ΤΑΧΑ ΜΟΥ ΧΡΩΣΤΑΣ ΕΝΑΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ.

Ας πούμε και 'μεις για εκείνον τον Αύγουστο.

Εκείνον που κάποιος τάχα μας χρωστάει.

Αυτόν ισχυριζόμαστε ότι δεν ζήσαμε.

Να διηγηθούμε την ιστορία σαν να είμαστε εμείς οι ήρωες.

Οι πιο όμορφοι και οι πιο κατατρεγμένοι.

Στιγμές που ματώσαμε,

πονέσαμε, 

μείναμε μόνοι στην μέση του δρόμου,

κοιτάζοντας το κόκκινα φώτα να χάνονται.

Μακριά από την θάλασσα, 

χωρίς την αλμύρα της στο στόμα μας,

χωρίς τα χέρια του στην μέση μας.

Ιδρωμένοι, ανήμποροι, αδικημένοι.

Μπορούμε να πούμε χιλιάδες δικαιολογίες,

χιλιάδες υπεκφυγές.

Να παίξουμε το δράμα μας αριστοτεχνικά,

να τρέξουν λίγα ακόμα ανώφελα δάκρυα. 

Να χαραμίσουμε λίγη ακόμη ζωή.

Κανένα δάσος δεν θα δροσίσει την ανυπόφορη ζέστη μας,

κανένα φιλί δεν θα μελώσει τα ξερά μας χείλη, 

κανένα τριαντάφυλλο δεν θα ξεκαθαρίσει τον νου μας.

Κανένας Αύγουστος δεν θα μπορέσει να σκοτώσει την Αθήνα που έχουμε μέσα μας,

αν πάντα κατηγορούμε τον Σεπτέμβρη. 

Αν πάντα νιώθουμε πως κάτι μας οφείλεται

και δεν το διεκδικούμε.

Κανένας δεν μας χρωστάει κανένα Αύγουστο.

Κανένας δεν μας επιστρέφει τίποτα.

Μόνοι πορευόμαστε.

Εμείς και οι φόβοι μας.

Και οι άλλοι ακολουθούν την παράστασή μας.

Και η διανομή; είναι δική μας.

**************

Με αυτήν την ανάρτηση συμμετέχω στο δρώμενο της Αριστέας μας ''Ένα ποίημα για το καλοκαίρι!"

καθώς και στο δρώμενο του Κειμένου ''Ιστορίες του καλοκαιριού''

Η ΠΛΑΝΗ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ

Αγαπώ αυτή την αισιοδοξία της θάλασσας,

που όλα κοντά της μοιάζουν εφικτά.

Που ο έρωτας μοιάζει ατελέσφορος,

χωρίς ρουτίνα και όρια.

Αγαπώ αυτήν την μυρωδιά της θάλασσας, 

που μπλέκεται με την ζέστη και την αλμύρα

και φαίνονται οι μέρες ατελείωτες,

ο χρόνος υποφερτός.

Που κάνει τον καφέ πιο απολαυστικό, 

το φαγητό πιο νόστιμο,

τις βόλτες μας ξεχωριστές.

Αγαπώ αυτές τις σκέψεις της θάλασσας,

αυτές που νομίζεις πως θα σου αλλάξουν τον χειμώνα.

Και παίρνεις βαριές αποφάσεις,

ανάλογα τα κύματα,

ότι φέτος δεν θα είναι όπως πέρσι.

Αγαπώ αυτά τα αδιέξοδα της θάλασσας, 

που κάνουμε πως δεν τα βλέπουμε, 

τάχα πως μας τυφλώνει ο ήλιος, 

και μας μεθάει το κρασί. 

Αγαπώ αυτήν την πλάνη της θάλασσας,

αυτή που χτίζεται με τα κάστρα στην άμμο,

σε στήλες από βότσαλα,

κρύβεται πίσω από χαμόγελα και όνειρα,

και αποκαλύπτεται με την πρώτη δροσιά του Σεπτέμβρη.

**************

Με αυτήν την ανάρτηση συμμετέχω στο δρώμενο της Αριστέας μας ''Ένα ποίημα για το καλοκαίρι!"

καθώς και στο δρώμενο του Κειμένου ''Ιστορίες του καλοκαιριού''

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΑΕΙ ΘΕΑΤΡΟ

Σε αυτήν εδώ την γωνιά, εδώ που μνημονεύουμε την γραφή, την σκέψη, την έκφραση, τι το πιο εκφραστικό από το θέατρο. Ξεκινάω μια νέα θεματική για να εκφράσω όλα αυτά που νιώθω για αυτό. Ένας φόρος τιμής για μια αγαπημένη συνήθεια.

Το θέατρο. Μια μεγάλη αγάπη. Μάλλον έρωτα θα το έλεγα. Γιατί πάντα πριν από μια παράσταση νιώθω αυτό που νιώθεις στο πρώτο ραντεβού. Ενθουσιασμό, ανυπομονησία, πεταλούδες στην καρδιά. Ακόμα και λίγο φόβο. Για το αν θα πάνε όλα καλά, όπως τα σχεδίαζες.

Έτσι είναι το θέατρο. Σαν ένα ραντεβού. Κάποιες φορές όλα πάνε τέλεια. Όλα όπως τα περίμενες. Νιώθεις όμορφα, ότι αυτό που είδες έφτασε στην ψυχή σου, σε άγγιξε, σε άλλαξε, σε διαμόρφωσε, έβαλε ένα ακόμα κομμάτι και ένωσε το χάος στο κεφάλι σου. 

Όπως όταν συνάντησα Την μητέρα του σκύλου. Ήξερα από την αρχή πως θα την αγαπήσω, πως θα ριζωθεί βαθιά μέσα μου, πως θα κλάψω με την παράνοια του πολέμου, που φέρνει τους ανθρώπους στα άκρα. Που βγάζει από μέσα τους τα πιο παρανοϊκά ένστικτα και τα πιο άμορφα λόγια.

25 ΛΕΞΕΙΣ # 16... ΒΡΑΒΕΥΣΗ

Έφτασε η ώρα που θα βραβεύσουμε τις 25 λέξεις που έκαναν το μυαλό σας να ταξιδέψει και απέδωσαν τα συναισθήματα της φωτογραφίας που σας έδωσα με τον καλύτερο τρόπο.

Tο ολιγόλεκτο που κερδίζει την πρώτη θέση είναι το εξής:

25 ΛΕΞΕΙΣ # 16 - ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

Σας έδωσα 25 λέξεις να ξεδιπλώσετε αυτό που αισθάνεστε.

Μια εικόνα σας προέτρεψε.

Με λίγα λόγια, με λίγες αράδες το μυαλό σας ταξίδεψε...

Έχουμε λοιπόν 13 συμμετοχές.

Σας θερμοευχαριστώ για την συμμετοχή.

Ιδού οι 25 λέξεις σας

σε τυχαία σειρά.

25 ΛΕΞΕΙΣ - ΕΝΑ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΣΤΟΝ ΦΛΟΙΣΒΟ

 

Ένα απόγευμα,

σαν αυτά που μοιάζουν με ένα τέλος.

Μόνη,

πόσες ζωές αναζητάς;

Μην ξεχνάς.

Τα τακούνια πάντα θα πονάνε τα πόδια.

Κράτα τα αγκαλιά και προχώρα.

*****************

Μη ξεχνάτε να στέλνετε τις συμμετοχές σας στο δρώμενο  

''25 λέξεις'' εμπνεόμενοι από την παραπάνω εικόνα.

25 ΛΕΞΕΙΣ # 16 - ΕΝΑΡΞΗ

Ας μπει ο Μάιος δημιουργικά, να εμπνευστούμε και να γράψουμε πάνω σε μια εικόνα.

25 λέξεις...

Τόσες σας δίνω και σας αφήνω να ξεδιπλώσετε αυτό που αισθάνεστε.

Μια εικόνα θα σας προτρέψει.

Με λίγα λόγια, με λίγες αράδες.

Για να δούμε λοιπόν που το μυαλό σας θα ταξιδέψει.

Ξεκινάνε οι 25 λέξεις...

Όροι και τρόπος συμμετοχής.

• Γράφετε κείμενα, εμπνεόμενοι από την παρακάτω εικόνα.
• Μπορεί να είναι σε μορφή πεζού, ποιήματος ή όπως αλλιώς το θέλετε εσείς. 
• Μέχρι 25 λέξεις μαζί με τα άρθρα. Aν ο δημιουργικός σας οίστρος σας οδηγήσει σε πάνω από 25 λέξεις, φροντίστε να μην υπερβείτε τις 30. Όχι επειδή απαγορεύεται, αλλά για να δημιουργούμε επί ίσοις όροις. 
• Χωρίς τίτλο. 
• Το κείμενό σας δεν θα πρέπει να έχει δημοσιευθεί, ώστε η ψηφοφορία να γίνει χωρίς να ξέρουμε ποιος κρύβετε πίσω από το καθένα.
• Τα στέλνετε με email (όχι επισύναψη) στην διεύθυνση asmhnio@gmail.com μέχρι την Παρασκευή 16/5/25 στις 8:00 το βράδυ. 
• Μπορείτε να συμμετέχετε όλοι, είτε είστε bloggers είτε όχι. 
• Ένα (1) κείμενο ο καθένας, για να μπορέσουμε να είμαστε πιο δίκαιοι στην ψηφοφορία και να μην χάνονται κάποια διαμάντια μέσα στις πολλές συμμετοχές.
• Το Σάββατο 17/5/25 θα αναρτήσω τα κείμενά σας και θα τεθούν σε ψηφοφορία από εσάς για μια εβδομάδα. Στην ίδια ανάρτηση θα δείτε τους όρους και τον τρόπο ψηφοφορίας. Μετά το πέρας της ψηφοφορίας θα ανακηρύσσω τον νικητή.

Θα χρησιμοποιήσω την φωτογραφία που είχα συνοδέψει την συμμετοχή μου στο Συμπόσιο της Αριστέας. Τραβήχτηκε ένα ανοιξιάτικο απόγευμα στον Φλοίσβο. Την γυναίκα της φωτογραφίας δεν την ξέρω. Άραγε που να βρίσκεται τώρα και τι να κάνει;

Για οποιαδήποτε διευκρίνηση μη διστάσετε να ρωτήσετε.

Κόντρα στους νωθρούς καιρούς δημιουργούμε, όσο και όπως μπορεί ο καθένας μας.

Σας εύχομαι ολόψυχα καλές εμπνεύσεις.

Καλή εργατική Πρωτομαγιά!

Μαρία Νικολάου

ΜΙΑΣ ΜΕΡΑΣ ΟΞΥΓΟΝΟ - 33ο ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΠΟΙΗΣΗΣ

Μια Κυριακή, σαν όλες τις άλλες.
Από αυτές που λες ότι όλα θα γίνουν όπως τα σχεδίασες το Σάββατο.
Ξυπνάς, τρως, κάθεσαι.
Παίρνεις ως δεδομένη την ροή της μέρας.
Βγαίνεις στον ήλιο,
προχωράς,
αναζητάς τον άνθρωπο.
Ψάχνεις, αλλάζεις, ρωτάς.

Θησείο, Πετράλωνα, Κουκάκι.
Φυσάει ο άνεμος ανάμεσα στα γκρι κτήρια.
Μυρίζει αδιαφορία, μαζί με την δυσοσμία της πόλης.
Νιώθεις να σπας, μα και ταυτόχρονα τόσο δυνατός.
Αγαπάς τόσο αυτό το ομοιόμορφο, αλλά ταυτόχρονα το μισείς.
Πως να ξεμπερδέψεις το μυαλό;

Στις γειτονιές άγνωστοι ψάχνουν κάτι.
Μήπως αυτό που χάνουμε εμείς καθημερινά;
Κάποιοι γελάνε. Αναγκαστικά.
Κάποιοι προσπαθούν να μην κλάψουν. Αναγκαστικά και αυτοί.

Συνεχίζεις να προχωράς.
Κάποιες στιγμές σε πιάνει πανικός.
Δεν μπορείς να πας πίσω στο Σάββατο.
Να αλλάξεις τα σχέδια.
Να πεις πως είναι πια ανώφελο.
Να το παραδεχτείς.
Πρέπει να ζήσεις την Κυριακή πριν να έρθει η Δευτέρα.

Φτάνεις στο τραίνο.
Μήπως αυτό μπορεί να σε πάει στην αρχή;
Έστω μέχρι την θάλασσα.
Μπας και αλλάξεις έστω μια λάθος απόφαση.
Και η ζωή σου πάει αλλού.
Αλλά και το σωστό... ποιος μας ορίζει το σωστό;

Αυταπατάσαι.
Ή νιώθεις την νομοτέλεια.
Ότι τίποτα δεν γράφεται, τίποτα δεν ορίζεται.
Ας πούμε και σήμερα, πως το άλλο Σάββατο θα σχεδιάσουμε την Κυριακή όπως πρέπει.
Ένα ακόμα ψέμα.
Θυσιάζοντας ξανά τις καθημερινές, για μιας μέρας οξυγόνο.

**********

Είναι η συμμετοχή μου στο 33ου Συμποσίου Ποίησης που διοργανώνει η αγαπημένη μας Αριστέα!

Ευχαριστώ όλους όσους με ψήφησαν και προπαντός ευχαριστώ την Αριστέα για την προτροπή και την φιλοξενία. 

Συμμετέχουμε για την συμμετοχή και την δημιουργία. Όποια και να είναι η θέση μας στο δρώμενο, σίγουρα είμαστε κερδισμένοι, καθώς βγάλαμε κάτι από την ψυχή μας. Κι αυτό είναι το πιο σημαντικό.

Συγχαρητήρια σε όλους!

**********

Έρχονται οι 25 λέξεις...

ΚΡΥΣΤΑΛΛΑ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΡΗ (ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ)

Τα δάκρυα

στα μάτια σου

βροχή μοιάζουν!

Σταγόνες

κρύσταλλα

ποτίζουν την ψυχή μου!

Μ' έχει το βλέμμα σου

αιχμάλωτο!

Και είμαι εκεί,

ταξιδευτής

να ανακαλύψω

Ένα πολύτιμο

πετράδι,

μια μοναδική

στάλα

δική σου!

Ελευθερία Έρη

**********

Είναι η συμμετοχή της Ελευθερίας στις Ιστορίες της βροχής.

Γράψε και την δική σου ιστορία.

ΣΑΝ ΣΤΑΛΕΣ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ

Σαν στάλες της βροχής,

αναπάντεχα τρέχουν στα πρόσωπά μας.

Φτιάχνουν δρόμους, ίσια προς την καρδιά μας.

Βρέχουν τα μπαλκόνια μας,

μουσκεύουν τα απλωμένα μας ρούχα.

Δεν υπάρχει περίπτωση να μην τις νιώσουμε.

Να μην ανατριχιάσουμε από την υγρασία τους.

Σαν στάλες της βροχής.

57 το σύνολο.

Πέφτουν με ορμή στην διψασμένη γη.

Φτιάχνουν λακκούβες από νερό να ξεπλύνουμε τα κρίματά μας.

Να βγει μπροστά η μικρή ευθύνη που φέρει ο καθένας μας.

Καθαρή, χωρίς μακιγιάζ.

Και κάπως έτσι να πούμε και ΄μεις ένα μικρό συγνώμη

και να απαιτήσουμε το μεγάλο.

Να ζητήσουμε την μεγάλη ευθύνη.

Αυτό που ίσως απαλύνει κάποιες ριγμένες ψυχές,

Την μάνα, τον πατέρα, τον γιο, την κόρη.

Να ξημερώνουν πιο εύκολα,

πιο ανώδυνα.

Και κάπως έτσι όλη αυτή η βροχή,

μας έβρεξε μέχρι το κόκκαλο.

Μας χάραξε σαν τατουάζ,

μας άλλαξε,

μας ένωσε.

Μια ευχή.

Να μην ξεχάσουμε.

******************

Γράψε και συ μια Ιστορία της Βροχής

Πληροφορίες εδώ

σ.σ. Φυσικά τρέχουν όλες οι άλλες Ιστορίες του Κειμένου, για όσους θέλουν να γράψουν. 

ΠΡΙΝ ΑΝΑΨΟΥΝ ΤΑ ΦΩΤΑ ΔΡΟΜΩΝ

Πριν ανάψουν τα φώτα των δρόμων.
Ημίφως,
μόνο τα φώτα των αυτοκινήτων φωτίζουν την βρεγμένη άσφαλτο.
Τα μάτια δεν μπορούν να ξεχωρίσουν εικόνες,
τα πόδια τρέχουν βρεγμένα.
Τα σώματα ψάχνουν υπόστεγα να κρυφτούν.
Τα πιο τυχερά μια πόρτα.
Αλλά απλά μια αγκαλιά.

Είναι εκείνη η αίσθηση όταν βρέχει.
Να ζητάμε αυτό που θα μας ηρεμήσει.
Μια αναζήτηση ζωής που μας βγαίνει όταν απειλούμαστε από το νερό.
Σαν να μην θέλουμε να μας ξεπλύνει από τα κρίματά μας.
Γιατί κάπως έτσι θα πρέπει να τα αποδεχτούμε κιόλας.
Να μην εκτεθούμε στην φύση.
Να μην νιώσουμε ευάλωτοι.

Τα φώτα άναψαν.
Είναι πλέον βράδυ.
Ίσως αργά, αφού και σήμερα ζήσαμε όπως χθες.
Και τα πόδια συνεχίζουν να τρέχουν...

******************

Γράψε και συ μια Ιστορία της Βροχής

Πληροφορίες εδώ

σ.σ. Φυσικά τρέχουν όλες οι άλλες Ιστορίες του Κειμένου, για όσους θέλουν να γράψουν. 

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ

Ας γράψουμε τις Ιστορίες της βροχής. Αυτά που νιώθουμε όταν βρέχει. Ιστορίες υπό βροχή, ερωτικές, φιλικές, ίσως αδιέξοδες, μπορεί και αισιόδοξες. Ποιήματα που να περιγράφουν αυτό το φυσικό φαινόμενο που μας αλλάζει την διάθεση. Φωτογραφικά λευκώματα, κείμενα ή ότι άλλο θέλετε.

Δεν υπάρχει χρονικός περιορισμός. Το θέμα θα προστεθεί στις Ιστορίες του Κειμένου και όποτε έχετε έμπνευση μπορείτε να γράψετε. 

Όσες συμμέτοχες θέλετε. Μπορείτε να συμμετέχετε και με κάποια ανάρτηση που έχετε ήδη κάνει. Αφήστε ένα σχόλιο εδώ μόλις την ετοιμάσετε, ώστε να φτιάξουμε μια λίστα. Αν δεν έχετε μπλογκ, πολύ ευχαρίστως να σας φιλοξενήσω στο Κείμενο ή στο Μια ματιά στον ήλιο με γιορτινά...

Σας εύχομαι καλές εμπνεύσεις.

Κόντρα σε νωθρούς καιρούς δημιουργούμε όσο και όπως μπορεί ο καθένας μας.

Φιλικά

Μαρία Νικολάου

Συμμετοχές

Σταγόνες βροχής - Βασίλειος Διακοβασίλης

Η ΒΡΟΧΉ ΤΗΣ...ΧΑΡΑΣ! - Σμαραγδάκι- Ρούλα

Ο νέος φίλος που έφερε η βροχή! - ANNA FLO

Ακούγοντας τη βροχή... Giannis Pit

ΚΡΥΣΤΑΛΛΑ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΡΗ 

Πίσω από το γκρι σύννεφο - Joanna

Συμμετοχές δικές μου

Πριν ανάψουν τα φώτα των δρόμων. 

Σαν στάλες της βροχής

σ.σ. Φυσικά τρέχουν όλες οι άλλες Ιστορίες του Κειμένου, για όσους θέλουν να γράψουν.