Χωρίς διεύθυνση.

by - Δεκεμβρίου 07, 2016


Του ήλιου οι αχτίδες χρωματίζουν τα σύννεφα,
λούζουν τα εργοστάσια,
μακρυά,
πίσω από τα δέντρα, πίσω από τη ζωή μας,
πίσω από τις πολύβουες μηχανές που ακούραστα κουράζουν τους ανθρώπους.
Μετά την βροχή, μετά την εξομολόγηση, μετά την αλήθεια.
Στο τέλος ενός δρόμου άγνωστου και μικρού,
μια πόρτα δίχως αριθμό, ένα δάσος χωρίς ελπίδα.
Ζωές μόνες και έρημες,
διαμελισμενες σε χώματα και χρώματα,
πέτρες και κορμούς.
Στοιβαγμένες σε ξύλινους φράχτες δίχως μνήμη και πατρίδα.
Ζωές αθώες και ενοχικές,
άσπιλες και αμαρτωλές,
αναζητούν την διεύθυνση που τους αξίζει.



You May Also Like

3 comments

  1. "...που ακούραστα κουράζουν τους ανθρώπους..."
    Πόση αλήθεια σ' αυτή τη φράση!
    Μαρία μου η φωτογραφία σου και το ποίημά σου, μια θλιβερή διαπίστωση για τις στοιβαγμένες ψυχές της πόλης.
    Μια πόλη γεμάτη με άδειους ανθρώπους...
    Να'σαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Στόλισες κι ήρθαμε να διαβάσουμε
    τις ομορφιές σου!!!

    Καλησπέρα Μαρία μου ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κι όμως μου αρέσει που αφήνει χαραμάδες ελπίδας!!! Ρεαλιστικό και αισιόδοξο!!
    Καλή μας βδομάδα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σας παρακαλώ πολύ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και οι σχολιασμοί σας να μη ξεφεύγουν από τα όρια της ευπρέπειας. Σχόλια τα οποία περιέχουν ύβρεις και greeklish, θα αποκλείονται. Ευχαριστώ.

Οι φωτογραφίες και τα κείμενα που τις συνοδεύουν και το συνολικό περιεχόμενο του παρόντος ιστοτόπου αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία και προστατεύονται από τον Ν. 2121/1993. Δεν επιτρέπεται η αντιγραφή, αναδημοσίευση, αναπαραγωγή, παραποίηση, αλλοίωση, εκμετάλλευση ή οποιαδήποτε άλλη χρήση του συνολικού περιεχομένου (φωτογραφίες ή/και τμήματα αυτών, κείμενα) χωρίς τη συναίνεσή μου και την έγγραφη άδειά μου. Φωτογραφίες που δεν φέρουν το όνομά μου είναι από το www.pixabay.com και το www.pexels.com και είναι χωρίς πνευματικά δικαιώματα.