Στους ίδιους δρόμους που με ρήμαξαν
αέρινη σε νιώθω κι απόψε να περνάς
σαν το παλιό εκείνο αγαπημένο μας μπλουζ
ανύποπτη
απ’ τα χαλάσματα του κόσμου μου
να περνάς και να χάνεσαι
μέσα στο σούρουπο
μέσα στο κόκκινο φως
σαν χαρακιά
σαν μια ραγισματιά στην άπνοιά μου.
Μην πιστέψεις ποτέ
ότι σε ξέχασα.
***
Ήταν η στιγμή του Δημήτρη Δημητριάδη με ένα ποίημα.
Ο Δημήτρης Α. Δημητριάδης γεννήθηκε το 1955 στο Τέμενος Παρανεστίου Δράμας και ζει στη Θεσσαλονίκη. Συνεργάζεται με πολλά περιοδικά («Μανδραγόρας», «Ένεκεν», «Ίαμβος art» κ.α.), έχει εκδόσει πέντε ποιητικές συλλογές και είναι μέλος του Συνδέσμου Ιστορικών Συγγραφέων.
Στείλτε και τη δική σας στιγμή.
***
Νέο δρώμενο
''Ιστορίες του καλοκαιριού''
Πληροφορίες εδώ.
Πνοή η θύμηση....
ΑπάντησηΔιαγραφήΓλυκό και νοσταλγικό...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαν τα παλιά μπλουζ που όλοι αγαπήσαμε!