστηθούν.

******

8. Anna Flo - 9 βαθμούς

Αποσάθρωση,

η ανθρωπιά χάνεται

Βαρβαρότητα.

Η κοινωνία

πρέπει να αφυπνιστεί.

Αναγέννηση.

******

9. Αναστασία - 7 βαθμούς

Νεκρό πέταλο

κρατά μνήμη χρωμάτων

πάνω στο χώμα.

Χαμένες δόξες,

η ομορφιά πεθαίνει,

μένει η ψυχή.

******

10. Giannis Pit - 2 βαθμούς

Χρώμα στο γκρίζο

φύση να δείχνει νεκρή,

άψυχο άνθος.

Ανεπαίσθητα

το βλέμμα μου απλώνω,

το φως για να βρω.

******

11. Αναστασία - 2 βαθμούς

Κειτόταν χάμω

σαν μαραμένο άνθος

χωρίς αγάπη.

Μια 'κόμη βροχή

νέα ψυχή έδωσε

γέλασε ξανά.

******

12. Eleni Flogera - 4 βαθμούς

Λευκό φόρεμα

πεταμένο στο χώμα.

Στραπάτσο ζωής

Πνοή ελπίδας.

Απελευθερώθηκε.

Από αγκάθια.

****************

Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους σας που στηρίξατε την προσπάθειά μου και μου εμπιστευτήκατε τα διαμάντια σας και τολμήσατε vα γράψετε χαϊκού..

Κόντρα σε νωθρούς καιρούς δημιουργούμε, όπως και όσο μπορεί ο καθένας.

4ο ΔΡΩΜΕΝΟ ΧΑΪΚΟΥ - Ενημερωτικό

Μη ξεχνάτε να ψηφίζεται τα αγαπημένα σας χαϊκού έως την Κυριακή 12/10 στις 6 το απόγευμα.

Την Δευτέρα 13/10 αθροίζοντας τους βαθμούς, θα σας ανακοινώσω τον νικητή.

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΑΕΙ ΘΕΑΤΡΟ (ΟΜΟΡΦΗ ΠΟΛΗ)... και κάτι δικά μου...

Πριν πολλά πολλά χρόνια, όταν ήμουν έφηβη, αγόραζα ανελλιπώς το περιοδικό ΜΕΤΡΟ. Αν θυμάστε στην τελευταία σελίδα του είχε πάντα ένα τραγούδι σε μορφή κόμικ. Δεν θυμάμαι τον σκιτσογράφο, αλλά αυτό που θυμάμαι πολύ έντονα, είναι η εικονογράφηση ενός τραγουδιού. Της 'Όμορφης πόλης'' του Μίκη Θεοδωράκη.

Δεν ήξερα το τραγούδι, αλλά στίχοι και οι εικόνες με συνεπήραν. Τότε δεν υπήρχε youtube για να το αναζητήσω και να το ακούσω, οπότε για κάποιο διάστημα απλά ήξερα τους στίχους.

Μετά από λίγο καιρό με πήγε η θεία μου σε μια συναυλία στο Ηρώδειο, αφιέρωμα στον Μίκη Θεοδωράκη και άκουσα εκεί το τραγούδι αυτό. Ενδεχομένως να ήταν η παράσταση ''Όμορφη πόλη'', δεν θυμάμαι. Εκεί άκουσα για πρώτη φορά την ''Όμορφη πόλη''. Εφόσον δεν μπόρεσα εγώ να βρω το τραγούδι, με βρήκε εκείνο.

Σαν έφηβη τότε δεν μπορούσα να καταλάβω το μεγαλείο της μουσικής. Θυμάμαι την αίσθηση της επιβολής που σου δημιουργεί το Ηρώδειο, τα τραγούδια που μιλούσαν μέσα μου, καθώς τα περισσότερα τα ήξερα από το σχολείο και την οικογένειά μου αλλά μέχρι εκεί.

30 χρόνια μετά, αξιώθηκα να βρίσκομαι στον ίδιο χώρο. Πιο ώριμη πια, μητέρα, κάτοικος πλέον Αθήνας, με την πορεία μου και τις επιλογές μου, έχοντας όμως με ένα κοινό αναλλοίωτο με εκείνο το μικρό κορίτσι. Συνεχίζω να ακούω τις ίδιες μουσικές.

Για την παράσταση δεν θα πω πολλά. Άλλωστε έχουν γραφτεί χιλιάδες γραμμές για αυτήν. Θα σας πως για αυτό που κερδίσαμε.

Εκείνο το βράδυ του Σεπτέμβρη, ο ουρανός ήταν πανέμορφος, αν και γεμάτος σύννεφα και είχε μια δροσιά τόσο ευχάριστη σαν βάλσαμο. Πίσω από το θέατρο τα φώτα της Αθήνας απλώνοντας σαν μικρές ελπίδες που κρυφοκαίνε. 

Με τις πρώτες νότες και τα πρώτα λόγια οι ουρανοί άνοιξαν και μια υπέροχη βροχή ξεκίνησε. Ήταν πανέμορφα. Σαν να γίναμε ένα με την φύση, ένα με τον ιερό βράχο που έστεκε δίπλα μας. Δεν κουνήθηκε κανείς. Μείναμε εκεί και μια πολύχρωμη παλέτα από ομπρέλες απλώθηκε στις κερκίδες.

Ευτυχώς η βροχή σταμάτησε γρήγορα και οι μελωδίες άρχιζαν ξανά να γεμίζουν τον αττικό ουρανό. Το Ηρώδειο έχει μια μαγική ιδιότητα. Πολλαπλασιάζει το συναίσθημα που απορρέει από την μουσική. Πόσο μάλλον όταν αυτή, πλαισιώνεται από υπέροχα λόγια. Υπήρξαν στιγμές βαθιάς συγκίνησης, νοσταλγίας, ελπίδας. Στιγμές ανάτασης αλλά και προβληματισμού. Με βρόχινα δάκρυα και αληθινά αυτό το υπέροχο θέατρο μας αποχαιρέτησε για τα επόμενα χρόνια που θα μείνει κλειστό.

Λόγω της διακοπής, η παράσταση τελείωσε μετά τις 12:00. Δεν κυκλοφορούσαν τρόλεϊ. Μένω αρκετά κοντά στο Ηρώδειο, όποτε περπάτησα μέχρι το σπίτι. Η βροχή ξεκίνησε ξανά και μια απόλυτη σιωπή απλώθηκε στο Κουκάκι. Λες και εξαφανίστηκαν όλοι. Περπατούσα και ο ήχος της βροχής, έδινε ώθηση στο μυαλό μου. Και μια μυρωδιά αναγέννησης, έβαζε τις σκέψεις σε τάξη... ή σε αταξία. 

Έκανα μια ευχή. Όταν με το καλό ανοίξει ξανά το Ηρώδειο, η κόρη μου μεγαλώσει και γίνει έφηβη, να την πάρω από το χέρι, όπως έκανε πριν χρόνια η θεία μου και να την πάω να δει και αυτή την ίδια παράσταση. Εύχομαι να είμαστε όλοι καλά και ζήσουμε την μικρή μας ιστορία να επαναλαμβάνεται.

Κάπως έτσι μας καλωσόρισε η πρώτη βροχή του Σεπτέμβρη. Στην πιο όμορφη πόλη... Σώπα όπου να ΄ναι θα σημάνουν οι καμπάνες.

πληροφορίες για την παράσταση

4ο ΔΡΩΜΕΝΟ ΧΑΪΚΟΥ - Παρουσίαση

Το Χαϊκού (ιαπ.: 俳句"αστείος στίχος") είναι μια ιαπωνική ποιητική φόρμα. Παραδοσιακά αποτελείται από τρεις ομάδες των 5, 7, 5 συλλαβών, οι οποίες τοποθετούνται σε τρεις στίχους για έμφαση ή σε έναν, χωρισμένο με κενά. Το χαϊκού είναι με συνολικά 17 συλλαβές η πιο σύντομη μορφή ποίησης στον κόσμο. (πηγή)

Σας έδωσα την δυνατότητα να γράψετε Χαϊκού, εμπνεόμενοι από την παρακάτω εικόνα, που το ένα θα δένει με το άλλο νοηματικά. Φαινομενικά ήταν ένα δύσκολο εγχείρημα, γιατί έπρεπε στην ουσία να κινηθείτε σε συγκεκριμένες φόρμες και ορισμένες συλλαβές. Ίσως και να σας φάνηκε δεσμευτικό της έμπνευσής σας, όμως δεν τελικά ήταν.

Είμαι πολύ περήφανη που σας προέτρεψα να δοκιμάσετε, ακόμα και κάποιους που τους φαινόταν ακατόρθωτο.

Οπότε έχουμε 12 υπέροχες συμμετοχές.

Ιδού με τυχαία σειρά:

******

1

Θλιμμένο ρόδο,

σκύβει σαν μπαλαρίνα

λιτά χορεύει.

Ζωή κυλάει.

Στα χώματα γυρνάει.

Σπόρος ελπίδας.

******

2

Αδυσώπητο

του χρόνου το πέρασμα,

ντύθηκες γκρίζα.

Από μια κλωστή

κρατιέσαι μοναχό σου

φυλλοροώντας.

******

3

Καμένη καρδιά,

πόλεμος οικτρός είναι

η αλήθεια σου.

Μην μου μιλάτε,

τα φύλλα σκορπίσανε

γεμάτα πόνο.

******

4

Κουράστηκα πια,

μαραμένη μου ζωή.

Τι σου ζήτησα;

Ένα σου χάδι.

Πίστεψα στον έρωτα.

Φυλλορόησα.

******

5

Ένα πέταλο,

μαραμένο και μόνο,

μέσα στη φύση.

Φθινόπωρο μου,

την ειρήνη προσμένω,

στον κόσμο τούτο.

******

6

Η απώλεια

φέρνει θλίψη στη ζωή,

σε γονατίζει.

Μην αφήνεσαι,

ξύπνα τα ονειρα σου

πάλεψε να ζεις.

******

7

Σιωπηλή βροχή

το άνθος υπομένει,

ψιθύρους πνοής.

Σπόροι εύχονται

στην αγκαλιά τ΄ ανέμου

να αναστηθούν.

******

8

Αποσαθρωση,

η ανθρωπιά χάνεται

Βαρβαρότητα.

Η κοινωνία

πρέπει να αφυπνιστεί.

Αναγέννηση.

******

9

Νεκρό πέταλο

κρατά μνήμη χρωμάτων

πάνω στο χώμα.

Χαμένες δόξες,

η ομορφιά πεθαίνει,

μένει η ψυχή.

******

10

Χρώμα στο γκρίζο

φύση να δείχνει νεκρή,

άψυχο άνθος.

Ανεπαίσθητα

το βλέμμα μου απλώνω,

το φως για να βρω.

******

11

Κειτόταν χάμω

σαν μαραμένο άνθος

χωρίς αγάπη.

Μια 'κόμη βροχή

νέα ψυχή έδωσε

γέλασε ξανά.

******

12

Λευκό φόρεμα

πεταμένο στο χώμα.

Στραπάτσο ζωής

Πνοή ελπίδας.

Απελευθερώθηκε.

Από αγκάθια.

******

Όροι και τρόπος ψηφοφορίας

Παρακαλώ διαβάστε και ακολουθήστε τους προς αποφυγή παρεξηγήσεων.

• Μπορείτε να βαθμολογείτε σχολιάζοντας σε αυτή την ανάρτηση μέχρι την Κυριακή 12/10 στις 6 το απόγευμα.
• Ψηφίζετε υποχρεωτικά τρεις (3) συμμετοχές. Τρεις (3) βαθμούς για αυτήν που σας άρεσε περισσότερο, δυο (2) και έναν (1) βαθμό για τις επόμενες επιλογές.
• Θα λαμβάνονται υπόψη τα σχόλια που προέρχονται από τους συμμετέχοντες του συγκεκριμένου δρώμενου και από τους φίλους του ιστολογίου. Μετά από τόσα χρόνια γνωριζόμαστε και μπορώ να ορίσω ποιοι είναι οι φίλοι.
• Δεν θα λαμβάνονται υπόψη τα σχόλια που προέρχονται από πρωτοεμφανιζόμενους, άγνωστους, ανώνυμους προς εμένα και όσους που το προφίλ τους δε φαίνεται ενεργό. Φυσικά μπορούν να εκφράζουν την προτίμησή τους, αλλά οι ψήφοι τους δεν θα καταμετρούνται. Είναι ανούσιο να φέρνουμε συγγενείς και φίλους να μας ψηφίσουν. Διαγωνιζόμαστε για την συμμετοχή και την δημιουργία και όχι για την πρωτιά.
• Αυτοί οι φίλοι που συμμετέχουν στο δρώμενο και δεν έχουν λογαριασμό στο google, επειδή δεν θα τους επιτρέπει ο blogger να ψηφίσουν ως ανώνυμοι χρήστες, μπορούν να στέλνουν σε μένα με email την βαθμολογία τους και εγώ με την σειρά μου θα την αναρτώ για λογαριασμό τους.
• Εννοείται ότι αυτοί που έχουν στείλει συμμετοχή δεν ψηφίζουν την δική τους.
• Την Δευτέρα 13/10 αθροίζοντας τους βαθμούς, θα σας ανακηρύσσω τον νικητή.
• Σε περίπτωση ισοψηφίας την πρώτη θέση θα την λαμβάνει η συμμετοχή με τις περισσότερες προτιμήσεις.

Ξεκινάτε λοιπόν να ψηφίζετε τις αγαπημένες σας συμμετοχές.

Κόντρα στους νωθρούς καιρούς δημιουργούμε, όσο και όπως μπορεί ο καθένας μας.

Καλή επιτυχία σε όλους.

4ο ΔΡΩΜΕΝΟ ΧΑΪΚΟΥ (ενημερώτικο)

Αγαπημένοι μου φίλοι και αναγνώστες.

Λίγος χρόνος έμεινε ακόμα για να στείλετε τα χαϊκού σας για το 4ο Δρώμενο Χαϊκου.

Νομίζω πως σας δυσκόλεψε λιγάκι το εγχείρημα, καθώς οι συμμετοχές είναι λίγες.

Είναι σίγουρα μια ποιητική φόρμα που θέτει περιορισμούς. Αυτό είναι όμως και η γοητεία. Μπορούμε να δαμάσουμε το μυαλό μας;

Σας θυμίζω:

Γράφετε Χαϊκού, εμπνεόμενοι από την παραπάνω εικόνα. 

Δύο (2) Χαϊκού ο καθένας, που όμως να δένουν μεταξύ τους και να αποδίδουν όπως νομίζετε εσείς το νόημα της φωτογραφίας.

Τα Χαϊκού θα αποτελούνται από τρεις ομάδες των 5, 7, 5 συλλαβών, οι οποίες τοποθετούνται σε τρεις στίχους για έμφαση. Το κάθε χαϊκού θα έχει συνολικά 17 συλλαβές.

Χωρίς τίτλο. 

Μπορείτε να στείλετε όσες συμμετοχές θέλετε.

Τα στέλνετε με email (όχι επισύναψη) στην διεύθυνση asmhnio@gmail.com.

Να σας δώσω άλλες δυο μέρες διορία. Οπότε έχετε περιθώριο αποστολής της συμμετοχής σας μέχρι την Κυριακή 5/10 στις 6:00 το απόγευμα.

Κόντρα στους νωθρούς καιρούς δημιουργούμε.

Καλές εμπνεύσεις.