Θυσία στον άσπλαχνο βωμό·
Εκατόμβη αληθινή
πριν ξεψυχήσει και ο τελευταίος κύκνος
άσμα και κραυγή.
Άφησαν μονάχα ένα φτερό
σαν τρόπαιο για τη σπουδαία θυσία·
κανείς δε θα λησμονήσει τούτο τον χαμό,
σαν ξερό κλαδί δίπλα σε πυρά, από συνήθεια κάηκε κι αυτό.
Κάποιοι πολύ αγάπησαν,
ξεχάστηκαν πριν θυμηθούν
κι όμως χάθηκαν σχεδόν ευτυχισμένοι·
κατάφεραν οι τελευταίες τους κραυγές σαν άσμα ν’ ακουστούν.
Φτερό στον αδυσώπητο άνεμο,
μια ακόμη περιπλανώμενη ψυχή...
λένε όλοι έχουμε σωτηρία
κι ας μη σου δόθηκε στη ζωή ποτέ μιαν ευκαιρία.
***
Ήταν η στιγμή της Κυριακής Χατζηκαντή με ένα ποίημα.
Στείλτε και τη δική σας στιγμή.
Λογοτεχνικό καταφύγιο εδώ το σπιτικό σου Μαρία. Και το χαιρόμαστε με την ψυχή μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα μπράβο στην Κυριακή για την δημιουργία της.
Την καλησπέρα μου
Φόρος τιμής σ' όλες τις περιπλανώμενες ψυχές που αναζητούν τη σωτηρία...
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχο Μαρία μου, συγχαρητήρια και στη φιλοξενούμενή σου!