Κατά τα λοιπά οι δυο μας.
Έλα, κάτσε δίπλα μου και μη μιλάς.
Γιατί είναι τόσο δύσκολο να μη μιλάμε;
Για δέκα λεπτά σιγή.
Να νιώσουμε τον έρωτα όπως πρέπει.
Χωρίς λέξεις περιττές.
Ας θέσουμε ένα κανόνα σιωπής.
Όποιος μιλήσει χάνει.
Ξέχνα ότι κουβαλάς.
Το ίδιο βαραίνει και μένα.
Κλείδωσέ το για λίγο στο ντουλάπι.
Μαζί με τα παλιά παιχνίδια σου.
Για μια φορά πέτα το κλειδί.
Ακίνητος και σιωπηλός πλάι μου.
Σε αυτόν εδώ τον καναπέ,
στην άκρη της ζωής μας,
σε αυτό εδώ το σπίτι κοντά στη θάλασσα.
Ησυχία για λίγο.
Όμως ο έρωτας είναι πόλεμος,
που δεν κερδίζουν οι άνθρωποι.
Ακόμα και αυτόν τον κανόνα της σιωπής,
αμέσως να τον παραβούμε και οι δύο.
Ούτε ένα λεπτό δεν μπορούμε να ερωτευθούμε νομότυπα και βουβά.
Βάλαμε κανόνες σε κάτι τόσο περίπλοκο
και χάσαμε και δυο.
Κατά τα λοιπά οι δυο μας.
Και ο καθείς πορεύεται μονάχος του.
***********
Ήταν μια παλιότερη συμμετοχή μου σε κάποιο δρώμενο. Καθόλου δεν θυμάμαι σε ποιο.
Ξεθάφτηκε από τα πρόχειρα του μπλογκ, προστέθηκαν λέξεις, νέα συναισθήματα, νέα βιώματα και άλλαξε ολοσχερώς.
