Η στιγμή σας με ένα ποίημα - Αφού το στομάχι αναζητείται (Πέστροβα Μαίρη)

Δεν πεινώ πια

ίσως γιατί με μπούκωσαν

μ'αυτό το πυκνό σύννεφο

που μπαινόβγαινε από το παράθυρο

του σπιτιού μου

αρκετό να με κορέσει

και να χαθεί το στομάχι μου

στον ουρανό•

το μόνο άχαρο

είναι πως

κάθε φορά που ανοίγω το στόμα μου

πνίγομαι στην σκόνη

των πεταμένων λέξεων

αυτών που υγροποιήθηκαν ξαφνικά ένα βράδυ

και χύθηκαν ως καταιγίδα

πάνω μου•

προς τι λοιπόν

τα τραπέζια κι οι δεξιώσεις

αφού το στομάχι αναζητείται;

***

Ήταν η στιγμή της Μαίρης Πέστροβα με ένα ποίημα.

Στείλτε και τη δική σας στιγμή.

συμμετοχές - πληροφορίες