Πρώτη φορά γυμνοί,
απολαμβάνοντας τον φόβο.
Ένα φόβο χαράς ανέλπιστο,
χωρίς προηγούμενο.
Κάτι από μας χτισμένο,
δικό μας, ολοδικό μας.
γεμάτο πάθος και έρωτα.
Θαρρείς αγκάθια μας καρφώνουν απολαυστικά.
Πρώτη φορά γυμνοί απέναντι σε ένα όνειρο.
Πρώτη φορά γυμνοί απέναντι στην ζωή και στον θάνατο.
***
Μια συμμετοχή ''ξεχασμένη'' για το 18ο Συμπόσιο Ποίησης της Αριστέας.
Κρίμα Μαρία μου που δεν την έστειλες εγκαίρως!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφη η συμμετοχή σου! :)
Φιλάκια πολλά!
Μαρία όμορφο. Πάντα η γραφή σου έχει το δικό της χρώμα. Να είσαι καλά
ΑπάντησηΔιαγραφήKαι να'ναι η τελευταία φορά (που ξεχνάς να στείλεις τέτοια συμμετοχή).
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά πολλά αφηρημένο μου ♥
Αχ Μαράκι μου κι εγώ το ίδιο έπαθα!!! Πολύ όμορφο το ποίημά σου, κρίμα κρίμα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλά φιλιά και μην το ξανακάνεις!... ♥ ♥
Μαρίνα
Μαρία μου, το ποίημά σου είναι συγκλονιστικό. Ευχαριστούμε που το μοιράστηκες μαζί μας. Την επόμενη φορά θα χαρώ να δω τη συμμετοχή σου στο όμορφο δρώμενο της Αριστέας μας. Πολλά φιλιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι πειράζει που δεν το έστειλες, τώρα το απολαμβάνουμε καλύτερα απ' το σπιτικό του!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγκλονιστική είναι πάντα η "πρώτη φορά" που κανείς έρχεται αντιμέτωπος με τον θάνατο...
ΑΦιλιά πολύ τρυφερά Μαρία μου!
Εκστατική απόλαυση του αγνώστου!! Γεμάτο συναίσθημα το ποίημά σου Μαράκι μου!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε φιλώ!!