Η στιγμή σας με ένα ποίημα - Ναταλία (Σταυρούλα Ηλία)
Η κόρη μου με μαλλιά φωτιάς από ξύλα αγριοκαστανιάς
Γερμένης στην όχθη του Αμαζονίου
Αμαζόνα κι αυτή
Η κόρη μου με μάτια λέαινας λαμπερά κι αστεία
Η κόρη μου με στόμα αγαλμάτινο και χείλη αρχαίας θεάς
Η κόρη μου με χαμόγελο ιέρειας τη στιγμή της θυσίας
Στο ιερό της Δήμητρας
Η κόρη μου με ματόκλαδα όρθιες γραμμούλες παιδικής
Γραφής
Είναι δέντρα αυτά ή ποταμάκια που συναντώνται στη θάλασσα;
Η κόρη μου όταν κλαίει
Χίλια ρυάκια δακρύζουν στην άκρη των ματιών της
Και το καστανό γίνεται βαθύ πράσινο
Όπως το χρώμα των ονείρων της
στην πρώτη της ζωγραφιά
Η κόρη μου με φρύδια λουσμένα στο φως
του αρχαϊκού μειδίασματός της
Η κόρη μου με στήθος εφηβικού αγάλματος
το θαυμάζουν ορδές τουριστών
Που στέκονται προσκυνητές
Γονατίζοντας χαιρετούν τον ομφαλό της
Και την τόλμη της
Γιατί θέλει να είναι Αυτή που είναι
Η κόρη μου με χέρια σαν το χάδι της θάλασσας
Ένα καλοκαιρινό βραδάκι
Με παλάμες σαν τον ήχο
Του βότσαλου όταν το αγγίζει ο άνεμος
Η κόρη μου με πόδια σαν φύκια
Στα βάθη του πελάγους
Το ένα λιγάκι πιο σκούρο από το άλλο
Η κόρη μου με γλουτούς ασύμμετρους
Η ιδιαίτερη γλυκιά σπάνια κόρη μου…
***
Ήταν η στιγμή της Σταυρούλας Ηλία με ένα ποίημα.
Στείλτε και τη δική σας στιγμή.
2 comments
Πολύ ωραία συμμετοχή!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητηρια
Πολύ ιδιαίτερο και συγκινητικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητήρια στη δημιουργό και σε σένα για τη φιλοξενία του!
Σας παρακαλώ πολύ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και οι σχολιασμοί σας να μη ξεφεύγουν από τα όρια της ευπρέπειας. Σχόλια τα οποία περιέχουν ύβρεις και greeklish, θα αποκλείονται. Ευχαριστώ.