Πίσω απ΄τον βράχο.
Με ένα απαλό τραγούδι, με μια θάλασσα καθρέφτη, με τις πέτρες να τις αγκαλιάζει το κύμα, με τα χρώματα να εναλλάσσονται ζεστά και ήρεμα, προσπαθώ με ένα πορτοκαλί στυλό και ένα μικρό μπλοκάκι να χωρέσω σε μερικές γραμμές, όλο το μπλε της θάλασσας και όλο το γαλάζιο του ουρανού. Να αφήσω το μυαλό μου να χυθεί στο χαρτί, να σωθεί από τις σκέψεις, να εκτονωθεί η ψυχή μου.
Νιώθω την έλλειψη τόσο μέσα μου, την πείνα των λέξεων να μου τρυπούν το στομάχι. Κάτι που δεν περίμενα, που ήρθε απότομα. Και ούτε η άμμος η ζεστή μπορεί να το κάψει. Ούτε ο αφρός της θάλασσας μπορεί να το πνίξει. Με κυριεύει ολόψυχα και βαθιά. Με τρώει κρυφά και γλυκά. Και δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να το καταλαγιάσει, παρά μόνο η προσμονή της επαφής που θα σώσει το μυαλό από την περιπλάνηση.
Και ο ήλιος πέφτει γλυκά και μεθοδικά. Ο ήχος του κύματος σε φέρνει κοντά μου. Στις ελιές στριμώχνεται η μορφή σου. Και σε εκείνη την μικρή εκκλησία, κάτω από τα πεύκα, ο άλλος σου εαυτός ξεπροβάλει, ξεκούραστος και νωχελικός. Όπως παλιά αδιάφορος μπροστά στον πόνο. Και παρακαλώ η στιγμή να κρατήσει για πάντα, να είναι άπειρη όπως τα βότσαλα αυτής της παραλίας.
Και κάπου ανάμεσα και γω, προσπαθώ να ορίσω τα θέλω μου. Να τρομάζω μπροστά στην έλλειψη και στην παρουσία. Και ας ξέρω καλά, ότι η παρουσία προϋποθέτει την έλλειψη. Γιατί για να έχεις κάτι, πρέπει να χάσεις κάτι άλλο. Δεν μπορείς να έχεις δύο ίδια μαζί ολοκληρωτικά. Και έτσι κουράζω την σκέψη, ξεκουράζοντας το σώμα. Και αυτή η ερημιά τόσο αταίριαχτη με το είναι μου. Θέλει να μου δώσει την λύση, να την κοιτάξω στα μάτια. Εκεί μπλεγμένη στα έρημα πεύκα, στον έρημο δρόμο, στον έρημο παράδεισο πίσω από τον βράχο. Κολυμπώντας να φτάσεις στο ανεκπλήρωτο, στην απόλυτη ευτυχία.
Μα τολμάς να σκαρφαλώσεις τον βράχο;
Να ματώσεις τα πόδια σου, να γδάρεις τα χέρια σου;
Να κολυμπήσεις στα μαύρο φύκια;
Να πιεις θαλασσινό νερό;
Τολμάς να γραπωθείς από τις ρίζες των δέντρων, να σε ρίξει το ρεύμα στα βράχια;
Και μετά να ζήσεις με τις πληγές στο σώμα;
Τόλμα...
Μαρία Νικολάου
****************
Μπορείτε να παρουσιάσετε το κείμενό σας (διήγημα, ιστορία, ελεύθερο κείμενο) μέσω της μόνιμης στήλης ''Κειμενογράφος''.
9 comments
Απιστευτο ποσες φορές τοχω νοιωσει ολο αυτο !!! Υπεροχο κειμενο !!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠερνα μια βολτα απο το MARILISE σε περιμενει κερασμα
Μετά από ένα μεγάλο διάστημα απουσίας, ήρθε επιτέλους η ώρα να σε επισκεφθώ. Μπαίνω χαρούμενη και με το δεξί στο "Κείμενο" - τι ζεστός, όμορφος χώρος! Μαρία μου, καλοτάξιδο να είναι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κείμενό σου εξαιρετικό!
Φιλιά πολλά.
Υπέροχη η κατάληξη του κειμένου σου Μαρία μου!! Αυτή η αχόρταγη δίψα πόσο μεταδοτική μπορεί να ναι!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε φιλώ και να χεις μια όμορφη βδομάδα!!
Μοναδικό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάθε λέξη και αίσθημα!
Ευχαριστώ πολύ αγαπημένοι μου φίλοι για τα όμορφά σας λόγια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα σας!
Είναι ένα κείμενο γροθιά ενάντια στη διστακτικότητα....
ΑπάντησηΔιαγραφήένα κείμενο διδαχή για όρεξη για ζωή.
Ένα υπέροχο κείμενο, άριστα δοσμένο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια ανάρτηση που αξίζει πολλά.
Την ακαλημέρα μου.
Όμορφη κατάληξη!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλησπέρα και από εμένα..
Το τέλος μια πρόκληση σκέτη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤόλμα!!
Εκπληκτικό κείμενο!
Φιλιά πολλά!
Σας παρακαλώ πολύ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και οι σχολιασμοί σας να μη ξεφεύγουν από τα όρια της ευπρέπειας. Σχόλια τα οποία περιέχουν ύβρεις και greeklish, θα αποκλείονται. Ευχαριστώ.