Η ανάμνηση των γιορτών είναι σαν ένα ξεχασμένο παλτό. Το χρώμα του ίσως πλέον ντεμοντέ. Με κάποιες φθορές από τα χρόνια. Τα σημάδια του χαρακτηρίζουν τις μέρες που φορέθηκε. Μέρες παλιές, κάποιες όμορφες, κάποιες δύσκολες, κάποιες απλά αδιάφορες. Κάποιες φορές ξεχνάς ότι το έχεις, ότι κρέμεται στην ντουλάπα σου. Δεν θυμάσαι καν πως το απόκτησες.
Και ξαφνικά ένας ήχος, μια μυρωδιά, ίσως μια γεύση, σε πάει πάλι πίσω και ανακαλείς στην μνήμη σου τις μέρες που πέρασες όταν το φορούσες. Τα Χριστούγεννα που έκανες μαζί του και τα μέρη που βρέθηκες.
Ήταν άραγε ένα παλτό για καλές εξόδους, για το θέατρο ή για φαγητό; Για κάποιο πολυτελές ρεβεγιόν; Από αυτά που τα προσέχεις πως τα κρεμάς, που δεν τα αφήνεις απλά πάνω σε μια καρέκλα.
Ή ήταν ένα από αυτά που τα φοράμε στη δουλειά, στα γρήγορα, για να πάμε σε υποχρεώσεις, χωρίς να το συνδυάζουμε πετυχημένα με άλλα ρούχα.
Σαν τις γιορτές που άλλες φορές μοιάζουν σαν κάτι ξεχωριστό και άλλες φορές σαν μια διεκπεραίωση.
Ποιοι άνθρωποι το άγγιξαν, αγγίζοντας εσένα; Σε πρόσεξαν, ήταν τρυφεροί, σου μίλησαν όμορφα; Σου φέρθηκαν άσχημα, σου φώναξαν, σου είπαν ψέματα, σε αγνόησαν; Ή πέρασαν έτσι απλά από την ζωή σου και έφυγαν;
Για κάποιους από αυτούς δεν θυμάσαι καν το όνομά τους. Άλλους τους θυμάσαι με όμορφα συναισθήματα, χαμογελάς τους σκεφτείς και θα ευχόσουν να είναι ακόμα στην ζωή σου. Για άλλους όμως χαίρεσαι που έφυγαν, που είναι απόντες.
Κάπως έτσι κάποιοι πέρασαν και από τις γιορτές σου. Κάποιοι με ένταση, κάποιοι απλά, κάποια άλλοι σχεδόν ανεπαίσθητα.
Όπως και να έχει όμως η ανάμνηση είναι αυτό που μας διαμορφώνει, αυτό που μας χτίζει και κάποιες φορές μας ορίζει. Είναι αυτό που μας σπρώχνει προς στο μέλλον ή μας κρατά αιχμάλωτους, δέσμιους του παρελθόντος.
Η ανάμνηση είναι σαν ένα παλιό παλτό. Το αγγίζεις κάθε φορά που ανοίγεις την ντουλάπα. Δεν πειράζει που ακόμα το κρατάς. Αρκεί να μην σου πιάνει χώρο. Μπορεί να μη το φοράς πια, αλλά παραμένει ζεστό.
Και πας παρακάτω. Στις επόμενες γιορτές, στα επόμενα ταξίδια.
**********
Με αυτή την ανάρτηση συμμετέχω στο δρώμενο του Γιάννη ''Χριστούγεννα σε τέσσερις πράξεις''.
Δημιουργούμε, σκεφτόμαστε κόντρα σε νωθρούς καιρούς.
Εξαιρετικό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάπως έτσι είναι οι αναμνήσεις. Μου άρεσε πολύ το ξεχασμένο παλτό με το ίσως ντεμοντέ πλέον χρώμα!
Μια πραγματικά ζεστή γραφή για όσα αφήσαμε πίσω και μας άφησαν κι αυτά, όμως μια μικρή βόλτα την κάνουν στο μυαλό με οποιαδήποτε ελάχιστη αφορμή δίχως να το προκαλούμε κιόλας.
Έδωσες την ευκαιρία για ένα σύντομο ταξίδι του νου!
Καλές γιορτές, Μαρία!
Ωραία η παρομοίωση των αναμνήσεων με ένα παλιό παλτό. Ναι οι αναμνήσεις των εορτών άλλοτε ειναι καλές και άλλοτε αδιάφορες ή και κακές. Μα είναι κομμάτι μας. Της ζωής μας στιγμές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό μήνα Μαιρούλα μου
Να περάσεις όμορφες γιορτινές μέρες
Πολύ όμορφη η παρομοίωση των αναμνήσεων με ένα παλιό παλτό, Μαρία μου! Και, παρ'όλο που δεν αναγράφεις καμία συγκεκριμένη δική σου ανάμνηση, κατάφερες, έτσι απλά, να πυροδοτήσεις τις δικές μας αναμνήσεις! Πολύ γλυκιά και αγαπησιάρικη η ανάρτησή σου, μπράβο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα έχεις έναν όμορφο μήνα