Η στιγμή σας με ένα ποίημα - Παίδες που παίζουν ακόμα με πεσσούς (Δημήτρης Α. Δημητριάδης)
Βαλτοί οι παλιοί μου φίλοι
να με ξαφνιάζουν.
Κάθε μεσάνυχτα
γλιστρώντας στο σκοτάδι
επιστρέφουν.
Μπαίνουν απ’ την πίσω πόρτα της αυλής
κουρνιάζουν σε καναπέδες παμπάλαιους
τίγκα τριγύρω τους οι στυλογράφοι
τα μπλοκ
τα βιβλία
με το ραδιόφωνο από βακελίτη να παίζει.
Βραχνό το βλέμμα τους.
Καπνίζουν το ένα τσιγάρο ύστερα από τ’ άλλο
μιλούν με τις ώρες
τρέχοντας και λάμνοντας σε λαβυρίνθους
άλλοτε ψιθυριστά
κι άλλοτε ολολύζοντας με σιγαστήρα.
Τραχιά τραγουδούν
γι’ αυτούς που κολύμπησαν στο αίμα τους
έχασαν το παιχνίδι και χάθηκαν
μην αντέχοντας μέχρι το τέλος
τρυφερά αγρυπνούν
για τους συνωμότες συντρόφους –
παίδες που παίζουν ακόμα με πεσσούς
λυρικούς Γαβριάδες στα οδοφράγματα
στ’ απανωτά ραντεβού
με τις φωτεινές γωνιές της ανταρσίας.
Στήνουν αυτί
έξω λυσσομανά ο καιρός
μεταφέρει αιχμαλώτους
αναγγέλει πάλι νεκρούς
ποιήματα ανατινάζονται στον αέρα.
Βαθαίνουν ανυπόφορα και νοσταλγούν
σκέφτονται το κόκαλο του κόσμου
και ραγίζουν.
Κάποια στιγμή
καθώς χαράζει
κοιτάζονται στα μάτια
σφίγγουν τα δόντια
τις γροθιές
φορτώνονται σχέδια
σημαίες
χαρταετούς
κι αναχωρούν
αργά
αργά
με το σκοτάδι.
***
Ήταν η στιγμή του Δημήτρη Δημητριάδη με ένα ποίημα.
Στείλτε και τη δική σας στιγμή.
0 comments
Σας παρακαλώ πολύ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και οι σχολιασμοί σας να μη ξεφεύγουν από τα όρια της ευπρέπειας. Σχόλια τα οποία περιέχουν ύβρεις και greeklish, θα αποκλείονται. Ευχαριστώ.