Επιστροφή.
Το σώμα απρόθυμα αλλάζει διαθέσεις.
Εκ γενετής καταδικασμένο σε μια ισόβια προσαρμογή.
Να συνηθίσουμε το επόμενο,
να το πάρουμε απόφαση,
να γίνει καθημερινότητά μας.
Ότι δεν χρειάζεται να ψάχνουμε τον ορίζοντα.
Να ονειρευόμαστε μια νύχτα ολόφωτη.
Με ένα φεγγάρι κατάλευκο, γεμάτο.
Και έτσι να προχωράμε.
Με ανάσα γρήγορη.
Ακολουθώντας μια ίσια γραμμή.
Τίποτα χιαστή.
Μονοκοπανιά.
Κυνηγώντας το φεγγάρι στον λιμενοβραχίονα,
προσπαθούμε να ανάψουμε ένα φάρο.
Για να βρούμε αυτά που ποθούμε
ή να αποφύγουμε αυτά που ακόμα μας πονάνε.
Κι αναρωτιόμαστε...
Ποιος κλέβει το φως απ΄ το φεγγάρι μας;
Κόντρα σε νωθρούς και δυστοπικούς καιρούς επιμένουμε να δημιουργούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σας παρακαλώ πολύ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και οι σχολιασμοί σας να μη ξεφεύγουν από τα όρια της ευπρέπειας. Σχόλια τα οποία περιέχουν ύβρεις και greeklish, θα αποκλείονται. Ευχαριστώ.